Ein Dämon lässt die Kühe fliegen

ROBERT ASPRIN Ein Dämon lässt die Kühe fliegen Roman

I ns De utsc he übe rtrage n v on F rauke Me ie r

BASTE I LÜBB E TAS CHE NB UCH Ba nd 20 490 1. Aufl a ge : J ul i 2004

Vol l s tä ndi ge Ta s c he nb uc ha us ga be Ba s te i Lübbe Ta s c he nbüc he r i s t e i n I mpr i nt de r Ve r l a gs gr uppe Lübbe De uts c he Er s ta us ga be Ti te l de r a me r i ka ni s c he n Or i gi na l a us ga be : Myt h- io n I mpro ba ble © 2001 by Robe r t As pr i n © für di e de uts c hs pr a c hi ge A us ga be 2004 b y Ve r l a gs gr uppe Lübbe G mbH & Co. KG, Be r gi s c h Gl a dba c h Le ktor a t: Ra i ne r Sc huma c he r / Ste fa n Ba ue r Ti te l i ll us tr a ti on: Wa l te r Ve l e z, A ge nt ur Sc hl üc k Ums c hl a gge s ta l t ung: Q ua dr oGr a fi k, Be ns be r g Sa tz: He i nr i c h Fa ns l a u, Co mmuni c a ti o n/ ED V, Düs s e l dor f Dr uc k und Ve r a r be i tung: Ma ur y I mpr i me ur , Fr a nkr e i c h Pr i nte d i n Fr a nc e ISB N 3- 404- 20490- 5

Anmerkung des Autors

Sollte die s i hr e rs te s Buc h übe r die Abe nte ue r vo n Aa hz und Ske e ve s e in, ha be n S ie ke i ne Ve ra nla s s ung, die s e Vorbe me rku ng zu le s e n. Blä tte r n Sie e infa c h zu m A nfa ng de s Roma ns we ite r und ge nie ß e n Sie ihn. Sollte n Sie die Se rie je doc h s c ho n lä nge r ve rfol ge n, s o s ind e i n pa a r E rklä ru nge n vo nnöte n. Be s onde rs dür fte Sie inte re s s ie re n, wa ru m Sie je tzt die s e n Ba nd i n Hä nde n ha lte n a ns te lle de r s e it la nge m ve rs proc he ne n Epis ode mit de m T ite l De n Le tz te n be iße n die Dämone n. Wie ic h s c ho n i n de n A nme rku nge n de s vora nge he nde n Ba nde s e rklä rt ha be , E in Dämon w ollte Hochz e it mache n (be i de m ic h e be nfa lls s e hr s pä t dra n wa r ), ha tte ic h e ine s c hwe re Le be ns pha s e zu übe rs te he n. Se it je ne r Ba nd i m J a hr 1994 ve röffe nt lic ht wurde , kre is te n die me is te n me i ne r Proble me u m e i n fü nf - bis s e c hs jä hri ge s Ri nge n a uf Le be n u nd T od mit de m Fi na nza mt be zü glic h me i ne r Ste ue rs c huld. J e we ni ge r Wor te ic h da rübe r ve rlie re , de s to bes s e r. Als die s e Ange le ge nhe it e ndlic h i m April 2000 ge klä rt wa r, ha be ic h mic h wie de r de r Arbe it a n de n be ide n übe rfä lli ge n Ro ma ne n de r Re ihe ge wid me t , nu r u m mic h s ogle ic h i n e i ne m Dile mma wie de r zu fi nde n. Da s e rs te Proble m wa r , da s s s ie be n J a hre ve r ga nge n wa re n, s e it ic h zule tz t übe r Aa hz u nd Ske e ve ge s c hrie be n ha tte , u nd e s e xtre m s c hwie r i g wa r , na c h e i ne r s o la nge n Pa us e de n Stil u nd de n R hyt hmus de r E r zä hlu ng u nd de r Dia lo ge wie de r zu fi nde n, die die s e Se rie s o e inzi ga rti g ge ma c ht

ha tte n. Um a lle s noc h ko mp liz ie rte r zu ma c he n, wa r die Ge s c hic hte , die ic h i n De n Le tz te n be iße n die Dämone n zu ve r mitte l n ve rs uc hte , die komple xe s te Er zä hlu ng de r ga nze n DÄ MONEN-Se rie , da s ie nic ht nu r a us dive rs e n Blic k wi nke l n e r zä hlt wird , s o nde r n übe rdie s s imu lta n zu de n E re ignis s e n i n Ein Dämon w ollte Hochz e it ma che n s pie lt. Na c hde m ic h be i na he e in ha lbe s J a hr mit die s e n ne ue n Proble me n ge kä mpft ha tte , ha tte e i n Fre u nd vo n mir e ine Ide e . Ge na ue r ge s a gt s c hlu g e r vor, zue rs t e i ne a nde re , e infa c he re Story zu s c hre ibe n, e t wa s a us de r e rs te n Ze it de r Be ka nnts c ha ft z wis c he n Ske e ve und Aa hz. Da s würde mir he lfe n, me ine n a lte n DÄMONENStil wie de r ne u zu e rle r ne n, s oda s s ic h mic h da na c h de r ve rwic ke lte re n Ge s c hic hte De n Le tz te n be iße n die Dämone n zuwe nde n kö nnte . Da s Erge b nis is t da s Buc h, da s Sie nu n i n Hä nde n ha lte n. Ze itlic h lie gt e s zwis c he n de n Bä nde n 3 – Ein Dämon auf Abw e ge n – und 4 – Ein Dämon k ommt se lte n alle in. We nn a lle s wu ns c hge mä ß kla ppt, wird De n Le tz te n be iße n die Dämone n in s e hr kurze r Ze it fol ge n. Wie i mme r da nke ic h Ihne n für i hre T re ue u nd Ihre Ge duld. Robe rt Ly nn As prin Fe brua r 2001

Anme rku ng zu de n de uts c he n Aus ga be n: Pa ra lle l zu de m ne ue n Ro ma n Ein Dämon läs s t die K ühe f lie ge n e rs c he int de r e rs te Sa mme lba nd a us de r Dä mone nre i he unte r de m T ite l: Dämone nhatz mit de n dre i e rs te n Ro ma ne n a us de r Se rie : E in Dämon z uv ie l, Dr ache nf utte r und Ein Dämon auf Abw e ge n. De r obe n e r wä hnte Ba nd De n Le tz te n be iße n die Dämone n e rs c he int i m J a nua r 2005 a ls Ba s te i Lübbe T a s c he nbuc h, wie de ru m pa ra lle l zu e i ne m zwe ite n Sa mme lba nd unte r de m T ite l Dämone ntanz , de r die Roma ne 4-6 e nt hä lt. Na c h und na c h we rde n a lle a lte n Ro ma ne in Sa mme lbä nde n e rs c he i ne n, s oda s s die Se rie wie de r komple tt lie fe rba r s e in wird.

Kapitel 1 »E S

GE H T W I E DE R LO S !«

C- 3PO

We nn me i n Le hre r /Me ntor Aa hz mi r pa t he tis c h gro lle nd vorwi rft , du mm zu s e i n ode r e twa s Du mme s ge ta n zu ha be n, ma c he ic h i m All ge me i ne n e i ne Rie s e ns c ha u da ra us , mic h zu e nts c huldi ge n, ob wo hl mic h s e in Ge mur re e ige ntlic h nic ht s o nde rlic h kü mme rt. In me i ne n Auge n ge hö rt da s zu m Sp ie l. Da s is t de r Pre is , de n ic h da für za hle n mus s , die Ma gik zu e rle r ne n. Ic h me i ne , zu nä c hs t e i nma l is t Aa hz s c hlie ß lic h ä lte r und we ite r he ru mge ko mme n a ls ic h – vie l we ite r. Er is t e in e rfa hre ne r Di me ns io ns re is e nde r, ku rz ge s a gt e in Dä mo n, u nd ve r glic he n mit s e ine m Wis s e n u nd s e i ne n Erfa hru nge n bi n ic h i n de r T a t dumm und na iv. Auß e rde m is t s e ine He i ma tdi me ns io n, Pe rv, be ka nnt für i hre a ufbra us e nde n, fe i nds e lige n Be wo hne r. A nde re Dime ns io ns re is e nde pfle ge n na c h Mö glic hke it e i ne n we ite n Bo ge n u m Pe rv zu ma c he n u nd de n grü ne n, s c huppige n Pe rfe kte r n we iträ u mi g a us de m We g zu ge he n, s ollte n s ie i hne n i n a nde re n Di me ns io ne n be ge gne n. Als wolle e r a lle m die Kro ne a ufs e tze n, ha t Aa hz , de r frü he r s e lbs t e in volle nde te r Ma gike r wa r, s e ine Krä fte ve rlore n, a ls wir u ns be ge gne t s i nd (s ie he a uc h: Ein Dämon z uv ie l). Mir zu zus e he n, wie ic h mic h a bquä le , um e t wa s zu e rle r ne n, da s in s e ine n Au ge n nur rudi me ntä re s Grundla ge nwis s e n da rs te llt, wä hre nd e r , zu mi nde s t zur ze it, i n Be zu g a uf die Ma gik vollko mme n vo n mir a bhä ngi g is t, mus s i hn wo hl vo n Ze it zu Ze it e i n we ni g a uf die Pa lme tre ibe n. We nn ic h e twa s tue , da s e r für dumm hä lt, ka nn ic h

s e ine n T a de l ve rs te he n u nd a k ze ptie re n. We nn ic h e t wa s tue , da s i m Na c hhi ne i n mir du mm vo rko mmt … da s is t e twa s vollkomme n a nde re s . Wir ha tte n e s uns im kö ni gl ic he n Pa la s t de s Köni gre ic he s Pos s iltum ge müt lic h ge ma c ht und e r fre ute n uns a n me i ne r be que me n Pos itio n a ls köni glic he r Ho f ma gike r, e in J ob, für de n Aa hz mic h s ozus a ge n durc h da s Vors te llungs ge s prä c h dir i gie rt ha t. Da s he iß t, Aa hz e rf re ute s ic h da ra n. Für i hn be de ute te die s e Pos ition e ine ko mforta ble Umge bu ng u nd e i n s ic he re s , groß zü gi ge s Ei nkomme n. Für mic h hie ß e s , s tä ndi g i n e nge m Ko nta kt mit e i ne m gra nt i ge n Dä mo n zu le be n, de r offe nba r e nts c hlos s e n wa r , mic h T a g u nd Na c ht durc h me i ne Ma gikle ktio ne n zu s c hle ife n. Ic h mus s wo hl nic ht e xtra da ra uf hi nwe is e n, da s s da s mit de r Ze it zie mlic h la ngwe ili g wird. Die we ni ge n Abe nte ue r, die ic h e rle bt ha tte , s e it ic h Aa hz' Sc hüle r ge worde n wa r, ha tte n me i ne n Appe tit a uf Re is e n ve rs c hä rft, u nd ic h gie rte na c h me hr. Unglüc klic he r we is e we i ge rte s ic h Aa hz ha rt nä c ki g, a uc h nur da mit a nzufa nge n, mir be izub ri nge n, wie ic h a us e ige ne r Kra ft du rc h die Dime ns io ne n re is e n ko nnte . Se i ne n Wor te n zu fol ge wa r da s vie l zu ge fä hrlic h für je ma nde n, de r nur s o e rbä rml ic he Fe rti gke ite n wie ic h a uf de m Ge bie t de r Ma gik be s a ß . Da s wa r de r Ze itpu nkt, zu de m ic h be s c hlos s , e t wa s wirkl ic h Du mme s zu tu n. Ic h be s c hlos s , Aa hz zu übe rlis te n u nd i hn mit e i ne m T ric k da zu zu ve rle ite n, mic h wie de r a uf e ine Dime ns io ns re is e mitzu ne hme n. Mir wa r e i n Ge ge ns ta nd i n die Hä nde ge ra te n, vo n de m ic h gla ubte , e r kö nnte da s T ic ke t für me i ne Re is e s e in, u nd a ls Aa hz e i ne s Na c hmitta gs s e lbs t e in we ni g ge la ngwe ilt zu s e in s c hie n, le gte ic h de n Köde r a us . »Aa hz« , s a gte ic h u nd ze igte i hm da s zus a mme nge fa lte te Pe rga me nt. »Ic h gla ube , da s s ollte s t du dir ma l a ns e he n. «

Aa hz mus te rte da s Pa pie r i n me i ne r Ha nd s o fi ns te r, a ls fürc hte te e r, e s würde i hn be iß e n. Und we nn je ma nd a us Pe rv fins te r dre i ns c ha ut, da nn is t da s s c hon e in be e indruc ke nde r Anblic k. »Und wa s s oll da s s e in? « »Sie ht a us wie e ine Ka rte «, e r wide rte ic h und zuc kte mit de n Sc hulte r n. T a ts äc hlic h wus s te ic h, da s s e s e ine Ka rte wa r. Ei n Be ttle r a n e i ne r Stra ß e ne c ke ha tte s ie mir a nge bote n, a ls ic h mit T a nda übe r die Dime ns ions gre nze n ge s pru nge n bin, um e i n Ge burts ta gs ge s c he nk fü r Aa hz zu be s orge n. Da T a nda s ic h ge ra de mit e i ne r Art Ge s c hä fts ma nn je ne r Dime ns io n u nte r ha lte n ha tte , ka ufte ic h i hm die Ka rte für e in pa a r Mü nze n a b, we il ic h gla ubte , s ie wä re e in lus tige s kle ine s Ge s c he nk. Ic h ha tte die Ka rte i n me i ne Gürte lta s c he ge s topft u nd s ie vo n da a n ve r ge s s e n, wozu a uc h de r ga nze Är ge r mit de m Groß e n Spie l dre i Di me ns ione n we ite r be i ge tra ge n ha tte . Im Gru nde wa r e s nic ht we ite r be me rke ns we rt , da s s ic h die Ka rte ve r ge s s e n ha tte , i mme r hi n wa r T a nda i n Ge fa nge ns c ha ft ge ra te n, und a ll uns e re Be mü hu nge n ha tte n i hre r Be f re iu ng ge golte n. Und be fre ie n konnte n wir s ie nur, we nn wir da s Groß e Spie l ge wa nne n. So ge s e he n ha tte ic h d ie Ka rte be re c hti gte r we is e ve rge s s e n. Sc hlie ß lic h ha tte ic h ge nu g a nde re s im Kop f. Abe r he ute , a ls ic h me i ne T a s c he na c h e t wa s ga nz a nde re m durc hwü hlt ha tte , fa nd ic h die Ka rte wie de r , und ic h da c hte , s ie könnte ge na u de r ric hti ge Köde r s e i n, u m Aa hz da zu zu bri nge n, e ine we ite re Dime ns ions re is e mit mi r zu u nte r ne hme n, ob wo hl ic h i n die s e m Mo me nt e hrlic h ke i ne Ahnu ng ha tte , wa s s ie e ige nt lic h da rs te llte . Aa hz s c hie n na c h wie vor ke ine Ne i gu ng zu ve rs püre n, da s Pe r ga me nt a uc h nu r a nzu rü hre n. Sta ttde s s e n de ute te e r a uf da s Ka mi nfe ue r.

»Wir f s ie da re in und kü mme re dic h u m de ine Übu nge n. « »Ic h bi n fe rti g mit me i ne n Übunge n« , prote s tie rte ic h. »Du bis t nie fe rtig mi t de ine n Übunge n. « Ic h i gnorie rte de n Ei nwa nd u nd ve rs uc hte e s we ite r. »Übrige ns ha t s ie mic h gute s Ge ld ge kos te t. « Da s wa r me ine T ru mpfka rte . We nn e s e twa s ga b, da s Aa hz ha s s te , da nn wa r da s Ge ldve rs c hwe ndu ng. J e de s Ma l, we nn Glie p , me i n D ra c he , be i m Spie le n e t wa s ka puttma c hte und e i n T e il me i ne s Lo hns für Re pa ra turkos te n dra ufgi ng, wu rde e r s a ue r. We nn e s um Ge ld gi ng, wa r mit Aa hz nic ht zu s pa ß e n, und we nn ma n s e ine m Ge re de gla ube n wollte , s o wa re n wir s tä ndi g ple ite und s ta nde n kur z vor de m Ve r hu nge r n. »Be s timmt e ine Fä ls c hu ng«, s a gte Aa hz u nd wa ndte s ic h a b. »Nic hts a ls Ge ldve rs c hwe ndu ng, a be r da s pa s s t zu dir. « Ic h ru nze lte die Sti r n. Da s s c hie n doc h s c hwe re r zu we rde n, a ls ic h a nge no mme n ha tte . Norma le r we is e wa r e r s ofort Fe ue r und Fla mme , we nn e r a uc h nu r die ge rings te C ha nc e witte rte , Ge ld zu ma c he n. Da nn gi ng mir plötz lic h a uf, da s s ic h i hm übe r ha upt nic ht ge s a gt ha tte , wa s a uf de r Ka rte ve rze ic hne t wa r. »Aa hz« , s a gte ic h zu s e ine r Ke hrs e ite . Er rü hr te s ic h nic ht, s o nde r n s ta rrte nur ge la ngwe ilt durc h da s Fe ns te r a uf de n Pa la s thof hi na b. »Aa hz , da s könnte dic h wirk lic h i nte re s s ie re n. Die Ka rte fü hrt zu e i ne r Kre a tur, die Ku h ge na nnt wi rd. « »So? «, fra gte Aa hz kopfs c hütte l nd. »Eri nne rs t du dic h a n u ns e re n le tzte n Be s uc h a uf de m Ba za r vo n T a uf? Wo he r, gla ubs t du wo hl , ka m da s Ste a k, da s du ge ge s s e n ha s t? « Ic h s ta rrte i hn a n. Ic h ha tte ke i ne Ahnu ng, da s s Ste a ks von Kre a ture n s ta mmte n, die ma n Ku h na nnte .

Ic h wa r da vo n a us ge ga nge n, da s s s ie von Kre a ture n s ta mmte n, die ma n Ste a ks ne nnt. Fore lle n s ta mme n von Fore lle n; La c hs s ta mmt vo m La c hs u nd E nte von E nte n. Da s wa r logis c h. Auß e rde m ga b e s in die s e r Dime ns ion nic hts , wa s Ku h ge na nnt wu rde . Zu mi nde s t wa r ic h noc h ke ine r be ge gne t. »Na ja «, s a gte ic h und s ta rrte a uf da s Pe rga me nt i n me i ne r Ha nd. »Die s e Ka rte fü hrt zu e i ne r golde ne n Ku h, die in e i ne m golde ne n Pa la s t le bt u nd Milc h mit e i ne m Sc hus s Gold gibt. « Ga nz la ngs a m dre hte Aa hz s ic h u m u nd s ta rrte mic h a us zus a mme nge k niffe ne n Auge n a n, a ls ve rs uc he e r he ra us zu fi nde n, ob ic h da s ta ts ä c hlic h e r ns t ge me i nt ha tte . Gle ic h da ra uf wa r e r mit z we i Sc hri tte n be i mir und ris s mir die Ka rte a us de r Ha nd. »Als o gibt e s wirklic h s o e in golde ne s Vie h? «, fra gte ic h, wä hre nd e r da s Pa pie r s tudie rte. Er a nt worte te nic ht, a ls o s a h ic h e i nfa c h zu, wie e r die Ka rte unte rs uc hte . Ir ge nd wie s a h s ie sc hon ko mis c h a us . Sie ze igte ke ine St ra ß e n, s onde r n s o e twa s wie Dime ns io ne n, E ne r gie pu nkte und Strude l. Da s me is te ha tte ic h nic ht ve rs ta nde n. Auß e rde m wa r übe r ha upt nur s e hr we ni g a uf de r Ka r te be s c hrifte t , a be r we nn e s um de n Spru ng vo n e i ne r Di me ns io n zu r a nde re n gi ng, s o ha tte ic h e i ne n ga nze n Ha u fe n Di nge nic ht ve rs ta nde n. Aa hz ha tte mir e i nma l e rk lä rt, da s s e s s o vie le Dime ns io ne n gä be , da s s nie ma nd i hre ge na ue Za hl ke nne , und e s le ic ht s e i, s ic h i n i hne n zu ve rir re n u nd nie wie de r he i mzuf i nde n, wä hre nd ma n vo n Di me ns io n zu Dime ns io n s pri ngt. Na c h de n dre iß ig ode r vie r zi g Di me ns ione n, i n die ic h wä hre nd me i ne r S hoppi ngtour mit T a nda ge s pru nge n wa r, ha tte ic h a nge fa nge n, i hm zu gla ube n. End lic h wa ndte e r mir s e in hä s s lic he s Ge s ic ht zu u nd s ta rrte mic h mit ge ru nze lte r Stir n a n. Und we nn Aa hz

die Stirn ru nze lte , wa s e r zie mlic h oft ta t, s a h e r a us wie e ine zä hne fle ts c he nde Be s tie . Se ine grü ne Ha ut, die funke l nde n Au ge n u nd die s pitze n Zä hne ko nnte n s c ho n re c ht be ä ngs ti ge nd wirke n, we nn ma n de n A nblic k nic ht ge wo hnt wa r. Glüc klic he r we is e wa r ic h i hn je doc h ge wo hnt. »Wo ge na u ha s t du da s he r? «, fra gte e r und we de lte mi r mit de m Pe r ga me nt vor de m Ge s ic ht he ru m. »Ha b ic h a n e i ne r Stra ß e ne c ke vo n e i ne m Ma nn ge ka uft«, s a gte ic h. »Ic h gla ube , e r könnte vie lle ic ht e i ne Art Be ttle r ge we s e n s e in. « »We lc he Di me ns ion? « »Ke i ne A hnu ng. « Ic h zuc kte mi t de n Sc hulte r n. »Ei ne de r vie le n, die T a nda und ic h be s uc ht ha be n. Fra g s ie doc h. « Die Fa lte n a uf Aa hz Stir n ve rtie fte n s ic h. »Wa s ha t dic h da zu ge t rie be n, da s Ding zu ka ufe n? « Wie de r zuc kte ic h mit de n Sc hulte r n. »Ic h we iß e s e hrlic h nic ht. Ic h da c hte , ic h kö nnte dir da mit zu de ine m Ge burts ta g vie lle ic ht e ine Fre ude ma c he n, u nd de r Ke rl ha t ge s a gt , ic h wä re s e it la nge r Ze it de r e rs te Re is e nde , de r vie lle ic ht i ms ta nde wä re , s ie zu nut ze n u nd zu übe rle be n, u m die Ge s c hic hte zu e rzä hle n. « »Ha t e r de i ne T a rnu ng du rc hs c ha ue n kö nne n? « , fra gte Aa hz mit s tie re m Blic k. Ic h ve rs uc hte , mir de n T a g ins Ge dä c ht nis zu ru fe n. Ic h ha tte me ine Sta nda rdta r nu ng be nut zt, u nd i n die s e r Dime ns io n wa r mir de r Za ube r nic ht s c hwe r ge fa lle n. Die me is te n de r Be wo hne r wa re n vie r Fuß groß und be s aß e n zwe i s olc he . Ve r glic he n mit de r Sc hne c ke nta rnu ng, die T a nda und ic h i n e ine r frü he re n Di me ns ion be nöti gt ha tte n, wa r die s e re c ht e infa c h ge we s e n. Abe r de r Be ttle r ha tte mic h z we i fe llos a us de r Me nge he ra us ge pic kt. Auß e rde m s c hie n e r mit s e i ne n be ina he fü nf

Fuß Körpe rlä nge u nte r a ll die s e n kle ine n Le ute n irge nd wie fe hl a m Pla tz zu s e in. Ic h s a h Aa hz a n u nd nic kte . »Vie lle ic ht. Abe r ic h wüs s te nic ht wie . « Unwirs c h we de lte Aa hz mit de r Ha nd. »Le hrli ng, e s gibt T a us e nde von Mö glic hke ite n, be s onde rs , we nn je ma nd s o unge übt is t wie du. « Ic h s a gte nic hts da zu. De r Ve rs uc h, me i ne Fe rti gke ite n zu ve rte idi ge n, wa r s o ode r s o s innlos . Aa hz e nts c hie d de ra rti ge Ge s prä c he je de s Ma l für s ic h, i nde m e r mic h da zu bra c hte , e t wa s a us zuprobie re n, da s ic h noc h nic ht ko nnte – und wa s in Be zu g a uf die Ma gik a uf be ina he a lle s zutra f, a be r T a rnu nge n wa re n nu n e inma l me i ne Spe zia litä t. Aa hz wirbe lte he ru m u nd ke hrte zu m Fe ns te r zu rüc k, na hm die Ka rte je doc h mit. Da nn s ta nd e r da , s ta rrte a uf de n Sc hlos s ho f hi na us , u nd die Sti lle i m Ra u m ba ute s ic h imme r we ite r a uf. We nn e s e twa s gibt, da s s ic h me hr ha s s e a ls a lle s a nde re , da nn s ind da s Le ute , die la uts ta rk na c hde nke n, o hne mir zu s a ge n, übe r wa s s ie na c hde nke n. »Als o, gibt e s nun s o e ine golde ne Ku h? « , fra gte ic h und s te llte mic h ne be n i hm a n de m groß e n Fe ns te r a uf, da mit e r mic h nic ht lä nge r i gnorie re n ko nnte . Im Hof u nte r de m Fe ns te r ra nnte Glie p i m Kre is hi nte r s e ine m Sc hwa nz he r. De m Hi mme l s e i Da nk wa r we ite r nic hts in s e i ne r Nä he , de nn we nn e i n Dra c he a nfä ngt, s e i ne n Sc hwa nz zu ja ge n, wird a lle s in de r nä he re n Umge bung u mge s toß e n, ze rt ra mpe lt u nd s c hlic ht pla tt ge ma c ht. Be s onde rs , we nn e s s ic h be i de m Übe ltä te r um e ine n junge n Dra c he n ha nde lte . Vie l a ufre ge nde r a be r wa r, da s s Aa hz s c he i nba r ga r nic ht me rkte , wa s Glie p a ns te llte . Offe ns ic htl ic h be s a ß die Ka rte für ihn durc ha us e ine Be de utung. »Die golde ne Ku h? «, ve rs uc hte ic h e s noc h e i nma l.

»Is t s ie re a l? « Aa hz dre hte s ic h ge mä c hlic h um u nd s a h mic h a n. »Sie is t e in Myt hos . Da von gib t e s vie le in de n ve rs c hie de ne n Dime ns io ne n. « »Da s is t nic ht de i n E r ns t ! Wil ls t du mi r e r zä hle n, e s gibt me hr a ls e i ne n Myt hos übe r e i ne Ku h, die golde ne Milc h gibt? « A nge s ic hts de r T a ts a c he , da s s ic h he ute zu m e rs te n Ma l vo n e i ne r Ku h ge hör t ha tte , fie l e s mir e in we ni g s c hwe r, mir s o e t wa s vor zus te lle n. Ic h bi n nic ht s ic he r, wa ru m ic h mi r e i nge bilde t ha be , e i ne e i nze l ne golde ne Ku h wä re le ic ht vo rs te llba r, a be r Dutze nde von de n Vie c he r n wa re n e i nde uti g zu vie l. Wo mö glic h ga b e s s oga r e ine ga nze Dime ns io n, die vo n die s e r Ga ttung be völke rt wurde . Aa hz s e uf zte , u nd we nn e r a uf die s e Art s e ufzte , be de ute te da s üblic he rwe is e , da s s ic h e nt we de r du mm ode r e infa c h nu r s c hwe r vo n Be gri ff wa r. »In je de r ze hnte n Di me ns io n gib t e s e ine n Myt hos übe r e in T ie r ode r e ine Pe rs on, die ir ge nd wa s mit Gold ma c ht. Hie r is t e s e ine Ga ns , die golde ne Eie r le gt, da e in Fis c h, de r a lle s , wa s e r be rührt, i n Gold ve rwa nde lt, dort e ine E nte mit golde ne n Fe de r n. « »Sc hwe re r Vo ge l«, be me rkte ic h, wä hre nd ic h ve rs uc hte , mi r e ine go lde ne E nte vorzus te lle n. Wie de r s e ufzte Aa hz. »Die Fe de rn we rde n zu Gold , we nn s ie a us ge fa lle n s ind. « »Ve rs ta nde n« , ve rs ic he rte ic h bra v. » Bis t du je e i ne m die s e r golde ne n T ie re be ge gne t? « Aa hz la c hte , u nd s e i ne do nne r nde Dä mo ne nla c he lie ß de n ga nze n Ra u m e rbe be n. »We nn ic h da s wä re , wä re ic h da nn hie r , i n die s e r Müll ha lde vo n e i ne m Pa la s t, mit e i ne m Sc hüle r , de r s o dä mlic h is t wie du? «

Ic h mus s te zu ge be n, da s s da s e in gute s Ar gu me nt wa r, a be r e s wide rs tre bte mir, i hm zu zus ti mme n. »Als o is t die Ka rte ge fä ls c ht«, s a gte ic h. »Höc hs twa hrs c he i nlic h« , a nt worte te Aa hz u nd s ta rrte a uf de n Hof hi na us , wo e s Glie p inz wis c he n ge lu nge n wa r, s e i ne n Sc hwa nz zu fa nge n. Er bis s s o he fti g hi ne i n, da s s de r a rme Dra c he vor Sc hre c k zus a mme nfu hr u nd s ic h ve rdutzt u mblic kte . Glie p wa r in vie le rle i Hi ns ic ht nic ht du mm, e s s e i de nn, e s ging u m s e ine n Sc hwa nz. Ic h mus te rte Aa hz. We nn e r s a gte ›höc hs twa hrs c he i nlic h‹ u nd mic h da be i ke i ne s Blic ke s würd i gte , hie ß da s , e r ve r mute te i ns ge he i m, da s s die Ka rte v ie lle ic ht doc h e c ht s e in könnte . »Wa ru m nu r höc hs t wa hrs c he i nlic h? «, e rku ndi gte ic h mic h. »We il«, e r wide rte Aa hz, »ic h e i nma l golde ne n Hirs c hkot ge s e he n ha be . « »Hirs c hkot? « Ic h ha tte wie de r e i nma l ke i ne A hnu ng, wovo n e r s pra c h. »Hirs c hmis t«, s a gte Aa hz, u nd s e i n T onfa ll ve rrie t de utlic h, da s s me i ne du mme n Fra ge n i hm a ll mä hlic h a uf die Ne rve n gi nge n. »Hi rs c hdre c k. Hi rs c hs c he iß e . Hirs c he xk re me nte . In e i ne r Di me ns io n gib t e s e i ne n Myt hos übe r e ine n Hi rs c h, de r Gold s c he iß t. Ic h ha be e ine n Kot ha ufe n ge s e he n. Und …« Er ve rs tummte , s a h mic h a be r imme r noc h nic ht a n. In a ll de r Ze it, d ie wir zus a mme n ve rb ra c ht ha be n, ha tte ic h ihn noc h nie s o e rle bt. »Und wa s ? «, fra gte ic h. »Und ic h s a h e i n Stüc k e i ne s ma s s iv golde ne n Elc hge we i hs a uf de m Ba za r von T a uf. « Nun wa r ic h volle nds ve rblüfft. Ei n Hirs c h, de r Gold s c he iß t, und e in Elc h mit e i ne m golde ne n Ge we i h. »Da nn könnte die Ka rte a ls o doc h e c ht s e in? «

»Ic h be z we ifle e s «, s a gte Aa hz u nd fixie rte die Ka rte . »Abe r du bis t nic ht ga nz s ic he r , nic ht wa hr? « Er s c hütte lte de n Kop f. »Nic ht hu nde r tpro ze nti g. « »Als o ge he n wir los und fi nde n e s he ra us ? « Wie de r mus te rte e r die Ka rte . Da nn fa lte te e r s ie zus a mme n u nd s topfte s ie in s e ine T a sc he . »Ic h bi n in e i ne r Stu nde zurüc k. « Er zo g s e i ne n D- Hüpfe r he rvor u nd s te llte i hn a uf e i n Zie l e in. Da ma ls , be vor e r mir be ge gne t wa r u nd s e ine Krä fte ve rlo re n ha tte , ha tte e r vo n Di me ns io n zu Di me ns ion s pri nge n kö nne n, o hne da be i a uf e ine n D- Hüpfe r zurüc k gre ife n zu müs s e n. Nun bra uc hte e r da s Ding, u nd e r ha s s te es . »Wa rte !« , brüllte ic h. »Du ka nns t nic ht o hne mic h a uf die Suc he ge he n. « »Da s tue ic h a uc h nic ht«, s a gte Aa hz. »J e tzt bri ng e ndlic h de i ne n Dra c he n zur Ve r nu nft, be vor e r wie de r irge nd wa s ka putt ma c ht u nd wir da fü r be za hle n müs s e n. Ma c h dic h re is e fe rti g. Du ha s t e ine Stu nde . Und de r Dra c he kommt nic ht mit. « Und da mi t wa r Aa hz we g, ve rs c hwu nde n in e i ne a nde re Dime ns io n, und zu rüc k blie b nur e in le is e s BAMF. Als Aa hz zurüc kke hrte , ha tte ic h Glie p be re its i n s e ine r Bo x i m Sta ll u nte r ge bra c ht u nd da für ge s or gt, da s s je ma nd i hn fütte r te u nd mit i hm e in pa a r Ru nde n dre hte , bis ic h von wo a uc h i mme r zurüc k s e in würde . Ic h s ta nd na he de m Fuß e nde de s Be tte s in me i ne m Zi mme r, a ls e s ne be n mir i n de r Lu ft wie de r e inma l BAMF ma c hte . Nic ht wi rklic h la ut, a be r la ut ge nu g, u m e rs c hre c ke nd zu s e i n, we nn e s i n ge ra de z we i Fuß E ntfe rnu ng s ta ttfi nde t. Fol ge ric hti g e rs c hra k ic h a uc h. Aa hz wa r zurüc k , u nd e r ha tte me i ne n Lie bli ng u nte r a lle n

Dä mo ne n im ga nze n dä mo nis c he n Unive rs u m be i s ic h. »T a na nda !« , brüllte ic h u nd s pra ng a uf die wu nde rs c höne Kre a tur mit de m la nge n grü ne n Ha a r zu , de re n Körpe r , we nn s ie e i na t me te , e ine ga nze T ruppe npa ra de hä tte zu m Stills ta nd bri nge n kö nne n. »Ske e ve !«, brüll te s ie zurüc k und la c hte . Da nn zo g s ie mic h i n i hre Ar me , e i n Zus ta nd, vo n de m ic h ho ffte , e r wü rde nie ma ls e nde n. Gut, zu ge ge be n, e s wa r e rs t e ine n Mo na t he r, s e it ic h s ie zum le tzte n Ma l ge s e he n ha tte , be s offe n wie e in Elc h a uf Aa hz' Ge burts ta gs pa rty. Abe r ic h wa r de r Ans ic ht, da s s je des Wie de rs e he n mi t i hr Gru nd ge nu g für e i ne a us ufe r nde Uma r mu ng wa r, u nd i hr s c hie n e s a uc h nic ht ge ra de e twa s a us zuma c he n. T a nda wa r e ine e he ma li ge Mö rde ri n u nd ge hörte de r Gilde a n. Ic h wus s te nic ht s o ge na u, wa s s ie je tz t ta t, a bge s e he n vo m S hoppi ng u nd de m e i n ode r a nde re n Abe nte ue r. Wic hti ge r a lle rdi ngs wa r , da s s ic h e s ga r nic ht wis s e n wollte . Wir wa re n Fre u nde ; da s re ic hte mir vollkomme n. Aa hz rä us pe rte s ic h vie l zu s c hne ll , wä hre nd ic h be ha glic h in i hre n Ar me n la g. Ihn s c hie n zu s töre n, da s s es s ie nic ht s törte . We n wu nde rt's ? Ic h gla ubte na c h wie vor, da s s s ie mic h lie be r moc hte a ls ihn, und da ra uf ka m e s s c hlie ß lic h a n. Sie s tie ß mic h fort u nd mus te rte mic h ge s tre ng mit e ine m s pöttis c h-zo r ni ge n Blic k a us i hre n wu nde rvo lle n Auge n. »Wa ru m ha s t du mir nic ht e r zä hl t, da s s du e ine Sc ha t zka rte ge ka uft ha s t? « »Da s wollte ic h, a ls wir a be nds Ra s t ge ma c ht ha be n«, s a gte ic h s c hulte r zuc ke nd. »Abe r da nn wa r da da s Spie l, und du wurde s t ge fa nge n ge no mme n, u nd da s a lle s ha t die Ka rte irge nd wie a us me ine m Kop f ve rdrä ngt. « »Eri nne rs t du dic h, wie vie le Di me ns io ne n vor J a hk

du s ie ge ka uft ha s t? «, fra gte s ie . Ic h wus s te ge na u, wie vie le , de nn ic h ha tte je de s Ma l e ine fris c he T a rnu ng a ufba ue n müs s e n. »Dre i«, s a gte ic h. »Bis t du ga nz s ic he r? «, ha kte Aa hz na c h, u nd s e ine Auge n fi xie r te n mic h, a ls würde n s ie je de n Mo me nt mit Dolc he n we rfe n. Ic h hie lt die Ha nd hoc h. »J a hk, die Dime ns ion mit de m Groß e n Spie l. « Ic h de ute te a uf me ine n Da ume n. T a nda nic kte , wä hre nd Aa hz mic h nu r fi ns te r mus te rte . Se ine ä rge rlic he Mie ne ve ra nla s s te mic h, mir Ze it zu la s s e n. »Zä hle n wi r zurüc k« , s a gte ic h u nd de ute te a uf me ine n Ze i ge fi nge r. »Die Dime ns ion, i n de r wi r die Ge s ta lt von dre i na s ige n Sc hwe i ne n a nne hme n mus s te n. « Ic h wa c ke lte vor ihre r be ide r Na s e mit de m Fi nge r. T a nda nic kte . »Ein lus tige r Ort , nic ht wa hr? « »Nic ht wi rklic h«, murr te ic h. Aa hz' Blic k ve rfi ns te rte s ic h zus e he nds , a ls o fuhr ic h fort. »Da vor wa re n wir i n de r Dime ns ion, in de r wir a c ht Fuß groß s e in und dre i Be ine ha be n mus s te n. « Ic h de ute te a uf me ine n Mitte lfi nge r. T a nda la c hte . »Da s wa r a uc h e i ne lus ti ge Di me ns io n, finde s t du nic ht? « Ne in, fa nd ic h nic ht , de nn da s La ufe n mit d re i Be i ne n is t nic ht ge ra de e infa c h. De r Ve rs uc h, Flie ge n zu le r ne n, inde m ma n mit de n A r me n rude rt u nd vo n e i ne r Klippe s pringt , is t we ni ge r proble ma tis c h. Abe r die s e s Ma l ignor ie rte ic h i hre n Ei nwurf u nd fu hr fort. Ic h de ute te a uf de n nä c hs te n Fi nge r. »Die Dime ns io n, i n de r wir vie r Fuß groß wa re n u nd

ic h die Ka rte ge ka uft ha be . « Ic h hie lt d ie dre i Fi nge r hoc h. »So vie le vor de r Dime ns io n mi t de m Spie l. « Ei ge nt lic h ha tte ic h hi nzu fü ge n wo lle n, da s s ic h die Zä hlu ng je de rze it wie de r hole n ko nnte , fa lls Aa hz e s wollte , a be r da e r s o ode r s o s c hon nic ht s onde r lic h zufr ie de n mit mir zu s e in s c hie n, lie ß ic h e s s e in. T a nda lä c he lte . »Das da c hte ic h mir. Mi ni. « »Und wa s is t a n die s e r Di me ns ion Be s onde re s ? «, fra gte ic h. Mir wa r nic ht vie l a uf ge fa lle n, a lle rdi ngs ha tte T a nda s ic h wä hre nd uns e re s Einka u fs bumme ls dort a uc h nic ht la nge a ufha lte n wol le n. »Ei ge nt lic h« , s a gte Aa hz, »e r hö ht da s die C ha nc e n, da s s die s e Ka rte wirklic h e c ht is t. « »Da s s te ht s o gut wie fe s t«, fügte T a nda la c he nd hi nzu. »Ihr ma c ht Wit ze , ode r? «, f ra gte ic h. » Ihr gla ubt wirkl ic h, da s s e s irge nd wo da d ra uß e n e ine golde ne Ku h gibt? « »Da s ha be ic h nic ht ge s a gt« , wide rs pra c h Aa hz. »Ic h ha be nur ge s a gt , da s s die Ka rte wa hrs c he i nl ic h e c ht is t. « Ve rs tä nd nis los runze lte ic h die Stir n, u nd T a nda la c hte imme r noc h. »Mi ni wi rd vo n de n Mi niki ne n be wo hnt. Sie be s itze n die furc hte i nflöß e nde Fä hi gke it, nie ma ls übe r irge nde twa s zu lü ge n. Auf de m Ba za r von T a uf ha be n s ie e s a us na he lie ge nde n Gründe n zie ml ic h s c hwe r. « »Abe r wa s , we nn de r T yp, de r mir die Ka rte ve rka uft ha t, ke i n Mi niki ne wa r? « »We nn e r lä nge r a ls e ine n T a g dort wa r, mus s te e r dir a uc h die Wa hr he it übe r die Ka rte s a ge n. Da rum mus s te n wir s o s c hne ll wie de r vo n dort ve rs c hwi nde n. Wa hrhe its lie be is t a uf e i ne m Ei nka ufs bu mme l nic ht ge ra de hil fre ic h. «

Ic h ha tte a uf die s e m Ge bie t ke ine Erfa hru nge n, a be r ic h gi ng da vo n a us , da s s Ta nda Expe rti n für de ra r ti ge Fra ge n wa r. »Ko mm s c ho n« , s a gte s ie zu Aa hz. »Hol die Ka rte ra us . Wir ve rs c hwe nde n nur u ns e re Ze it. La s s uns e infa c h a ufbre c he n. « »Wa ru m ha be ic h da be i s o e in ungute s Ge fü hl? «, gru mme l te Aa hz , wä hre nd e r da s Pe rga me nt he rvor zo g, a us e ina nde r fa lte te u nd a uf de m Be tt a us bre ite te , da mit wir a lle e ine n Blic k da ra uf we rfe n ko nnte n. Ic h ha tte ke ine A hnu ng, wa s ic h da s a h, a be r T a nda s c hie n die Ka rte le s e n zu kö nne n. Sie de ute te in die obe re linke Ec ke . »Da s is t die Dime ns io n de r Mi niki ne n. « Da s a lle rdings wus s te s oga r ic h, s c hlie ß lic h wa r s ie kla r und de utlic h a ls Mini ge ke nnze ic hne t. »Als o, fa nge n wir da a n? « Aa hz nic kte , T a nda e be ns o, wofür ic h e hrlic h da nkba r wa r. We nn be ide e inve rs ta nde n wa re n, ha tte n wi r we ni gs te ns e twa s Ha ndfe s te s . T a nda s tric h mit de m Fi nge r übe r die e i ns a me Li nie , die von Mi ni fortfü hrte . Sie e nde te a n e i ne m Pu nk t, de r a ls Vorte x Nr. 1 be s c hr ifte t wa r. Sie s tudie rte die Li nie e ine n Mo me nt und blic kte da nn zu Aa hz. »Ha s t du e ine A hnu ng, wa s da s he iß e n s oll? Ode r wo da s is t? « »Nic ht die Spur«, ve rkünde te e r. Nun wa r ic h ve rblüf ft. Es ka m nic ht oft vor, da s s me i n Me ntor ge s ta nd , e twa s nic ht zu wis s e n. T a ts äc hlic h konnte ic h mic h nic ht e ri nne r n, wa nn s o e t wa s zu m le tzte n Ma l pa s s ie rt wa r – fa lls es sc hon e i nma l pa s s ie rt wa r. Ic h wollte i hn da ra uf hi nwe is e n, a be r da s s c hie n nic ht de r pa s s e nde Auge nblic k zu s e in, we s ha lb ic h mic h wie de r a uf die Ka rte konze ntrie rte .

Ic h ko nnte e rke nne n, da s s von Vorte x Nr. 1 s e c hs Linie n zu s e c hs nic ht ge ke nnze ic hne te n Pu nkte n a uf de m Pa pie r führ te n, und vo n je de m die s e r Punk te führte n we ite re Li nie n zu a nde re n Vorte xpu nkte n. Sie be n we ite re Vorte xpu nkte wa re n a ufge fü hrt. Auß e rde m e in groß e s ›X‹, da s die Kuh i n de r re c hte n u nte re n Ec ke de s Pe rga me nts ma rkie rte . Zu die s e r Ku h fü hrte nur e i ne e i nzi ge Li nie von Vo rte x Nr. 8. Offe ns ic htlic h ga b e s ke ine dire kte Ve rbi ndu ng z wis c he n Mi ni u nd de r Ku h. Und ke i ne n ric hti ge n We g. So wie e s a us sa h, ko nnte n wi r z wis c he n e i ne m Dut ze nd ve rs c hie de ne r We ge wä hle n, die übe r ve rs c hie de ne Linie n durc h ve rs c hie de ne a ls Vorte x ge ke nnze ic hne te Punkte fü hr te n. Da s ve rs pra c h zumi nde s t e in i nte re s s a nte s Puzzle zu we rde n, we nn nic ht me hr. Aa hz ha tte mi r e inma l e rklä r t, da s s die Dime ns io ns hüpfe re i ge fä hr lic h wa r , we il ma n i n e i ne u nbe ka nnte Dime ns io n hüp fe n ko nnte , a us de r ma n nie wie de r zurüc kke hre n wü rde . Ic h fra gte mic h, wie ge fä hrlic h e s s e in moc hte , e i ne r Ka rte durc h e i ni ge die s e r Di me ns ione n zu fol ge n, we nn s c ho n die Ka rte s e lbs t i n e rs te r Li nie ve rwir re nd wa r. »T ja «, s a gte T a nda und dre hte s ic h zu Aa hz u m. »Sie ht a us , a ls würde n wir Hilfe b ra uc he n, we nn wir die s e s golde ne Vie h fi nde n wolle n. « Aa hz s ta rrte s ie a n u nd s c hütte lte da nn ge mä c hlic h de n Kopf. »Du de nks t doc h nic ht, wa s ic h de nke , da s du de nks t? « »Da s de nke ic h«, s a gte s ie . »Ne in!« , be llte Aa hz i m Be fe hls to n, u nd ic h wus s te mit a bs olute r S ic he r he it , da s s e r s e ine Me i nu ng nie ma ls ä nde r n würde , we nn e r i n e i ne m s olc he n T o n ›Ne i n‹ s a gte . »Doc h«, wide rs pra c h T a nda u nd lä c he lte e in Lä c he l n,

da s s die Gürte ls c hna lle je de s Ma nne s zu m Sc hme l ze n bringe n ko nnte . Da nn s tre c kte s ie die Ha nd a us und be rühr te e ine de r grü ne n Sc huppe n a n s e ine r Wa nge . »Ne in«, wie de rho lte Aa hz , a be r die s e s Ma l kla ng e r we ni ge r s tre ng. Nic ht e i nma l e i n Pe rfe kte r ko nnte T a nda s C ha rme wide rs te he n. »J a «, s a gte s ie , dre hte i hr Lä c he l n noc h e twa s hö he r und s tre ic he lte Aa hz Ha ls gle ic h unte r s e ine m O hr. Ic h wa r fro h, da s s s ie s o e twa s nic ht mit mir a ns te llte . Ic h ha tte s c ho n be i m Zus e he n da s Ge fü hl, ic h wü rde s c hme l ze n u nd a ls Pfüt ze a uf de m Bode n e nde n. Und da be i wus s te ic h noc h nic ht e i nma l , wo rübe r s ie übe rha upt s tritte n. Aa hz e r gi ng e s of fe nba r nic ht vie l be s s e r. »Da s is t e in Fe hle r«, bra c hte e r da nn kopfs c hüt te lnd he rvor. »Wie s olle n wir s o ns t he ra us fi nde n, i n we lc he Dime ns io n wir vo n Mi ni a us s pringe n s olle n? « Sie s tre ic he lte s e ine Wa nge , glitt da nn nä he r a n i hn he ra n und le hnte s ic h a n s e ine n Le ib. Ke i n e mpfi ndu ngs fä hi ge s mä nnlic he s We s e n kö nnte e ine m s olc he n A ngri ff s ta nd ha lte n. Aa hz je de nfa lls konnte e s nic ht. Mic h b ra c hte s c ho n de r Anb lic k ins Sc hwitze n. We nn da s noc h e ine We ile s o we ite rgi ng, mus s te ic h me in He md we c hs e ln. »In O rd nu ng«, s a gte Aa hz mit e i ne r Sti mme , s o s a nf t, da s s ic h ihn be ina he nic ht ve rs ta nde n hä tte . »Abe r da s is t e in Fe hle r, gla ub mi r. « »Ei, wir we rde n die Ka rte e infa c h nie ma nde m ze ige n«, s a gte T a nda , rüc kte e i n we ni g vo n Aa hz a b und re ge lte die übe rze uge nde Kö rpe rs pra c he und da s Lä c he l n a uf e in nor ma le s Ma ß he runte r. Sowo hl Aa hz a ls a uc h ic h a tme te n e inma l tie f durc h. »Wo zu s oll da s da nn gu t s e in? «

»Wir we rde n e be n he ra us finde n müs s e n, wa s ode r wo e in Vo rte x is t«, e rklä rte T a nda . Ic h hie lt e s nic ht lä nge r a us . »Würde mi r bitte ir ge ndje ma nd s a ge n, wo ru m e s e ige ntlic h ge ht? « »Ne in«, a nt worte te Aa hz. Er s c hna ppte s ic h die Ka rte , pa c kte me i ne n Ar m u nd tra t ne be n T a nda . Im nä c hs te n Auge nblic k s ta nde n wir a uf de m Ba za r vo n T a uf.

Kapitel 2 »H I ER

!« RIP LEY

I S T W AS LO S

De r Ba za r vo n T a uf wa r mit ke i ne m a nde re n Ort i m ga nze n Unive rs um zu ve r gle ic he n, zu mi nde s t wu rde Aa hz nie müde , mir da s zu e rzä hle n. Und na c h me i ne n we ni ge n Be s uc he n a uf de m Ba za r u nd i n a nde re n Dime ns io ne n fi ng ic h a ll mä hlic h a n, s e i ne Me i nu ng zu te ile n. Die T ä ufle r, die Be wo hne r vo n T a uf, wa re n für i hr übe rra ge nde s Ve r ha nd lu ngs ge s c hic k u nd i hre n Ge s c hä fts s inn we it hi n be ka nnt. Zu ge ge be n, Aa hz a ls Pe rfe kte r ge izte noc h u m die kle i ns te Mü nze , a be r, wie Aa hz ge s a gt ha tte , e in T ä ufle r wa r durc ha us ims ta nde , e ine m nic ht nu r die Mü nze , s o nde r n übe rdie s die T a s c he a bzus c hwa tze n, i n de r ma n s ie ve rwa hrt ha tte , a uf da s s ma n na c kt zu rüc kblie be und de nnoc h gla ubte , e i n gute s Ge s c hä ft ge ma c ht zu ha be n. De r Ba za r wa r nic hts a ls die logis c he Ko ns e que nz a us die s e n übe rra ge nde n Fä hi gke ite n. Die T ä ufle r ha tte n die Ha nde ls ha upts ta dt a lle r Dime ns io ne n e r ric hte t, e i ne n Ba za r , de r s ic h s c he i nba r bis i n a lle E wi gke it zo g. Dä mo ne n, e i n Sc hla gwort , da s a lle Di me ns io ns re is e nde n gle ic he r ma ß e n e i ns c hlos s , wa r e s ge s ta tte t, dort i hre rs e its e ine n Ve rka ufs s ta nd a ufzuba ue n, u m i hre n Le be ns unte r ha lt mi t e be n de m zu ve rdie ne n, wa s s ie a m be s te n konnte n. Ic h gla ube nic ht , da s s irge ndje ma nd we iß , wie groß de r Ba za r ta ts ä c hlic h wa r , de nn die Ze lte und Bude n s c hie ne n s tä ndi g i n Be we gu ng zu s e in u nd i hre n Sta ndort zu we c hs e l n. Als ic h Aa hz fra gte , wie la nge e s da ue rn würde , de n Ba za r zu Fuß zu du rc hque re n, e rklä rte e r

mi r, da s s ic h nur fü nf ode r s e c hs Mo na te e i npla ne n müs s te , we nn ic h Glüc k hä tte , e r a lle rdi ngs würde be z we ife l n, da s s ic h e i n s olc he s Unte r ne hme n le be ndi g übe rs te he n würde . Es s c hie n a ls o, a ls wä re de r Ba za r vo n T a uf a uc h e i n s e hr ge fä hrlic he r Ort, we s ha lb ic h mi r größ te Mü he ga b, mit T a na nda und Aa hz Sc hri tt zu ha lte n, a ls je ne s ic h durc h die Me nge s c hobe n. Ic h ha tte ke i ne A hnu ng, wa rum s ic h ge ra de hie r s o vie le Dä mo ne n he ru mtrie be n. Es roc h, a ls wü rde je ma nd a lte Sc hu he koc he n, u nd die me is te n Dä mo ne n die s e s Abs c hnitts wa re n vo n we iß e n und rote n Sc huppe n be de c kt, die s ic h be i de r le ic hte s te n Be rü hru ng vo n i hre n Le ibe r n lös te n. Und ic h, i n me i ne r Eile , be rü hrte vie le vo n i hne n. Als wir e ndlic h vor e ine m ve r la s s e n a us s e he nde n Ze lt mit ge s c hlos s e ne r Ei nga ngs kla ppe s te he n blie be n, s c hwit zte ic h wie a n e i ne m he iß e n So mme rta g u nd wa r vo n Kop f bis Fuß mit Sc huppe n be de c kt. »Vie lle ic ht s ollte s t du dir die Dinge r a bbürs te n«, s c hlug Aa hz vor, wä hre nd e r mic h kopfs c hüt te lnd be tra c hte te . We de r e r noc h T a na nda s c hie ne n a uc h nur e ine e i nzige Sc huppe a uf ge fa nge n zu ha be n. Ic h ha tte nic ht die ge ri ngs te Vors te llu ng, wie i hne n da s ge lu nge n wa r, obwo hl s ie s o s c hne ll durc h die Me nge ge s c hritte n wa re n. »Wa ru m? «, fra gte ic h, wä hre nd ic h ha lb he r zi g ve rs uc hte , die we iß e n und rote n Sc huppe n vo n me i ne m Ärme l zu wis c he n. »Sie s ind ä t ze nd« , e rklä rte T a nda u nd s c hnips te e ine Sc huppe mit e ine m glä nze nde n Fi nge r na ge l vo n me i ne r Stir n. Ic h e r hö hte me ine Wis c hge s c hwi ndi gke it u nd a rbe ite te wirklic h ha rt da ra n, je de e i nze l ne de r u nge zä hlte n Sc huppe n zu e nt fe r ne n, die a n mi r kle bte n.

T a nda und Aa hz la c hte n nur. »Kö nnte t i hr mi r vie lle ic ht he lfe n, die Di nge r vo n me i ne m Rüc ke n zu krie ge n? « , fra gte ic h u nd s c hütte lte mic h a m ga nze n Le ib s o krä ftig ic h nur ko nnte . T a nda la c hte noc h la ute r, a ls ic h mic h u mdre hte u nd ihre Hä nde übe r me ine Sc hulte r n glitte n, übe r me i ne n Rüc ke n u nd me i n Hi nte rte il. Unte r a nde re n Ums tä nde n hä tte ic h da s Ge fü hl s ic he r zu s c hä t ze n ge wus s t, a be r je tzt, i nmitte n e i ne s Ge drä nge s mit ä t ze nde n Sc huppe n a m ga nze n Körpe r , wollte ir ge nd wie ke i ne re c hte Fre ude a ufkomme n. Aa hz s ta nd nu r da , s c hütte lte de n Kopf u nd s ta rrte da s Ze lt a n, bis ic h fe rti g wa r u nd T a nda me i n Ha a r, me i ne n Na c ke n und a nde re für mic h une rre ic hba re Körpe rte ile na c h ve rir rte n Sc huppe n a b ge s uc ht ha tte . Mir wa r übe r ha upt nic ht a uf ge fa lle n, da s s wir be ide me i ne n linke n Sc hu h übe rs e he n ha tte n, bis ic h de n Blic k s e nkte und fe s ts te lle n mus s te , da s s Ra uc h von i hm a ufs tie g. Und da s wa r a uc h noc h e i ne s me i ne r be s te n Pa a re . Als ic h mir de n Sc hu h vo m Fuß tra t und die Sc huppe a uf de n Bode n s c hütte lte , ble c kte Aa hz gri ns e nd die Zä hne . »Se i fro h, da s s dir ke i ne da von i n die Hos e ge ru ts c ht is t«, be me rkte e r. Ic h s ta rrte da s Loc h a n, da s die Sc huppe in me i ne n Sc hu h ge bra nnt ha tte , u nd s c ha ude rte . »Soll ic h na c hs e he n? Nur u m s ic he r zu ge he n? «, fra gte T a nda gri ns e nd. »Da nke «, s a gte ic h u nd s c hlüpfte wie de r i n de n Sc hu h. »Vie lle ic ht s pä te r. « »Die Ide e ge fä llt mi r i mme r noc h nic ht« , s a gte Aa hz und ko nze nt rie rte s ic h wie de r a uf da s Ze lt , da s offe ns ic htlic h de r Grund für uns e re n Be s uc h a uf T a uf wa r. T a nda zuc kte mit de n Sc hulte r n. »M ir a uc h nic ht , a be r wi r ha be n nu n e i nma l ke i ne groß e Wa hl, ric hti g?

Ode r ke nns t du je ma nde n, de r we iß , wa s ode r wo e in Vorte x is t? « In Ge da nke n u nz we i fe lha ft a uf de r Suc he na c h e i ne r s olc he n Pe rs o n, s c hütte lte Aa hz de n Kop f. »Mir ge fä llt nu r de r Pre is nic ht , de n wir da für be za hle n we rde n. « »So s c hli mm mus s e s ja nic ht we rde n«, wide rs pra c h T a nda . Aa hz s a gte nic hts da zu. Ic h be e nde te me i ne le tz te Suc he na c h we ite re n Sc huppe n u nd blic kte zu de m Ze lt, vor de m wir s ta nde n. Nic hts , a be r a uc h ga r nic hts de ute te da ra uf hin, da s s s ic h ir ge ndje ma nd i n s e ine m Inne re n a uf hie lt, u nd die Ma s s e n a uf de n S tra ß e n s c hie ne n e ine n we ite n Bo ge n da rum zu ma c he n. »Ic h wü ns c hte , ic h wüs s te , wora uf wir u ns e inla s s e n«, be me rkte ic h. »Ei n kle ine r T ipp wä re wirk lic h ne tt. « »Du ble ibs t hie r dra uß e n«, ga b Aa hz zur A nt wort. Ic h s a h mic h i n de r wo ge nde n Ma s s e we iß und rot be s c huppte r Dä mo ne n um u nd s c hütte lte na c hdrüc klic h de n Kopf. »Auf ke ine n Fa ll. « »Wir müs s e n zus a mme nble ibe n«, e r griff T a nda me i ne Pa rte i. »Mö glic he r we is e we rde n wi r ba ld s e hr s c hne ll re a gie re n müs s e n. « »Da s klingt nic ht gut« , unkte ic h. Aa hz ga b e i n a nge wide rte s Sc hna ube n vo n s ic h u nd s ta rrte mir ge ra de we gs in die Auge n. »Da drin ko mmt ke i n T on übe r de i ne Lippe n. Ve rs ta nde n? « »Kla r« , be s tä tigte ic h und de ute te mit e i ne r Ge s te a n, da s s me ine Lippe n von nu n a n ve rs ie ge lt s e ie n. »La s s mic h dir he lfe n« , s a gte T a nda mit e ine m Lä c he l n. Sie le gte ihre wu nde rvolle Ha nd a uf me i ne n Mu nd.

Ihre Ha ut roc h na c h fe r ne n Blu me n, u nd i hre Be rü hru ng wa r u ngla ublic h s a nft. Sie s tric h mit de n Fi nge r n übe r me i ne Lippe n, wie ic h e s zuvor ge ta n ha tte , u nd klop fte mi r da nn a uf die Sc hulte r. »Da s wa r…« Me in Mu nd wollte s ic h nic ht öf f ne n! Ic h ve rs uc hte e s noc h e inma l. Die Worte übe rs c hlu ge n s ic h i r ge nd wie a uf me i ne r Zu nge , u nd da s e inzi ge Ge rä us c h, da s a n me i ne O hre n dra ng, la ute te : »Dhrrr gggg wgggge e e e . « Ic h ve rs uc hte zu brülle n: »Wa s ha s t du ge ta n? « Wa s da be i he ra us ka m, wa r: » W gggggghhh hgggggghhh d gggggghhh ggggggghhh. « Me ine Lippe n kle bte n u ntre nnba r zus a mme n, u nd je me hr ic h ve rs uc hte , s ie a us e ina nde r zu be ko mme n, de s to s c hme rz ha fte r wurde die ga nze A nge le ge nhe it. »Ic h wus s te nic ht, da s s du de n T ric k ke nns t«, s a gte Aa hz zu T a nda , o hne s ic h i m Mi nde s te n u m me i ne Qua le n zu s c he re n. » Ic h wollte i hn be s timmt s c ho n hu nde rt Ma le a nwe nde n. « T a nda lä c he lte me i ne n Me ntor s tra hle nd a n. »Du we iß t vie le s von mir nic ht. « Nun, s owe it e s mic h be tra f , hä tte ic h mi r vo n T a nda s ic he r nie ge wü ns c ht, da s s s ie me ine Lippe n ve rs ie ge lte , e s se i de nn vie lle ic ht durc h e i ne n Kus s . Ic h ve rs uc hte , ihr da s zu s a ge n, a be r wie de r ka me n nur u nve rs tä ndlic he La ute da be i he ra us . »Bri nge n wir e s hi nte r uns « , s a gte Aa hz. Da nn be kunde te e r mit e ine m Nic ke n s e i ne Zuf rie de nhe it ob me i ne s Zus ta nds und gi ng a uf da s Ze lt zu. »Se i unbe s or gt«, s a gte T a nda lä c he l nd zu mi r, a ls s ie me i ne n Ar m e r griff u nd Aa hz fol gte . »Da s is t nur vorübe rge he nd. Ve rt ra u mir , e s is t nur zu de i ne m Be s te n. Und zu u ns e re m a uc h. «

Nic ht zu m e rs te n Ma l ka m mir de r Ge da nke , da s s T a nda , die imme r hi n vo n s ic h be ha upte te , nic ht ge nu g ma gis c he s T a le nt zu be s it ze n, u m s ic h a ls Ma gike ri n zu be ze ic hne n, da nn und wa nn e rhe blic h me hr Ke nnt nis s e offe nba rte , a ls ic h a ls Kö ni glic he r Hof ma gike r vo n Pos s iltum für mic h i n Ans pruc h ne hme n ko nnte . Aa hz hie lt s ic h nic ht da mit a uf, a n de r Ze ltkla ppe zu wa rte n ode r a nzuk lopfe n, fa lls e s übe r ha upt mö glic h wa r, a n e i ne m Ze l t zu klop fe n. Er tra t e i nfa c h e i n, u nd T a nda s c hle ifte mic h dire kt hi nte r he r. De r Ra um wa r rie s ig. Ne in, rie s ig is t nic ht da s ric hti ge Wor t. Da s Ze lt s c hie n a uf je de r Se ite i n we ite r Fe r ne zu ve rs c hwi nde n. Zu m e rs te n Ma l s a h ic h e ine s die s e r Ba za r ze lte , die inne n größ e r wa re n a ls a uß e n. Aa hz ha tte s ie mir ge ge nübe r e rwä hnt , a be r b is ic h die s e n ge wa lti ge n Ra u m je ns e its de r Ze ltkla ppe be tre te n ha tte , wa r mir nic ht kla r ge we s e n, da s s s o e twa s ta ts ä c hlic h e xis tie re n ko nnte . Ic h wü rde Aa hz bit te n müs s e n, mic h d ie Ma gik zu le hre n, die s o e twa s e r mö glic hte , da mit ic h da s Gle ic he mit uns e re n Rä ume n i m Pa la s t ma c he n konnte . Da s Ze lt wa r nur mä ß ig be le uc hte t u nd be s a ß e ine n polie rte n Ma r morbode n u nd du nkle , höl ze r n a us s e he nde Wä nde . Die Möblie rung wa r ä uß e rs t s pä rlic h. Ein s c hlic hte r Hol zs c hre ibtis c h s ta nd a uf de r Se ite de s Zi mme rs , die de m Ei nga ng ge ge nübe rla g, u nd a n de r Wa nd hi nte r i hm be fa nd s ic h e ine ge wa lti ge Ka rte , a uf de r, de m Ans c he i n na c h, Di me ns ione n ve rze ic hne t wa re n. An de m Sc hre ibtis c h s a ß e ine Fra u, die uns je doc h nic ht die ge ri ngs te Be a c htu ng s c he nkte . Wa s a uc h i mme r Aa hz u nd T a nda i n Be zu g a uf de n Be s uc h i n die s e m Ze lt Sor ge n be re ite t ha tte , wa r a uf de n e rs te n B lic k nic ht zu e rke nne n. De r Ra um be s a ß e ine s e lts a me Aura , wirkte a be r nic ht be dro hlic h, ob wo hl e r hu nde rt ma l größ e r wa r a ls da s Ze lt um i hn he ru m.

We ni ge Fuß vor de m Sc hre ibtis c h bl ie be n wir a lle s te he n, u nd Aa hz ba ute s ic h vor u ns a uf , u m de n Spre c he r zu ge be n. Die Fra u blic kte zu i hm a u f u nd lä c he lte . Sie be s a ß ora nge fa rbe ne Au ge n u nd e i ne Stups na s e , die je doc h me hr Ähnlic hke it mit e i ne r Sc hwe i ne s c hna uze a ls mit T a nda s hübs c he m Nä s c he n ha tte . Ei ne n Dä mo n wie s ie ha tte ic h bis he r noc h nie ge s e he n. »J a ? «, fra gte s ie . Be i na he wä re ic h rüc kli ngs umge fa lle n. Ihre Sti mme wa r tie f u nd ra u und e inde uti g mä nnlic h. Ers t de r Kla ng die s e r Stimme ve ra nla s s te mic h, s ie wirklic h a nzus e he n – ode r i hn, wir mir nu n la ngs a m kla r wu rde . Ic h ha be ke ine A hnu ng, wie s o ic h i hn e rs t für e i ne Fra u ge ha lte n ha tte . Se ine A r me u nd Sc hulte r n wa re n ge ba ut wie die e ine s Ma nne s , u nd s e in bra u ne s Ha a r wa r ku rz ge s c hnitte n. T rotzde m hä tte ic h ge s c hwo re n, e i ne Fra u vor mir zu s e he n, bis e r ge s proc he n ha tte . Alle in da rübe r na c hzude nke n fa nd ic h furc htba r ve r wir re nd. Aa hz ka m dire kt zur Sa c he . »Wir s uc he n e i ne n We g i n e i ne Di me ns io n na me ns Vorte x. « De r Ma nn, de r ir ge nd wie wie e ine Fra u a us s a h, lä c he lte Aa hz a n. Plötzlic h wa r e r wie de r e ine F ra u, u nd die Sc hwe i ne na s e wa r ve rs c hwu nde n. An i hre r Ste lle be fa nd s ic h nu n e ine hübs c he , s pit ze Na s e übe r rote n Lippe n. Und wä hre nd ic h zus a h, ve rä nde rte s ic h da s Ge s ic ht la ngs a m. Die T ra ns for ma tio n wa r fa s zi nie re nd. Ihre Au ge n we c hs e lte n die Fa rbe vo n Ora nge na c h Bla u, i hre Ha ut wu rde dunkle r , die Wa nge nk noc he n wa nde rte n a ufwä r ts , und da s Ha a r wuc hs bis übe r die Sc hulte rn. »Wie zu m …? « , woll te ic h f ra ge n, a ls s ie s ic h s o gru ndle ge nd ve rä nde rte , a be r me i ne ve rs ie ge lte n Lippe n bra c hte n mic h a uf de r Ste lle zu m Sc hwe i ge n. Aa hz und

T a nda s a gte n ke i n Wort. Offe ns ic htl ic h ha tte n s ie da mit ge re c hne t, hie r a uf e i ne n Dä mo n zu t re ffe n, de r s e i ne Ge s ta lt ve rä nde rte . Es wa r , a ls würde s ie s tä nd i g ne ue T a rnza ube r a ufba ue n. Ei n i nte re s s a nte r T ric k , s o vie l s ta nd fe s t. »So? «, fra gte s ie nu n mit we ic he r, volltö ne nde r u nd ve rführe ris c he r Sti mme . »We lc he n Vo rte x s uc ht i hr de nn? « Aa hz s c hie n Proble me mi t de r Antwo rt zu ha be n. Ic h wä re zu ge r n da mit he ra us ge pla t zt , da s s wir die e rs te n a c ht bra uc hte n, a be r me i ne Lippe n wa re n glüc klic he rwe is e ve rs ie ge lt. Ic h ha tte ke i ne A hnu ng, wa ru m ic h da mit ha tte he ra us pla tze n wolle n. »Vorte x Nr. 1 bis Nr. 8«, s a gte Aa hz. De r Dä mon hi nte r de m Sc hre ibtis c h ve rwa nde lte s ic h la ngs a m i n e i ne s te ine r ne Sta tue . Ihre Kle ide r ve rs c hwa nde n i n ihre m Le ib, a ls s ie zu e ine m fe ls e na r ti ge n Dä mo n mit Sc huppe n a ns te lle de r Ha ut u nd Ar me n, s o dic k wie Ba u ms tä mme n, wu rde . Auß e rde m fie l mi r a uf, da s s s ic h de r Stuhl, a uf de m de r Dä mo n s a ß , pa ss e nd zu s e ine r je we il i ge n Größ e ve rä nde rte . Wa hrs c he i nlic h wa r a uc h de r Stuhl T e il s e ine s Körpe rs . »Aus we lc he m Gru nd s uc ht i hr e i ne n We g zu die s e n Orte n? «, fra gte die we c hs e l ha fte Kre a tur mit e i ne r Sti mme , die wie gro lle nde r Do nne r i nne r ha lb e i ne s ge s c hlos s e ne n Ra u me s kla ng. Wie de r ha tte Aa hz Mü he mit de r A nt wo rt. Ic h hi nge ge n woll te z we ife llos da mit he ra us pla tze n, da s s wir im Be s itz e i ne r Sc ha t zka rte s e ie n. Et wa s a n die s e r Kre a tur z wa ng o ffe nba r a lle Dä mo ne n, die vor i hr s ta nde n, die Wa hr he it zu s a ge n. J e tzt wa r ic h da nkba r da für, da s s T a nda mir die Lippe n ve rs ie ge lt ha tte . Wie e s de n be ide n ge la ng, s till zu s e in, wa r mi r a lle rdi ngs unvors te llba r, de nn wa s ic h fü hlte , wa r e i nde uti g e i ne s e hr s ta rke Ma gik ode r Ge da nke nko ntrolle .

»Wir s uc he n e i ne n Sc ha t z«, s a gte Aa hz la ngs a m u nd gut übe rle gt. »Und u ns e r Pfa d fü hrt u ns durc h die Vorte x-Di me ns io ne n, a nge fa nge n mit Vor te x Nr. 1. « »Lo gis c h«, be me rkte die Kre a tur, wä hre nd s ie s ic h in e in Sc hwe i n ve r wa nde lte . »De r Pre is be trä gt 10 Proze nt vo n e ure m Fu nd. « Ic h s a h, wie s ic h Zor n i n Aa hz' Körpe r a us bre ite te , und die grü ne n Sc huppe n a n s e ine m Ha ls ric hte te n s ic h wüte nd a uf. Sic h vo n e twa s zu tre nne n, wa s a uc h nur e ntfe r nt mi t Ge ld zu tun ha tte , gi ng be i Aa hz nie ma ls ohne e in ge rütte lt Ma ß a n Stre s s a b. T a nda le gte ihm die Ha nd a uf de n Ar m u nd tra t vor. »Eue r Pre is is t e in bis s c he n hoc h für e i ne s imple We gbe s c hre ibu ng. Wir ge be n Euc h 5 Pro ze nt von a lle m, wa s wir be i die s e m Abe nte ue r a n Ge wi nn e rz ie le n, e ga l, wa s e s we rt is t. A nde re nfa lls we rde n wir u ns woa nde rs Hilfe s uc he n. « J e tzt s a h die Kre a tur a us wie e in Qua dra tfe rke l , e ine Art Dä mo n, die mir a uf e i ne m frü he re n Be s uc h a uf de m Ma rkt s c ho n e i nma l be ge gne t wa r , a be r da s We s e n wa r be re its da be i, e ine ne ue Ges ta lt a nzune hme n. »Woa nde rs we rde t i hr ke i ne Hilfe fi nde n« , ve rkü nde te de r Ge s ta ltwa nde ldä mo n. »Abe r e ue r Ange bot is t fa ir, und ic h we rde e s a kze ptie re n. Ic h ne hme a n, i hr wollt zue rs t zu Vo rte x Nr. 1 re is e n? « »J a «, be s tä tigte n Aa hz und T a nda wie a us e ine m Mu nd. Die Kre a tur , die s ic h nu n wie de r i n e i ne s c hö ne Fra u ve rwa nde lte , nic kte . »Das läs s t s ic h a rra ngie re n. « Sie be da c hte Aa hz u nd T a nda mit e i ne m e r ns te n Blic k. Ihre Sti mme kla ng ha rt u nd zie mlic h de rb. »Da ic h nu n e i n fi na nzie lle s Inte re s s e a n e ure m Erfol g ha be , mus s ic h e uc h wa r ne n. De n Be s uc h i n e ine r Vorte xDime ns io n s ollte ma n nic ht a uf die le ic hte Sc hulte r ne hme n. Die s e Orte s ind s e hr ge fä hrlic h u nd ma nc hma l

a uc h ve rloc ke nd. Ihr kö nnte t le ic ht vo m We g a bko mme n und e uc h ve rirre n. « Nun s a h s ie mic h a n, u nd i hre wu nde rs c hö ne n bla ue n Auge n s c hie ne n s ic h bis in me i n He rz zu bo hre n. In me i ne n s c hö ns te n T rä ume n würde ic h mic h für a lle Ze ite n a n da s Aus s e he n die s e r Kre a tur e r i nne r n. Sie ha tte s ic h i n da s s c hö ns te we iblic he We s e n ve r wa nde lt, da s s ic h mir hä tte vors te lle n kö nne n. J e de r T e il me ine s Körpe rs wollte zu i hr ge he n, wo llte s ie be rühre n u nd s ic h nie wie de r vo n ihr tre nne n. Ihr Blic k s c hie n s ic h tie fe r u nd tie fe r in mic h hi ne i nzubo hre n, wä hre nd me i ne Knie we ic h wurde n u nd me i n Ma ge n Sa lt i s c hlu g. Ve rz we i fe lt wü ns c hte ic h mir , me ine Lippe n wä re n fre i, i hr zu s a ge n, wie s e hr ic h s ie lie bte . »Du mus s t a uf de ine Fre unde a ufpa s s e n«, s a gte s ie , und i hre wu nde rvolle Sti mme s c hmol z je de n Ge da nke n in me i ne m Sc hä de l. »Ve rs ta nde n? « Ic h nic kte . »Gut«, s a gte s ie und z wi nke rte mir zu. » Ic h we rde wis s e n, ob i hr Erfo l g ha tte t ode r nic ht. Vie l Glüc k. « Und s c ho n wa re n da s Ze lt u nd d ie wu nde rs c hö ne Fra u ve rs c hwu nde n. Um u ns he ru m pe its c hte de r W i nd übe r die Ebe ne u nd trie b mir Sta ub und Sc hmut z i ns Ge s ic ht. »Vorte x Nr. 1«, brüllte Aa hz ge ge n de n tos e nde n Wi nd a n. »Da nn ma l los «, brüllte T a nda zurüc k. Ic h wü ns c hte mi r de r we il nu r, je ma nd hä tte mir ge s a gt, da s s wir e ine n Di me ns ions s pru ng ma c he n wollte n. »B gghhhh lgghhhh mgggghhhh Lggghhhh« , wa r a lle s , wa s ic h he rvo rbra c hte . Sta ub wirbe lte u m me ine n Kopf he ru m u nd re duzie rte

me i ne Sic ht a uf be ina he null. De r Ge s ta ltwa ndle rdä mo n in de m groß e n Ze lt a uf T a uf ha tte ge s a gt, die Vorte xDime ns io ne n wä re n ge fä hrlic h u nd volle r Ve rs uc hu nge n. Die e inzi ge Ve rs uc hu ng, die mic h a n die s e m Or t be fie l, wa r die , a uf de r Ste lle na c h Ha us e zurüc kke hre n zu wolle n. »Hie r e nt la ng! Be e ilt e uc h!« T a na nda wi nkte u ns zu , i hr zu fol ge n. Da a uc h dort nic hts a uß e r he rumwirbe l nde m Sta ub zu s e he n wa r, da c hte ic h mir, da s s ic h nic hts zu ve rlie re n ha tte . Wie e s s c hie n, wa r me i n Lippe nve rs c hlus s proble m s o te mporä r , wie T a nda ve rs proc he n ha tte . Als s ie uns hu nde rt u ns ic he re Sc hritte we it durc h de n Stur m zu e twa s ge fü hrt ha tte , da s a us sa h wie e in a lte s Bloc k ha us , wa re n me i ne Lippe n wie de r fre i. Da s Bloc kha us wa r grob a us Holzba lke n zus a mme nge zi mme rt u nd mus s te s c hon hu nde rt J a hre a lt s e in. T a nda s tie ß die T ür a uf, und wi r s ta pfte n hi ne i n. De r Wi nd fe gte du rc h mi nde s te ns hu nde rt Ris s e und Spa lte n in de n Wä nde n, u nd da s Ei nzi ge , wa s noc h i n die s e r Hütte le bte , wa re n Na ge tie re . »Wo zu die Eile ? «, fra gte Aa hz u nd s c hlu g s ic h de n Sta ub von de n Kle ide r n, na c hde m e r die T ür zu ge d rüc kt ha tte . »Ha s t du e s nic ht ge s e he n? «, e nt ge gne te T a nda . »Da dra uß e n ha t s ic h e twa s be we gt. Auf uns zu be we gt. « »Da s mus s mir e nt ga nge n s e in« , e rklä r te Aa hz u nd s a h mic h a n. Ic h ko nnte we ite r nic hts tu n, a ls de n Kop f s c hütte l n und mit de n Sc hulte r n zuc ke n, de nn ic h ha tte e be nfa lls nic hts ge s e he n, a be r T a nda ma c hte e ine n re c ht e nt ge is te rte n Ei ndruc k. Mit Hil fe me i ne s Ge is te s und e ine s Bü nde ls Fe ue rhol z e nt zü nde te ic h i n de r Mitte de s s c hmu tzi ge n Bode ns e in ne tte s Fe ue r, wä hre nd T a nda e in E i ndä mmu ngs -

fe ld u m de n Ra u m e rric hte te , u m de n Wi nd fe r n zu ha lte n. Wie s ic h he ra us s te llte , ha tte n s owo hl T a nda a ls a uc h Aa hz da mit ge re c hne t , da s s irge nde t wa s pa ss ie re n würde , s oba ld s ie das Ze lt be tra te n, fol glic h wa re n be ide re c ht gut vorbe re ite t. Ic h wü ns c hte nur , s ie hä tte n mic h ge wa r nt, da mit a uc h ic h mic h hä tte vorbe re ite n könne n. Als ic h mit de m Fe ue r fe rti g wa r , hä ngte mir T a nda e ine n Dolme ts c ha nhä nge r u m de n Ha ls und ve rs or gte Aa hz mit e ine m zwe ite n, nur für de n Fa ll , da s s wi r je ma nde m be ge gne te n, de n wir nic ht ve rs te he n ko nnte n, we nn wir vo n hie r we ite rs pra nge n. »Als o«, s a gte ic h, wä hre nd ic h mi r die Hä nde a m Fe ue r wä r mte , »kö nnte t i hr mir bi tte e rklä re n, wa s ge ra de pa s s ie rt is t, we r die s e r we c hs e lha fte Dä mo n is t , wie wir hie r he r ge komme n s i nd und wo › hie r ‹ is t? « »We iß t du«, s a gte Aa hz zu T a nda u nd i gno rie rte mic h da be i völlig, »ic h gla ube , mit ve rs ie ge lte n Lippe n ge fä llt e r mir be s s e r« »Ei ne m a nde re n e i nfa c h die Lippe n zu ve rs ie ge l n is t nic ht ne tt« , s c ha lt ic h. Da nn e ri nne rte ic h mic h, wa s ic h a lle s ha tte s a ge n wolle n, wä hre nd wir i n de m Ze l t ge we s e n wa re n, a be r glüc klic he r we is e nic ht ha tte s a ge n kö nne n. »Abe r ic h ve rs te he , wa ru m i hr e s ge ta n ha bt. Ei n Zwa ngs za ube r , ric hti g? « Aa hz s ta rrte mic h volle nds s c hoc kie rt a n, wä hre nd T a nda nur la c hte . »Ic h s c hä tze , de i n Le hrli ng fä ngt a n zu le r ne n«, e rklä rte s ie lä c he l nd. »Da ka nns t du i hm s e ine Fra ge n e be ns o gut e infa c h be a nt worte n. « Aa hz s e ufzte nur u nd s e tzte s ic h a uf de n Bode n. »Da s Ze lt, i n de m wi r wa re n, wa r da s Ze lt e i ne s Wa ndle rs . Die Pe rs on, mit de r wi r ge s proc he n ha be n, wa r e i n Wa ndle r. De r Wa nd le r ha t u ns hie r he r ge bra c ht, und de mna c h ve r mute ic h, da s s die s e r wu nde rs c hö ne Ort

die Dime ns io n Vo rte x Nr. 1 is t. « Ic h mus s te zu ge be n, da s s e r me i ne Fra ge n be a nt wo rte t ha tte , we nn a uc h nic ht s e hr gut. »Und wa ru m wa rs t du s o s e hr da ge ge n, e i ne n Wa ndle r um Hilfe zu bitte n? « T a nda la c hte a uc h da rübe r und s e tzte s ic h e be nfa lls a uf de n Bode n. »Nic ht nu r Aa hz wa r da ge ge n. Ic h wol lte a uc h nic ht zu i hm ge he n, a be r wir ha tte n ke i ne Wa hl, we nn wir die s e r Ka rte wirklic h fol ge n wollte n. « »Wa ru m? « »We il«, s a gte Aa hz, »Wa ndle r e s zu i hre m Ge s c hä ft ge ma c ht ha be n zu wis s e n, wo d ie e i nze l ne n Di me ns ione n s ind. Er i nne rs t du dic h, da s s ic h dir e rklä r t ha be , da s s du nic ht nur e ine n s ic he re n Ort , s onde r n a uc h e in kla re s Bild vo n de r Di me ns ion i m Kop f ha be n mus s t, in die du s pringe n wills t? « Ic h nic kte . J e des Ma l, we nn ic h Aa hz ge be te n ha tte , mi r be izubri nge n, wie Di me ns ions s prü nge fu nktio nie re n, ha tte e r die s e s T he ma a uf de n T isc h ge bra c ht. »Ic h wä re vie lle ic ht fä hi g, i n e i n pa a r hu nde rt Di me ns ione n zu s pri nge n« , s a gte Aa hz , » we nn ic h me i ne Krä fte zurüc kbe kä me u nd nic ht zu we it vo n de n je we ili ge n Dime ns io ne n e nt fe r nt wä re . T a nda und ic h kö nnte n zus a mme n vie lle ic ht dre i- ode r vie r hu nde rt f i nde n. Mit e ine m s e hr te ure n D- Hüpfe r kö nnte n wi r noc h e i n pa a r hu nde rt we ite re be s uc he n. Abe r e s gibt Abe r ta us e nde ve rs c hie de ne r Di me ns io ne n, vie lle ic ht s o ga r Millio ne n, na c h a lle m, wa s ic h da rübe r we iß . Die Wa ndle r s ind die Re is e le ite r de r Dime ns io ne n. « »Wa s is t e in Re is e le ite r? « Ic h s a h e rs t T a nda , da nn Aa hz a n. Be ide s c hütte lte n nur de n Kopf. »Ve r gis s e s «, s a gte Aa hz und wi nk te a b. J e des Ma l,

we nn e r da s ta t, wus s te ic h, da s s e r gla ubte , ic h wä re zu dumm, die Antwo rt zu be gre ife n. »Sc hö n. Sie la s s e n s ic h a ls o fü r die Info r ma tio n u nd de n Spru ng be za hle n«, ve rs uc hte ic h e s a uf e ine a nde re We is e . »Klingt doc h ga nz ve r nü nf ti g. « »Na ja , ja und ne i n« , s a gte T a nda . »Nie ma nd we iß , wo he r d ie Wa ndle r ko mme n. Sie s i nd Me is te r de r T a rnkuns t, u nd we nn du ve rs uc hs t, e i n fa ls c he s Spie l mit ihne n zu t re ibe n, ve rs c hwi nde s t du a uf Ni mme r wie de rs e he n. « »Se hr wa hrs c he i nlic h i n ir ge nde i ne tödlic he Dime ns ion« , fügte Aa hz kopfs c hütte l nd hi nzu. »Als o we rde n wir da für s or ge n müs s e n, da s s s ie ihre fünf Pro ze nt de r golde ne n Ku h be komme n, fa lls wir s ie finde n. « Mir ka m da s vollkomme n lo gis c h vor. »Ic h hoffe , da be i wird e s ble ibe n«, unkte Aa hz. T a nda nic kte nur. Da s ge fie l mir übe r ha upt nic ht. Ve rs c hwi nde n ge hörte nic ht zu de n Di nge n, die ic h mir für me i ne Zuku nft vorge s te llt ha tte . Ic h ha tte Plä ne . Groß e , s e hr groß e Plä ne . Nic hts de s totrotz ris kie rte ic h ge ra de me i n Le be n für die J a gd na c h e i ne r Ku h. Ke i ne ge ra de klu ge E nts c he idung, we nn ma n mic h fra gte . Ic h ve rs uc hte , a n e twa s a nde re s zu de nke n, nur nic ht a n e i ne Zuku nft, i n de r irge ndje ma nd mic h e infa c h ve rs c hwi nde n lie ß . »Wie könne n s ic h die Wa ndle r s tä nd i g s o ve rä nde rn? « »T a rnza ube r vie lle ic ht , ic h we iß e s nic ht«, a nt worte te T a nda und zuc kte mit de n Sc hulte r n. » Ic h ha be noc h nie e ine n ge s e he n, de r lä nge re Ze it die gle ic he Ge s ta lt ha tte . « Ic h hie lt mic h s e lbs t für ga nz gut , we nn e s um T a rnu nge n gi ng, a be r ic h wa r we it da von e ntfe r nt fe rti g zu bringe n, wa s die s e r Wa ndle r ge ta n ha tte . Wa s wie de ru m

be de ute te , da s s , we nn s ie wirklic h s o gut wa re n, e i ne r die s e r Wa ndle r ge ra de je tzt hie r be i u ns s e in kö nnte , ge ta r nt a ls irge nde i n Ge ge ns ta nd i m Ra u m. De r Ge da nke lie ß mic h be i na he a us de r Ha ut fa hre n. Ic h s a h mic h u m u nd ve rs uc hte zu e rke nne n, ob mir irge nde t wa s i n die s e r Hütte ko mis c h vo rka m, a be r da wa r nic hts a uß e r e i ne m ve rdre c kte n Bode n u nd a lte n Hol zs c he ite n. T rotzde m ha tte ic h je tzt da s Ge fühl , be oba c hte t zu we rde n. »La s s t u ns doc h ma l s e he n, ob wir nic ht he ra us fi nde n könne n, wo wir s ind u nd wa s wir a ls Nä c hs te s tu n s ollte n«, s c hlu g T a nda vor und rüc kte nä he r zu Aa hz. Ic h d re hte e i ne Ru nde durc h de n Ra u m, e he ic h do rthi n gi ng, wo Aa hz die Ka rte a uf de m Bode n a us bre ite te . »Wie wä re e s , we nn du dir da s a ns ie hs t? «, s a gte T a nda und ze igte a uf die Ka rte . Ic h e rka nnte s ofort , wa s s ie me inte . Die Ka rte ha tte s ic h ve rä nde rt. Ic h s tudie rte da s , wa s je t zt a uf i hr zu s e he n wa r , u nd ve rs uc hte , e s mit de m zu ve r gle ic he n, wa s vorhe r dort ge we s e n wa r. Die Li nie n, die von Vorte x Nr. 1 fortfü hrte n, wa re n je tzt a nde rs , und die E ndpunkte je de r e inze l ne n wa re n ge ke nnze ic hne t. Und i n de r obe re n Ec ke de r Ka rte wa r T a uf a ufge fü hrt s a mt e ine r dire kte n Li nie von T a uf zu Vorte x Nr. 1. »Ers ta unlic h« , s a gte Aa hz. Ge na ue r ge s a gt flüs te rte e r: »Eine e c hte Sc ha t zka rte . « »Wie ha t s ie da s ge ma c ht? «, fra gte ic h. Aa hz la c hte . »So wie a lle s ge ma c ht wird« , s a gte e r. »Ma gik. « »Da s is t e ine ma gis c he Ka r te , e i ne Sc ha t zka rte de r Dime ns io ne n« , e rklä rte T a nda . »Von s o e twa s ha be ic h bis he r nu r ge hört. « Sie s tre c kte die Arme a us und drüc kte mic h krä fti g a n s ic h, wa s ic h mir nur zu ge r n ge fa lle n lie ß . Da nn, vie l

zu s c hne ll, lie ß s ie mic h wie de r los und s ta rrte mic h a n. »Da ha s t du e ine n tolle n Fa ng ge ma c ht« , s a gte s ie . Ic h zuc kte mit de n Sc hulte r n. »Nur we nn s ie uns irge nd wo hi n fü hrt. « »Kor re kt«, s ti mmte mir Aa hz zu, o hne de n Blic k vo n de r Ka rte zu we nde n. Auc h ic h ko nze ntr ie rte mic h wie de r a uf die Ka rte . Sowe it e s mic h be t ra f, be s ta nd s ie nur a us Li nie n u nd Punkte n u nd e i n pa a r Na me n. Ic h hä tte s ie nic ht e inma l nut ze n könne n, um de n We g zurüc k zu de r Ste lle zu finde n, a n de r wir a uf Vorte x Nr. 1 a ufge s c hla ge n wa re n, ge s c hwe i ge de nn u m i n a nde re Di me ns ione n zu s pringe n. »Als o, die Ka rte ve rä nde rt s ic h. Wa s be de ute t da s für uns ? « T a nda de ute te a uf de n Punkt mit de r Be ze ic hnu ng Vorte x Nr. 1. »Da nk de m Wa ndle r s ind wir hie r. Vo n hie r a us kö nne n wi r in fü nf ve rs c hie de ne Dime ns io ne n s pri nge n. « Sie de ute te na c he i na nde r a uf die fü nf Na me n a m E nde de r Li nie n, die von die s e m Ort we gfü hrte n. »Die na me ns Bu mppp s ie ht a m vie lve rs pre c he nds te n a us . « Aa hz nic kte . »Und e s is t na c h de r Ka rte de r dire kte s te We g. « »Ke nnt i hr die s e Bu mppp - We lt? «, f ra gte ic h z we ife lnd. »Ode r irge nde i ne von de n a nde re n? « T a nda s c hütte lte la ngs a m de n Kop f. »Aa hz? « »Ne in, ke nne ic h nic ht. « Ic h s ta r rte e rs t i hn a n, da nn T a nda u nd da c hte da ra n, wa s Aa hz mir übe r da s Springe n i n fre mde Dime ns io ne n e rzä hlt ha tte . Ma n mus s te ge na u wis s e n, wo hi n ma n s pra ng, ode r ma n durfte nic ht s pringe n.

»Als o s itze n wir hie r fe s t? «, fra gte ic h. »Da s is t da s Ende de r Re is e ? « »Ne in«, s a gte Aa hz u nd zo g e i ne n D- Hüpfe r a us de r T a s c he a n se ine m Gürte l. Ra s c h ve r glic h e r die Lis te de r Di me ns io ne n a n de m Hüpfe r mit de n Na me n a uf de r Ka rte . Sc hlie ß lic h s te c kte e r ihn s e ufze nd wie de r e in. Und die s e s Se ufze n s a gte mi r, wir wa re n e r le digt. Ke i ne r de r fü nf Orte , die wi r von hie r a us e rre ic he n konnte n, wa r a uf de m D-Hüp fe r a ufge fü hrt. »Ve rda mmt« , s c hi mp fte T a nda . » Ic h ha tte be fü rc hte t, da s s s o e twa s pas s ie rt. « Sie s te mmte s ic h a uf die Be i ne und wis c hte s ic h de n Dre c k von de r Hos e . »Ic h ha s s e da s «, ve rkü nde te Aa hz u nd s ta nd e be nfa lls a uf. Da nn fa lte te e r die Ka rte s or gs a m zus a mme n u nd s te c kte s ie in se ine T a sc he . »Und wa s s olle n wir je t zt ma c he n? « T a nda wi nkte mi r zu, nä he r zu tre te n. Da nn hob s ie die Ha nd, u nd noc h e he ic h ir ge nde t wa s tu n ko nnte , ha tte s ie mir s c ho n wie de r die Lippe n ve rs ie ge lt. »T ut mir Le id« , s a gte s ie . »Abe r ic h ka nn e s nic ht ä nde r n. « Ic h s e tzte zu e i ne m Wide rs pruc h a n, a be r da s Einzi ge , wa s he ra us ka m, wa r: »W ggghhh. « Da s wurde la ngs a m a lt. We nn da s s o we ite r gi ng, wü rde ic h mic h mi nde s te ns e ine Woc he la ng mit wu nde n Lippe n he ru mquä le n müs s e n. Ei ne n Auge nblic k s pä te r, o hne je de Vor wa r nu ng durc h T a nda ode r Aa hz , s ta nde n wi r wie de r vor de m Wa ndle r in de m groß e n Ze lt.

Kapitel 3 »N I C H TS

I S T UM S O N S T .«

M.T.A.

»Ze hn Pro ze nt« , e rklä rte de r Wa ndle r mit tie fe r , krä ftige r S ti mme , wä hre nd e r T a nda mus te rte und s ic h dort kra tzte , wo s ic h s e in Ha ls be finde n mus s te . Ic h s ta rrte i hn a n, nic ht s o s e hr d ie Ge s ta lt, die e r ge ra de inne ha tte , vie l me hr ve r fol gte ic h die pe r ma ne nte Ve rä nde ru ng. Es wa r , a ls wü rde s ic h s tä ndi g e t wa s von ihm be we ge n, in e i ne ne ue For m me ta morp hie re n. Da s Ha a r wa nde lte s ic h, die Ha ut ve rä nde rte s ic h, die Ar me wurde n lä nge r , nic hts blie b für me hr a ls e in pa a r Se ku nde n, wie e s wa r, a lle s fing s ogle ic h a n, die nä c hs te Form ode r Fa rbe a nzu ne hme n. Se ine Sti mme , s e i n Stu hl, s e i ne Auge n, a ll da s ve rä nde rte s ic h e be nfa lls . Ic h wa r e hr lic h be e indruc kt. We nn ic h e i ne n T a rnza ube r wirkte , ko nnte ic h Kle ide r, Größ e und Ge s ta lt ve rä nde r n, a be r nie die Be s c ha ffe nhe it de r Auge n. Die Auge n de s Wa ndle rs hi nge ge n s a he n a us , a ls wä re n i n i hne n fü nf zi g ode r hu nde rt ve rs c hie de ne We s e n ve rs c hmol ze n. Na c h a lle m, wa s ic h s a h, wa r da s a uc h de r Fa ll. Ic h wollte i hn fra ge n, wie e r da s fe rti g b ra c hte , a be r da nn e ri nne rte ic h mic h, da s s me ine Lippe n wie de r ve rs ie ge lt wa re n. »Ze hn Pro ze nt«, wie de r holte Aa hz durc h die zus a mme nge bis s e ne n Zä hne . Er ha tte s e ine Sti mme ka u m noc h unte r Ko ntrolle . »Zus ä t zlic h zu de n e rs te n fü nf Pro ze nt, ma c ht zus a mme n fü nf ze hn Pro ze nt. « Ic h gla ubte e in Blut ge fä ß a n Aa hz' Na c ke n zu e rke nne n, da s A ns ta lte n ma c hte , du rc h d ie grü ne n Sc huppe n zu bre c he n. So wie e s a us s a h, würde T a nda je de n Mome nt a uc h s e i ne n Mu nd ve rs c hlie ß e n müs s e n. Zu ge r n

hä tte ic h de m Wa ndle r e r zä hlt , wie gie ri g e r wa r, doc h da s wa r mir glüc klic he r we is e nic ht mö glic h. »Ne in«, s a gte T a nda . » Wir ge be n Euc h we ite re fü nf Proze nt u nd fü nf Pro ze nt me hr fü r je de we ite re Hilfe , die wir a uf die s e r Re is e von Euc h be nöti ge n, me hr a uf ke ine n Fa ll. « De r Wa ndle r ha tte s ic h i n e i ne groß e Kre a tur mit e ine m s e hr s c hma le n Ge s ic ht u nd Hu nde rte n vo n kle i ne n Zä hne n ve r wa nde lt , die s ic h in e i ne m hä s s lic he n Ma ul drä ngte n. Mo me nta n lä c he lte die s e s Ma ul, zumi nde s t ta t e s e twa s , das ic h für e in Lä c he ln hie lt. »Ei nve rs ta nde n«, s a gte e s . Aa hz s a h a us , a ls hä tte e r s ic h a n Ort u nd Ste lle a uf e ine kle ine P rü ge le i e inla s s e n wo lle n, a be r ir ge nd wie s c ha ffte e r e s doc h, s ic h zus a mme nzu re iß e n. Ic h wa r be e indruc kt. Es ge s c ha h nic ht of t, da s s ihm e i n groß e r Proze nts a tz e i ne s mö glic he n Ge wi nns s tre iti g ge ma c ht wurde , o hne da s s e r irge nde t wa s ze rtrü mme rte . Aa hz und Ge ld wa re n nic ht s o le ic ht vone i na nde r zu tre nne n, und s ollte n wi r die s e go lde ne Ku h fi nde n, s o he gte ic h nic ht de n ge ri ngs te n Zwe ife l, da s s Aa hz nic ht vie l von de r golde ne n Milc h würde he r ge be n wolle n. Abe r nu n ha tte e r ke i ne a nde re Wa hl me hr , a ls s ic h zu mi nde s t von ze hn Proze nt de s Erlös e s zu tre nne n. Auc h he gte ic h nic ht de n ge ri ngs te n Zwe i fe l da ra n, da s s wir noc h e i ni ge Ma le hie r he r zurüc kke hre n würde n, e he die s e s kle ine Spie l zu Ende wä re . »We lc he s Zie l s c hwe bt e uc h je t zt vor? «, fra gte de r Wa ndle r. »Bu mppp«, a nt worte te T a nda . Die Kre a tur zö ge rte e i ne n Mo me nt la ng, u nd ic h s a h, da s s a uc h die Me ta morp hos e zö ge rte . Da nn s a gte s ie be ina he be kümme rt: »Na s c hön. « Ei ne n Au ge nblic k s pä te r fa nde n wi r u ns mitte n a uf e ine r a us ge de hnte n Wie s e volle r prä c htige r Pf la nze n und

ora nge fa rbe ne r Blüte n wie de r. De r Hi mme l übe r u ns s tra hlte i n e i ne m fa hle n Bla u, ve r me ngt mit Ros a . Dunke lgrü ne Bä ume be gre nzte n die Wie s e , und i n de r Fe r ne wa re n ros a rote Be r ge zu s e he n. Ic h wa r be re it ge we s e n, uns mit Hil fe me i ne s T a rnza ube rs vor je de r Art von Stur m zu be s c hüt ze n, a be r die Luf t wa r wa r m u nd fe uc ht, ge na us o wie ic h e s a m lie bs te n moc hte . T a ts äc hlic h wa r da s im Groß e n u nd Ga nze n wo hl die s c höns te Di me ns io n, die ic h je be s uc ht ha tte , u nd ic h fra gte mic h, we lc he Ar t vo n glüc klic he r Be völke ru ng hie r wo hl le be n moc hte . T a nda dre hte s ic h e i nma l i m Kre is , u nd i hre s c ha rfe n Auge n e r fa s s te n Di nge , vo n de ne n ic h wus s te , da s s ic h s ie nic ht s e he n konnte . »Ze hn P roze nt? « , k nurrte Aa hz i mme r noc h zä hne knirs c he nd. T a nda le gte e ine n Fi nge r a n die Lippe n, u m Aa hz zu m Sc hwe i ge n zu bri nge n. Sofort lie ß ic h me i ne n Blic k übe r die Ba u mre i he n s c hwe i fe n, u m na c h A nze ic he n für Ge fa hr Aus s c ha u zu ha lte n. Sowe it ic h s e he n konnte , ga b e s ke ine . Ke i ne be wa f f ne te n Ei nwo hne r , ke i ne ge duc kte n T ige r , ke ine a ngri ffs lus tige n Bä re n. Nic hts . Abe r a us T a nda s Ha ndlu ngs we is e u nd Ha ltu ng u nd a us de m Zö ge r n de s Wa ndle rs gi ng kla r he rvor , da s s die s ke in s ic he re r Ort wa r. Wu nde rs c hö n, a be r nic ht s ic he r. »Die Ka rte «, flüs te rte T a nda Aa hz zu. »Sc hne ll. « Da nn wi nkte s ie uns be ide n, u ns dic ht a n de n Bode n zu ka ue rn. Die Grä s e r und Blu me n a uf de r Wie s e wa re n höc hs te ns knie hoc h u nd ko nnte n u ns ke i ne a nge me s s e ne De c kung lie fe r n. Auß e rde m roc he n s ie wie me i n D ra c he , we nn e r na s s ge worde n wa r. Ic h übe rle gte , da s s wi r u ns lie be r i n die De c kung de r

Bä u me be ge be n s ollte n. Dort hä tte n wi r we ni gs te ns e ine C ha nc e , u ns zu ve rte idi ge n, s ollte n wir a nge grif fe n we rde n. Abe r T a nda wa r die Ex- Mörde ri n. Sie wus s te , wa s s ie ta t. Zumi nde s t ho ffte ic h da s . Aa hz fa lte te die Ka rte a us e ina nde r u nd le gte s ie vors ic hti g a uf da s Gra s. Es e rübrigt s ic h zu e r wä hne n, da s s s ie s ic h wie de r ve rä nde rt ha tte . Bu mppp , die Dime ns io n, in de r wir u ns be fa nde n, wa r de utlic h zu e rke nne n, und nur e i n P fa d fü hrte a us die s e r We lt zu u ns e re m T ra um von u ns e re r e i ge ne n golde ne n Ku h. Und die s e r P fa d führte uns zu Vo rte x Nr. 4. Nic ht Nr. 2 , wie ic h e r wa rte t hä tte , a uc h nic ht Nr. 3, s onde r n Nr. 4. T a nda nic kte u nd be de ute te Aa hz, da s Pe r ga me nt s c hne ll wie de r zus a mme nzufa lte n u nd we gzus te c ke n. Da nn e rhob s ie s ic h. Ic h fol gte i hre m Be is pie l, u nd i n de m Au ge nblic k , i n de m ic h da s ta t , s a h ic h e i ne Be we gu ng. Nic ht nur irge nde i ne Be we gu ng, ne i n, übe ra ll a m Ra nd de r Wie s e s c hwa nkte n B lu me n u nd Ha l me , a ls würde e t wa s in i hre r De c kung a uf u ns zula ufe n. Da nn e r hob s ic h e twa hu nde rt Sc hritte vo n u ns e ntfe rnt e in Kopf a us de m Gra s . Ein mä c hti ge r Sc hla nge nkopf, de r größ e r wa r a ls me i n Sc hä de l , wi rbe lnde ge lbe Sc hlit ze a ls Auge n ha tte u nd übe r mä c hti ge Fa ngzä hne ge bot. Es wa r nic ht zu e rke nne n, wie la ng d ie Sc hla nge wa r, u nd ic h wollte a uc h wirklic h nic ht hie r he ru ms te he n, u m e s he ra us zufi nde n. Und da nn ta uc hte re c hts von de m e rs te n e i n we ite re r Sc hla nge nkopf a uf. Und noc h e ine r u nd noc h e ine r. Ic h wirbe lte wie e in T ä nze r u m die e i ge ne Ac hs e . Wir wa re n von gi ga ntis c he n Sc hla nge n mit wirkl ic h s c he uß lic h a us s e he nde n Fa ngzä hne n u mzi nge lt. We nn u ns nic ht s c hne ll e twa s e i nfie l , würde n wir a ls Ha upt ge ric ht zu m Abe nde s s e n e nde n.

»Hübs c h hie r«, ve rkü nde te Aa hz, a ls die s c hwa nke nde n Gra s ha l me imme r nä he r rüc kte n. »J e de rze it be re it«, wollte ic h s a ge n, a be r me i ne noc h imme r ve rs ie ge lte n Lippe n bra c hte n nur »J ggghhh bgggghhhh« zus ta nde . »Wa s is t los ? «, fra gte T a nda mit e i ne m s tra hle nde n Lä c he l n. »Ha s t du e twa A ngs t vor e i ne r kle i ne n Sc hla nge ? « Ic h nic kte e ne r gis c h, a ls e in we ite re r mo ns trös e r Sc hla nge nkopf ge ra de fü nf zi g Sc hri tte vo n u ns e ntfe r nt a ufta uc hte . Er s a h nic ht nu r hu ngri g, s onde r n a uc h wüte nd a us . »J a «, s a gte T a nda . »Ic h a uc h. « Und s c ho n wa re n wi r wie de r i n de m Sa nds tur m a uf Vorte x Nr. 1. »Ske e ve !«, s c hrie Aa hz, a ls de r Sa nd a uf u ns e i npra s s e lte . Abe r e he ic h ir ge nde t wa s tu n ko nnte , s a gte T a nda : »Ke i ne Sor ge . « Und da nn wa re n wir wie de r i m Ze lt de s Wa ndle rs u nd s ta rrte n die Kre a tur a n, die mo me nta n e i n we ni g zu vie l Ähnlic hke it mit de n Sc hla nge n ha tte , de ne n wir ge ra de e rs t be ge gne t wa re n. »Ic h bi n um me i ne r Pro ze nte wille n fro h zu s e he n, da s s ihr zurüc k ge ke hrt s e id«, s a gte de r Wa ndle r. »Da ra uf we tte ic h«, ga b Aa hz zurüc k. T a nda ka m ohne Ums c hwe ife zur Sa c he . »Vo rte x Nr. 4, bitte . « »Die Re c hnu ngs s umme be trä gt nu n fü nfze hn P roze nt. « »Ic h we iß , wa s wi r ve re inba rt ha be n« , s a gte T a nda , be vor Aa hz e ine n T o n vo n s ic h ge be n ko nnte . »Vo rte x Nr. 4, bitte . « De r s c hla nge na rti ge Wa ndle r nic kte , u nd s c ho n wu r-

de n wi r in die nä c hs te Dime ns io n be förde rt. Und ge ra de we gs zurüc k in de n gle ic he n blöde n Sa nds tur m. Oka y, ic h ge be zu, ic h wa r s c hoc kie rt, a ls u ns de r Dime ns io ns s prung wie de r in de n Sa nds tur m fü hrte . T a nda wi nkte u ns zu , i hr zu fol ge n. Ic h b ra uc hte fa s t de n ga nze n We g bis zu m Zie l, bis mir kla r wurde , wo wir u ns be fa nde n. Sc hö n, ic h konnte mic h da mit he ra us re de n, da s s de r Sa nd zie mlic h he fti g u m u ns he ru mwirbe lte , und für mic h s ie ht e i n Sa nds tur m wie de r a nde re a us . T rotzde m gi ng mi r e rs t, a ls da s a lte Bloc kha us s ic h vor uns a us de m Sa nd s c hä lte wie e in Sc hi ff i m Ne be l, a uf, da s s wir uns wie de r a n de ms e lbe n Ort be fa nde n. Nur da s s e s nic ht de rs e lbe Ort wa r. Da s hie r s ollte Vorte x Nr. 4 s e in, nic ht Vor te x Nr. 1. Im Inne re n de s a lte n Ge bä ude s s te llte s ic h he ra us , da s s wir a n e i ne m ge ri ngfü gi g a nde re n Ort wa re n. Die s e s Ma l wa r die Hütte nic ht le e r, s o nde r n a nge füllt mit Äs te n und e i ni ge n a lte n Möbe ls tüc ke n, und vo n de m Fe ue r, da s ic h e ntfa c ht ha tte , wa r ke i ne Spur zu s e he n. »Ha bt ihr s ie die se s Ma l ge s e he n? «, f ra gte T a nda . »Wa s ge s e he n? «, e rku ndi gte s ic h Aa hz mit tie fe n Fa lte n a uf de r Stirn. »Dra uß e n im Stur m«, e rklä rte s ie . »Die s es Ma l konnte ic h s ie zie mlic h gut e rke nne n. « »Wa s e rke nne n? « »Sta ubhä s c he n. Ei n ga nze s Rude l. « T a nda s c hla ng die Arme u m de n Obe rkörpe r und s c ha ude rte . Aa hz u nd ic h s a he n e i na nde r a n u nd zuc kte n mit de n Sc hulte r n. Wie de r s c hie ne n wi r ke ine n Blic k da für zu ha be n, wa s T a nda s o s e hr in Aufre gu ng ve rs e tzte . Na c hde m ic h e i n ne ue s Fe ue r e nt fa c ht u nd T a nda e ine Ei ndä mmu ng u m die Hütte ge le gt ha tte , u m de n Wi nd a bzu ha lte n, e nts ie ge lte n s ic h a uc h me i ne Lippe n wie de r.

Sie wa re n wu nd u nd ris s ig, a be r we ni gs te ns wa re n s ie wie de r fre i. »Vorte x Nr. 4 unte rs c he ide t s ic h zie mlic h we ni g vo n Vorte x Nr. 1«, ve rkünde te ic h. »Lo gis c h«, e nt ge gne te T a nda . »Wa ru m s ons t s ollte n s ie a lle de n gle ic he n Na me n ha be n u nd s ic h nur du rc h ihre Nu mme r unte rs c he ide n? « »Gibt e s noc h a nde re Di me ns io ne n, d ie e ina nde r s o ä hnlic h s ind , da s s ma n s ie e infa c h durc hnu mme rie rt ha t? « »Ve r mutlic h« , s a gte T a nda , »a be r ic h ha be noc h nie von e ine r ge hört , ge s c hwe i ge de nn e ine ge s e he n. « »Und da für ha be n wir die s e m Die b fünf P roze nt i n de n Ra c he n ge wo rfe n? «, f ra gte Aa hz s ic htlic h e ntrüs te t. »Da s hä tte n wir a uc h a lle i n ra us finde n kö nne n. « Ic h ha tte ke ine Ahnu ng, wie wir da s hä tte n tun s olle n, a be r da ic h a uc h s o ns t nic ht vie l übe r Di me ns ions re is e n wus s te , hie lt ic h lie be r de n Mu nd. »Ehe r nic ht«, wide rs pra c h T a nda . »Wi r s ind s e hr we it von Vo rte x Nr. 1 e ntfe rnt. In Di me ns io ne n ge re c hne t, s ind wir we ite r vo m Ba za r vo n T a uf e ntfe r nt , a ls ic h e s je zuvor wa r. « »Oh«, ma c hte Aa hz. »Und wo he r we iß t du da s ? «, fra gte ic h. »Gibt e s wä hre nd de s Auge nz wi nke r ns , da s a uf de m Sp ru ng von e i ne r Dime ns io n zu r nä c hs te n ve r ge ht , ir ge nd we lc he E ntfe rnu ngs a nga be n, die mi r je de s Ma l ve rborge n ble ibe n? « T a nda la c hte . »Bloß nic ht. « »We nn e ine Pe rs o n vo n Di me ns io n zu Di me ns io n hüpft« , e rklä r te Aa hz , »u nd s ie wie T a nda die Ma c ht ha t, da s zu tu n, be ko mmt s ie e in Ge fühl fü r die Anza hl de r zu rüc kge le gte n Di me ns io ne n. Da s is t ke ine prä zis e Entfe r nu ngs a nga be , s onde r n le di glic h e i n Ge s pür für Entfe r nu nge n. «

T a nda nic kte . » Und je we ite r de r We g be zo ge n a uf die Anza hl de r Di me ns io ne n is t, de s to mü hs a me r is t de r Spru ng. Und de s to größ e r is t die Ge fa hr, da s Zie l zu ve rfe hle n u nd ve rlore n zu ge he n. « »Und wa ru m s i nd wir vo n Bu mppp übe r Vorte x Nr. 1 zurüc k ge s pru nge n? « »So wa r e s s ic he re r«, e rklä rte s ie . »Und je de r Sp ru ng, de n wi r ma c he n, u m d ie s e r Ka rte zu fol ge n, bri ngt u ns we ite r vo n zu Ha us e we g? « De r Ge da nke ge fie l mi r nic ht s o nde rlic h. Me i n J ob a ls Köni glic he r Hof ma gike r wa r vie lle ic ht nic ht die Er füllu ng, a be r e r wa r ga nz s ic he r be s s e r a ls das hie r. »Bis he r s c ho n« , s a gte T a nda . »Abe r die Ka rte , de r wir fol ge n, is t e ine Sc ha t zka rte . Die is t nic ht da zu ge da c ht, s o e i nfa c h zu s e i n, da s s je de r de n Sc ha tz a u fs püre n ka nn. « Die s e r Ge da nke ge fie l mi r ge na us o we ni g. Aa hz zo g s e ine Ha nds c hu he a us , na hm die Ka r te und bre ite te s ie a uf de m Bode n a us , s o da s s wir s ie a lle im Fe ue rs c he in be t ra c hte n ko nnte n. Wie e r wa rte t ha tte s ie s ic h a uc h die s e s Ma l wie de r ve rä nde rt. Nun fü hrte n s e c hs Li nie n vo n Vo rte x N r. 4 zu a nde re n Pu nkte n, die plötzlic h a lle Na me n ha tte n. Al le s e c hs Li nie n fü hrte n grob i n die Ric htu ng de s Pu nkte s , de r a ls de r Hor t u ns e re s Sc ha tze s ge ke nnze ic hne t wa r , a be r ke ine a uf dire kte m We ge . Die s e Ka rte ma c hte nie ma nde m ir ge nd wa s e infa c h, s o vie l s ta nd fe s t. Die Na me n de r Di me ns ione n wa re n die s e s Ma l zie mlic h a us ge fa lle n. Alle be s ta nde n a us Kombi na tio ne n de r gle ic he n fünf Buc hs ta be n. Vo n li nks na c h re c hts la ute te n s ie Et, C e t, Era , Etc , Ete und Ra . »Ke nns t du e ine die s e r Dime ns io ne n? «, fra gte Aa hz. »Ne in«, a nt worte te T a nda . »Du? « »Ne in«, e r wide rte Aa hz. »Da ge he n s ie hi n, die nä c hs te n fü nf Pro ze nt. «

T a nda zuc kte mit de n Sc hulte r n. »Da ge ge n kö nne n wir nic hts tu n. Ic h s c hla ge vor , wir ne hme n die mitt le re Dime ns io n. « »Als o Etc «, s a gte ic h. Aa hz k nur rte le di glic h a us de n T ie fe n s e ine r Ke hle , wä hre nd e r s ic h e rhob und die Ka rte wie de r we gpa c kte . »Ic h hof fe , da s be de ute t, da s s wir zu Vo rte x Nr. 1 zurüc kke hre n«, s a gte ic h. »Sa gt mi r, da s s wir nic ht wie de r zu de n Sc hla nge n müs s e n. « »Es wä re s ic he re r , e rs t wie de r na c h Bu mppp zu s pri nge n«, e nt ge gne te T a nda . » Und wir s ollte n ke i n Ris iko e inge he n. « »Da s ka nn doc h nic ht de i n Er ns t s e in« , prote s tie rte ic h. Sc ho n be i de r Er wä hnu ng de r Sc hla nge n bilde te s ic h e in Knote n i n me i ne m Ge dä rm. T a nda la c hte . »Ma c h dir ke ine Sor ge n. Vo n hie r a us ka nn ic h Vorte x N r. 1 dire kt a ns te ue rn. Ga nz o hne Sc hla nge n. « Sie ve rge wis s e rte s ic h, da s s Aa hz be re it wa r, u nd wir hüpfte n we ite r. Ga nze fü nf Se ku nde n pra s s e lte de r Sta ub a uf mic h e in, wä hre nd T a nda übe rprü fte , ob a lle da und i n Ordnu ng wa re n, e he s ie mit u ns zurüc k i n da s Ze lt de s Wa ndle rs hüpfte . Inz wis c he n ha tte de r Wa ndle r die Fo r m e i ne s Sofa s mit Au ge n i n de n Ar mle hne n u nd Kis s e n, wo die O hre n s e in s ollte n. Ei ne ge wa lt i ge ora nge fa rbe ne Zu nge hi ng ihm a us de m Ge s ic ht, da s von de r Sitzf lä c he ge bilde t wurde . Vo n die s e m Au ge nblic k a n würde da s Sitze n a uf e ine m Sofa für mic h e i ne ga nz ne ue Be de utung ha be n. »Wir müs s e n in die Dime ns io n Etc «, e rklä rte T a nda . »Die Summe be trä gt je t zt z wa nzi g P ro ze nt« , s a gte die Kre a tur , de re n rie s i ge Zu nge s ic h be we gte , a ls wü rde je ma nd die Pols te r a ufs c hütte ln.

»De s s e n s ind wir uns be wus s t«, s a gte T a nda . Im nä c hs te n Mo me nt fa nde n wi r uns a uf e ine r bre ite n und , gü ti ge r we is e , le e re n St ra ß e wie de r. Sc hlic hte hölze r ne Ge bä ude fla nkie rte n die Stra ß e zu be ide n Se ite n. De r Hi mme l wa r wolki g u nd gra u, die Luf t ka lt und fris c h, a be r zu mi nde s t wa r e s nic ht wi ndi g. T rot zde m wa r ic h fro h, da s s wir i mme r noc h s c hwe re Mä nte l und Hüte a ls Ta rnu ng tru ge n. La ngs a m dre hte ic h mic h u m die e i ge ne Ac hs e . Es ga b z we ife llos s o e inige me rk würdi ge Dime ns io ne n im Unive rs u m. Die Stra ße s c hie n vo n uns e re r Pos itio n a us e ndlos i n be ide Ric htu nge n we ite rzu ge he n, fla nkie rt vo n de n i mme r gle ic he n Ge bä ude n a uf be ide n Se ite n, a lle a us Holz, a lle gle ic h hoc h. J e de s de r Ge bä ude ha tte zude m e i ne me rk würdi ge Fo r m, be s a ß zwe i T üre n u nd pa s s e nde Fe ns te r. Wa s s ic h hi nte r de n Ge bä ude n be fa nd, wa r nic ht e rke nnba r , de nn e s wa r, a ls wü rde n wir mi tte n in e ine r Sc hluc ht s te he n. Ic h ha tte ke ine Vors te llu ng da von, wie ir ge nde i ne r de r Be wo hne r die s e s Orte s je de n We g na c h Ha us e finde n ko nnte . J e de s Ge bä ude wa r e ine e xa kte Kopie s e ine s Na c hba r n, u nd e s ga b ke ine Numme r n ode r Fa rbe n ode r s ons t irge nd we lc he Unte rs c he idu ngs me rk ma le . »Wo s ind de nn a ll die Le ute ? «, fra gte ic h. »Se he n wir u ns die Ka rte a n, s ta tt da ra uf zu wa rte n, da s s wir die Antwor t a uf die s e Fra ge finde n«, s a gte Aa hz u nd gi ng zu m Stra ß e nra nd. »J a «, s timmte ihm T a nda zu, wä hre nd s ie s ic h übe ra us wa c hs a m umb lic kte . »Mir ge fä llt nic ht, wie da s hie r a us s ie ht. « Aa hz zo g die Ka rte he rvo r, a ls e r de n St ra ß e nra nd e rre ic hte , u nd fa lte te s ie a us e ina nde r. Die Dime ns io n, i n de r wi r u ns be fa nde n, wa r nu n de utlic h ge ke nnze ic hne t, und nur e i n Pfa d fü hrte wie de r von i hr fo rt. Uns e r nä c hs te r Ha lt hie ß Vorte x Nr. 6. Zu mi nde s t ha tte n wir

Vorte x Nr. 5 übe rs pru nge n, e be ns o wie vor he r s c ho n Nr. 2 und Nr. 3. T a nda be ä ugte die Ka rte und s c hütte lte de n Kopf. Für e ine n Mo me nt da c hte ic h, Aa hz würde da s Ding e infa c h zus a mme nro lle n u nd we gwe rfe n, a be r da nn fa lte te e r die Ka rte o rde nt lic h zus a mme n u nd s te c kte s ie wie de r in die T a s c he . Plötzlic h ta uc hte i m Fe ns te r de s Ge bä ude s , da s uns a m nä c hs te n wa r, e i ne Kre a tur a uf. »Wir ha be n Ge s e lls c ha ft«, s a gte ic h le is e . T a nda und Aa hz blic kte n ge ra de a uf , a ls e i ne z we ite Kre a tur ne be n de r e rs te n a m Fe ns te r e rs c hie n. Ic h s a h mic h u m. In je de m Fe ns te r von je de m Ge bä ude s ta nd nu n je ma nd. Und je de r vo n i hne n s a h ge na us o a us wie de r Nä c hs te . Gra ue r Anzu g, gra ue s Ha a r , gra ue s Ge s ic ht, z we i Ar me . Alle wa re n vo n gle ic he r Größ e und Sta tur. Und we nn e i ne r vo n i hne n s ic h be we gte , ta te n e s a uc h a lle a nde re n, die ic h vo n me i ne r Pos itio n a us s e he n konnte . »Da s is t unhe i mlic h«, s a gte T a nda . Im nä c hs te n Auge nblic k kla ts c hte mir Sa nd i ns Ge s ic ht. »Wa r n uns nä c hs te s Ma l vorhe r«, gru mme lte Aa hz. »Da s is t Vorte x Nr. 4«, brüllte T a nda ge ge n de n Wi nd a n. »Wir müs s e n we ite r hüpfe n, be vor u ns die Hä s c he n finde n. « Für e ine n Au ge nblic k wa r de r Sta ub we g, da nn s c hlu g e r s c hon wie de r zu. Ic h wus s te , da s s wir wie de r a uf Vorte x Nr. 1 ge la nde t s e in mus s te n. Ic h me ine , mi t de m Sta ub u nd a lle m, wa s hä tte e s s ons t s e in s olle n? Da nn wa re n wir wie de r i m Ze lt de s Wa ndle rs , u nd i n die s e m Mo me nt wol lte ic h wirkl ic h nic hts lie be r, a ls a us

de m Ze lt ge he n und die ga nze Ge s c hic hte ve rge s s e n. »Vorte x Nr. 6, bitte « , s a gte T a nda zu de m Wa ndle r, de r s e ine So fa optik a uf ge ge be n ha tte u nd nu n e he r wie e ine Kre uzu ng z wis c he n e i ne r Ka tze u nd e i ne m T is c h a us s a h. »Fünfu ndz wa nzi g Pro ze nt. « Aa hz k ni rs c hte s o la ut mit de n Zä hne n, da s s da s ga nze Ze lt vo n de m s c ha uri ge n Ge rä us c h e rfüllt wu rde . »Ihr bri ngt me i ne n Fre u nd a uf die Pa l me , we nn Ihr da s da ue rnd wie de r holt« , ve rkünde te ic h. Da nn e rs t e rka nnte ic h, da s s ic h ge s proc he n ha tte . T a nda ha tte me i ne Lippe n zu die s e m Be s uc h nic ht wie de r ve rs ie ge lt. Aa hz ma ß mic h mit e i ne m s e i ne r fi ns te rs te n Blic ke , u nd ic h zuc kte mit de n Sc hulte r n. Ge ra de a ls ic h ihm s a ge n wollte , da s s es s c hlie ß lic h a uc h hie r nur u ms Ge s c hä ft gi nge , le gte T a na nda i hre Ha nd übe r me i ne n Mu nd u nd wa ndte s ic h e r ne ut a n de n Wa ndle r. »Vorte x Nr. 6, bitte . W ir ha be n de r Su mme von fü nfu nd z wa nz i g Pro ze nt zu die s e m Ze itpu nkt be re its zu ge s timmt. « De r Wa ndle r nic kte , wa s fü r mic h s o a us s a h, a ls wü rde e in T is c h da s Be i nc he n he be n, u nd s c ho n wa re n wir wie de r mitte n im Sa nds tur m. De r Sa nd s c hie n de r Gle ic he ge blie be n zu s e in, u nd je de r Sc hr itt fie l ge na us o s c hwe r wie i n de n be ide n vora nge ga nge ne n Vorte x-Di me ns io ne n. Abe r a ls wir uns de m a lte n Bloc k ha us nä he rte n, e rka nnte ic h e i ne n re c ht be a c htlic he n u nd zie mlic h be de uts a me n Unte rs c hie d. Die s e s Ma l bra nnte Lic ht i m Fe ns te r. J e ma nd wa r zu Ha us e .

Kapitel 4 »N E HM EN S I E

K EI N E

A N H AL T E R M I T !« D. AD A MS

Da s ge lbe Lic ht i m Fe ns te r de s Bloc kha us e s wa r wie e in Wa r nze ic he n. Wi r a lle blie be n z wa nzi g Sc hritte vo n de r T ür e ntfe r nt s te he n u nd s ta r rte n du rc h de n Sa nds tur m a uf da s Lic ht. Ic h e ri nne re mic h, da s s ic h ve rä r ge r t wa r. Na c hde m wi r die Hütte be re its i n zwe i a nde re n Di me ns ione n be nut zt ha tte n, wa r s ie mi r s c ho n be i na he wie e in z we ite s Zu ha us e vorge ko mme n. Wie ko nnte i r ge ndje ma nd e s wa ge n, ta ts ä c hl ic h dort zu wo hne n? »Und wa s je t zt? «, brüllte ic h Aa hz a n, wä hre nd de r Stur m he ule nd u m uns he ru mja gte . »Gibt e s hie r s ons t noc h wa s ? «, fra gte Aa hz. Die grü ne n Sc huppe n in s e ine m Ge s ic ht wa re n mit Sta ub ve rkrus te t. Ic h wus s te ba r je de n Zwe i fe ls , da s s e r e s ve ra bs c he ute , s ic h s c hmu tzi g zu fü hle n, u nd da e r be re its e ine n s o groß e n A nte il e i ne s noc h nic ht ge hobe ne n Sc ha t ze s a n e i ne n Re is e führe r ode r Re is e le ite r ode r wie a uc h i mme r e r de n Wa ndle r ge na nnt ha tte , ve rlo re n ha tte , dü rfte n Sa nd u nd Wi nd s e i ne r Sti mmu ng ka um zuträ glic h s e in. T a nda s c hütte lte de n Kopf. »Ke i ne Sta ub hä s c he n u nd a uc h s o ns t nic hts . De r Wa ndle r ha t le di glic h die Ric htu ngs a nwe is unge n zu die s e m Ort wä hre nd de s e rs te n Sprungs i n me i ne m Kopf hi nte rla s s e n. « »Als o klopfe n wir a n die T ür«, e rklä rte ic h. T a nda und Aa hz s c hie ne n a uc h ke ine be s s e re Ide e zu ha be n, u nd s o s c hle ppte ic h mic h durc h de n wi rbe l nde n

Sta ub zur T ür und poc hte . T a nda hie lt s ic h li nks von mir , wä hre nd Aa hz fü nf Sc hri tte zu rüc kblie b u nd s e in Ge s ic ht ve rba r g. Sollte e s not we ndi g s e in, s o konnte ic h i hn je de rze it ta r ne n. Ma nc he Le ute re a gie rte n e i n we ni g me rk würdi g a uf s e i ne grü ne n Sc huppe n u nd die dä mo nis c he n Zü ge . Plötzlic h wurde die T ür a uf ge ris s e n, u nd ic h s a h mic h e ine m Mä dc he n ge ge nübe r. Sie tru g e in la ngä r mli ge s He md, du nkle Hos e n u nd ha tte da s Ha a r a us de m Ge s ic ht ge kä mmt. Ihr Lä c he l n lie ß ihre du nke lbra u ne n Auge n a ufle uc hte n u nd wä r mte je de n Ne rv i n me i ne m Le ib. S ie mus s te e twa i n me ine m Alte r s e i n, u nd s ie s tra hlte übe r da s ga nze Ge s ic ht, a ls s ie mic h s a h. »Du mus s t Ske e ve s e in«, s a gte s ie . »Ko mmt re i n. Me in Da d ha t mir ge s a gt , da s s du irge nd wa nn vorbe ikomme n wü rde s t. « Ic h s ta nd i m Stur m u nd s ta rrte s ie fas s ungs los a n. In me i ne m ga nze n Le be n ha tte n mic h die Worte ir ge nde i ne r Pe rs on noc h nie s o ve rblüfft. Sie ka nnte me i ne n Na me n. Sie ha tte mic h e rwa r te t. Gott we iß wie vie le Dime ns io ne n vo n zu Ha us e e ntfe rnt, ha tte s ie mic h i nmi tte n e i ne s wü te nde n Sa nds turme s e rwa rte t ! Me in e rs te r Impu ls rie t mi r, la ngs a m zurüc k zu we ic he n u nd ke hrt zu ma c he n, u m da nn s o s c hne ll ic h nur konnte i n de n Stu r m zu flüc hte n. Abe r me i ne Be i ne s c hie ne n a n Ort u nd Ste lle fe s t ge frore n zu s e i n, u nd me i n Ve rs ta nd wa r vor Ve rblüf fu ng wie ge lä hmt u nd we i ge rte s ic h, die Sa c he ha lb we gs ve r nü nfti g zu durc hde nke n. »Nun ko mmt s c ho n«, s a gte da s Mä dc he n. »Es is t wi ndig da dra uß e n!« Nic ht de r kle ins te Mus ke l in me i ne m Le ib rü hrte s ic h.

Sc hlie ß lic h s c hob T a nda mic h i ns Ha us , u nd da s Mä dc he n tra t zurüc k u nd hie lt die T ür a uf, um u ns a lle e inzula s s e n. Hä tte ic h nic ht ge wus s t, da s s die s das gle ic he Bloc kha us wie i n de n a nde re n Di me ns io ne n wa r, ic h hä tte e s nic ht wie de r e rka nnt. J e tzt ha tte e s e ine n höl ze r ne n Bode n, die Ris s e in de n Wä nde n wa re n ve rfu gt, u nd e s wa r be ha glic h wa r m i m Inne re n de r Hütte . Da wa r e in T is c h mit e i ne r Obs ts c ha le , vie r Stü hle und e i n Küc he nbüfe tt ne bs t e i ni ge r Wa nds c hrä nke . Im He rd bra nnte e i n Fe ue r u nd ve rbre ite te e i ne a nge ne hme Wä r me im Ra u m. Vor de r hi nte re n Wa nd s ta nd e in Be tt mit e i ne r wu nde rs c hö ne n b la u- golde ne n Ste ppde c ke und e ine m we ic he n Kis s e n. Die junge Da me s c hie n a uc h vo n Aa hz' A nblic k nic ht im Mi nde s te n übe rra s c ht, wa s me i ne Ve r wir ru ng nur noc h ve r größ e rte . Pe rfe kte r pfle gte n a nde re n Le ute n gru nds ä t zlic h A ngs t e i nzuja ge n, s e i e s we ge n i hre s Aus s e he ns ode r a ufgru nd i hre s Rufe s . End lic h ha tte ic h die Wo rte s ortie rt, die ic h für me i ne Fra ge bra uc hte . »Wo he r ke nns t du mic h? « »Sie ke nnt dic h? «, fra gte Aa hz. Offe nba r wa r e r i m Stur m zu we it e ntfe r nt ge we s e n, um i hre Wor te übe r da s He ule n de s W i nde s hi nwe g zu höre n. Da s Mä dc he n la c hte , u nd ic h be ka m noc h me hr Angs t vor ihr. Da s La c he n wa r pe rfe kt , ir ge nd wie s a nft und doc h fre i u nd he ll wie e i ne milde B ris e a n e i ne m So mme rta g. E xa kt da s La c he n, da s ic h vo n e i ne r s o s c hö ne n junge n Da me e r wa rte t hä tte – vo n de n we ni ge n, die mir be ge gne t wa re n –, je doc h nie ge hö rt ha tte . »Ic h ke nne ihn e i ge ntlic h nic ht« , s a gte s ie und la c hte wie de r. » Zu mi nde s t nic ht i m tra ditio ne lle n Si nn ode r i n irge nde i ne m a nde re n s i nnvolle n Zus a mme nha ng. Alle r-

dings mus s ic h zu ge be n, ic h hä tte nic hts da ge ge n, fa lls ihr ve rs te ht, wa s ic h me i ne . « Ic h ha tte ke i ne A hnu ng, wa s s ie me i nte . Ic h wollte fra ge n, wie vie le s innvolle Arte n de s ›Ke nne ns ‹ e s de nn wo hl ge be , e nts c hie d a be r, die s e Fra ge a uf s pä te r zu ve rs c hie be n. Aa hz s c hna ubte , u nd T a nda la c hte . Da s Mä dc he n fu hr fort: »Me i n Va te r s a gte , ic h s olle da mit re c hne n, da s s e in gut a us s e he nde r ju nge r Ma nn na me ns Ske e ve hie r he r ko mmt. Ic h ha be e i nfa c h a nge no mme n, da s s du Ske e ve s e in mus s t, we il du die e rs te Pe rs on bis t , die i n de n z we i Woc he n, s e it ic h hie r bi n, zu die s e m Ha us ge ko mme n is t. « Ic h gla ube , ic h ha be s ie e infa c h nur s tu mpfs i nni g a nge ga fft. Zu mi nde s t ha t e s s ic h s o a nge fü hlt. Ic h ka nnte s ie nic ht , und ic h ha tte ke ine A hnu ng, we r i hr Va te r s e in moc hte . Sie s c he nk te mir e i n Lä c he ln u nd wa ndte s ic h a n T a na nda . »Du mus s t die je ni ge s e in, mit de r Ske e ve s c ho n f rühe r u nte r we gs wa r«, s a gte s ie . »Ke i ne Sor ge . Ic h ha be mic h u m die Sta ub hä s c he n ge kü mme rt. Du we iß t doc h, da s s s ie für Mä nne r uns ic htba r s ind , ode r? « Da nn fie l i hr Bl ic k a uf Aa hz , u nd s ie ru nze lte die Stir n. »Abe r dic h ke nne ic h nic ht , u nd ic h we iß nic ht , wa s du mit die s e r Ge sc hic hte zu tu n ha s t, groß e r J unge . « Ic h wa r s o sc hoc kie rt, da s s es mir die Spra c he ve rs c hlug. S ie na nnte Aa hz e i ne n › groß e n J unge n‹ u nd wus s te , da s s ic h s c ho n e i nma l mit T a nda u nte r we gs ge we s e n wa r. Nie ma nd s a gte e in Wort. Wie e s a us s a h, wa re n Aa hz u nd T a nda e be nfa lls e in kle ine s bis s c he n ge s c hoc kt. T a nda s Worte n zu fol ge

wa re n wi r e ini ge Dime ns io ne n von zu Ha us e e ntfe r nt, und doc h ha tte uns je ma nd i n e i ne r fre mde n Di me ns ion inmit te n e i ne s Sa nds tur me s e r wa r te t. J e ma nd, de r me ine n Na me n ka nnte . »Ei, e uc h ble ibe n wo hl die Wo rte i m Ha ls e s te c ke n«, s a gte da s Mä dc he n la c he nd. Da nn dre hte s ie s ic h um und wi nkte u ns zu, u ns a n de n T is c h zu s e tze n. » Ic h we tte , na c h de r ga nze n Di me ns ions hüpfe re i s e id ihr je t zt zie mlic h hu ngri g. « Ic h hä tte s ie ge r n ge fra gt , wie de nn Wo rte ir ge nd wo s te c ke n ble ibe n s ollte n u nd wo he r s ie wus s te , wa s wir ge ta n ha tte n, be s c hlos s a be r da nn, die s e Fra ge zu gu ns te n e ine r a nde re n, die zu mi nde s t mir klü ge r vo rka m, fa lle n zu la s s e n. »Bis t du e in Wa ndle r? « Wie de r la c hte s ie , und de r wu nde rvolle Kla ng füllte de n Ra u m u nd mis c hte s ic h i n da s s a c hte Knis te r n de s Fe ue rs im He rd. »Ka u m. Abe r me i n Va te r s a gte s c ho n, da s s i hr die Pre is e die s e r Wa ndle r a ll mä hlic h s a tt ha be n dürfte t. Wie vie l von e ure m Sc ha t z ha t e r e uc h bis he r be re c hne t? Fünfu ndre iß ig Pro ze nt? Vie r zi g Pro ze nt? « »Nur fünfu nd z wa nzi g Proze nt« , s a gte ic h. Da nn e rs t gi ng mi r a uf , da s s s ie a uc h von u ns e re m Sc ha t z wus s te . Und da vo n, da s s wir mit e ine m Wa ndle r im Ge s c hä ft wa re n. Wie vie l wus s te s ie noc h, und wo he r wus s te s ie e s? Aa hz be da c hte mic h mit e ine m ve r nic hte nde n Blic k, und ic h zuc kte wie de r e i nma l mit de n Sc hulte r n. Er wa r s te ts de r Ans ic ht, ic h würde zu vie l pla ppe r n, u nd ic h mus s wo hl nic ht e xtra da ra uf hi nwe is e n, da s s e r in die s e m Fa ll durc ha us Re c ht ha be n moc hte . »Wo w, du mus s t a be r e in gute r Ge s c hä fts ma nn s e i n«, s a gte da s Mä dc he n und lä c he lte mir zu. »Ka u m«, e r wide rte T a nda und s e tzte s ic h a n de n

T is c h. Aa hz u nd ic h fol gte n i hre m Be is pie l. »Als o, du ke nns t uns e re n Fre und Ske e ve «, s te llte T a nda fe s t. »Könnte s t du uns bitte s a ge n, wie du he iß t und wo he r du i hn ke nns t? « Da s Mä dc he n s tra hlte mic h a n u nd hie lt me i ne n Blic k mit i hre n wu nde rs c hö ne n bra une n Auge n fe s t. »Me in Na me is t Gle nda . Me i n Va te r ha t Ske e ve die Ka rte ve rka uft , die i hr fü r e ure Suc he na c h de r golde ne n Ku h be nut zt. « Da mit wa ndte s ic h Gle nda zu de m Büfe tt u m und öf fne te e ine Sc hra nktür , hi nte r de r e twa s zu m Vors c he in ka m, da s ve rdä c hti g na c h e i ne m fris c h ge ba c ke ne n La ib Brot a us s a h. T a nda mus te rte mic h fi ns te re n Blic ke s , wa s ic h e be nfa lls mit e i ne m Sc hulte rzuc ke n quittie r te . Ic h ha tte i hr und Aa hz a lle s e rzä hlt , wa s ge s c he he n wa r , a ls ic h die Ka rte ge ka uft ha tte . Die s e ju nge Da me wa r da ma ls nic ht da be i ge we s e n, de s s e n wa r ic h s ic he r. Ic h hä tte mic h e rinne rt , hä tte ic h s ie sc hon e i nma l ge s e he n. Me ine Ve r wir ru ng ha tte inz wis c he n zu ge le gt. Wa ru m ha tte de r Ke rl , de r mir die Ka rte ve rka uft ha tte , s e ine T oc hte r ge s c hic kt, u m a uf u ns zu wa rte n? Aus we lc he m Grund? »Als o is t die Ka rte doc h e ine Fä ls c hu ng«, s a gte Aa hz mit e i ne m düs te re n Bl ic k a uf da s Mä dc he n. »Und du ha s t hie r ge wa rte t, u m u ns ir ge nd wa s a bzu ne hme n. Ha be ic h Re c ht? « Gle nda la c hte und s tra hlte Aa hz a n. »De r Gruppe nzynike r , wie ic h s e he . « Da nn konze ntrie rte s ie ihr Lä c he ln wie de r a uf mic h. Ic h lä c he lte zu rüc k. »Er ne i gt da zu, s ic h i nte ns iv mit je ne n Dinge n zu be s c hä fti ge n, die s c hie f ge he n kö nne n. «

»Er würde e i ne n groß a rti ge n Anwa lt a bge be n«, ko mme ntie rte s ie . Sta tt Gle nda zu f ra ge n, wa s e i n A nwa lt is t, be s c hrä nk te ic h mic h da ra uf zu nic ke n. Gle nda s a h de rwe il Aa hz dire kt in die Auge n. »Ne in, s o vie l ka nn ic h d ir ve rs ic he r n; s owe it ic h we iß , s owe it ir ge ndje mand we iß , is t die s e Ka rte e c ht. « »Wa s ma c hs t du da nn hie r? « , fra gte T a nda . Gle nda zuc kte mit de n Sc hulte r n. »Me in Va te r me i nte , i hr würde t vie lle ic ht a ll mä hlic h Hilfe b ra uc he n. Und a ls me i n Va te r mir vo n Ske e ve e rzä hlt ha t , na c hde m e r ihm die Ka rte ve rka uft ha tte , da c hte ic h, e r könnte ga nz nie dlic h s e in. Und ic h ha tte Re c ht. « Ic h gla ube , ic h lie f vo m Sc he ite l b is zu r So hle gre llrot a n. Glüc klic he r we is e wa r le di glic h me i n Ge s ic ht zu s e he n. Aa hz s c hna ubte wie de r, la ute r die s ma l , e in s c ha ue rlic he s Ge rä us c h, da s s wie e in wide r lic he r Ge s ta nk in de r wa r me n Hütte zu hä nge n s c hie n. »Wa ru m da c hte de i n Va te r , wi r könnte n Hilfe bra uc he n? «, e rkundi gte s ic h T a nda . Gle nda s c hnitt da s fris c he Brot i n Sc he ibe n, wä hre nd s ie a nt worte te : » We il bis he r nie ma nd übe r die s e n Pu nkt hi na us ge ko mme n u nd le be ndi g zu rüc kge ke hrt is t. « »Ooooohhh«, s a gte Aa hz. »J e tz t ve rs te he ic h. De i n Va te r ve rka uft die Ka rte wie de r u nd wie de r, u nd de in J ob is t e s , s ie zurüc kzuhole n. « »Ei ge nt lic h is t e r e s le id, s ie imme r wie de r zu ve rka ufe n«, s a gte Gle nda . »Und s ie zurüc kzube ko mme n wa r noc h nie e i n Proble m. Norma le r we is e kommt e r e i nfa c h im Frü hja hr hie r he r u nd ni mmt s ie de n Le ic he n a b. « Da s le ise Knis te r n de s Fe ue rs und da s He ule n de s Wi nde s i n de r Da c ht ra ufe wa re n die e i nzi ge n La ute i n de r Hütte . Ic h moc hte nic ht e i nma l da rübe r na c hde nke n,

da s s die Ka rte , die ic h e ine Woc he la ng mit mi r he ru mge s c hle ppt ha tte , i n de n T a s c he n dive rs e r Le ic he n ge ruht ha tte . »Wie ko mmt's ? «, fra gte T a nda , u nd mi r fie l a uf, da s s ihre Sti mme nic ht me hr ga r s o ä rge rlic h kla ng wie vorhe r. Gle nda lä c he lte . »Du bis t die je ni ge , die durc h die Dime ns io ne n hüpfe n ka nn. Er zä hl du e s mir. « T a nda s Auge n s c hie ne n s ic h zu u mwölke n, doc h i m nä c hs te n Mo me nt s a h s ie a uf u nd blic kte Gle nda a n. »Wir s i nd vie l zu we it vo n je de m Ort e nt fe r nt, de n ic h ke nne , e i nge s c hlos s e n d ie le tzte Di me ns io n, i n die wir ge s pru nge n s i nd. « »Ge na u«, s a gte Gle nda u nd le gte da s ge s c hnitte ne Brot vor u ns a uf de n T is c h. »Die Wa ndle r ha be n da s s e c hs Gruppe n vo n Sc ha t zs uc he r n a nge ta n, de ne n me i n Va te r die Ka rte ve rka uft ha t. Vorte x Nr. 6, die s e r Ort hie r , is t vie l zu we it vo n je de r be ka nnte n u nd je de r in de r Ka rte ve rze ic hne te n Di me ns io n e ntfe r nt. Nur die e rfa hre ns te n Di me ns io ns re is e nde n ha be n e i ne C ha nc e , von hie r zu rüc kzuke hre n. Und be vor ic h die s e Hütte vor e in pa a r Woc he n a ufpolie rt ha be , ga b e s hie r we ite r nic hts a ls e ine n Ha ufe n a lte r Hol zbo hle n. « »Wir wä re n ve r hu nge rt« , s te llte ic h fe s t. »Mit de r Ze it wä re t ihr ve rhu nge rt ode r in i r ge nde i ne a nde re Di me ns io n ge s pru nge n u nd nie wie de r zu rüc kge komme n«, s a gte Gle nda , zo g s ic h e i ne n S tu hl he ra n u nd s e tzte s ic h zu mir. »Me i n Va te r is t z we i Sc ha t zs uc he rgruppe n ge fol gt, die da s ge ta n ha be n. Be ide ha be n e i ne n zie mlic h s c he uß lic he n T od unte r de n Hä nde n vo n Kre a ture n ge fu nde n, de ne n s ie nie hä tte n be ge gne n dür fe n. « Me ine Eri nne ru ng a n die Sc hla nge n wa r le b ha ft ge nu g, ihre Wo rte voll und ga nz zu ve rs te he n. Gle nda na hm e i n Stüc k vo n de m wu nde rba r dufte nde n fris c he n Bro t und bis s hi ne i n, o hne mic h da be i a uc h nur

für e ine n Mo me nt a us de n Auge n zu la s s e n. »Und wie hoc h is t de r P re is für u ns e re Re ttu ng? «, fra gte Aa hz. Ic h dre hte mic h zu ihm u m. Da s wa r ma l wie de r typis c h für Aa hz. E r da c hte i mme r zue rs t a n s e ine n Ge ldbe ute l. Gle nda lä c he lte me i ne n grü n be s c huppte n Me ntor a n. »Wie he iß t du? «, fra gte s ie . »Aa hz« , a nt worte te e r. »Und du ha s t me i ne Fra ge nic ht be a nt worte t. « »Ic h möc hte mit e uc h ge he n« , s a gte s ie . »Und da fü r, da s s ic h e uc h he lfe , die golde ne Ku h zu fi nde n u nd wie de r i n e ine Di me ns io n i n de r Nä he de s Ba za rs von T a uf zu ge la nge n, wi ll ic h de n gle ic he n A nte il wie i hr na c h Abzu g de r Kos te n für de n Wa ndle r. « Ir ge nd wie e r ga b da s imme r noc h ke ine n Si nn. »Wa ru m ha s t du dic h da nn nic ht e i nfa c h s e lbs t s c ho n lä ngs t a uf die Suc he na c h de r Ku h ge ma c ht? « »Ga nz e hrlic h«, s a gte s ie und s ta r rte mir di re kt i n die Auge n, » me i n Va te r da c hte , da s s du, Ske e ve , u nte r a ll de ne n, de ne n e r die Ka rte ve rka u ft ha t, de r Ers te bis t, de r ta ts ä c hlic h e ine C ha nc e hä tte , die Ku h zu fi nde n. « »Du ha s t a uc h s e ine Fra ge nic ht be a nt wor te t«, s a gte Aa hz. » Und wa ru m s ollte n wi r di r wo hl s o vie l vo n de m Sc ha t z a bge be n? « Gle nda la c hte . »Abge s e he n da vo n, da s s ihr vo n hie r wie de r we g wol lt? Da s is t nur e ine s de r Proble me , die a uf e uc h wa r te n. Me i n Va te r ha t e tlic he Ma le ve rs uc ht, de r Ka rte zu fol ge n, e he e r s ie zu m e rs te n Ma l ve rka uft ha t, a be r e r mus s te je de s Ma l a uf ge be n. Vor e uc h lie ge n noc h vie le Sc hwie ri gke ite n, u nd ic h we iß , wie s ie a us s e he n. Ihr bra uc ht mic h. « »Und de i n Va te r gla ubt, Ske e ve ka nn e s s c ha ffe n? «, ha kte T a nda na c h.

T a nda s unglä ubi ge r T on hä tte mic h s ic he r ge krä nk t, hä tte ic h nic ht ge na us o ge da c ht. Gle nda gri ff a uf de m T is c h na c h me i ne r Ha nd. Ele ktris c he r St ro m ja gte durc h me i ne n Ar m, und ic h bin übe r ze u gt , da s s s ic h me i n Ge s ic ht wie de r e inma l s tra hle nd rot ve rfä rb te . Ic h wa r nic ht e i nma l i ms ta nde , me i ne r Ha nd de n Be fe hl zu e rte ile n, s ic h vo n i hre r zu lös e n. Und ic h wollte e s a uc h nic ht. Gle nda s te llte Dinge mit mir a n, vo n de ne n ic h bis he r nur ge trä u mt ha tte , und da s a lle s durc h e ine e infa c he Be rü hru ng i hre r Ha nd. »Me in Va te r be s itzt die Fä hi gke it , da s wa hre We s e n de r Me ns c he n zu s e he n«, e rklä rte Gle nda , »u nd i hre inne re Kra ft. « Sie rie b übe r me i ne n Ha nd rüc ke n, und a lle s , wa s ic h tun ko nnte , wa r la ut und a nha lte nd s e ufze n. »We nn e r de nkt , Ske e ve könnte die golde ne Ku h fi nde n u nd a ll die Sc hwie ri gke ite n be wä lti ge n, die vo r u ns lie ge n, da nn gla ube ic h a uc h da ra n. « Ic h lä c he lte Aa hz nur ve rt rä u mt a n u nd ve r zo g die Lippe n zu de m b re ite s te n Gr i ns e n, de s s e n ic h fä hi g wa r. In a ll de r Ze it , die ic h mit i hm zus a mme n ve rb ra c ht ha tte , ha tte ic h nie e i ne n de ra rti ge n Wide r wille n i n s e ine n Zü ge n ge s e he n. Ei n wu nde rvolle s Ge fühl. Ebe ns o wie Gle nda s Ha nd a n de r me i ne n. Oka y, e s la g e ine ge wis s e Spa nnu ng i n de r Luft i n de r kle ine n Hüt te . Eine he fti ge Spa nnu ng je de r de nkba re n Art. Ic h mus s a uc h ge s te he n, da s s mir de r Ge da nke durc ha us ge f ie l, be i die s e m Abe nte ue r e i n Mä dc he n me i ne s Alte rs da be izuha be n. Be s onde rs , we nn e s um e in Mä dc he n gi ng, da s mic h für e t wa s Be s onde re s hie lt, ohne mic h übe rha upt zu ke nne n, u nd da s me i ne n ga nze n Körpe r durc h e i ne s c hlic hte Be rü hru ng me i ne r Ha nd in Aufru hr ve rs e tze n konnte . Auß e rde m ge fie l mi r de r Vorte il , de n ic h i hr ge ge nübe r ge nos s . Wa s s ie a ngi ng,

mus s te ic h ke i ne Fe hle r a us lä ngs t ve r ga nge ne n Ze ite n wie de r gut ma c he n ode r die da ra us e nts ta nde ne n Hi nde rnis s e übe rwi nde n. Aa hz u nd T a nda a nde re rs e its wa re n offe nba r nic ht s onde rlic h ge ne i gt, Gle nda mitzu ne hme n u nd de n mö glic he n Ge wi nn mit i hr zu te ile n. Und die s e Spa nnu ng fühl te s ic h übe rha upt nic ht gut a n. Auß e rde m wa r s ie uns a lle n f re md, wa s zu e ine r we ite re n Art vo n Spa nnu ng fü hrte . Abe r s owe it ic h e s be urte ile n ko nnte , blie b u ns s o ode r s o ka um e i ne Wa hl. T a nda ko nnte u ns nic ht i n irge nde i ne ihr be ka nnte Di me ns io n zu rüc kbri nge n, da für wa re n wir lä ngs t vie l zu we it we g, u nd wi r ko nnte n da s Ris iko nic ht a uf u ns ne hme n, e i nfa c h durc h i r ge nd we lc he u nbe ka nnte n Di me ns io ne n zu hüp fe n, i n de r va ge n Hof f nu ng, nä he r a n be ka nnte Orte zu ge la nge n. Wir würde n u ns ve rir re n ode r, wa s e he r wa hrs c he i nlic h wa r, durc h s o e twa s wie die s e Sc hla nge n ode r die s c ha uri g ide ntis c he n Le ute a n die s e r Stra ß e zu T ode komme n. Wir b ra uc hte n Gle nda . Und a uß e rde m wollte ic h, da s s s ie mit u ns ka m. Es würde s ic he r lus ti g s e in, s ie nä he r ke nne n zu le rne n. »Als o s ind wir je tzt zu vie rt«, s a gte ic h u nd lä c he lte Gle nda übe r de n T is c h hi nwe g a n, o hne mic h u m die fins te re n Blic ke me ine s Me ntors zu s c he re n. »T oll!«, rie f Gle nda . »Ihr we rde t e s nic ht be re ue n. « Ic h wa r ga nz ihre r Me i nu ng. »Wir te ile n de n Sc ha t z du rc h vie r«, s a gte Aa hz , u m die Be dingu nge n uns e re s Ha nde ls fe s tzu ha lte n. »Na c hde m de r Wa ndle r s e i ne n A nte il ha t«, e ri nne rte ic h ihn. »J a , na c h Abzu g die s e r fünfu nd z wa nzi g P roze nt. « Die le tzte n be ide n Wo rte s pie e r förmlic h a us , wä hre nd e r T a nda mit e ine m zor ni ge n Blic k be da c hte .

»Da s is t imme r noc h me hr a ls ge nu g für je de n vo n uns «, s a gte Gle nda , wä hre nd s ie uns fris c he s B rot re ic hte . »We nn wir die golde ne Ku h fi nde n u nd a n u ns bri nge n könne n, he iß t da s. « Ic h na hm e i n groß e s Stüc k Brot u nd e t wa s von de m he rr lic he n Ap fe l ge le e , da s Gle nda a uf de n T is c h ge s te llt ha tte . Na c h e i ne m Bis s e n wus s te ic h, da s s fris c he s Brot mit Ge le e da s Be s te wa r, wa s ic h s e it la nge r, la nge r Ze it ge ge s s e n ha tte , ja s o ga r s o we it ic h mic h e ri nne r n ko nnte . Es sc hmo lz be i na he a uf de r Zu nge und e ntfü hrte me i ne Ge s c hma c ks knos pe n i n e i ne wu nde rvol le We lt e xquis ite r Aro me n. Ma nn, we nn a lle s , wa s Gle nda koc hte , s o gut wa r, da nn würde ic h nie wie de r vo n ihre r Se ite we ic he n. Na c hde m wir a lle ge ge s s e n ha tte n – u nd mir wa r a ufge fa lle n, da s s s oga r Aa hz u nd T a nda Ge s c hma c k a n de m Brot fa nde n – , s a h Gle nda mic h a n. » Hol die Ka rte ra us , da mit wi r u ns übe rle ge n kö nne n, we lc he Ric htu ng wir e ins c hla ge n s olle n. « Ic h de ute te a uf Aa hz. »Ic h ha be s ie de m groß e n J unge n a nve rt ra ut. « Aa hz wä re be ina he a n s e ine m Brot e rs tic kt. T a nda la c hte , und die Spa nnu ng i m Ra u m lie ß e in we ni g na c h. Aa hz zo g die Ka rte he rvor u nd bre ite te s ie a uf de m T is c h a us. Gle nda s te llte s ic h ne be n T a nda a uf, u nd ic h fol gte ihr , na tü rlic h nur , u m die Ka rte be s se r s e he n zu könne n. Sie ha tte s ic h wie de r ve rä nde rt. Wa s ke ine Übe rra s c hu ng wa r. Wir be fa nde n u ns a uf Vorte x N r. 6, de r nu n a uf de r Ka rte be s o nde rs ge ke nnze ic hne t wa r. Vie r Li nie n fü hrte n vo n uns e re r Di me ns ion zu vie r ve rs c hie de ne n Orte n, de re n Na me n mi r s a mt und s onde rs nic ht ge fie le n. Fie be r hie ß de r e rs te vo n re c hts , Fe i nd de r nä c hs te ,

da nn fol gte Wa gnis und s c hlie ß lic h ga nz links Fä ul nis . T a nda s c hütte lte de n Kopf. »Ic h ke nne ke ine da von. « »Ic h a uc h nic ht«, s a gte Aa hz. »Kö nnt i hr a uc h ga r nic ht« , e rk lä rte Gle nda . »Sie lie ge n noc h we ite r vo n T a uf e ntfe r nt a ls die s e Dime ns io n. « Sie s a h s ic h zu mi r u m, u m s ic he r zu ge he n, da s s ic h zu hörte , u nd de ute te a uf Fie be r. »Die kä lte s te T e mpe ra tur a n die s e m Ort lie gt übe r e inhu nde rt z wa nzi g Gra d. Dort könnte n wir höc hs te ns fünf Mi nute n übe rs te he n. « »Sc hö n, da s s de r Ze ic hne r i hn a uf de r Ka rte e i nge tra ge n ha t« , be me rkte ic h.

»Fa lle n«, s a gte Gle nda . »Die Ka rtogra mme r s te he n a uf s o e twa s . « »Ka rto gra mme r? « , fra gte ic h. Wie de r s c he nkte s ie mir e i n wu nde rvolle s Lä c he l n. »Da s is t e ine ga nze Ra s s e , die die Dime ns io ne n e rfors c ht u nd ka rto gra f ie rt, u nd i mme r, we nn s ie e ine n Sc ha t z e ntde c ke n, fe rti ge n s ie e ine die s e r Sc ha tzka rte n a n, a uf de ne n de r Fu ndort ve r ze ic hne t is t, u nd ve rka ufe n s ie . « »Ic h ha be von i hne n ge hört« , s a gte T a nda . »Abe r ic h bin bis he r nie a uf de n Ge da nke n ge ko mme n, e i ne Ka rte von i hne n zu ka ufe n. « »Sie ha be n Stä nde a uf de m Ba za r vo n T a uf«, s a gte Aa hz. » Bis he r ha tte ic h i hre Die ns te a be r noc h nie nötig. « »Ha be n die a uc h die Ka rte a n de r Wa nd de s Wa nd le rze lte s ge ma c ht? «, f ra gte ic h. Gle nda nic kte . »Ic h we tte , da s s je de Ka rte , die me hre re ve rs c hie de ne Dime ns io ne n ve rze ic hne t, vo n e i ne m

Ka rto gra mme r s ta mmt. Alle ihre Sc ha tzka rte n s i nd ma gis c h, u nd vie le e nt ha lte n s olc he Pu z zle s pie le und Fa lle n wie die s e hie r. « »Gut zu wis s e n«, s a gte ic h mit e i ne m vie l s a ge nde n Blic k zu Aa hz. Of fe ns ic htlic h ha tte e r vo n die s e n Fa lle n ke ine Ahnu ng ge ha bt, a ls wir u ns a uf die Suc he na c h de r golde ne n Ku h ge ma c ht ha tte n. Me in Me ntor quittie rte me i ne n Blic k mit e i ne m Sti r nrunze l n. Gle nda de ute te de rwe il a uf die Dime ns io n mit Na me n Fe ind. »Wir s ollte n nic ht e inma l da ra n de nke n, dort hi n zu ge he n. Da ge ge n s ie ht s oga r Fie be r c ool a us. « Aa hz nic kte . Gle nda de ute te a uf die nä c hs te Dime ns io n. »Wa gnis e xis tie rt nic ht me hr. Ir ge nde t wa s ha t die ga nze Di me ns ion s c ho n vor T a use nde n vo n J a hre n ze rs tört. « »Ble ibt a ls o Fä ulnis «, s a gte ic h. »Wie is t es da s o? « »Ic h wa r nur e i nma l für e i n pa a r Auge nblic ke mit me i ne m Va te r da , a ls wi r ve rs uc ht ha be n he ra us zufi nde n, wa s dre i Ve rkä ufe frü he r a us die s e r Ka rte ge worde n is t«, s a gte Gle nda kopfs c hütte l nd. »Da s is t e in dunkle r , fe uc hte r Ort, a n de m s ic h a lle s s tä ndi g zu ve rä nde r n s c he i nt. Soga r de r Bode n u nte r de n Füß e n is t s c he inba r s tä ndi g i n Be we gu ng. « »Sc hö n« , s a gte T a nda . »Du ha s t die s e n Sc ha tz mit de ine m Va te r ge s uc ht u nd ge s e he n, wie a nde re ihn ge s uc ht ha be n. Du mus s t de n We g doc h we ni gs te ns e in pa a r Sc hritte we it ke nne n. Wa ru m kö nne n wir die s e n Sc hri tt nic ht e i nfa c h übe rs pri nge n? We iß t du nic ht, wo hi n die Ka rte uns fü hre n wi rd? « Ic h mus s zu ge be n, da s s T a nda da e ine n re c ht i nte re s s a nte n Pu nkt a nge s proc he n ha tte . De n nä c hs te n Sc hritt zu übe rs pri nge n würde die ga nze Sa c he doc h vie l e i nfa c he r ma c he n.

Gle nda s e ufzte , und s o ga r ihr Se ufze n kla ng i n me ine n O hre n e i nfa c h nur wu nde rvoll. Vo n mir a us ko nnte s ie se ufze n, s o la nge s ie wollte . »Ic h wü ns c hte , ic h könnte s o we it vora us s e he n« , s a gte s ie. »Die Ka rte is t ma gis c h« , s te llte Aa hz fe s t. »Sie is t je de s Ma l wie de r a nde rs , ric hti g? « »Ge na u«, be s tä ti gte Gle nda . »Nic ht nur, da s s ma n die e inze l ne n Vorte x-Di me ns io ne n a uf die e ine ode r a nde re We is e pa ss ie re n ka nn, die Ka rte ve rä nde r t s ic h a uc h mit je de m ne ue n Be nut ze r. « »Hmmm« , ma c hte Aa hz und s ta rrte da s Pe rga me nt a n. »Zu s c ha de , da s s wir die Ma gik de r Ka rte nic ht e i nfa c h lös c he n kö nne n, da mit s ie uns de n e i nzi g ric hti ge n Pfa d zu de r golde ne n Ku h ze i gt. « Da s bra c hte mic h a uf e i ne Ide e . Sie wa r s o e i nfa c h, da s s s ie vie lle ic ht dumm wa r , we s ha lb ic h de n Ge da nke n nic ht la ut a us s pre c he n ko nnte . T rotzde m fu hrwe rkte die s e Ide e be s tä ndig in me i ne m Kop f he ru m, wä hre nd die a nde re n i hre Dis kus s ion fortfü hrte n. Wa s , we nn ic h e i nfa c h die ma gis c he E ne r gie de r Ka rte a nza pfe n würde , s o wie ic h e s a uc h mi t de n Krä fte linie n ta t, we nn ic h e i ne n Za ube r wi rke n wollte ? Wü rde da s de r Ka rte nic ht die Ma gik e nt zie he n? Ic h z wa ng mic h, mic h zu e nts pa nne n. Da nn gri ff ic h mit me i ne m Ge is t zu , be rü hrte die Ka rte u nte r Aa hz Hä nde n u nd ve rs uc hte , i hr die Ene r gie zu e nt zie he n. Zue rs t pa s s ie rte ga r nic hts . Da nn fi ng da s Pe rga me nt a n zu zitte r n, u nd plöt zlic h fü hrte e i ne Kra ftli nie vo n de r Ka rte zu mi r. Es wa r e i n kü hle s , p ric ke lnde s Ge fü hl , a be r s ta rk, be ina he zu s ta rk, u nd e s wurde i mme r s tä rke r. Sc hne ll öff ne te ic h e i ne n Ka na l, u m die E ne r gie durc h me i ne n Körpe r i n de n Bode n s trö me n zu la s s e n, wie Aa hz e s mic h i n e ine r de r e rs te n Le ktio ne n ge le hrt ha tte .

»Wa s zum …? «, rie f Aa hz u nd lie ß die Ka rte los . Sta tt zu Bode n zu fa lle n, blie b s ie mitte n i n de r Luft hä nge n. »Ske e ve !«, brüllte T a nda , a be r ic h a c hte te ga r nic ht a uf s ie , s onde r n ko nze ntrie rte mic h a uf da s , wa s ic h ge s c he he n la s s e n wollte . End lic h lie ß de r Ene r gie s tro m na c h, bis nur noc h e in s a nfte s Rie s e ln s pürba r wa r. Ic h lös te de n ge is ti ge n Ko nta kt, u nd da s Pe rga me nt s a nk zu Bode n. »Se ht s ie e uc h je tzt noc h e inma l a n« , s a gte ic h. Alle dre i s ta rrte n mic h a n, a ls wä re mir plöt zlic h e i n z we ite r Kopf ge wa c hs e n. »Möc hte mir vie lle ic ht je ma nd e rklä re n, wa s ge ra de pa s s ie rt is t? «, fra gte Gle nda , wä hre nd ihr Blic k vo n mir zu de r Ka rte s c hwe i fte . Aa hz fol gte i hre m Be is pie l mit tie f ge ru nze lte r Stir n. T a nda da ge ge n la c hte la ut. »Me is te r-Ma gike r Ske e ve ha t ge ra de e ine n groß e n T e il uns e re r Proble me ge lös t. « Ic h s ta rrte d ie Ka r te a n u nd ko nnte ka u m gla ube n, wa s ic h s a h. Nun ga b e s nur noc h e i ne Li nie von Vorte x Nr. 6 na c h Fä ulnis , da nn e ine Li nie von Fä ul nis na c h Vorte x Nr. 5, von do rt fü hrte e i ne Li nie zu e i ne r Di me ns io n na me ns Ba a s s s , von wo a us e ine we ite re Li nie wie de r hie r he r führte , zu Vorte x N r. 6, wo s ic h s c hlie ß lic h e i ne le t zte Li nie zu uns e re m Zie l, de r Ku h-Di me ns io n, a ns c hlos s . Und die Ku h-Di me ns io n ha tte e ine n Na me n. Quwe yd. Wir ko nnte n dire kt von hie r na c h Quwe yd hüpfe n. Gle nda la c hte u nd ve rpa s s te mir die be s te Uma r mu ng me i ne s Le be ns . Ihr ga nze r Kö rpe r drä ngte s ic h ge ge n me i ne n, u nd e s kribbe lte a n me hr Ste lle n, a ls ic h je zu ge be n würde . »Me in Va te r ha tte Re c ht« , r ie f s ie , wä hre nd s ie mic h

noc h fe s te r a n s ic h drüc kte . »Du bis t e twa s Be s onde re s . « Und a uc h Aa hz' ge rä us c hvo lle s Sc hna ube n ko nnte de r Fre ude de s Auge nblic ks nic ht da s Ge rings te a nha be n.

Kapitel 5 »D AS

F ET Z T !«

J . WEST

»Wa s is t Quwe yd für e in Na me ? «, f ra gte ic h u nd de ute te a uf de r Ka rte a uf uns e r Zie l , na c hde m mic h Gle nda a us de r Uma r mu ng de s Ja hr hu nde rts e ntla s s e n ha tte . Nie ma nd a nt worte te . »Wie ha s t du da s ge ma c ht? «, fra gte Gle nda und ga ffte mic h a n. » Ic h ha be noc h nie von je ma nde m ge hö rt, de r die Ma gik a us e ine r Sc ha tzka rte e ntfe r nt hä tte . « Ihre wu nde rs c hö ne n bra u ne n Auge n wa re n rie s i g, u nd in i hne n fa nd ic h e i ne n Aus druc k, de n ic h a ls va ge be s orgt e mp fa nd. Da nn a be r gi ng mi r a uf, da s s das , wa s ic h s a h, ke i ne Sor ge wa r. Es wa r E hrfu rc ht. Vor mir. Und da s s je ma nd E hr furc ht vor mir ha tte , ge hörte nic ht zu de n Di nge n, die hä ufi g ge s c ha he n. »Ga nz e hrlic h«, s a gte ic h, »ic h we iß e s nic ht ge na u. « »Wa ru m übe rra s c ht mic h da s nic ht? «, gro llte Aa hz und ve rdre hte a nge wide rt die Auge n. »Aa hz ha t e twa s da rübe r ge s a gt , die Ma gik a us de r Ka rte zu ne hme n«, fu hr ic h u nge rü hrt for t, u m i hr zu e rklä re n, wa s pa s s ie rt wa r, o hne mic h we ite r u m Aa hz zu kü mme r n. »Als o ha be ic h e s ve rs uc ht. Ic h ha be die Ene r gie a nge za pft wie e ine Kra ftl i nie und s ie e i nfa c h durc h mic h hi ndu rc h i n de n Bode n s ic ke r n la s s e n. Da s wa r a lle s . Ehrlic h. « T a nda s a h a us , a ls hä tte s ie mic h ve rs ta nde n, a be r s ie s a gte imme r noc h nic hts . »Die Vor te x-Di me ns io ne n ge lte n a ls mä c hti ge O rte i n Be zu g a uf die Ma gik«, s a gte Gle nda . »Da s is t de r Grund , wa ru m nie ma nd lä nge re Ze it hie r le bt. «

»Als o«, be llte Aa hz, wä hre nd e r mic h fi ns te re n B lic ke s fixie rte , »s e i vors ic htig, s o la nge wi r hie r s ind. « Ic h de ute te a uf die Ka rte . »Wa s de nn? Ha be ic h e t wa nic ht ge hol fe n? « »Ic h s c hä t ze , du ha s t«, s a gte T a nda . »Gle nda , ke nns t du die s e Quwe yd-Dime ns io n? Ode r müs s e n wi r zu rüc k zu de m Wa ndle r , um dort hi n zu ge la nge n? « Aa hz s tö hnte s c ho n be i de r bloß e n Er wä hnu ng de s Wa ndle rs . »Ic h wa r s c ho n e ini ge Ma le do rt«, s a gte Gle nda . »Alle rdings wä re ic h nie da ra uf ge ko mme n, da s s dort e in groß e r Sc ha t z ve rs te c kt se in könnte . « »Gibt e s dort Kühe ? «, fra gte Aa hz. »Me hr, a ls ihr e uc h vors te lle n kö nnt«, s a gte Gle nda . »Als o be s te ht u ns e r nä c hs te s Abe nte ue r da r i n, e i ne e inze l ne Ku h i n e i ne m s pric hwörtlic he n He u ha ufe n volle r Kü he zu fi nde n« , s a gte ic h u nd s tra hlte Gle nda a n. Ei n ve r wirrte s Sti r nru nze l n ze i gte s ic h a uf i hre m Ge s ic ht u nd wie s de utlic h da ra u f hi n, da s s s ie ke ine A hnu ng ha tte , wovo n ic h ge s proc he n ha tte , u nd da ic h ke ine A hnu ng ha tte , wie e i ne Ku h a us s a h, wa r mi r a uc h nic ht da na c h, i hr die Sa c he mit de m He u ha ufe n zu e rklä re n. »Wa s uns e r junge r Fre u nd zu s a ge n ve rs uc ht«, fü gte T a nda hi nzu , »is t, da s s e s nic ht ga nz e i nfa c h s e in wird, in e i ne m ga nze n Ha ufe n Kü he die zu fi nde n, die golde ne Milc h gibt. Als o, wie ge he n wir vor? « Gle nda zuc kte mit de n Sc hulte r n. »Ic h ha be ke ine Ahnu ng. Bis he r is t noc h nie je ma nd mit die s e r Ka rte s o we it ge komme n. Ic h wä re nie a uf die Ide e ge ko mme n, da s s die Ka rte na c h Quwe yd fü hrt. « Da Aa hz offe nba r nic hts be izus te ue rn ge da c hte , na hm ic h a n, u nge fä hrde t s a ge n zu kö nne n, wa s mi r durc h de n

Kopf gi ng. »Mus s e ine Kuh, die golde ne Milc h gibt , nic ht in e ine m golde ne n Pa la s t le be n? « Und wie de r ga ffte n mic h a lle dre i nur a n. »Anzu ne hme n« , s a gte T a nda und nic kte la ngs a m. Stille s e nkte s ic h e r ne ut übe r die Hütte , u nd ic h übe rle gte , da s s e s bes s e r wä re , e infa c h noc h e t wa s Brot zu e s s e n und da s De nke n de n a nde re n zu übe rla s s e n. Na c h e i ne r Stu nde re ds e lige r Pla ne re i hüpfte Gle nda a uf Aa hz' Vors c hla g hi n mit u ns in die Di me ns io n Qu we yd a n e ine n Ort , de r a bge le ge n ge nu g wa r, u m vo n nie ma nde m ge s e he n zu we rde n. Aa hz me i nte , a uf die s e We is e hä tte n wi r e twa s me hr Ze it , u ns s o zu ta rne n, da s s wir wie die dortige Be völke ru ng a us s e he n wü rde n. Ehe wir s pra nge n, ve r ge wis s e rte s ic h Aa hz, da s s e ntwe de r Gle nda ode r T a nda je de rze it zurüc k in die s e Hütte hüpfe n ko nnte , u nd e r lie ß s ic h von Gle nda be i de r Ei ns te llung s e ine s D- Hüpfe rs he lfe n, da mit a uc h e r de n Spru ng ma c he n ko nnte . Ir ge nd wie ka m e s mir s o vor, a ls wä re ic h de r Ei nz i ge , fü r de n e s ke ine n Nota us ga ng ga b. Ic h be s c hlos s , da für zu s or ge n, da s s imme r e i ne r de r a nde re n i n me i ne r u nmit te lba re n Nä he blie b. Vo r zu gs we is e Gle nda . Na c h de m Spru ng s ta nde n wir i n de r Nä he e ine r hohe n Fe ls e nklippe . Die Luft wa r wa r m u nd troc ke n, und die Sonne s ta nd de rze it hoc h a m Hi mme l. Da s Ge bie t um uns he ru m s a h a us wie e ine Ste ppe , a be r de r Bode n s e nkte s ic h zu e i ne m s a ftige n grü ne n T a l hi na b. Ei ne Stra ß e führte übe r de n Hü ge l , de r a n die Klippe gre nzte , s c hlä nge lte s ic h a n u ns e re m Sta ndort vorbe i und de n Ha ng hi nu nte r zu e i ne r kle i ne n A ns ie dlung a us Holz hä us e r n. So we it ic h e s e rke nne n ko nnte , wa r ke i ne s de r Ge bä ude me hr a ls zwe i Stoc kwe rke hoc h, und a lle s c hie ne n s ic h u m die Ha upts tra ß e he ru m zu

drä nge l n. »Die s e Sta dt he iß t Eva de «, s a gte Gle nda . »Be s te ht ha upts ä c hlic h a us Ba rs und Kuhju nge n. « »Ku hju nge n? «, f ra gte ic h. Da ic h ke i ne A hnu ng ha tte , wa s e ine Ku h wa r , ko nnte ic h mi r a uc h nic ht a nnä he r nd vors te lle n, wa s de mna c h e in Ku hju nge s e in s ollte ode r wa ru m e r e ine Sta dt bra uc hte . »Ku hju nge n s i nd Mä nne r , die fü r die Kü he s or ge n«, e rklä rte Gle nda . »Aus ir ge nde i ne m Gru nd we rde n s ie dort, wo e s Kü he gibt , oft s o ge na nnt. « Ic h übe rle gte , wie wo hl e ine F ra u ge na nnt wurde , die für Kü he s orgte . »In die s e r Dime ns io n«, s a gte Gle nda , »s i nd die Ku hjunge n e in zie mlic h ko mis c he r Ha ufe n, da s ka nn ic h e uc h s a ge n. « Aa hz s ta rrte zu de r Sie dlung i m T a l hi nu nte r. »In we lc he r Hi ns ic ht? « Gle nda zuc kte mit de n Sc hulte r n. »Sie be ha nde ln die Kü he , a ls wä re n s ie he ili g. Nie ma ls würde n s ie e ine Ku h ve rle tze n ode r grob a nt re ibe n, u nd s ie s pre c he n i mme r s e hr fre u ndlic h mit de n R i ndvie c he r n. Und s ie be s c hütze n s ie vor a lle m und je de m. « »Da s klingt a lle rdi ngs komis c h« , s te llte T a nda fe s t. »Wa ru m? «, fra gte ic h. Aa hz wa rf mi r e i ne n je ne r Blic ke zu, d ie be s a gte n, da s s ic h zu vie le Fra ge n s te llte . Ic h ka nnte die s e n Blic k, we il ic h i hn mi nde s te ns z we i-, dre i ma l a m T a g zu s e he n be ka m. »We il Kü he i n de n me is te n Di me ns io ne n nic hts a nde re s a ls Na hru ngs mi tte l s ind. Hie r da ge ge n gilt de r Mord a n e ine r Ku h a ls Stra fta tbe s ta nd , de r a m Ga lge n e nde n dürfte . « »Wie s e he n de nn die s e Ku hju nge n nu n a us ? «, wollte ic h wis s e n.

Da nk me i ne r f rü he re n Abe nte ue r mus s te ic h zur Abwe c hs lu ng ma l nic ht na c hf ra ge n, wa s e in Stra fta tbe s ta nd s e in moc hte . T a ts ä c hlic h wus s te ic h da rübe r s oga r ge na u ge nu g Be s c he id , u m mic h ga r nic ht we ite r mit de m T he ma be s c hä fti ge n zu wo lle n. »In die s e r Dime ns io n s e he n s ie ga nz ä hnlic h a us wie wir dre i. « Gle nda la c hte und mus te rte Aa hz. »Für dic h we rde n wir u ns a lle rdi ngs e twa s e infa lle n la s s e n müs s e n, groß e r J unge . Hie r ke nnt ma n ke ine Dä mo ne n, von Pe rfe kte r n ga nz zu s c hwe i ge n. « Aa hz s a gte ke ine n T on, a be r ic h ne hme a n, e r wa r ga nz fro h, da s s s ie ihn nic ht a ls Pe rve rs e r be ze ic hne t ha tte , wie e s s o vie le a nde re zu tun pfle gte n. Plötzlic h hörte n wir nä he r ko mme nde Ge rä us c he vo n de r Stra ß e , die übe r de n Hüge l fü hrte . Gle nda s c he uc hte uns hi nte r e i ne n Fe ls e n a m Fuß de r Klippe , von wo a us wir die S tra ß e im Auge be ha lte n ko nnte n. Ic h a c hte te da ra uf, e ine n Sta ndort zu wä hle n, vo n de m a us ic h gut s e he n ko nnte , u m fe s t zus te lle n, we lc he Kla motte n wir für uns e re T a rnu ng bra uc he n würde n. Ei ne Mi nute s pä te r ta uc hte n z we i Mä nne r a m obe re n Ende de s Ha ngs a uf. Sie s a ße n a uf Pfe rde n u nd ri tte n la ngs a m de n Hü ge l hi na b i n R ic htu ng Sta dt. Be ide truge n fa s t ide ntis c he Kle idu ng. Sie be s ta nd a us bunt ka rie rte n He mde n, je a ns a rti ge n Hos e n, ho he n Stie fe l n u nd bre ite n Gürte l n. Ihre Ha ut wa r von vie le n Stu nde n i n de r Sonne ge brä u nt, u nd s ie truge n bre itkre mpi ge Hüte a uf de n Köp fe n. Eine r wa r e t wa s ä lte r a ls de r a nde re . Be ide ha tte n kur z ge s c hnitte ne s Ha a r u nd Sc hnurbä rte . Sc hwe i ge nd ritte n s ie Se ite a n Se ite die S tra ß e hi nu nte r. Als s ie we it ge nu g e ntfe r nt wa re n, s a h s ic h T a nda zu mir um. »Krie gs t du da s hin? « »Ke i n Proble m«, a nt worte te ic h. Ic h za pfte die be nöti gte E ne r gie a b u nd ve rs c ha ffte

uns a lle n e i ne pa s s e nde T a rnung. Ic h s ta tte te uns mit s c hwa r ze n Hüte n u nd z ie mlic h ä hnlic h a us s e he nde n Ka ro he mde n a us . Da ic h a be r nic ht e rke nne n ko nnte , wie gut me i ne Ma gik wirk te , we nn ic h je ma nde n ta r nte , s a h ic h Gle nda fra ge nd a n. »Wie s e he n wir a us ? « »Pe rfe kt«, s a gte s ie . »Soga r Aa hz T e int is t je tzt rot s ta tt grün. « »We rde n wir Pfe rde bra uc he n? «, fra gte ic h. »Die ka nn ic h nic ht he r za ube r n. « »Kö nnte s e in« , e nt ge gne te Gle nda mit f rus trie rte r Mie ne . » Vor a lle m, fa lls die golde ne Ku h nic ht i n u nmitte lba re r Nä he is t. Wir kö nnte n e i ne We ile u nte r we gs s e in, u nd we nn ic h mic h re c ht e nts i nne , s i nd Pfe rde hie r da s e inzi ge T ra ns portmitte l. « »Ge ld? «, fra gte Aa hz. » Wir we rde n a uc h Ge ld bra uc he n. « »Da s gla ube ic h nic ht«, wide rs pra c h Gle nda . » Hie r gibt e s ke in Ge ld. « Ic h da c hte , Aa hz würde e ine n He r za nfa ll e rle ide n. Ebe ns o gut hä tte Gle nda i hm s a ge n kö nne n, die So nne würde nie wie de r a ufge he n. »Und wa s be nut zt ma n hie r , um Ha nde l zu tre ibe n u nd e twa s zu ka u fe n? « , f ra gte T a nda , o ffe ns ic htlic h a nge s ic hts die s e r Vors te llung nic ht mi nde r s c hoc kie rt. »Arbe it«, e rklä rte Gle nda . »Arbe it is t da s hie s ige Ka pita l. « Nun fü hl te ic h mic h e t wa s o ve rlore n, wie Aa hz u nd T a nda a uss a he n. »Ihr a rbe ite t für de nje ni ge n, vo n de m i hr e t wa s wollt« , fu hr Gle nda fo rt. »Alle s wird a uf Sc hulds c he ine n fe s tge ha lte n. We nn i hr a ls o e twa s es s e n ode r trinke n wollt , unte rs c hre ibt i hr e ine n Sc hulds c he i n u nd a rbe ite t

die Sc huld s pä te r a b. « »Da s is t e in komis c he r Ort. « Gle nda ha tte ke i ne Ei nwä nde , u nd wir ma c hte n u ns a uf de n We g zur Sta dt, vie r Fre mde , d ie zu Fuß e i ne Sta dt volle r Ku hju nge n be t ra te n. Ic h ko nnte nur ho ffe n, da s s me ine T a r nu ng i n Ord nu ng wa r. Fü r a lle Fä lle hie lt ic h mic h a be r doc h i n Gle nda s u nmit te lba re r Nä he a uf. Nic ht da s s mir da s irge nd wie s c hwe r ge fa lle n wä re ode r s o. Die Sta dt Eva de wa r s o le be ndig wie pri mitiv. Die e inzi ge Stra ß e wa r pa s s e nde r we is e die Ha upts tra ß e , e ine holpr i ge Sc hmut ztra s s e a us ge troc k ne te m Sc hla mm. Sie führte z wis c he n hö lze r ne n Ge bä ude n mit übe rda c hte n höl ze r ne n Ge hs te i ge n vor de n T üre n hi ndurc h. Abs e its de r Ha upts tra ß e ve rte ilte n s ic h die Ge bä ude a uf das We ide la nd , umge be n vo n Ha i ne n s e lts a m a us s e he nde r Bä u me . Mus ik und Ge lä c hte r e rkla nge n hi nte r u nzä hli ge n T üre n e ntla ng de r Ha upts tra ß e . Übe r ma nc he n T üre n hi nge n bu nte Sc hilde r mit Na me n wie Sc hla c ht fe ld, Wildpfe rd ode r Audry's . Mir wa r s c hle ie r ha ft, wa s die s e Na me n zu be de ute n ha tte n. Pfe rde wa ge n u nd Re itpfe rde wa re n a n Que rs ta nge n vor de n höl ze r ne n Ge hs te ige n fe s t ge bu nde n, u nd die ga nze Sta dt s ta nk na c h P fe rde mis t, vo n de m s ic h e i ni ge a ns e hnlic he Ha ufe n übe r die Stra ß e ve rte ilte n. Ei n Ma nn mit e i ne m we iß e n Hut u nd e ine r groß e n Sc ha ufe l s c hlic h die Stra ß e e ntla ng, u m die fris c he n Pfe rde ä pfe l e inzus a mme l n u nd a uf die ve rs c hie de ne n Ha ufe n zu ve r te ile n. A m lie bs te n hä tte ic h i hn ge fra gt, we lc he Sc huld e r a ba rbe ite te ode r wa s e r zu ka ufe n ge da c hte , de nn de r P re is , de n e r be za hlte , wa r z we ife llos zu hoc h. Als wir da s Sta dt ge bie t e r re ic ht ha tte n, tra te n wir a uf de n Ge hs te i g zu r Li nke n u nd i n de n Sc ha tte n. Plötz lic h

gi ng mi r a uf, wie he iß e s a uf de m We g vo n de r Klippe hie r he r ge we s e n wa r u nd wa s für e i n Glüc k die s e Le ute ha tte n, Hü te zu tra ge n. Als wi r vo n Vo rte x Nr. 6 ge komme n wa re n, wa r mi r de r Sonne ns c he i n ga r nic ht s o he iß vorge ko mme n, a be r nu n, da wi r uns i m Sc ha tte n a ufhie lte n, e rka nnte ic h, wie s c hl i mm die Hi tze ta ts ä c hlic h wa r. Wir s c hle nde rte n de n Ge hs te ig hi nu nte r u nd ga be n uns a lle Mü he , s o a us zus e he n, a ls wü rde n wir hie r he r ge höre n. Abe r na tür lic h wa re n vie r F re mde in e i ne r Sta dt, die nic ht me hr a ls e in pa a r Hu nde rt Ei nwo hne r ha be n ko nnte , e t wa s o una uffä lli g wie o ffe ne Bla s e n i n ne ue n Sc hu he n. »Ho wdy«, s a gte de r e rs te Ma nn, de r u ns a uf de r S tra ß e be ge gne te , t ippte s ic h a n de n Hut u nd gi ng u nge rü hrt we ite r. Als ic h e ndlic h die Ha nd a n me i ne m Hu t ha tte , wa r e r lä ngs t a n uns vorbe i. Ei ni ge Au ge nbl ic ke s pä te r be ge gne te u ns e ine Fra u i n la nge m Roc k und e i ne r Blus e mit Blu me nmus te r. »Ho wdy«, s a gte s ie . Ic h tipp te mit de n Fi nge r n a n me i ne n Hut , e be ns o wie Aa hz. Die Fra u lä c he lte uns zu u nd ze i gte u ns e in pa a r re c ht fre mda rti g a us s e he nde Zä hne . Na c hde m s ie ve rs c hwu nde n wa r , s ta rrte ic h a n mir he ra b, u m mic h zu ve r ge wis s e rn, da s s de r Dolme ts c ha nhä nge r, de n T a nda mir ge ge be n ha tte , s ic h noc h i mme r a n s e i ne m Pla t z be fa nd. Er wa r da , a be r e r s c hie n nic ht zu fu nkt io nie re n, de nn ic h ha tte nic ht die ge ri ngs te Vors te llu ng da vo n, wa s » Howdy« wo hl be de ute n moc hte . Ic h s a h mic h zu T a nda u m, a be r die zuc kte nur mit de n Sc hulte r n. Wir ha tte n e twa e i n Vie rte l de s We ge s zu r Sta dt mitte

hi nte r u ns , a ls wir s te he n blie be n, u ns a n e i ne Hol z wa nd le hnte n u nd ve rs uc hte n, s o lä s s ig wie mö glic h a us zus e he n. Nie ma nd kü mme rte s ic h u m u ns ode r s c he nkte u ns a uc h nur die ge ri ngs te Be a c htu ng. Aus e ine r T ür a uf de r a nde re n Stra ß e ns e ite , übe r de r e i n Sc hild mit de r Aufs c hrift Aud ry's hi ng, ha llte mu nte re Mus ik he ra us . Durc h die offe ne T ür konnte ic h e i ni ge Le ute a n T is c he n s itze n s e he n. Offe nba r ha nde lte e s s ic h um e i ne Art Ba r ode r Re s ta ura nt. »Wa s je tzt? «, fra gte Gle nda , wä hre nd s ie de n Ma nn be oba c hte te , de r die Pfe rde ä pfe l e ins a mme lte . »Wir bra uc he n Info r ma tio ne n«, s te llte T a nda fe s t. »Und wir kö nne n nic ht e infa c h los zie he n u nd Fra ge n s te lle n«, fü gte ic h hi nzu. Aus na hms we is e wa re n a lle me i ne r Me i nu ng. »Wir we rde n a uc h Pfe rde bra uc he n«, s a gte Gle nda . »Es s e i de nn, ihr re nnt ge r n i n die s e r Hitze he ru m. « Ic h s ta rrte die St ra ß e hinu nte r zu de m of fe ne n We ide la nd je ns e its de r Sta dtgre nze . Da dra uße n zu Fuß he rumzula ufe n s c hie n mir ke ine gute Ide e zu s e in. Wir a lle s ti mmte n übe re in, da s s wir da s be s timmt nic ht wol lte n. »Sc hö n, a ls o bra uc he n wir z we i Dinge «, s a gte ic h. »Infor ma tio ne n übe r die golde ne Ku h u nd Pfe rde , u m zu de m Sc ha tz zu ge la nge n. « »Ske e ve und ic h we rde n e s i n de m La de n a uf de r a nde re n Stra ß e ns e ite ve rs uc he n« , ve rkü nde te Gle nda . »Ihr be ide ge ht i n e ine n de r Lä de n we ite r vor n. « »In Ord nu ng«, e rklä rte s ic h Aa hz , für mic h übe rra s c he nd , mi t Gle nda s Pla n e i nve rs ta nde n. »In e i ne r Stu nde tre ffe n wi r uns i n de r Hütte a uf Vorte x Nr. 6 wie de r. « Ic h ve r ge wis s e rte mic h, da s s Gle nda ve rs ta nde n ha tte , wa s e r s a gte , de nn s c hlie ß lic h wa r s ie me ine e i nzi ge

Mö glic hke it, hie r wie de r ra us zuko mme n. Da nn tra te n wir a uf d ie Stra ß e und be s c hrie be n e i ne n we ite n Bo ge n um die groß e n Ha ufe n Pfe rde s c he iß e , die de r T yp a nge hä uft ha tte . De r Ma nn lä c he lte nu r und s a gte : »Ho wdy. « Ic h tippte a n me i ne n Hut, u nd e r s c hie n e s zufrie de n zu s e in, de nn e r gi ng gle ic h wie de r a n die Arbe it. In Be zu g a uf Aud ry's be hie lt ic h i n je de r Hi ns ic ht Re c ht. Ka u m wa re n wi r e inge t re te n, ze igte s ic h, da s s e s s ic h s owo hl u m e i n Re s ta ura nt a ls a uc h u m e i ne Ba r ha nde lte . Die höl ze r ne T he ke wa r e ndlos la ng u nd e rs tre c kte s ic h übe r die ga nze Lä nge de r Wa nd li nks de r Ei nga ngs tür. Ei n Ma nn o hne Hut, a be r mit we iß e r Sc hür ze s ta nd mi t e i ne m La ppe n i n de r Ha nd hi nte r de m T re s e n. Dre i de r T is c he wa re n vo n i ns ge s a mt ze hn Gä s te n be le gt, die a lle e twa s a ß e n, da s a us s a h wie e i ne bu nte Ge müs e mis c hu ng. Die Mus ik wa r la ut u nd r hyt hmis c h und s c hie n vo n e i ne m Pia no i m hi nte re n T e il de s Ra ume s zu komme n, nu r da s s a n de m Pia no nie ma nd s a ß . Als wir e i ntra te n, s a he n a lle ku rz a uf, doc h nur u m s ic h gle ic h wie de r i hre m Es s e n u nd i hre n Ge s prä c he n zu wid me n, a ls würde n je de n T a g F re mde in die S ta dt komme n, wa s in me i ne n Auge n e i n gute s Ze ic he n wa r. »Ho wdy, Le ute «, s a gte de r Ma nn hi nte r de m T re s e n und wis c hte e i ne n Fle c k vo n de r Holzobe rflä c he . »Wa s is t Ihr Be ge hr? « Ic h ha tte ke ine Ahnu ng, wa s de r Ke rl vo n uns wo llte . Zwa r ve rs ta nd ic h die Worte ha lb we gs , a be r hie r , mi tte n in de r Ba r , ve rs ta nd ic h ga nz s ic he r nic ht , wie e r mic h na c h me i ne m Be ge hr f ra ge n ko nnte . Da s T he ma s c hie n mi r e in we ni g zu pe rs önlic h, u m e s mit je ma nde m zu dis kutie re n, de r mir vollko mme n fre md wa r. Ic h ga ffte Gle nda a n, die ihre rs e its e be nfa lls e in we ni g ve r wir rt s c hie n. Da nn be de ute te s ie mir, i hr zu fol-

ge n, a ls s ie a uf de n Ke rl zu gi ng. Gle nda nic kte de m Ba r ma nn zu und tippte na c hlä s s ig a n ihre n Hut, a ls wir de n T re s e n e rre ic hte n. »Wa s zu trinke n, wa s zu e s s e n und e ine pa s s e nde Ge le ge nhe it, die Sc huld a bzua rbe ite n. « Offe nba r ha tte s ie de n ric hti ge n T on ge t roffe n, de nn de r Ke rl s tra hlte , a ls hä tte e r ge ra de de n Ha upt ge wi nn ge zo ge n. »Fre mde s i nd i n me i ne r Ba r i mme r wil lko mme n«, s a gte e r, grif f hi nte r s ic h u nd na hm z we i Glä s e r a us de m Re ga l a n de r Wa nd. Da nn s te llte e r die Gläs e r a uf de n T re s e n und s a h e rs t Gle nda und da nn mic h fra ge nd a n. »Wa s möc hte n s ic h die He r rs c ha fte n de nn hi nte r die Bi nde gie ß e n? « In die s e m Mo me nt wa r ic h wi rklic h f ro h, da s s Gle nda da s Re de n übe rno mme n ha tte . Ic h wa r z wa r e i ni ge r ma ß e n s ic he r, da s s e r ge f ra gt ha tte , wa s wir tri nke n wollte n, a be r vol lko mme n s ic he r wa r ic h nic ht , u nd ic h ha tte ke ine Ahnu ng, wa s für e ine Bi nde e r me i nte . »Aye «, ma c hte Gle nda , » wir s ind mit a lle m zu frie de n, wa s Sie ha be n. « De r Ke rl s c hna ppte s ic h e i ne groß e Fla s c he mit e i ne r ora nge fa rbe ne n Flüs s i gke it u nd füllte be ide Glä s e r bis zu m Ra nd. Da nn lie ß e r die Glä s e r übe r de n T re s e n gle ite n, bis s ie dire kt vor uns s ta nde n. »Vie le n he r zlic he n Da nk, Si r«, s a gte Gle nda . Wie de r s tra hlte de r Ke rl übe r da s ga nze Ge s ic ht. »Suc he n Sie s ic h e infa c h e i ne n Pla t z , und ic h or ga nis ie re Ihne n wa s von me i ne m be s te n Sc hne c ke nfutte r. « Zu ge r n hä tte ic h je t zt me i ne n Dol me ts c ha nhä nge r e i n pa a r Ma l krä ftig a uf de n T re s e n ge s c hla ge n, u m ihn wie de r in Ord nu ng zu bri nge n. »Nur ke ine Ums tä nde « , s a gte Gle nda lä c he lnd u nd z wi nke rte ihm zu. Er ne ut s tra hle nd u nd mit glü he nd rote m Ge s ic ht

ma c hte de r Ma nn ke hrt u nd ve rs c hwa nd i n e i ne m Hi nte rzi mme r. Wie e s s c hie n, ko nnte Gle nda e i nfa c h je de n Ma nn u m de n Fi nge r wic ke l n, gle ic h i n we lc he r Di me ns ion. Ic h wa r nic ht ga nz s ic he r, wa s ic h da vo n ha lte n s ollte . Gle nda grif f na c h i hre m ora nge fa rbe ne n Dri nk u nd wi nkte mir zu, e s ihr gle ic h zu tu n. Da nn gi ng s ie zu e ine m T is c h in de r Ec ke , de r e i n we ni g a bs e its de r a nde re n Gä s te s ta nd. Ic h fol gte i hr u nd zo g e i ne n Stu hl u m de n T is c h zur rüc kwä rt i ge n Wa nd, u m de n Ra u m übe rblic ke n zu kö nne n. Na c hde m wir be ide Pla t z ge no mme n ha tte n, flüs te rte ic h: »Ve rs te hs t du, wa s e r s a gt? « Gle nda zuc kte mit de n Sc hul te r n. »Größ te nte ils s c hwi mme ic h nu r mit de m Stro m. « »Als o müs s e n wi r je tzt Sc hne c ke nfutte r e s s e n, u m mit de m Stro m zu s c hwi mme n? « , flüs te rte ic h. Ic h ha tte noc h nie mit Sc hne c ke n ge s pe is t u nd wus s te nic ht, wa s ic h da von ha lte n s ollte . Gle nda la c hte u nd tä ts c he lte me i ne Ha nd. » Ic h gla ube , da s is t e infa c h nur die hie s ige Be ze ic hnu ng für Es s e n. « »We lc he Er le ic hte ru ng. « »In de r T a t. « Ic h nippte vors ic hti g a n me i ne m Dri nk u nd hä tte be ina he a lle s que r übe r de n T isc h ge s puc kt. Das wa r ke in Ora nge ns a ft. Es s c hme c kte wie ze rd rüc kte Ka rotte n. Ve rdorbe ne Ka rot te n. »Inte re s s a nt«, s a gte Gle nda , na c hde m s ie e be nfa lls von de m ora nge ne n Ze u g ge kos te t ha tte . Da nn dre hte s ie s ic h zu mir u m u nd zo g e in Ge s ic ht, da s nie ma nd a uß e r mi r s e he n ko nnte . Offe nba r wa r s ie a uc h nic ht s o nde rlic h be ge is te rt. Ic h s a h mic h unte r de n a nde re n Gä s te n u m. J e de r von

ihne n ha tte e in Gla s von die s e m Ka rotte nge brä u vor s ic h s te he n. W ie e s s c hie n, wa r da s da s e inzi ge Ge trä nk, da s hie r a us ge s c he nkt wu rde . In die s e m Mo me nt ka m de r Wirt mit z we i T e lle rn a us de m Hi nte r zi mme r. Lä c he l nd und mit s tolz ge s c hwe llte r Brus t s te llte e r s ie s c hwu ngvoll vor u ns a uf de n T isc h. Ge müs e . Spa rge l, Ka rotte n, Se lle rie , e i n pa a r T oma te ns c he ibe n u nd e in Stüc k Gurke , ku ns tvoll a rra ngie rt a uf e ine m Be tt a us – Gra s ? »Wu nde rba r«, s a gte Gle nda u nd s c he nkte de m Ma nn e in ve rfü hre ris c he s Lä c he l n. » Ic h ho ffe , wir fi nde n e ine n We g, u m die s e s Fes tma hl zu be za hle n. « De r Ke rl be s aß imme r hi n ge nu g A ns ta nd zu e rröte n. »Ic h bi n s ic he r, wir we rde n u ns e ini g we rde n. « Und da mit tra t e r ha s ti g de n Rüc kzu g hi nte r de n T re s e n a n. Finge r s c hie ne n die be vorzu gte n We rkze u ge zu s e i n, um da s Es s e n vom T e lle r in de n Mu nd zu be förde r n, a ls o gri ff ic h na c h e ine m Stüc k Se lle rie . Es wa r we ic h, nic ht fris c h u nd s c hme c kte va ge na c h Pfe rde s c he iß e . Ic h ka nn nur ho ffe n, da s s e s mir ge la ng, da s Ze u g zu s c hluc ke n, o hne da be i e i ne n Ge s ic hts a us druc k a uf zus e tze n, de r je de n be le idi ge n mus s te , de r ihn zu s e he n be ka m. Gle nda ve rs uc hte s ic h a n de r Gurke . A n i hre r Ka u ge s c hwi ndi gke it u nd de m mü hs e lige n Sc hluc ke n ko nnte ic h z we ife ls fre i e rke nne n, da s s a uc h die Gurke nic ht ge ra de wo hls c hme c ke nd wa r. »Wir s i nd in e i ne r Ve ge ta rie r-Di me ns io n«, flüs te rte ic h, a ls Gle nda de m Wirt s igna lis ie rte , da s s da s Es s e n ga nz kös tlic h s e i. »Wa s ma c he n die mit de n ga nze n Kü he n, die hie r a nge blic h le be n? « »Ic h ha be ke ine Ahnu ng«, flüs te rte Gle nda zu rüc k. »Abe r we nn ic h noc h me hr vo n die s e m Abfa ll e s s e n ode r

tri nke n mus s , wird mir s c hle c ht. « »J a , mir a uc h. « »T u s o, a ls würde s t du e s s e n, und ic h ve rs uc he , e i n pa a r Antwo rte n zu krie ge n« , s a gte s ie . Da nn s ta nd s ie a uf und gi ng zu de m Ma nn hi nte r de m T re s e n. Ic h ko nnte nic ht hö re n, wa s s ie sa gte , a be r s c hon i m nä c hs te n Auge nblic k fi ng e r a n zu la c he n und s a h zu mir he rübe r , a ls wä re ic h de r Ge ge ns ta nd e i ne s gute n W itze s . Ic h ga b vor, i n e i ne Spa r ge ls ta nge zu be iß e n und ge nüs s lic h zu ka ue n, wä hre nd ic h gle ic hze itig de n Wirt mit e i ne m Lä c he l n be da c hte . In die s e m Mo me nt ka me n Aa hz u nd T a nda zur T ür he re i n. Be ide s a he n zue rs t zu Gle nda , e he s ie mic h e ntde c kte n, he rübe rs c hle nde rte n u nd s ic h mit de r Ke hrs e ite zu m Sc ha nkra u m a uf die be ide n a nde re n Stühle s e tzte n. »Wie ic h s e he , ha bt i hr s c ho n o hne u ns a nge fa nge n«, ta de lte Ta nda . »Ic h ko nnte e infa c h nic ht wide rs te he n« , s a gte ic h s o la ut, da s s de r W irt e s höre n mus s te . »Da s Ze ug is t wide rlic h« , re ic hte ic h da nn im Flüs te rto n na c h. »Wa s ma c ht s ie da ? «, fra gte Aa hz ka um hö rba r. Ic h ta t , a ls wü rde ic h e twa s vo n de m Gra s ve rs pe is e n, s o da s s me ine Lippe n vo n me i ne r Ha nd ve rde c kt wa re n, a ls ic h ihm a nt worte te . »Infor ma tio ne n s a mme l n. Be s te llt u m Hi mme ls W ille n nic hts von de m Es s e n. Ha bt ihr e t wa s e rre ic ht? « »Ne in«, a nt worte te T a nda . Ei n pa a r Se ku nde n s pä te r de ute te de r Wir t die Stra ß e hi nu nte r i n die Ric htu ng, die uns e re m Aus ga ngs pu nkt in die s e r Dime ns ion ge na u ge ge nübe rla g. Gle nda lä c he lte und ke hrte a n uns e re n T is c h zurüc k. »Pfe rde we rde n i n e i ne m Sta ll a uß e rha lb de r Sta dtgre nze ve rka uft« , s a gte s ie . »Ic h ha be i hm ge s a gt , wir würde n zur Be za hlu ng u ns e re s Es s e ns die Küc he put-

ze n. « »Ic h f ra ge mic h, wa s wir für die P fe rde tu n müs s e n«, wa rf Aa hz mit e i ne m we ni g be ge is te rte n Kopfs c hüt te ln e in. Gle nda zuc kte mit de n Sc hulte r n u nd ta t, a ls würde s ie es s e n. »Auß e rde m wis s e n wir doc h übe r ha upt nic ht, wo hi n wir re ite n s olle n«, ga b ic h zu be de nke n. »Sti mmt«, s a gte Gle nda . »Da s is t uns e r größ te s Proble m«, be me rkte Aa hz. Plötzlic h gi ng mir a uf, da s s wir e i ge nt lic h wis s e n müs s te n, wohi n wir ge he n s ollte n. We lc he Art ma gis c he r Ka rte würde le di glic h de n We g zu e i ne r Di me ns ion we is e n, o hne da s ge na ue Ve rs te c k de s Sc ha tze s i nne rha lb de r Di me ns io n a nzu ge be n? Imme r hi n wa r s o e i ne We lt e i n zie ml ic h a us ge de hnte s Ge bie t, we nn e s da ru m gi ng, e ine e inze l ne Ku h zu fi nde n. Ic h ha tte ge nu g Ma gik a us de r Ka rte a bge za pf t, u m die s e ve rrüc kte Dime ns io n zu fi nde n, a be r nie ma nd von uns wa r a uf de n Ge da nke n ge ko mme n, die Ka rte na c h uns e re r A nku nft a n die s e m Ort noc h e i nma l zu Ra te zu zie he n. »Aa hz« , flüs te rte ic h, »Sie h dir die Ka rte a n. « Er s ta rrte mic h ve rs tä nd nis los a n. » Wa ru m s ollte ic h…? « Und da nn mus s i hm de r gle ic he Ge da nke ge ko mme n s e in wie mir. Vie lle ic ht, a be r nu r vie lle ic ht , wa r noc h ge nu g Ma gik vor ha nde n, uns in die s e r We lt die Ric htu ng zu we is e n. Aa hz grif f i n s e i ne T a s c he und zo g da s Pe r ga me nt he rvor. Da e r de m T re s e n de n Rüc ke n ge ke hrt ha tte , hie lt e r die Ka rte e i nfa c h dire kt vo r s ic h, s o da s s nie ma nd i m Ra u m s ie e rke nne n ko nnte . Da nn fa lte te e r s ie la ngs a m a us e ina nde r.

Wä hre nd ic h vor ga b , he r z ha ft i n d ie Gurke zu be iß e n, s a h ic h a uf de n e rs te n Blic k, da s s s ic h die Ka rte e r ne ut ve rä nde rt ha tte . Da s wa r ke i ne Di me ns io ns ka rte me hr, e s wa r e ine La ndka rte von Quwe yd. Die Gä s te , die uns a m nä c hs te n s a ß e n, be e nde te n i hre Ge müs e ma hl ze it u nd e r hobe n s ic h zu m Ge he n. Da mit blie be n nur noc h z we i be s e tzte T is c he und de r Ke rl hi nte r de m T re s e n, u nd de r wa r i m Mo me nt a nde r we iti g be s c hä ftigt. »Fa lte s ie ga nz a us e ina nde r, da mit wi r s e he n kö nne n, wo wi r s ind«, s a gte Gle nda . »Die Luft is t re in. « Zu Aa hz E hre s e i ge s a gt , da s s e r s ic h nic ht u mdre hte , um na c hzus e he n, ob s ie Re c ht ha tte . Sta ttde s s e n bre ite te e r wortlos die Ka rte übe r uns e re T e lle r mit fa uli ge m Es s e n a us . Nie ma nd a c hte te a uf uns . De r Pa la s t de r golde ne n Ku h wa r a uf de r Ka rte e i nge tra ge n. Da mit wus s te n wir we ni gs te ns , wo de r s ic h be fa nd. Abe r Eva de , die Sta dt , i n de r wi r u ns a ufhie lte n, wa r e be nfa lls ve r ze ic hne t. Die St ra ß e zwis c he n be ide n O rte n wa r ge ke nnze ic hne t wie zuvor die Li nie n z wis c he n de n Dime ns io ne n. Unte r we gs ga b e s noc h e i ne Me nge a nde re r Stä dte , u nd e ine Sa c he s ta nd kla r u nd de utlic h fe s t: Wir ha tte n noc h e ine n s e hr we ite n We g vor u ns . Gle nda s tudie rte die Ka rte , a ls wolle s ie s ic h je de s De ta il e inprä ge n. »Sie hs t du ir ge nd wa s , da s uns we ite r hil ft? «, fra gte T a nda . »We nn wi r na c h Vorte x Nr. 6 zurüc kke hre n, ka nn ic h uns vie l nä he r a n die golde ne Ku h he ra nbri nge n. « »De m Hi mme l s e i Da nk«, s töhnte ic h. »Be da nk dic h nic ht zu s c hne ll«, s a gte Gle nda , ohne de n B lic k von de r Ka rte zu lös e n. »Es is t a uc h da nn

noc h zu we it we g, u m zu Fuß zu ge he n. « Aa hz fa lte te die Ka rte zus a mme n, s te c kte s ie wie de r in die T a s c he und e rhob s ic h. »T a nda und ic h we rde n e i n a b ge s c hie de ne s Plä tzc he n s uc he n, vo n de m a us wir zu rüc khüp fe n kö nne n« , flüs te rte e r le ic ht vorge be u gt , s o da s s nur wi r dre i i hn hö re n konnte n. »Gla ubt i hr , i hr z we i ko mmt hie r he ra us , o hne a ufzufa lle n? « »Ke i n Proble m«, a nt worte te Gle nda . »Da nn s e he n wir u ns dort«, ve ra bs c hie de te s ic h T a nda . Sie s ta nd e be nfa lls a uf und ging zur T ür. Gle nda u nd ic h ta te n noc h e i ne We ile , a ls wü rde n wir e s s e n, wobe i wir da s ga nze Ze u g a m T e lle rra nd s ta pe lte n, wie ic h e s a ls Ki nd ge ta n ha tte . Da nn s ta nd Gle nda a uf und gi ng zu de m Ke rl hi nte r de m T re s e n. Ic h fu hr mit de r Vo rs te llung fort u nd wü ns c hte i m Stille n, de r F ra ß würde s c hme c ke n, de nn d ie Vo rs te llung, e t wa s zu e s s e n, ha tte mic h i nz wis c he n z ie mlic h hu ngri g we rde n la s s e n. Ba ld da ra uf nic kte de r Wir t Gle nda lä c he l nd zu, a ls hä tte s ie ihm we it me hr ve rs proc he n, a ls ic h mir a us ma le n woll te . Gle nda wi nkte mir, zu i hr zu ko mme n, u nd ic h fol gte ge hors a m und tru g u ns e re be ide n T e lle r zu m T re s e n. De r Ma nn fü hrte u ns zu e i ne r T ür i n e i ne n Ra u m, de n e r mö glic he r we is e für e i ne Küc he hie lt. An e i ne r Wa nd s ta nde n Fä s s e r mi t ve rs c hie de ne n Ge müs e s orte n, und ne be n e i ne m Wa s s e rfa s s s ta pe lte n s ic h s c hmutz i ge T e lle r und Glä s e r. Ke i n Wu nde r, da s s da s a lle s s o furc htba r s c hme c kte . Ic h moc hte ga r nic ht da ra n de nke n, da s s ic h ta ts ä c hlic h e i ne n Bis s e n von de m Ze u g a us die se m Loc h ge ge s s e n ha tte . »Spülwa s s e r is t im Fa s s «, s a gte de r Ma nn u nd wa rf mi r e i n Ha ndtuc h zu. »T roc kne n Sie die T e lle r e rs t a b, be vor Sie a lle s a nde re sa ube r ma c he n. «

Gle nda le gte i hm die Ha nd a uf die Sc hulte r u nd drä ngte i hn s a c ht in Ric htu ng T ür. »Ke i ne Sor ge «, s a gte s ie . »Wir we rde n a lle s grü ndlic h putze n. « »Ic h we iß , da s s Sie da s tun we rde n« , s a gte e r. De r Ke rl wa r Wa c hs i n ihre n Hä nde n, s c hli mme r noc h a ls ic h, u nd a us ir ge nde i ne m Gru nd gi ng mir die s e r Ge da nke ge ge n de n Stric h. Nun a be r gi ng e r hi na us , u nd Gle nda ke hrte zu mir zurüc k. »Sie hs t du , me i n Hübs c he r, me i n Va te r ha tte Re c ht. Du bis t e twa s Be s onde re s . « Ic h fü hlte , wie me ine Wa nge n zu glü he n a nfi nge n. »Da nke . « »Ne in. Ic h da nke dir «, s a gte Gle nda . »Für a lle s . In a ll de n J a hre n, wä hre nd wi r ve rs uc ht ha be n, die s e n blöde n Sc ha t z a uf de r Ka rte zu fi nde n, ha be ic h i mme r ge gla ubt, ic h wüs s te nic ht, wo e r is t. « »Aye , du we iß t e s je tzt, u nd wir we rde n i hn ba ld ge funde n ha be n«, s a gte ic h. » Bri ng u ns e infa c h zu rüc k na c h Vorte x Nr. 6. « Lä c he l nd s c hütte lte s ie de n Kopf. »T ut mir Le id , me i n P ri nz mit de m re ine n Ge wis s e n. Vie lle ic ht da s nä c hs te Ma l. « Mit e i ne m ku rze n Wi nke n u nd e i ne m a nge de ute te n Kus s ve rs c hwa nd s ie , be gle ite t von e ine m le is e n PUFF ! »Da s is t nic ht wi tzi g« , brüllte ic h u nd ga ffte die le e re Lu ft a n. De r Wirt ka m mit ve rwirrte r Mie ne zu r T ür he re in. »Wa s is t nic ht wit zi g? Und wo is t Ihre s c hö ne Fre u ndin? « Ic h s a h mic h u m u nd de ute te a uf die Hinte rtü r. »Ic h ha be i hr ge s a gt, ic h würde s c ho n mit de m Ab wa s c he n a nfa nge n. Sie wird be s timmt gle ic h zurüc k s e in. «

»Gut«, s a gte e r. »Sa ge n Sie mir Be s c he id, we nn s ie wie de r da is t. Sie ha t ge s a gt , s ie hä tte noc h e ine Übe rra s c hung für mic h. « Da mit ke hr te e r i n de n Sc ha nk ra u m zurüc k, u nd ic h blie b a lle in in de r fre mde n Küc he . In de r fre mde n Dime ns io n. Wie e s s c hie n, wa r de r Wi rt nic ht de r Ei nzi ge , de n Gle nda ha tte übe rra s c he n wolle n.

Kapitel 6 »UN D

W I ED E R A L L EI N

…

D AS W A R K L AR «

R. CR USOE

Nun mus s ic h zu ge be n, da s s me i ne e rs te Re a ktio n, na c hde m Gle nda mic h a lle in zu rüc kge la s s e n ha tte , da ri n be s ta nd, i ns ti nktiv i hre n Na me n u nd die vo n Aa hz u nd T a nda brülle n zu wo lle n. Brülle n hä tte die Pa nik u nte rdrüc ke n könne n, die ic h e mpfa nd, a be r ic h wus s te ba r je glic he n Zwe i fe ls , da s s Brülle n nic hts Gute s be wirkt hä tte . T rotzde m wol lte ic h brülle n, me hr a ls irge nde t wa s s ons t. Ic h ta t e s nic ht. Me in z we ite r Ge da nke wa r , durc h die Hi nte rtü r zu flüc hte n u nd zu la ufe n, wa s da s Ze ug hie lt , a be r da nn wä re ic h e i n Ze c hpre lle r ge we s e n, u nd da e s durc ha us mö glic h s c hie n, da s s ic h für e ine We ile hie r fe s ts a ß , s c ha ffte ic h e s , a uc h die s e n Impuls zu u nte rdrüc ke n und nic ht we gzula ufe n. Abe r ge wollt hä tte ic h be s timmt. Die dritte Re a ktio n be s ta nd da ra us , a uf Auto ma tik zu s c ha lte n, um me i ne m Ve rs ta nd Ze i t zu ge be n, da s ge ra de Ge s c he he ne zu ve ra rbe ite n. Da s wa r s o gut wie a lle s a nde re a uc h, a ls o wid me te ic h mic h de r Be za hlu ng, wis c hte T e lle r a b, s c hütte te de n Müll i n e i ne n groß e n Ei me r u nd ta uc hte da s Ge s c hirr i n da s Sc hmut zwa s s e r im Fa s s , a uf da s s e s hinte r he r zu mi nde s t s o ta t, a ls wä re e s s a ube r. Äuß e rlic h, ka nn ic h mi r vors te lle n, ha be ic h e i ne n ruhi ge n Ei nd ruc k ge ma c ht, a be r i nne rlic h s a h e s z ie mlic h übe l a us. »Ke i ne Pa nik, ke i ne Pa nik, ke i ne Pa nik« , tric hte rte

ic h mi r fort wä hre nd e i n, wobe i ic h s or gs a m da ra uf a c hte te , a bwe c hs e l nd zu s pre c he n, zu a t me n u nd T e lle r i ns Wa s s e r zu ta uc he n. Sc hlie ß lic h ha tte ic h mic h we it ge nu g u nte r Ko nt rolle , um mir e in pa a r Fra ge n zu s te lle n. Wa ru m ha tte Gle nda mic h ve rla s s e n? Ke i ne e i nfa c he F ra ge . Zu mi nde s t ke i ne , die e i ne e i nfa c he A nt wort ge s ta tte te , mit de r ic h mic h hä tte e i nve rs ta nde n e rklä re n wolle n. Le ide r ga b e s nur e i ne s i nnvolle Ant wort. Sie wa r we g. Ei nfa c h s o. Sie ha tte he ra us ge funde n, wo die golde ne Ku h wa r , u nd da s wa r a lle s , wa s s ie von mir , Aa hz ode r T a nda ge wollt ha tte . Be i de r e rs tbe s te n Ge le ge nhe it ha tte s ie s ic h a bge s e tzt. Und mic h a lle in i n e ine r Küc he in e i ne r fre mde n Dime ns io n zurüc k ge la s s e n. »Ke i ne Pa nik«, s a gte ic h zu mir u nd ta uc hte die nä c hs te n T e lle r e in. Ic h wa r f noc h me hr Es s e ns re s te in de n Ei me r, ta uc hte noc h e ine n T e lle r e in und s te llte die nä c hs te Fra ge . Wa r ic h e i n Id iot? Die Ant wort a uf die s e Fra ge d ra ng mit Aa hz' Sti mme in me i n Be wus s ts e in. J a. Er würde a lle rdi ngs noc h hi nzufü ge n, da s s da s nic hts Ne ue s wä re . Gle nda ha tte mit mir ge s pie lt, und mit Aa hz und T a nda , wie a uf e i ne m gut ge s timmte n Ins tru me nt, und s ie ha tte me i n He r z u nd me i ne Ge fü hle a ns te lle de r Sa ite n be nut zt. »Wa s für e in Id iot«, s a gte ic h la ut und de utlic h. Es wa r nie ma nd da , de r mir hä tte zus ti mme n kö nne n, a be r ic h bra uc hte a uc h nie ma nde n, de r da s ta t. Ic h wus s te , da s s ic h e in Idio t wa r. Ic h wis c hte , ta uc hte u nd wid me te mic h de r nä c hs te n Fra ge .

Wa s ma c he ic h je t zt? Ic h ha tte ke ine n bla s s e n Sc hi mme r. Nic hts . Für de n Au ge nbl ic k s a ß ic h hie r fe s t. Vie lle ic ht für i mme r, fa lls Aa hz u nd T a nda e twa s zus tie ß ode r s ie mic h nic ht fi nde n konnte n. De r Ge da nke ve rs e tzte mic h i n Pa nik , a ls o wus c h ic h de n nä c hs te n T e lle r a b. Na c h e ini ge n Mi nute n ka m de r Wirt mit noc h me hr s c hmu tzi ge n T e lle r n he re i n. Er wa r s ic htlic h e nttä us c ht, da s s Gle nda noc h nic ht wie de r zurüc k wa r , s a gte a be r we ite r nic hts , s o nde r n s te llte die T e lle r vor mi r a b und gi ng wie de r hi na us . Ic h s c hü tte te da s e ke lha fte Es s e n we g, ta uc hte die T e lle r e in und ta t me i n Be s te s , die Ru he zu be wa hre n. Abe r ba ld ha tte ic h ke i ne T e lle r me hr zu wa s c he n, a ls o be nut zte ic h me i ne n d re c kige n Put zla ppe n, u m a lle T e lle r noc h e i nma l a b zu wis c he n, e he ic h s ie o rde nt lic h s ta pe lte und die T is c hpla tte e be nfa lls s a ube r wis c hte . Na c hde m ic h da mit fe rt i g wa r, fie l mi r nic hts me hr e i n, wa s ic h noc h hä tte tu n kö nne n; a ls o gi ng ic h i n de n Sc ha nkra u m zu rüc k. »Me ine Fre u ndi n is t vor e in pa a r Minute n kur z da ge we s e n«, lo g ic h. De r Wirt s a h a us , a ls wolle e r in T rä ne n a us bre c he n, a ls o fuhr ic h fort zu lü ge n. »Sie ha t ge s a gt , s ie wird i n e t wa e i ne r Stu nde mit Ihre r Übe rra s c hung zurüc k s e in. « Da s ric hte te ihn wie de r a uf. »Wolle n S ie na c hs e he n, ob ic h me i ne Arbe it gut ge ma c ht ha be ? « »Ne in«, a ntwo rte te e r lä c he l nd. »So we it e s mic h be trifft , s ind wi r quitt. « »Pri ma Sc hne c ke nfutte r« , ve rkünde te ic h, rie b mir de n Ba uc h u nd tippte a n me i ne n Hu t.

»Da nke , Pa rt ne r« , s a gte de r Ma nn gri ns e nd u nd ze i gte mi r die gle ic he Art a bs c he ulic he r Zä hne wie die F ra u a uf de r Stra ße . »J e de rze it ge rn. Und da s s Sie mir a uc h wie de rko mme n, höre n Sie ? « »Sic he r« , s a gte ic h und gi ng hi na us a uf die Stra ß e. Die Sonne bra nnte noc h i mme r s e nge nd he iß a uf die Stra ß e he ra b, a ls o blie b ic h a uf de m Ge hs te ig, tippte mir be s tä ndig a n de n Hut u nd s a gte » Howdy« zu je de m, de r mi r be ge gne te . De r T yp mit de r Sc ha ufe l mus s te mit de m Auf rä u me n de r St ra ß e fe rtig s e in, de nn nu n kü nde te n nu r noc h die groß e n Ha u fe n Pfe rde s c he iß e von s e ine n Mü he n. Se it Gle nda mic h ve rla s s e n ha tte , wa re n ka u m me hr a ls fünf ze hn Mi nute n ve r ga nge n, a be r mi r ka m e s wie e ine E wi gke it vor. Und ni r ge nds e in Ze ic he n vo n i hr, Aa hz ode r T a nda . Ic h blie b i n Be we gu ng u nd kä mpf te ge ge n da s Be dürf nis a n, Aa hz' Na me n vor mic h hi n zu brül le n. Und ge ge n da s Be dürf nis zu re nne n. Ic h wus s te nic ht, wo hi n ic h re nne n s ollte , a be r a us irge nde ine m Gru nd wa r da s Be dürf nis de nnoc h ungla ublic h s ta rk. Sc hlie ß lic h e rre ic hte ic h die Sta dt gre nze , b lie b a uf de r le tzte n Bo hle de s höl ze r ne n Ge hs te ige s s te he n u nd s ta rrte die Stra ß e hi na uf, die s ic h zu de r Klippe s c hlä nge lte , u nte r de r wi r die s e Dime ns ion be t re te n ha tte n. Ic h wa r s ic he r, da s s Aa hz u nd T a nda zu rüc kko mme n würde n, u m mic h zu hole n. Es s e i de nn, na tü rlic h, Gle nda ha tte i hne n a uf Vorte x Nr. 6 irge nde t wa s a nge ta n. Da rübe r wollte ic h noc h nic ht e i nma l na c hde nke n. We nn da s ge s c ha h, wü rde ic h fü r s e hr, s e hr la nge Ze it hie r fe s ts itze n. Nic hts rü hrte s ic h a uf de r Stra ß e zum Hü ge l , a ls o ke hrte ic h u m u nd gi ng wie de r zurüc k, s te ts da ra uf be da c ht, je de m Pa s s a nte n die » Ho wdy«- Pro ze dur s a mt

Huttippe re i a nge de ihe n zu la s s e n. Als ic h da s a nde re Ende de r Sta dt u nd da s a nde re E nde de s übe rda c hte n Ge hs te igs e rre ic hte , s ta rrte ic h i n die Fe r ne , i n de r s ic h die Stra ß e zwis c he n s a nfte n Hü ge l n ve rlor. Da nn ke hrte ic h u m u nd gi ng wie de r zurüc k. Etwa s a nde re s blie b mir i m Mo me nt nic ht zu tun. Ic h s c ha f fte e s ta ts äc hlic h, die Sta dt ga nze s e c hs Ma l volls tä ndi g zu durc hque re n, be vo r mir i n de n Si nn ka m, da s s me in Ve r ha lte n mi r e ine Auf me rks a mke it e intra ge n könnte , a n de r mi r nic ht ge le ge n wa r. Als ic h nu n e r ne ut da s Ende de s Ge hs te igs e rre ic hte , die s ma l a uf de r Se ite de r Sta dt, a uf de r wir a nge ko mme n wa re n, s e tzte ic h mic h mit de m Rüc ke n zur Wa nd a uf de n Bode n. Übe r mi r s a nk d ie So nne a ll mä hlic h tie fe r. Wie e s a us s a h, blie be n nur noc h e i n pa a r Stu nde n bis zu m So nne nu nte r ga ng, u nd ic h fra gte mic h e r ns tha ft, wa s ic h da nn a nfa nge n s ollte . Ic h ha tte ke ine Ahnu ng. Die Fra ge , wa ru m Aa hz u nd T a nda noc h nic ht zurüc kge ko mme n wa re n, u m mic h zu re tte n, be s c hä ft i gte mic h s e hr. Ic h ha tte mir a us ge re c hne t, da s s e twa z we i Stunde n ve r ga nge n s e in mus s te n, wä hre nd ic h Ge s c hirr ge s pült und die Sta dt me hr fa c h vo n e ine r Se ite zur a nde re n durc hque rt ha tte . Die La ufe re i ha tte mi r e in bis s c he n ge holfe n, Furc ht u nd Pa nik i m Za u m zu ha lte n. Für de n Auge nblic k s c hie n e s mir , a ls würde me i n Ve rs ta nd ga nz s a ube r a rbe ite n, u nd ic h wa r s tol z da ra uf, b is je tzt s o gut zure c ht ge ko mme n zu s e in. Ic h ko nnte nur ho ffe n, da s s ic h Ge le ge nhe it be ka m, Aa hz u nd T a nda da von zu e rzä hle n, da mi t s ie s tolz a uf mic h s e in konnte n. Ic h s ta rrte die ve r la s s e ne Stra ß e hina u f. Da s Le t zte , wa s ic h wollte , wa r a uf e i ne m Ve ge ta rie rpla ne te n fe s tzus itze n, ge me i ns a m mi t e ine r kurios e n huttippe nde n Be völke ru ng, die nic ht a n Ge ld gla ubte . Ei n pa a r Le ute , die s ic h we ite r u nte n a uf de r Stra ß e

be fa nde n, be tra c hte te n mic h of fe nba r e nts e tz t, we il ic h a uf de m Ge hs te i g s aß . Ic h s ta nd a ls o a uf, tippte a n me ine n Hut u nd le hnte mic h mit de m Rüc ke n a n da s Ge bä ude . Nun lä c he lte n s ie , a ls wä re plötzlic h a lle s wie de r in be s te r Ordnu ng, u nd wid me te n s ic h e r ne ut i hre n e i ge ne n Ange le ge nhe ite n. Die nä c hs te n pa a r Mi nute n s ta rrte ic h nur die ve rla s s e ne Stra ß e zu de r Fe ls e nklippe hi na uf und übe rle gte , wa s ic h tu n s ollte . Soll te ic h wie de r da ra ufge he n, ode r s ollte ic h e infa c h ble ibe n, wo ic h wa r? Wa s s ollte ic h ma c he n, we nn ic h zur Klippe gi ng u nd nie ma nd dort wa r, wo mit ic h re c hne n mus s te ? Bis da hin wä re e s be ina he du nke l, u nd ic h würde die Na c ht dra uß e n in de r Wild nis ve rbri nge n müs s e n. Aus irge nde i ne m Grund s a gte mir de r Ge da nke nic ht s onde rlic h zu. Und wa s s ollte ic h ma c he n, we nn s ie nie wie de r zurüc kkä me n? Sollte ic h mic h a uf die Suc he na c h de r Sta dt mit de r golde ne n Ku h ma c he n? Ic h ha tte die Ka rte gut ge nu g i m Ge dä c ht nis , u m zu wis s e n, da s s de r Na me de r Sta dt Dod ge la ute te . Mit ge nu g Ze it ko nnte ic h e s s ic he r bis dort sc ha ffe n. Abe r die s e Ents c he idu ng ko nnte ic h i mme r noc h t re ffe n, s ollte n Aa hz u nd T a nda nic ht zurüc kko mme n. Im Auge nblic k hie lt ic h e s für wic hti ge r , da für zu s orge n, da s s die be ide n mic h fi nde n würde n, we nn s ie zurüc kkä me n. Die s e kle ine Sta dt wa r de r Ort, a n de m s ie mic h zule t zt ge s e he n ha tte n, a ls o würde ic h ble ibe n. Zu mi nde s t in a lle rnä c hs te r Zuku nft, wie la nge da s a uc h s e in moc hte . Sollte e s Gle nda ge lu nge n s e in, Aa hz u nd T a nda i rge nde t wa s Sc hre c klic he s a nzutu n, s o wa r da s e in Proble m, de m ic h mic h s pä te r wid me n s ollte . Vie l s pä te r. Ir ge nd wie wü rde ic h da nn s c ho n da fü r s or ge n, da s s Gle nda für ihre Sünde n be za hle n würde . Mit e i ne m le tz te n Blic k a uf die ve rla s s e ne Stra ß e

ma c hte ic h ke hrt u nd gi ng zu Audry's zurüc k. Dort konnte ic h we ni gs te ns a m Fe ns te r s itze n und die Stra ß e im Au ge be ha lte n, ohne da be i we r we iß wie a ufzufa lle n. Die Mus ik a us de m Ding, da s a us sa h wie e i n Pia no, e rkla ng noc h i mme r, a be r de r Sc ha nk ra u m wa r le e r. De r Wirt lä c he lte mi r zu, ru nze lte da nn a be r die St ir n, a ls e r e rke nne n mus s te , da s s Gle nda nic ht be i mir wa r. Ic h be s c hlos s , i hn a uf me i ne Se ite zu zie he n, u nd gi ng zu m T re s e n. »Is t me ine Fre u ndi n i nzwis c he n zurüc k ge ko mme n? « »Ne in«, a nt worte te e r. »Ha be n Sie s ie nic ht ge fu nde n? « Unve rke nnba re Sor ge s c hwa ng i n s e ine r Sti mme mit. »Ic h ha be s ie nic ht me hr ge s e he n, s e it ic h ge ga nge n bin« , s a gte ic h. » Bi n a uf de r Suc he na c h i hr durc h e ure ga nze s c höne Sta dt ge la ufe n. « »Ic h ha tte mic h s c ho n ge fra gt, wa s Sie da ma c he n«, s a gte e r. »Abe r ic h ka nn mir nic ht vo rs te lle n, wa s mit ihr pa s s ie rt s e in könnte . Bis zum Voll mo nd ve r ge he n noc h e i n pa a r T a ge , a ls o wird die Le s e s ie nic ht e rwis c ht ha be n. Zu mi nde s t noc h nic ht. « Zu ge r n hä tte ic h i hn ge fra gt , wa s de r Vo ll mo nd da mit zu tun ha tte und wa s e ine Le s e wa r, a be r e r ha tte da s a lle s s o s e lbs tve rs tä ndlic h i n de n Ra u m ge wor fe n, da s s ic h z we ife llos me ine T a r nu ng ris kie re n würde , hä tte ic h ihn ge fra gt. »J a , da s ka nn's nic ht s e in«, s a gte ic h s ta ttde s s e n. »Sie ha t na c h Pfe rde n ge f ra gt«, e rklä rte e r. »Vie lle ic ht ha t s ie s ic h e i ne s be s orgt u nd is t die Stra ß e hi nunte r ge ri tte n? « Ic h s c hütte lte de n Kop f. »Ne in, da s ha be ic h übe rprüft. Sie is t nic ht fort ge ritte n. Ma c ht e s Ihne n e t wa s a us , we nn ic h mic h da drübe n hi ns e t ze und wa rte ? « »Ke i ne s we gs «, a nt worte te de r Ma nn u nd gri ff na c h

e ine m Gla s . Be vor ic h mir a uc h nur e i ne Aus re de a us de nke n konnte , u m i hn a uf zu ha lte n, ha tte e r mir s c ho n e in we ite re s Gla s von s e ine m Ka rot te ns a ft e inge gos s e n. »Ge ht a uf mic h«, s a gte e r u nd lie ß da s Glas übe r de n T re s e n a uf mic h zu gle ite n. »Abe r we nn Sie Ihre Fre u ndin s e he n, da nn s a ge n Sie i hr, da s s s ie mir noc h e i ne Übe rra s c hung s c hulde t. « »Ve rtra ue n Sie mi r«, s a gte ic h. »We nn s ie e ine Übe rra s c hung ve rs pric ht, lie fe rt s ie imme r. « Er ha tte ja ke ine A hnu ng, wie vie l Wa hr he it i n die s e n Worte n la g. De r Ma nn s tra hlte mic h a n, u nd ic h na hm da s Gla s Ka rotte ns a ft, gi ng zu e i ne m T is c h und s e tzte mic h s o, da s s ic h zu m Fe ns te r hi na us s e he n ko nnte . Die Sc ha tte n wurde n i nz wis c he n i mme r lä nge r, u nd die Hit ze zo g s ic h von de r Ha upts tra ß e von Eva de zurüc k. Wie e s s c hie n, wa re n die Nä c hte in die s e r Ge ge nd zie ml ic h ka lt. Sc ho n a us de m Gru nd wa r ic h fro h, nic ht zu de r Klippe zurüc kge ke hrt zu s e in. Ga nz a b ge s e he n von de r Le s e , wa s imme r da s wa r. Ic h nippte a n de m Ka rotte ns a ft, u m we ni gs te ns de n ä rgs te n Durs t zu s tille n. Da nn le hnte ic h mic h zu rüc k und be oba c hte te die we ni ge n Le ute , die noc h dra uß e n a uf de r Stra ß e unte r we gs wa re n. Sie a lle s c hie ne n e twa s zu tu n zu ha be n. Zie ls tre bi g gi nge n s ie i hre r We ge und tippte n s ic h a n die Hüte , wa nn imme r s ie e ine m Mitbürge r be ge gne te n. Ei ne Stu nde s pä te r ha tte ic h be i na he die Hä l fte me ine s Ka rotte ns a fte s hinu nte r ge wü r gt. Me in Wir tfre u nd s a h e i n we ni g be s or gt a us , und die Sc ha tte n re ic hte n be i na he ga nz übe r die Stra ß e . Ic h übe rle gte , da s s mir bis zu m So nne nu nte r ga ng nic ht vie l me hr a ls e ine ha lbe Stunde blie b. »Ic h fü rc hte , ic h mus s je tzt s c hlie ß e n, wis s e n Sie «, s a gte de r Ma nn, na c hde m e r e i ni ge Ma le hi nte r s e i ne m

T re s e n a uf- u nd a b ge ga nge n wa r. »Ha be n Sie für he ute Na c ht s c hon e i ne Koje ? « Ic h na hm a n, da s s Koje e twa s mit s c hla fe n zu tu n ha tte , u nd a nt worte te : »Ne i n. Da rübe r ha be ic h mir noc h nic ht a llzu vie le Ge da nke n ge ma c ht. « Sc hoc kie rt ga f fte de r Ma nn mic h a n. Es wa r , a ls hä tte ic h i hm ge ra de e rzä hlt , ic h hä tte s e ine Mutte r e r morde t. Se in Mu nd öff ne te s ic h, kla ppte wie de r zu u nd öf f ne te s ic h e rne ut, a be r ke in T on ka m he ra us . Ei ne s de r Ge bä ude im Sta dtke r n tru g e i n Sc hild mit de r Aufs c hrift Hote l Ev ade . Da s s c hie n mi r e ine gute Aus fluc ht zu s e in. »Ha b mir ge da c ht, ic h ko mme in de m Hote l u nte r. Die we rde n doc h s ic he r noc h fre ie Zi mme r ha be n. « De r Wirt s c hie n e r le ic hte r t. »Da von bi n ic h übe rze u gt«, s a gte e r. »So la ute t da s Ge se tz. « Er la c hte , u nd ic h la c hte mit i hm, ob wo hl ic h nic ht de n bla s s e s te n Sc himme r ha tte , wovo n e r ge s proc he n ha tte . »Da nke fü r de n Sa f t«, s a gte ic h, lie ß da s Gla s übe r de n T is c h zu i hm gle ite n u nd e r hob mic h. » Ic h s c hä t ze , e s is t s pä t ge nu g, u nd ic h s ollte la ngs a m ge he n. « Me ine A nkü ndi gu ng, s e ine Ba r zu ve rla s s e n, bra c hte s e ine gute La une zu rüc k. »Ic h b i n s ic he r , Ihre F re u ndi n wird a uc h e in Da c h übe r de m Kopf ge fu nde n ha be n«, s a gte e r e ifr i g. »Vie lle ic ht is t s ie s c hon in de m Hote l. We nn S ie s ie mor ge n s e he n, bri nge n Sie s ie doc h zum F rü hs tüc k he r. « »Es wird mir e i n Ve r gnü ge n s e i n«, e r wide rte ic h. »Und Sie be komme n Ihre Übe rra s c hu ng. « Er la c hte . Ic h la c hte . Da nn tra t ic h a uf de n Ge hs te i g hi na us . Hinte r mir s c hlug de r Wi rt die T ür zu u nd le gte de n Rie ge l vor. Er

ve rra mme lte die T ür, a ls fü rc hte te e r de n Übe rfa ll e i ne r ga nze n Horde von Ha ls a bs c hne ide r n, die ihm die T ür a ufbre c he n würde n. Gle ic h da ra uf k ra c hte n a uc h die Fe ns te rlä de n a uf de r Inne ns e ite de r Fe ns te r zu. Die Sc ha tte n zo ge n s ic h la ng übe r d ie Stra ß e , u nd nir ge nds wa r noc h e i n Me ns c h zu s e he n. J e de s Fe ns te r wa r ve rra mme lt, je de T ür ve rs c hlos s e n. Die Mus ik, die a us de n we ni ge n Loka le n e rklu nge n wa r , wa r nu n tie fe r Stille ge wic he n, die s ic h wie e in Vorbote de r Du nke lhe it in de r Sta dt a us ge bre ite t ha tte . Me i n Ma ge n ve rkra mp fte s ic h, nic ht vo n de m bis s c he n Ka rotte ns a ft, s onde r n vor Sor ge . Etwa s Be de uts a me s ge s c ha h de s Na c hts i n die s e r Dime ns io n. Ic h wus s te nic ht, wa s e s wa r, a be r e s wa r e twa s , da s da für s or gte , da s s in die s e r Sta dt s ä mtlic he T üre n ve rrie ge lt wurde n u nd a lle Le ute von de r S tra ß e ve rs c hwa nde n, s oba ld e s dunke l wurde . Und ic h wä re klug be ra te n, ihre m Be is pie l zu folge n. Ic h gi ng zur Sta dt gre nze u nd s ta rrte die Stra ß e zu de r Klippe hi na uf. Nic ht e i ne Me ns c he ns e e le ze i gte s ic h i m s c hwi nde nde n T a ge s lic ht. Die Suc he na c h Aa hz u nd T a nda würde wo hl bis mor ge n wa rte n müs s e n. Dumme r we is e ha tte ic h da s Ge fühl, me i ne C ha nc e n, s ie zu fi nde n, würde n mi t je de r Stu nde s c hwi nde n, die s innlos ve rgi ng. Ic h ma c hte ke hrt u nd gi ng übe r de n Ge hs te i g i n Ric htung Hote l. Die T ür wa r ge s c hlos s e n u nd die Fe ns te r ve r rie ge lt, a be r a ls ic h klopfte , lie ß mic h d ie ne tte Da me a m E mpfa ng e i n. Sie s te llte ke ine Fra ge n u nd s c hlu g nic ht e i nma l vo r, wie ic h die Sc huld fü r da s Zi mme r a ba rbe ite n könnte . Sie e rklä rte mi r le di glic h be i m Ei ntre te n, e s s e i e in Glüc k, da s s ic h he re i nge ko mme n s e i, u nd fü hrte mic h i n e i n be ha glic he s Zi mme r i m e rs te n Stoc k, de s s e n ve rrie ge lte s Fe ns te r vo n fe s t ve rs c hlos s e ne n Fe ns te rlä de n ge s ic he rt wurde .

Es ga b e in Be tt, e i ne kle i ne Wa s s e rs c hüs s e l a uf e ine r Ko mmode u nd e i ne T oile tte a uf de r a nde re n Se ite de s Kor ridors . Ic h da nkte i hr , und s ie gi ng ihre r We ge . Ei ne kurze Übe rprüfu ng ve r rie t mi r, da s s ic h die s ic he r ve rs c hlos s e ne n Fe ns te rlä de n nic ht würde öf f ne n könne n. Wa s a uc h i mme r a ls o in die s e r Na c ht ge s c he he n würde , ic h wä re vo n me i ne m Fe ns te r a us nic ht i ms ta nde , e s zu se he n. Ic h le gte mic h i n da s e ini ge r ma ß e n be que me Be tt, ma c hte mi r a be r nic ht die Mü he , mic h a us zuzie he n. Bilde r vo n T a nda u nd Aa hz kre is te n du rc h me i ne n Kopf. We nn Gle nda i hne n a u f Vorte x Nr. 6 e t wa s a nge ta n ha tte , ga b e s für mic h nic ht die ge ri ngs te Mö glic hke it, i hne n zu he lfe n. Ic h s a ß hie r fe s t, u nfä hi g, du rc h die Dime ns io ne n zu s pri nge n, ge fa nge n i n e ine m La nd, in de m s ic h die Le ute vo n G rü nze u g e r nä hrte n u nd Angs t ha tte n, de s Na c hts a uf die Stra ße zu ge he n. Obwo hl vo n dra uß e n ke in T on he re i nd ra ng, ve rbra c hte ic h e ine s e hr la nge , s c hla flos e Na c ht i n die s e m kle ine n Ra u m.

Kapitel 7 »D U

K AN N S T N I C H T N AC H

H A US E Z UR ÜC K GE H EN « PRI N ZESS IN LEI A

Ka u m dra ng da s e rs te Ta ge s lic ht durc h die Fe ns te rlä de n, gi ng ic h hi nu nte r. Die Sonne wa r ge ra de e rs t a ufge ga nge n, d ie Sc ha tte n a uf de r Stra ß e noc h la ng, doc h die Vorde rtü r de s Hote ls s ta nd we it offe n, u nd a lle Fe ns te rlä de n wa re n ge öff ne t. Die s e Le ute konnte n de r Na c ht nic hts a bge wi nne n, s o vie l s ta nd wo hl fe s t. Ic h hä tte s ie zu ge r n ge fra gt, wovo r s ie s ic h fürc hte te n, a be r wie ic h me i ne F ra ge a uc h for mul ie rt hä tte , ic h hä tte i n je de m Fa ll pre is ge ge be n, da s s ic h nic ht i n die s e Dime ns ion ge hörte . Auß e rde m ha tte ic h i m Mo me nt a uc h s o s c ho n ge nu g P roble me , da mus s te ic h mir nic ht noc h me hr a ufha ls e n. Aa hz ha tte mic h s te ts ge le hrt, i mme r nur e in Proble m a uf e inma l a nzu ge he n. Da s Proble m, da s mic h i m Mo me nt be we gte , wa r, da s s ic h nic ht wus s te , wie ic h ir ge nde i ne s me i ne r Proble me lös e n s ollte . Ic h gi ng die Stra ß e hi nu nte r zu Audry's u nd tippte a n me i ne n Hut , a ls ic h de m Ke rl mit de r Sc ha ufe l be ge gne te , de r wie s c ho n a m Vo rta g die Pfe rde ä pfe l zus a mme ns a mme lte . Me i n a lte r Wir ts fre und u nd Arbe it ge be r vo n Ge s te rn ha tte die T ür s e i ne r Ba r ge öf f ne t u nd die Fe ns te rlä de n a ufge kla ppt. Ic h wa r s e in e rs te r Kunde . »Sie ha be n s ie nic ht ge fu nde n, wa s ? «, fra gte e r, a ls ic h e int ra t. »Sie mus s wo hl je ma nde n ge t roffe n u nd be i ir ge nde ine m F re u nd übe r na c hte t ha be n« , s a gte ic h. »Abe r ic h we tte , s ie ta uc ht ba ld a uf. « Er bli nze lte mir zu. »J a , s c höne Fra ue n ve rge s s e n

da nn und wa nn die Ze it. « Ic h wollte nic ht e i nma l da rübe r na c hde nke n, wie e r da ra ufge ko mme n wa r. Ir ge nd wa nn, a ls die Na c ht ha lb vorbe i wa r , ha tte ic h be s c hlos s e n, da s s ic h hungri g ge nu g wa r, u m a lte s Ge müs e zu e s s e n. »Kö nnte ic h e in kle i ne s Frü hs tüc k und e i n Gla s von ihre m wu nde rvolle n Sa ft be komme n? « »Na kla r«, s a gte e r und sc he nkte mir Ka rotte ns a ft e in. Ic h s ta rrte da s Gla s mit de r ora nge fa rbe ne n Flüs s i gke it a n. We nn ic h nu r ge nu g Ze it hie r ve rbra c hte , wü rde ic h da s Ze ug e i ne s T a ge s ga nz e i nfa c h ha s s e n. »He ute Mor ge n ha be n Sie wi rklic h Glüc k«, s a gte de r Wirt. » Ic h ha be ge ra de e ine ga nze Wa ge nla du ng be s te r Wa re fris c h vo n de n Fe lde r n be komme n. « »T oll«, s a gte ic h troc ke n. Er ve rs c hwa nd i n de r Küc he , u nd ic h na hm wie de r me i ne n Pla t z a m Fe ns te r e in u nd t ra nk e i ne n Sc hluc k Sa ft. Er wa r nic ht s o s c hle c ht, wie ic h i hn vo n ge s te rn in E ri nne ru ng ha tte , a be r ic h wa r übe rze u gt , da s la g nur da ra n, da s s ic h e i ne n we ite re n T a g ha tte hu nge r n müs s e n. Von me i ne m Pla tz a us konnte ic h die ga nze Stra ß e s a mt de r Aktivitä te n e i ns e he n, die e i ne n T e il de s Orte s be we gte n. Fa lls Aa hz u nd T a nda die Ha upts tra ß e he runte rkä me n, würde ic h e s e rfa hre n. De r Wir t bra c hte mir e ine n kle i ne n T e lle r mit Ge müs e , da s ta ts ä c hlic h fe s t u nd f ris c h wa r. Ic h wa r ge s c hoc kt und s c ha f fte e s ge ra de s o, de n T e lle r inne r ha lb de r nä c hs te n dre i Stunde n zu le e re n und me i n Ma hl mit e ine m we ite re n Gla s Ka rotte ns a ft a bzus c hlie ß e n. Übe rra s c he nde r we is e wa r ic h da na c h nic ht me hr hu ngri g. Abe r ic h wa r u ms o be s orgte r, wa s de n Ve rble ib vo n Aa hz u nd T a nda be tra f. Na c h e ine r we ite re n Stu nde be s c hlos s ic h, zur Klippe

zurüc k zuke hre n. Ic h bot a n, die T e lle r zu s püle n u nd die Küc he s a ube r zu ma c he n, u m für me i n Frü hs tüc k zu be za hle n, a be r me i n W irts fre u nd lud mic h e i n, s pä te r zu m Abe nde s s e n zu ko mme n und me i ne Sc hu ld da nn zu be gle ic he n. Ic h s ti mmte zu, na türlic h i n de r Ho ff nu ng, we de r ihn noc h s e ine Küc he je ma ls wie de r zu s e he n. In de r Mitta gs hit ze bra uc hte ic h be i na he e ine we ite re Stunde , u m die Stra ß e bis zu de r Ste lle hina uf zula ufe n, a n de r wir i n die s e r Di me ns io n e i nge tro ffe n wa re n. Unte r we gs be ge gne te mir ke i ne Me ns c he ns e e le , und in de r Nä he de r Klippe n wa r e s s o he iß und s till, da s s ic h da s Ge fühl ha tte , übe r me i n e ige ne s Gra b zu la ufe n. Ic h s c hütte lte die Vors te llu ng a b und be mü hte mic h, me i ne Ge da nke n vo n die s e r du nkle n Se ite fe r n zu ha lte n. Ic h s uc hte de n Fe ls e n a uf, hi nte r de m wir u ns ve rs te c kt ha tte n, u m die be ide n Mä nne r a uf de r Stra ß e zu be oba c hte n. Me i n Kopf s c hwit zte furc htba r u nte r de m Hut , a ls o na hm ic h i hn a b, ka u m da s s ic h i m Sc ha tte n de r Klippe a nge ko mme n wa r. Als ic h de n Hut a uf e ine m Fe ls e n a ble gte , s a h ic h i n e ine m Spa lt i m Ge s te in e i n me ta llis c he s Glitze r n. Ic h be ugte mic h vor , u m da s E twa s nä he r zu be tra c hte n, u nd konnte ka um gla ube n, wa s ic h s a h. Dort, ve rbor ge n in e ine r Fe ls s pa lte , la g e i n kur ze r Me ta ll zyli nde r , wie ic h ihn i n die s e r Dime ns ion bis he r noc h nic ht zu Ge s ic ht be komme n ha tte . Es wa r e in D-Hüp fe r. Vors ic hti g zo g ic h i hn he rvo r, u nd mit i hm ka m e i n zus a mme nge fa lte te r Bo ge n Pa pie r zu m Vors c he i n. Die Ka rte ! Aus irge nde ine m G ru nd ha tte n Aa hz u nd T a nda mir de n D- Hüpfe r u nd die Ka rte da ge la s s e n. Se hr wa hrs c he inlic h ha tte n s ie Gle nda nic ht ve rtra ut , wä hre nd ic h vor la ute r Lus t u nd Lie be vie l zu bli nd ge we s e n wa r,

irge nd wa s zu me rke n. Ic h ga ffte de n D- Hüpfe r a n, na tü rlic h nur , u m mic h zu ve r ge wis s e rn, da s s ic h u nte r de m E i nflus s de r Hit ze nic ht ha llu zi nie rte , a be r e r wa r re a l. Ic h hie lt i hn hoc h wie e ine n Kult ge ge ns ta nd u nd fü hrte a n Ort u nd Ste lle hi nte r de m Fe ls e n e i ne n kur ze n Fre ude nta nz a uf. Zu m e rs te n Ma l bote n s ic h mir wie de r e in pa a r Mö glic hke ite n. Ic h ko nnte e t wa s tun, s ta tt nur ru mzus itze n u nd hof f nu ngs voll zu wa rte n. Die Erle ic hte ru ng wa r be i na he zu vie l für mic h. »Be ru hi g dic h u nd de nk na c h«, e r ma hnte ic h mic h, doc h i n me i ne m Kopf hörte ic h Aa hz' Sti mme s o de utlic h, a ls s tünde e r ne be n mir. Ic h a t me te die he iß e Luft e i ni ge Ma le tie f e in u nd blic kte übe r da s T a l vor de r Sta dt hina us . Sollte n Aa hz und T a nda hie r he r ge ko mme n s e i n, u m de n D- Hüp fe r für mic h zurüc kzu la s s e n, da nn wa r Gle nda vor i hne n a uf Vorte x N r. 6 e i nge troffe n. Und ve r mu tlic h ha tte Gle nda de n Vorte il zu nut ze n ge wus s t u nd s ie da ra n ge hi nde rt zurüc k zuke hre n, u m mic h zu s uc he n. De r Ge da nke bra c hte die fre udi ge Auf re gu ng de s Auge nblic ks i m Nu zu m Erlie ge n. Ic h ko nnte nur ho ffe n, da s s me ine Ge fä hrte n noc h a m Le be n wa re n. Gle nda ka m mir nic ht ge ra de blutrü ns ti g vor , a be r ic h ha tte mic h s c ho n f rü he r ge ir rt. Sollte s ie i n Aa hz u nd T a nda e rns t ha fte Ko nkur re nz i n Be zu g a uf de n Sc ha t z ge s e he n ha be n, s o hä tte s ie ge wis s ir ge nde twa s ge ta n, u m die be ide n a ufzu ha lte n. Mic h ha tte s ie offe nba r nic ht a ls Proble m e inge s tuft. Und ir ge nde twa s ha tte die a nde re n da ra n ge hi nde r t, wie de r hie r he r zu rüc kzuke hre n, s o vie l s ta nd fe s t. Sie wa re n die je ni ge n, die je t zt ge re tte t we rde n mus s te n, nic ht ic h. Da s Bla tt ha tte s ic h ge we nde t, u nd ic h mus s te mic h a ns tre nge n, die s e s Ma l a lle s ric htig zu ma c he n. Da s Le be n me i ne r Fre u nde moc hte da von a b hä nge n.

Ic h s te c kte die Ka rte in me i ne T a s c he , s e tzte mic h mit de m D -Hüp fe r a uf de m Sc hoß a uf de n Fe ls e n u nd übe rle gte , wa s ic h a ls Nä c hs te s zu tu n ha tte . De r DHüpfe r wa r a uf Vorte x Nr. 6 e inge s te llt. So we it , s o gut, a be r konnte ic h hie r he r zurüc kke hre n, we nn ic h dort a nka m u nd Aa hz u nd T a nda nic ht fa nd? Hie r ga b e s zu mi nde s t Ge müs e und Ka rotte n, um me i n Übe rle be n zu s ic he r n. Auf Vorte x Nr. 6 re c hne te ic h mir da ge ge n ke ine groß e n C ha nc e n a us , nic ht e i nma l u nte r Be rüc ks ic hti gu ng de s hö he re n Pote nt ia ls ma gis c he r E ne r gie n i n die s e r Dime ns io n. Se it de m Ei nka ufs bu mme l mit T a nda , be i de m ic h e ine n D- Hüp fe r be i mi r ge ha bt ha tte , ha tte ic h e i ne va ge Vors te llu ng vo n s e ine r Fu nktio ns we is e . Es ga b e ine Ei ns te llung a n je de m D- Hüpfe r , durc h die die de rze iti ge Dime ns io n a ls Rüc kke hrpu nkt fe s t ge le gt wurde . Sor gs a m unte rs uc hte ic h de n Zyli nde r, u nd s c hlie ß lic h s te llte ic h die de r ze iti ge Di me ns ion a ls Rüc kke hrpu nk t e i n, ohne da be i die Eins te llu nge n für Vorte x Nr. 6 zu ve rä nde rn. Ic h prüf te a lle s noc h e inma l na c h. Da nn noc h e i nma l. We nn ic h de n D- Hüp fe r a ktivie rte , wü rde ic h na c h Vorte x Nr. 6 s pri nge n. Aktivie rte ic h i hn da nn noc h e i nma l, würde ic h zu de r Ste lle zu rüc kke hre n, a n de r ic h mic h ge ra de be fa nd. Oka y, a ls o das Proble m wa r ge lös t. Ic h e r hob mic h u nd wollte ge ra de s pringe n, a ls mir e infie l , wo ra uf ic h mic h mö glic he r we is e ge fa s s t ma c he n s ollte . »De nk na c h« , e r ma hnte ic h mic h, und wie de r ha llte Aa hz' Sti mme durc h me ine n Kopf. Mit e i n bis s c he n Glüc k würde mic h de r D- Hüpfe r ge ra de we gs zurüc k i n da s Bloc kha us bri nge n, a be r fa lls e r da s nic ht ta t, s ollte ic h vorbe re ite t s e in. Wa s , we nn Gle nda noc h be i i hne n wa r? Ic h b ra uc hte

e ine Wa ffe , für de n Fa ll, da s s ic h ge ge n s ie a nt re te n mus s te . Sc hlie ß lic h e rgrif f ic h e i ne n orde ntlic he n Ste i n, de r wu nde rba r i n me i ne Ha ndf lä c he pa s s te . Da s wa r nic ht vie l , a be r e s moc hte re ic he n, s ollte e s zu e i ne m Ka mpf ko mme n. »Oka y«, s a gte ic h la ut. »Sons t noc h wa s ? « Mir fie l we ite r nic hts e i n. Auß e rde m s c hwit zte ic h i n de m s c hwe re n Ma nte l noc h s c hli mme r a ls vorhe r. »Ers t de nke n, da nn ha nde l n«, be te te ic h he ru nte r , wa s Aa hz mir wo hl hu nde rt ma l ge pre di gt ha tte . » Ze it zu ha nde l n. « Mit e ine m le t zte n Blic k a uf die Sta dt Eva de unte n i m T a l a tme te ic h noc h e i nma l tie f durc h u nd a ktivie rte de n D-Hüpfe r. De r Stur m e r wis c hte mic h wie e i n Ha mme rs c hla g. Ic h s topfte mir de n D- Hüpfe r i ns He md u nd ve rs uc hte mic h zu e ri nne r n, wie T a nda u ns die ve rga nge ne n dre i Ma le zu de r Hütte ge fü hrt ha tte . De r Sta ub ve rne be lte mir die Sic ht , a be r ic h wus s te , da s s e s e in pa a r ve re inze lte Bä u me ga b. Wir wa re n mi nde s te ns zwe i ma l a n i hne n vorbe ige ko mme n. T a nda wa r re c hts he ru m u nd va ge ha nga b wä rts ge ga nge n, a ls o ve rs uc hte ic h he ra us zufi nde n, wo e s de n Hü ge l hi na b gi ng, wa ndte mic h da nn e i n we ni g na c h re c hts und fing a n, me i ne Sc hritte zu zä hle n, u m s ic he rzus te lle n, da s s ic h wie de r hie r he r zurüc kke hre n ko nnte , s ollte ic h de n fa ls c he n We g e inge s c hla ge n ha be n. Na c h z wa nzi g Sc hri tte n e rka nnte ic h die ve r ne be lte n Umris s e e ine s Ba u me s . Ic h wa r s ic he r , da s s e r s c ho n be i m le t zte n Ma l dort ge we s e n wa r , a ls o ging ic h zuve rs ic ht lic h we ite r. We ite re dre iß ig s c hle ppe nde Sc hritte b ra c hte n mic h zu de m nä c hs te n Ba u m, de r s ic h a us de m Sa nd s c hä lte und me i ne r Eri nne ru ng na c h e be nfa lls s c ho n be i me i ne m le tzte n Be s uc h dort ge s ta nde n ha tte . So we it, s o gut. Ic h mus s te we ite re fü nf zi g Sc hritte ge he n, e he ic h

de n s c hwa c he n Lic hts c he i n a us de m Fe ns te r de r Hü tte unte r mir s a h. Be i na he hä tte ic h s ie ve rpa s s t, we il ic h mic h zu we it obe n a m Ha ng e ntla ngbe we gt ha tte . Ic h ba hnte mir e i ne n We g zu de m Bloc kha us u nd ve rs uc hte , durc h da s Fe ns te r zu s e he n, a be r de r Sc hmutz ve rde c kte mir die Sic ht , s oda s s ic h im Inne re n nic hts e rke nne n konnte . Wie e s a us s a h, mus s te ic h wo hl ode r übe l hi ne i nge he n, s c hne ll u nd übe rra s c he nd wie e i n Söld ne r a uf de r J a gd na c h e i ne m ge fä hrl ic he n Ge s e tzlos e n. Ic h gi ng zu r T ür, ma c hte mic h be re it , drüc kte die Kli nke he ra b und ve rs e tz te de r T ür e ine n Stoß . De n Ste in vo n Qu we yd s ic he r i n de r Ha nd , s tolpe rte ic h übe r die Sc hwe lle . Me in e i ge ne r Sc hwu ng tru g mic h dre i Sc hr itte we it i n de n Ra u m hi ne i n, e he ic h mic h fa nge n konnte und s te he n blie b. De n Ste in ha tte ic h hoc h e r hobe n, be re it, Gle nda nie de rzus c hla ge n, die ic h ka mpfbe re it vo r mir e rwa rte t ha tte . Sie wa r nic ht da . In de r Hütte wa r e s wa r m u nd ge mütlic h, ge na u wie be i me ine m le tz te n Be s uc h. Aa hz u nd T a nda s a ße n a m T is c h u nd a ß e n ha us ge ba c ke ne s Brot und e twa s , da s wie Fle is c hra gout roc h. »Ne tte r Auftritt« , ko mme ntie rte T a nda lä c he l nd. »Wa s ha t dic h s o la nge a uf ge ha lte n? « Aa hz s c hütte lte nur de n Kopf. »Würde s t du bitte die T üre s c hlie ß e n? « Ic h s ta nd da , de n Ste i n hoc h übe r me i ne n Kopf e r hobe n, u nd ko nnte nic ht gla ube n, wa s ic h vor mi r s a h. Ic h wa r s o s e hr da von übe rze u gt ge we s e n, da s s Aa hz und T a nda in Sc hwie ri gke ite n s te c kte n, ic h ko nnte e i nfa c h nic ht fa s s e n, da s s s ie e infa c h nur ge mü tlic h be i m Es s e n s aß e n und a uf mic h wa rte te n. Wa ru m ha tte n s ie mic h

e ine n ga nze n T a g u nd e ine Na c ht i n Quwe yd hä nge n la s s e n? Wa ru m ha tte n s ie s ic h da ra uf ve rla s se n, da s s ic h de n D-Hüpfe r fi nde n würde , de n s ie dort zurüc k ge la s s e n ha tte n? »T ür!« , be llte Aa hz. »Bis t du i m Sta ll ge bore n wo rde n ode r wa s ? « Hi nte r mi r wü te te de r Stur m u nd fe gte de n Sa nd i n die Hütte . Ic h s e nkte de n Ste i n, wa rf i hn hi na us i n de n Sta ub und s c hlos s die T ür. T a nda s ta nd a uf und ka m lä c he lnd a uf mic h zu. »Sie hs t du, Aa hz , ic h ha be dir ja ge s a gt , e r k rie gt da s hi n« , s a gte s ie und zo g mic h i n i hre Ar me . Da s übe rze u gte s oga r mic h, da s s mit i hr a lle s in Ord nu ng wa r und ic h nic ht trä u mte . Aa hz s c hna ubte ve rä c ht lic h. »So, wie e r für u ns e re Fre undi n Gle nda ge s c hwä r mt ha t, da c hte ic h s c ho n, s e in Hir n würde nie me hr ve rnü nfti g a rbe ite n. « Ic h be s c hlos s , die e ine F ra ge zu s te lle n, die mir a m me is te n a uf de r Zu nge bra nnte . »Wa ru m s e id ihr nic ht zurüc k ge ko mme n? « »Wir ko nnte n nic ht«, s a gte T a nda , klopfte mir a uf de n Rüc ke n u nd fü hrte mic h zu m T is c h. Da nn s c hob s ie mi r e ini ge Sc he ibe n Brot he rübe r , wä hre nd ic h mic h s e tzte . Ic h s ta rrte me i ne n Me ntor a n, de r ge nüs s lic h we ite ra ß , ohne mir ir ge nd we lc he Auf me rks a mke it zu widme n. So ve r hie lt e r s ic h, we nn e r e nt we de r s e hr wüte nd ode r s e hr glüc klic h wa r , u nd i m Au ge nb lic k wa gte ic h ke ine Pro gnos e , wa s die s e s Ma l de r Fa ll s e in moc hte . »Gula s c h? «, fra gte T a nda u nd hie lt mi r e ine n T opf mit de m Ze u g vor die Na s e , de m de r a nge ne hme Ge ruc h in de r Hütte e nts ta mmte . »Gle nda ha t uns s o vie l Es se n hie r ge la s s e n, da s s wir mi nde s te ns e in pa a r Woc he n übe r

die Runde n komme n s ollte n. « »Wie ne tt vo n i hr« , ko mme ntie rte Aa hz , u nd nu n wa r de r Ärge r unve rke nnba r. »Als ihr nic ht zurüc k ge ko mme n s e id, um mic h zu hole n, da c hte ic h, i hr wä rt be ide tot. « »In vie r ode r fü nf Woc he n wä re n wir a uc h tot ge we s e n«, grol lte Aa hz. » We nn wi r a lle Le be ns mitte l ve rbra uc ht hä tte n. « T a nda s e rvie rte mir e ine n T e lle r Gula s c h. Da nn tä ts c he lte s ie me ine Sc hulte r u nd s e tzte s ic h ne be n mic h. »Wa ru m ko nnte t ihr nic ht zurüc k? «, f ra gte ic h. Ic h würde e rs t e twa s e s s e n, we nn ic h e i n pa a r Ant wo rte n e rha lte n ha tte . »Wa s is t pas s ie rt? « »T ja «, s a gte Aa hz ge de hnt, o hne mic h je doc h a nzus e he n. » Wir wus s te n be ide , da s s Gle nda e t wa s vor ha tte und ve rs uc he n würde , uns übe rs Ohr zu ha ue n. « »Und wi r ha be n da mit ge re c hne t, da s s s ie dic h i n Quwe yd zurüc klä s s t«, fügte T a nda hi nzu. »Ihr ha bt da mi t ge re c hne t? « Nu n wa r ic h ve rblü fft und wüte nd. » Wa ru m ha bt i hr mic h da nn nic ht we ni gs te ns ge wa r nt? « Aa hz s a h mir d ire kt i n die Au ge n. »Hä tte s t du e twa a uf uns ge hö rt, Ke rlc he n? « »J a «, e rklä rte ic h trotzi g. J e tzt la c hte n die be ide n a uc h noc h. Offe nba r gla ubte n s ie , ic h wä re vie l zu s e hr vo n Gle nda s C ha r me ge fa nge n ge we s e n. Und je me hr ic h da rübe r na c hda c hte , de s to me hr ka m ic h zu de r Erke nntnis , da s s s ie Re c ht ha tte n, zu mi nde s t bis zu e i ne m ge wis s e n Pu nkt. Als Gle nda a nge fa nge n ha tte , de n Wirt zu be zir ze n, wa r a uc h ic h mis s tra uis c h ge worde n, nur nic ht ge nu g, u m mir e r ns tha fte Ge da nke n zu ma c he n. »Du wa rs t i hr a m nä c hs te n, Ke r lc he n« , s a gte Aa hz mit s tre nge r Obe rle hre rs ti mme . »Du hä tte s t u ns vo r i hr

wa r ne n s olle n, nic ht umge ke hrt. « Wie üblic h ha tte Aa hz Re c ht. »Und wa s is t hie r pa s s ie rt? «, f ra gte ic h, da ru m be mü ht , nic ht zu ge be n zu müs s e n, wa s wir s o ode r s o a lle wus s te n. »Wir s i nd zu de r Klippe ge ga nge n u nd ha be n de n DHüpfe r u nd die Ka rte zu rüc kge la s s e n«, s a gte T a nda . »Da nn ha be ic h u ns hie r he r ge b ra c ht. « »Dire kt in Gle nda s Ar me «, fü gte Aa hz hi nzu. »Ge na u wie s ie e s ge pla nt ha tte . « »Sie ha t e i ne n Di me ns io ns bloc ka de za ube r übe r mic h ve rhä ngt«, s a gte T a nda . »Da nn ha t s ie u ns na c h de m DHüpfe r durc hs uc ht. Und a ls s ie we de r ihn noc h die Ka rte finde n ko nnte , ha t s ie uns vie l Glüc k ge wü ns c ht u nd is t ge s pru nge n. « »Ic h ne hme a n, s ie is t a uf de r Suc he na c h u ns e re m Sc ha t z«, s a gte Aa hz. » Und i nz wis c he n ha t s ie e i ne n ga nze n T a g Vo rs prung. « Als o wa r da s Ve r ha lte n, da s mi r vor hi n a uf ge fa lle n wa r , e i n Aus druc k vo n Zor n ge we s e n. Aa hz wa r wüte nd a uf mic h u nd a uf die T a ts a c he , da s s wir de n Sc ha tz nu n mö glic he r we is e ve rlore n ha tte n, na c hde m wir i hm s c ho n s o na he ge we s e n wa re n. »Wa s is t e ine Dime ns io ns bloc ka de ? « »Ei n Za ube r, de r e s unmö glic h ma c ht , i n e ine a nde re Dime ns io n zu s pri nge n«, e rklä rte Aa hz. »Ma nc he Kulture n be nut ze n i hn, u m i hre Ge fa nge ne n fe s tzu ha lte n. Da s is t Ba s is wis s e n. « »Da s du mir nic ht be i ge bra c ht ha s t«, s c ha lt ic h i hn. Er zuc kte mit de n Sc hulte r n. »Es gibt vie le s , wa s ic h dir nic ht be i ge bra c ht ha be . Und na c hde m du s o le ic ht a uf Gle nda s C ha r me u nd i hr Ge s ä us e l he re i nge fa lle n bis t, bin ic h nic ht s ic he r, ob ic h e s je ma ls tun we rde . « T a nda tä ts c he lte Aa hz' grü ne Ha nd übe r de n T is c h hi nwe g.

»Se i nic ht s o s tre ng mit de i ne m Le hrli ng. E r is t ju ng und volle r Hor mo ne . Auß e rde m is t e r s c hlie ß lic h zurüc kge ko mme n, nic ht wa hr? « Fa s t hä tte ic h ge fra gt , wa s Hor mo ne s i nd, a be r da nn be s c hlos s ic h, T a nda die Infor ma tio n s pä te r zu e ntloc ke n, we nn Aa hz nic ht i n de r Nä he wa r , u m s ic h übe r me i ne Du mmhe it zu mokie re n. Auß e rde m wa r e r a uc h s o s c hon wüte nd ge nu g a uf mic h. Und die s ma l ko nnte ic h ihn du mme r we is e s oga r gut ve rs te he n. Ic h hä tte mic h von Gle nda nic ht s o e infa c h e i nwic ke ln la s s e n dürfe n. Sie ha tte nic ht me hr a ls e in pa a r ne tte Wor te ge bra uc ht, und s c ho n wa r ic h Wa c hs i n ihre n Hä nde n ge we s e n. Ic h s a h T a nda a n. »Und we nn du mit de m D- Hüpfe r von hie r forts pri ngs t, bric ht de r Za ube r? « »Exa kt« , be s tä tigte s ie . »Is s a uf«, be fa hl Aa hz. »Wir ha be n i hr s c ho n me hr a ls ge nu g Vors pru ng ge la s s e n. « »Und wie be komme n wir de n Sc ha t z na c h Ha us e , fa lls wir i hn fi nde n? «, fra gte ic h, nu r um gle ic h da ra uf zu e rke nne n, wa s für e i ne dumme F ra ge da s wa r. Imme r hi n wa r e s Gle nda ge we s e n, die u ns e r zä hlt ha tte , wir wä re n vie l zu we it vo n a lle n u ns be ka nnte n We lte n e nt fe r nt, um s ic he r du rc h die Di me ns ione n s pri nge n zu kö nne n. Da s wa r nur e ine we ite re i hre r Lü ge n ge we s e n. T a nda s c hütte lte de n Kop f. » Ic h fü rc hte , da ha t Gle nda mic h ka lt e rwis c ht. Sie ha t me i ne n Di me ns io ns s inn ge lä hmt, a ls wir i n i hre Nä he ge ko mme n s i nd. Als wir von Qu we yd hie r he r zurüc k ge hüpft s i nd, ko nnte ic h plötzlic h Vorte x N r. 4 und Vo rte x Nr. 2 s püre n. Wir könne n na c h Ha us e zurüc kke hre n, wa nn i mme r wir wolle n. « Die Erle ic hte ru ng da rübe r, na s c hö n, ko mbi nie r t mit de r Erle ic hte ru ng, die ic h e mpfa nd, da Aa hz u nd T a nda ge s und u nd mu nte r wa re n, übe rs tie g me i ne Krä fte . Ic h s ta rrte nur noc h a uf me i ne n T e lle r u nd ve rs uc hte mic h

zu z wi nge n, s o vie l wie mö glic h zu e s s e n. Hä tte ic h irge nde t wa s a nde re s ge ta n, ic h wä re ve r mutlic h volle nds zus a mme nge broc he n. »Er zä hl , wa s ha s t du ge ma c ht, na c hde m s ie dic h ve rla s s e n ha t? «, forde rte T a nda . Ic h zuc kte mit de n Sc hulte r n u nd be mü hte mic h, mic h a uf die Dinge zu ko nze ntrie re n, die ic h ric hti g ge ma c ht ha tte . »Ic h ha be uns e re Sc huld be gl ic he n, i nde m ic h Ge s c hirr ge s pült ha be , da mit nie ma nd e i ne n Grund ha tte , mic h zu ve rfol ge n. Da nn ha be ic h die Sta dt e rku nde t, um zu s e he n, wa s e s zu s e he n gibt, u nd dra uß e n ge wa rte t, s oda ss ihr mic h hä tte t fi nde n könne n. « »Und ge s c hla fe n« , mut ma ß te Aa hz i n ve r nic hte nde m T on. »Nic ht wi rklic h«, wide rs pra c h ic h. » Ic h ha be mi r e i n Hote l zi mme r ge no mme n, we il die Le ute dort e ine T ode s a ngs t da vor ha be n, na c hts dra uß e n zu ble ibe n. Und vor e twa s , da s s ie Le s e ne nne n. « »Wirklic h? «, f ra gte T a nda . Ic h blic kte vo n me i ne m Es s e n a uf. Soga r Aa hz ze i gte plötzlic h Inte re s s e . »J a . Sie ve rrie ge ln je de Na c ht s ä mtl ic he Fe ns te r u nd T üre n«, be ric hte te ic h. »Mir is t ke ine Mö glic hke it e inge fa lle n, wie ic h s ie hä tte f ra ge n kö nne n, wovo r s ie s olc he Angs t ha tte n, o hne mic h da be i a ls Dä mon bloß zus te lle n. Auße rde m ha tte ic h zu de r Ze it a nde re Proble me . Sc hlie ß lic h mus s te ic h mir übe rle ge n, wa s ic h tu n s ollte , fa lls ihr nic ht zu rüc kkommt. « Aa hz nic kte . »Als o müs s e n wi r be i Na c ht vors ic hti g s e in. « »De r Wir t ha t ge s a gt , die Le s e wä re e rs t i n e i n pa a r T a ge n, we il da nn e rs t Voll mo nd s e i. « »Ic h fra ge mic h, wa s s ie les e n«, mu r me lte T a nda .

»Ode r we r l ie s t«, fü gte Aa hz hi nzu. »Wa s Quwe yd be trifft , wis s e n wir e i ne ga nze Me nge nic ht. Ha s t du die Ka rte be i dir? « »Sic he r« , a nt wor te te ic h, zo g die Ka rte a us de r T a s c he und ga b s ie ihm. Als ic h da s ta t, gi ng mi r wie de r e inma l e i n Lic ht a uf. Die Ka rte wa r ma gis c h. Sie ha tte uns de n ric ht i ge n We g na c h Qu we yd e rs t ge wie s e n, na c hde m ic h i hr die Ma gik e nt zo ge n ha tte , a be r a uf Quwe yd wa r die Ma gik i n die Ka rte zurüc k ge ke hrt. »Aa hz« , s a gte ic h mit e ine m bre ite n Gri ns e n für me ine n Me ntor. »Du we iß t doc h, da s s die Ma gik i n die Ka rte zurüc k ge ke hr t is t, a ls wir i n Qu we yd a nge ko mme n s ind, nic ht wa hr? « »J a «, a ntwo rte te e r be ina he hö hnis c h. »Und? Gle nda we iß da s e be nfa lls . « »Ric hti g«, s a gte ic h u nd s tra hlte me i ne n grü ne n Le hre r a n. »Gle nda ha t die Ka rte s tudie rt, a ls wir in Eva de wa re n, ric hti g? « Plötzlic h b ra c h T a nda i n Ge lä c hte r a us , da ue r ha ft u nd s o la ut, da ss ic h da c hte , s ie müs s te je de n Mo me nt pla tze n. Die Ve r wirru ng, die s ic h i m Ge s ic ht me i ne s Me ntors s pie ge lte , e ntloc kte mir e i n zufrie de ne s Lä c he l n. Na c h a ll de n Dummhe ite n, die mir i n jü ngs te r Ze it unte r la ufe n wa re n, wa r e s e i n gute s Ge fü hl , wie de r obe na uf zu s e in und i hm zu r Abwe c hs lung e i ne gute Na c hric ht übe rbri nge n zu kö nne n. »Die Ka rte is t e in Puzz le «, s a gte ic h. » Ihre Funk tions gru ndla ge wi rd s ic h ka u m ve rä nde rt ha be n, nu r we il wir Qu we yd ge fu nde n ha be n. « Nun le uc hte te de r Fu nke n de r Erke nnt nis i n Aa hz' Auge n a uf, u nd la ngs a m s ta hl s ic h e in Lä c he l n i n s e ine s c huppige n grü ne n Zü ge . »Gle nda ha t s ic h in die Irre fü hre n la s s e n. «

»Ge na u«, s a gte ic h. »Die Ka rte ve rä nde rt s ic h je de s Ma l, we nn wir de m Sc ha t z nä he r komme n. So wa r e s je de nfa lls be i de n Di me ns io ne n, u nd ic h we tte , a uf Quwe yd is t e s ge na us o. « Aa hz s topfte die zus a mme nge fa lte te Ka rte wie de r i n s e ine T as c he und e rhob s ic h. Plötzl ic h wa r e r s ic htlic h in Eile . »Da s ha s t du dir s e hr klug übe rle gt , Ske e ve «, s a gte e r. »Ge he n wir na c h Qu we yd zu rüc k. Gle nda wird be s timmt na c h u ns s uc he n, we nn s ie fe s ts te llt, da s s s ie a uf de m Ho lz we g is t, u nd die s ma l wi ll ic h a uf i hre n Be s uc h vorbe re ite t s e in. « Die s e r Ge da nke ha tte e ini ge s für s ic h.

Kapitel 8 »F LI E GEN

I S T D I E E I N ZI G AK Z EP T AB L E

ART

ZU R EI S EN !«

B. HO LLY

Als wir wie de r a n de r Klippe a uf Qu we yd e i ntra fe n, blie be n u ns nic ht e i nma l me hr z we i Stu nde n T a ge s lic ht. Es wa r imme r noc h he iß und troc ke n, und a uc h s ons t ha tte s ic h in de r nä he re n u nd we ite re n Umge bu ng nic hts ve rä nde rt , s e it ic h die Dime ns io n vor e in pa a r Stu nde n ve rla s s e n ha tte . Ra s c h ta r nte ic h u ns wie de r mit de r Sta nda rdoptik de r Be wo hne r die s e r Dime ns io n. Wir ha tte n e i n pa a r Le be ns mi tte l u nd e ini ge Fe ldfla s c he n mit Wa s s e r mit ge no mme n. Aa hz konnte de m Ge da nke n, s ic h vo n Ge müs e zu e r nä hre n, nic ht vie l a bge wi nne n. Die me is te n Pe rfe kte r s i nd Fle is c hf re s s e r. Aa hz übe rprüfte de n D- Hüp fe r, s te llte die Dime ns io n ne u e in und ve rba r g ihn u nte r s e ine m He md. »Aa a hh, da s tut gut«, s a gte T a nda und s tre c kte s ic h in de r Sonne , de n we iß e n Hut we it i n de n Na c ke n ge s c hobe n, u nd ihre groß e Gürte ls c hna lle fu nke lte i m Sonne ns c he in. »Die Hitze ? «, fra gte ic h. »Ne in. Die Aufhe bu ng de r Di me ns io ns bloc ka de . Sc ho n ko mis c h, wie s e hr ma n die Fä hi gke it , a us e ige ne r Kra ft zu hüpfe n, ve r mis s e n ka nn, we nn ma n s ie e inma l be s e ss e n ha t. « »J a , a lle rdings «, s timmte Aa hz mü rris c h zu. »Oh, tut mir Le id, groß e r J unge « , gu rrte T a nda . »Ha b mic h dra n ge wö hnt«, s a gte e r. Ic h ko nnte mir nic ht e i nma l i m E nt fe r nte s te n vors te lle n, wie Aa hz s ic h fü hlte , e r , de r e i nma l e i n groß e r Ma gike r ge we s e n wa r u nd nu n a lle s e ine Krä fte we ge n

e ine s grobe n Sc he r ze s me i ne s e he ma li ge n Le hre rs e inge büß t ha tte . Me i n da ma li ge r Me nto r wa r e r mo rde t worde n, e he e r de m Sc he r z e in E nde ha tte ma c he n könne n. Nun blie b Aa hz ke i ne a nde re Wa hl, a ls zu wa rte n, bis de r Sc he r z s ic h a bnu tzte u nd s e ine Krä fte zurüc kke hrte n, wa s , wie e r s a gte , me hr Ze it e rfo rde rte , a ls ic h mi r würde vors te lle n wolle n. Aa hz bre ite te die ma gis c he Ka rte a us u nd le gte s ie a uf de n Fe ls e n, da mit wir s ie ge me i ns a m s tudie re n konnte n. Die Sta dt Eva de wa r de utlic h a ls u ns e r Aus ga ngs punkt ge ke nnze ic hne t. Vo n dort a us fü hrte e ine Li nie in e ine n Ort na me ns Ba ke r. In Ba ke r te ilte s ic h die S tra ß e und fü hrte na c h de r Ga be lu ng zu z we i we ite re n Orte n, von de ne n je we ils z we i ne ue St ra ß e n fortfü hrte n. Am Ende lie fe n e i ni ge we ni ge die s e r Stra ß e n na c h Dod ge , de m Ort, de r a ls Zie l de r Sc ha t zs uc he ge ke nnze ic hne t wa r. De m Ort, zu de m Gle nda a ufge broc he n wa r. Abe r wa r die Ku h, die golde ne Milc h ga b, übe r ha upt dort? Ic h hä tte je de We tte ge ha lte n, da s s s ie e s nic ht wa r. Ic h hä tte je de We tte ge ha lte n, da s s die Ka rte s ic h wie de r ve rä nde r n würde , s oba ld wir Ba ke r e rre ic hte n. Und s ie würde s ic h wie de r u nd wie de r ve rä nde r n mit je de r Sta dt, zu de r wi r vordra nge n, bis wir s c hlie ß lic h die ric hti ge ge fu nde n hä tte n. Gle nda würde s ic h ä r ge r n, u nd da s ge s c ha h i hr re c ht. Ic h wollte ga r nic ht s o ge na u wis s e n, wa s Aa hz mit i hr a ns te lle n würde , we nn e r s ie in die Fi nge r be ka m. Mit Pe rfe kte r n s ollte ma n s ic h nic ht a nle ge n, u nd s ie ha tte ihn a lle n Er ns te s zu m Ste rbe n a uf e ine m tote n Pla ne te n zurüc k ge la s s e n. Wa s imme r e r mit i hr a ns te lle n würde , e s würde be s timmt nic ht a nge ne hm s e i n. »Da wä re n wir a ls o wie de r a n de m Pu nkt, a n de m wir Pfe rde bra uc he n«, s te llte Aa hz fe s t, wä hre nd e r ve rs uc h-

te , die E ntfe r nu ng z wis c he n de n Stä dte n e inzus c hä t ze n. Da nn fie l s e in Blic k a uf mic h. »Es s e i de nn, du gla ubs t, de in Le vita tio ns za ube r is t s ta rk ge nu g, u ns a lle dre i hie r zu tra ge n. « Flie ge n wa r nic ht me i ne s tä rks te Ma gik, a be r e s ge hörte zu de n Di nge n, d ie Aa hz mi r gle ic h zu A nfa ng be ige bra c ht ha tte . Es ha tte mic h da vor be wa hr t, ge hä ngt zu we rde n, u nd ha tte u ns a uc h wä hre nd u ns e re r jü ngs te n Abe nte ue r e ini ge Ma le ge re tte t. De nnoc h wa r ic h nic ht s ic he r, ob ic h u ns a lle dre i le vitie re n und übe r die ge s a mte Dis ta nz zu u ns e re m nä c hs te n Zie l tra ge n ko nnte . »Ic h ka nn e s ve rs uc he n« , s a gte ic h u nd wü ns c hte mi r, ic h hä tte je ne Wo rte nic ht a us ge s proc he n, die s oe be n a us me ine m Mu nd ge ko mme n wa re n. »Ko nze ntrie r dic h« , be le hr te mic h Aa hz, je t zt wie de r im Aus bilde r-Modus . »Suc h na c h de i ne n Kra ftli nie n u nd za pf s ie a n; s a u g s ie a us , la s s ihre Ene r gie durc h dic h hi ndurc hflie ß e n. « »Du s c ha ffs t e s , Skee ve «, fe ue rte T a nda mic h a n. Ic h wa r da nic ht s o s ic he r. In je de r Dime ns io n ga b e s Krä fte li nie n, die Dinge r , von de ne n die Ma gike r i hre Ene r gie be zo ge n. Ma nc he , wie da s Ge bie t um die Bloc khütte a uf Vorte x Nr. 6, wa re n re ge lre c ht vo ll ge s topft mit die s e r Ene r gie . In de r Umge bu ng die s e r Hütte hä tte ic h fü nf zi g Le ute flie ge n la s s e n könne n, a be r hie r ga b e s nic ht s o vie l ma gis c he E ne r gie . T a ts ä c hlic h s c hie n e s be ina he übe rha upt ke ine zu ge be n. Ic h s a ndte me i ne n Ge is t a us , hie lt die Ene r gie fe s t, die ic h fü hle n ko nnte , u nd ko nze ntrie rte mic h da ra uf, s ie in mir a u fzu ne hme n u nd u ns a lle dre i zu le vitie re n. Ei ne n Au ge nblic k s pä te r ha tte n wi r a lle vom Bode n a bge hobe n u nd s c hwe bte n i n de r he iß e n Lu ft. »Nic ht zu hoc h«, wa r nte Aa hz. » Ha lt u ns dre i ode r vie r Fuß hoc h übe r de m Bode n. « Ic h wa r höc hs t e rfre ut , s e i ne r A nwe is ung Fol ge zu

le is te n, de nn s o wa r e s vie l e infa c he r. Und le ic hte r zu s te ue rn a uß e rde m. Ic h s e nkte u ns a lle a uf e ine Pos ition kna pp übe r de n Fe ls e n a b und hie lt u ns dort für e ine kurze Ze it i n de r Luft , u m mic h zu ve r ge wis s e rn, da s s ic h a lle s u nte r Ko ntrolle ha tte . Da nn b ra c hte ic h u ns zurüc k a n die Ste lle , a n de r wir a b ge hobe n ha tte n. Als ic h los lie ß , fühlte ic h, wie die Ene r gie ve rs ic ke rte . Ic h s c hwit zte , wa r vollko mme n a uß e r Ate m und bra uc hte dri nge nd e ine n Sc hluc k Wa s s e r, a be r ic h ha tte e s we ni gs te ns ge s c ha f ft. »Gute Arbe it«, lobte T a nda und re ic hte mir e i ne Fe ldfla s c he mit Wa s s e r. »Wa s de nks t du , wie la nge hä lts t du da s durc h? «, fra gte Aa hz u nd mus te rte mic h mit e i ne m Blic k, de r mic h gla ube n ma c hte , e r wü rde bis i n me i n Inne rs te s re ic he n und je de Pra hle re i a ufde c ke n, zu de r ic h mic h ve rle ite n lie ß e . »Ga nz e hrlic h, ic h we iß e s nic ht«, a nt worte te ic h na c h e ine m tie fe n Zu g von de m wu nde rba r ka lte n Na s s. »We nn ic h je de n vo n e uc h s o ha lte wie ge ra de und re ge l mä ß ig Pa us e n e i nle ge , vie lle ic ht fü nf ze hn M i nute n a m S tüc k. Die Krä f te li nie n i n die s e m Ge bie t s ind s e hr s c hwa c h. Fa lls s ie in a nde re n Ge ge nde n s tä rke r s ind, könnte ic h e s dort a uc h lä nge r a us ha lte n. « Sc he i nba r zufrie de n mit me i ne r A nt wort , nic kte Aa hz und wa ndte s ic h a n T a nda . »Ka nns t du e ine n Puf fe r za ube r a ufba ue n, für de n Fa ll, da s s e r uns fa lle n lä s s t? « »Ke i n Proble m«, ve rs ic he r te T a nda . »Wa s ma c he n wi r, we nn u ns je ma nd s ie ht? «, fra gte ic h. » Ic h bi n nic ht s ic he r , ob ic h u ns a ls Vö ge l ta r ne n ka nn, wä hre nd wir i n de r Lu ft s ind. « »Da rum s ollte n wir u ns ke ine Sor ge n ma c he n«, s a gte Aa hz. O ffe nba r gla ubte e r a uc h nic ht , da s s ic h da zu ims ta nde wä re .

»Wir ge he n e infa c h zu Fuß , s oba ld wir je ma nde n s e he n«, fü gte T a nda hi nzu u nd s ta rrte zu de m O rt i m T a l hi nu nte r. »Sor g du nu r da für, da s s wi r na he a m Bode n und übe r e ine r Stra ß e ble ibe n. « Ic h nic kte . »Be re it, we nn ihr e s se id. « »Gut«, s a gte Aa hz. »B ri ng u ns ru nte r na c h Eva de . Da nn ge he n wir du rc h die Sta dt u nd flie ge n a uf de r a nde re n Se ite we ite r. « Wie de r nic kte ic h zus ti mme nd und blic kte zu de r Sonne hi nübe r , die imme r tie fe r s a nk. Spä te r würde n wir uns u m e i ne Übe r na c htu ngs ge le ge nhe it kü mme r n müs s e n. Alle rdings be z we ife lte ic h, da s s Aa hz vor ha tte , i n Eva de zu ble ibe n. Mit e twa s Glüc k konnte n wir Ba ke r e rre ic he n, dort würde e s s ic he r a uc h e in Hote l ge be n. Ic h gi ng zu T a nda u nd Aa hz , s te llte mic h z wis c he n ihne n a uf und le gte i hne n e i ne Ha nd a uf de n Ar m. Da nn konze ntrie rte ic h mic h a uf a lle E ne r gie n, die ic h fi nde n konnte , u nd hob u ns e twa e i ne n Sc hritt we it vo m Bode n a b. »Ha lte t e ure Hüte fe s t«, s a gte ic h, a ls wir i n die Luft a ufs tie ge n. Ic h l ie ß uns i n Ric htu ng St ra ß e gle ite n, e r hö hte da nn die Ge s c hwi ndi gke it und tru g u ns we it s c hne lle r na c h Eva de , a ls e s e in Pfe rd hä tte tu n kö nne n. Auf e i ne n Auß e ns te he nde n hä tte n wir e i ne n zie mlic h me rk würdige n Ei ndruc k ge ma c ht: dre i Fre mde , die a ns c he i ne nd re glos da s ta nde n u nd s ic h t rot zde m mit Höc hs tge s c hwi ndi gke it die Stra ß e hinu nte rbe we gte n. Sc ho n na c h z we i Mi nu te n fi ng ic h a n zu e r müde n, a be r e he ic h vor Ers c höp fu ng hä tte la nde n müs s e n, s a gte Aa hz : »Ic h de nke , wir s i nd je tzt na he ge nu g. « Wa s mic h zuvo r e i ne Stu nde s tra mme n Ge he ns ge kos te t ha tte , ha tte nu n nur d re i ode r vie r Mi nute n F lie ge re i e rforde rt. Wa ru m wa r ic h da bloß a m Mor ge n nic ht dra uf ge ko mme n?

Ic h ve r mi nde rte da s T e mpo und bra c hte uns a uf e i ne nor ma le Ge hge s c hwi ndi gke it. Als ic h mic h a us de m Ene r gie s tro m lös te , s tolpe rte ic h kur z, a be r T a nda be wa hrte mic h da vor, mit de m Ge s ic ht vora n a uf die Stra ß e zu s türze n. Es wa r, a ls wä re je glic he Kra ft a us me ine n Mus ke l n ge s a ugt worde n, bis s ie s c hwa c h u nd we ic h wie zu la ng ge koc hte Nude ln wa re n. »Gle ic h ge ht e s dir wie de r gut«, be ru hi gte mic h Aa hz, wä hre nd e r u ns gle ic hze iti g a nt rie b, wa c ke r a uf de n i nzwis c he n nic ht me hr we it e ntfe r nte n Sta dtra nd zu zu ma rs c hie re n. Er be hie lt Re c ht. Na c h e i n pa a r we ite re n Sc hritte n s c hwit zte ic h zwa r, a ls wä re e i n Da mm ge broc he n, a be r ic h wa r i ms ta nde we ite r zu ge he n. T a nda ve rs orgte mic h e r ne ut mit e twa s Wa s s e r, und die Flüs s igke it ga b mir ne ue Ene r gie . La ngs a m fi ng ic h a n zu gla ube n, da s s ic h es sc ha ffe n konnte . Und Flie ge n wa r, s o s e hr e s mic h a uc h e rs c höp fe n moc hte , i mme r noc h be s s e r a ls Re ite n, ga nz zu s c hwe i ge n vo n de r Arbe it, die ma n u ns a bve rla nge n würde , u m fü r die P fe rde zu be za hle n. Wir be t ra te n die Sta dt, a ls die Le ute ge ra de da mit a nfinge n, i hre Ge s c hä fte zu s c hlie ß e n und i hre Fe ns te r zu ve rra mme l n. »Sie ht a us , a ls hä tte s t du nic ht übe rtrie be n« , be me rkte T a nda , wä hre nd wi r de n fa s t vollkomme n ve rla s s e ne n Ge hs te ig hi nu nte r gi nge n. »Sie ha be n vo r ir ge nde twa s furc htba re A ngs t. Etwa s , da s nur Na c hts he ra us kommt« , s a gte ic h. »Abe r ic h ha be ke ine Ahnu ng, wa s da s s e in ma g. « Als wir a m Audry's vorbe ika me n, wi nkte mi r me i n Wirts f re und vo n d ri nne n zu. Ic h tippte mir a n de n Hut. Die s e Le ute moc hte n s e lts a me Ve ge ta rie r s e in, die s ic h vor de r Dunke l he it fürc hte te n, a be r s ie wa re n a uc h wirklic h ne tt. Da s Hote l pa s s ie rte n wir , o hne da s s Aa hz a uc h nur für e i ne n Mo me nt i nne hie lt. Und ic h e nt hie lt mic h

je de s Komme nta rs . Da s Le tzte , wa s ic h me i ne n Me ntor wis s e n la s s e n wollte , wa r, da s s die Furc ht de r Ei nhe i mis c he n s ic h wä hre nd me i ne r e i nzi ge n Übe rna c htu ng a n die s e m Ort a uc h a uf mic h übe rtra ge n ha tte . Auf de r a nde re n Se ite de r Sta dt s pra nge n wi r vo n de m höl ze r ne n Ge hs te ig u nd gi nge n e i nfa c h we ite r, vorbe i a n e i n pa a r ve re inze lte n Hä us e rn, de re n Fe ns te rlä de n be re its fe s t ve rrie ge lt wa re n. Ze hn Mi nute n s pä te r, wä hre nd die Sonne noc h i mme r k na pp übe r de n Gip fe l n de r Hü ge l i m We s te n hi ng, ga b Aa hz da s Ze ic he n zu m Abflu g. Wie de r be rü hrte ic h me i ne Ge fä hrte n, za pfte die Ene r gie a n u nd hob u ns i n die Luft. So s c hne ll ic h mic h a nge s ic hts s c ha r fe r Kurve n u nd s te ile r Hä nge tra ute , trug ic h uns die Stra ß e hi nu nte r. Die s e s Ma l hie lt ic h ze hn Mi nute n durc h, be vor ic h Ha lt ma c he n mus s te . Et wa s Wa s s e r u nd e i ne kur ze Ruhe pa us e bra c hte n mic h s c hne ll wie de r i n Ga ng, a ls die Sonne ge ra de a nfi ng, a m Hor izo nt zu ve rs c hwi nde n. Sowe it ic h e s be urte ile n ko nnte , wa re n wir noc h zie mlic h we it vo n Ba ke r e ntfe r nt, u nd e s wa r de utlic h kühle r ge wo rde n, wa s mi r e ine groß e Hilfe wa r. »Ka nns t du übe rha upt noc h? « , fra gte T a nda , a ls ic h e in z we ite s Ma l pa us ie rte und mic h e rs c höpft a uf e i ne n Ste in a m Stra ß e nra nd s e tzte . »Wir ko mme n gut vora n«, be me rkte Aa hz s ic htlic h zufr ie de n mit uns e re n Forts c hritte n. »Da s s c hon« , s timmte i hm T a nda zu, »a be r für Ske e ve is t da s re ic hlic h a ns tre nge nd. « »Ic h ka nn noc h« , be ru hi gte ic h s ie , tra nk e ine n we ite re n Sc hluc k und e r hob mic h. »Ic h bra uc he nur s o e twa a lle ze hn Mi nute n e ine Pa us e . « »Ve rs tä nd lic h« , ko mme ntie rte Aa hz. »Be i de i ne m Entwic klungs s ta nd. « »Be i je de m E nt wic klu ngs s ta nd« , s te llte s ic h T a nda a uf me i ne Se ite . »In die s e r Ge ge nd gibt e s nic ht vie l

ma gis c he E ne r gie . Er mus s s ie von we ithe r a bza p fe n. « »Is t da s wa hr? « , fra gte mic h Aa hz. »Is t e s «, a nt wo rte te ic h. »Abe r ic h ha be ge s a gt , ic h ka nn we ite r ma c he n, u nd da s ka nn ic h a uc h. « »Da nn f lie ge n wir we ite r , we nn du s o we it bis t«, be s c hlos s Aa hz. »Uns ble ibt nic ht me hr vie l T a ge s lic ht, und be i Na c ht we rde n wir die Ge s c hwi ndi gke it , mit de r wir je t zt unte r we gs s ind, nic ht be ibe ha lte n könne n. « Wo mit fe s ts ta nd, da s s wir a u f Quwe yd e i ne Na c ht i m Fre ie n ve rb ri nge n u nd u ns de m s te lle n mus s te n, wa s e ine ga nze Be völke ru ng in A ngs t und Sc hre c ke n ve rs e tzte . Aa hz s c hie n da s nic ht zu kümme r n. T a nda ha tte a uc h nic hts da zu ge s a gt. Und ic h wa r nur de r Le hrli ng. Wa s hä tte ic h s c ho n zu s a ge n ge ha bt? Im We s te n gi ng die So nne a ll mä hl ic h u nte r. Im Os te n e rhob s ic h e i n be ina he vo lle r Mo nd übe r de n Hori zo nt. In we ni ge n T a ge n wü rde de r Voll mo nd e ine we ite re Furc ht de r Be völke ru ng die s e r Ge ge nd zuta ge förde r n: die Le s e . Ic h ve rdrä ngte die Ge da nke n u nd Ängs te a us me i ne m Be wus s ts e in u nd ko nze nt rie rte mic h da ra uf, s o vie l Ene r gie wie mö glic h zu s a mme l n. Da nn hob ic h uns in Knie hö he übe r de n Bode n u nd ja gte s o s c hne ll ic h ko nnte die Straß e hi nu nte r. Als ic h zur nä c hs te n Pa us e inne hie lt , wa r die So nne be ina he volls tä ndi g ve rs c hwu nde n, u nd noc h i mme r wa r von de r Sta dt Ba ke r ke ine Spur zu s e he n. Oka y, ic h bi n de r Ers te , de r zu gib t, du mm ge we s e n zu s e in, we nn ma n e s mir nur kla r ge nu g vor Au ge n hä lt. Glüc klic he r we is e wa r ic h klu g ge nu g, Aa hz u nd T a nda nic ht zu e r zä hle n, wie s e hr ic h die Du nke l he it fü rc hte te ; s o konnte n s ie nic ht a uf me i ne r Dä mlic hke it he ru mre i-

te n, fa lls s ic h i m Du nke l n ke i ne Proble me e i ns te lle n s ollte n. Zu nä c hs t lie f a lle s ga nz gla tt. Ic h bra uc hte noc h dre i we ite re Ru he pa us e n bis wi r, de utlic h na c h So nne nu nte rga ng, i n Ba ke r e i ntra fe n. Die Sta dt wa r zu ge knöp fte r a ls a lle s , wa s ic h je ge s e he n ha tte . Im Mo nds c he in wi rkte n die Ge bä ude irge nd wie u nhe i mlic h u nd fre mda rti g. Sie e rinne rte n e he r a n rie s i ge Kis te n a ls a n Hä us e r. Durc h die Fe ns te rlä de n dra ng nur we ni g Lic ht na c h dra uß e n, a be r de r fa s t volle Mond le uc hte te he ll ge nu g, u ns a uf de r Stra ß e de n We g zu we is e n. Ba ke r s c hie n e twa doppe lt s o groß zu s e in wie Eva de und ve rfü gte übe r me hr a ls nu r e i ne Ha upts tra ß e . Die Sta dt ka ue rte s ic h i n e i n e nge s T a l und wa r zu be ide n Se ite n von fla c he m We ide la nd be gre nzt. Wir gi nge n i n die Sta dt , blie be n a be r a uf de r Stra ß e und mie de n die höl ze r ne n Ge hs te i ge , u m ke ine a uffä llige n Ge rä us c he zu ve rurs a c he n. Die Sta dt ma c hte e i ne n vollkomme n ve rla s s e ne n Ei ndruc k. Nic ht e i nma l e in Pfe rd wa r noc h dra uß e n. Nic hts rü hrte s ic h, u nd na c h me i ne m E mpfi nde n le bte hie r a uc h nic hts , u nd we nn wir e s ta us e ndma l be s s e r wus s te n. »Da s is t wirklic h s e hr me rkwü rdi g«, s te llte T a nda fe s t, a ls wir uns de m Sta dtke r n nä he rte n. »Wie la ngwe ilig mus s da s s e in, je de n Abe nd be i Sonne nu nte r ga ng i ns Be tt zu ge he n? Ic h würde i nne r ha lb we ni ge r T a ge in ra s e nde n Wa hns i nn ve rfa lle n. « T a nda wa r die Art von Le be we s e n, die s tä ndi g e t wa s zu tu n ha be n mus s te : hie r e in Abe nte ue r, da e in Ei nka ufs bumme l, dort e i ne wilde Pa rty. Ic h he gte nic ht de n ge ri ngs te n Zwe i fe l da ra n, da s s hie r nic ht e rs t T a ge ve rge he n mus s te n, um s ie in de n Wa hns i nn zu tre ibe n. »Ic h fra ge mic h, wovo r die s o vie l Angs t ha be n« , s a gte Aa hz u nd de ute te a uf e ine s de r Ge bä ude . »Die se Fe ns te rlä de n s e he n a us , a ls könnte n s ie zie mlic h he f ti ge

Sc hlä ge ve rkra fte n, o hne na c hzu ge be n. « »In Eva de wa r e s ge na us o«, i nfor mie rte ic h i hn. »Abe r ic h wa r die ga nze Na c ht übe r wa c h u nd ha be nic ht e ine n La ut von dra uß e n ge hört. « »Wa hrs c he i nlic h is t da s nur e in a lte r B ra uc h« , ve r mute te T a nda . »Und wir s ind i mme r noc h s o we it a b vom Sc hus s , s o we it e ntfe r nt vo n je de r größ e re n Sta dt, da s s s ic h de r Bra uc h hie r e infa c h lä nge r ge ha lte n ha t. « »Gibt e s in die s e r Di me ns io n größ e re Stä dte ? «, fra gte ic h. »We r we iß «, me i nte Aa hz. »Se id e infa c h a uf de r Hut und a c hte t a uf a lle s , wa s e uc h komis c h vorko mmt. « Da s hä tte e r mi r nic ht e r zä hle n müs s e n, s c hlie ß lic h wa r ic h be re its in volle r Ala r mbe re its c ha f t. Und obwo hl mic h die Fl ie ge re i zus a mme n mit de r vo ra nge ga nge ne n s c hla flos e n Na c ht e r müde t ha tte , be z we ife lte ic h s ta rk, da s s ic h in die s e r Na c ht würde s c hla fe n könne n, s e lbs t we nn ic h e s ve rs uc hte . Aa hz e ntde c kte e ine n Lic hts c hi mme r , de r durc h die Fe ns te rlä de n e i ne s Ge s c hä fts dra ng, und blie b s te he n. Er bre ite te die Ka rte a us , und wir ve rs a mme lte n uns s o s till wie mö glic h um da s Pe rga me nt , wä hre nd wir na c h u ns e re m nä c hs te n Zie l Aus s c ha u hie lte n. »Du ha tte s t Re c ht , Ske e ve «, flüs te rte Aa hz u nd tä ts c he lte me i ne n Rüc ke n. Die Ka rte ha tte s ic h ve rä nde rt. Ba ke r, die Sta dt, i n de r wi r uns be fa nde n, wa r nu n a ls Aus ga ngs pu nkt ge ke nnze ic hne t. Vo n hie r a us führte n z we i Stra ß e n zu z we i we ite re n Stä dte n. Als Sc ha t zve rs te c k wa r nu n e in Ort na me ns Silve r C ity a nge ge be n. Dodge C ity hi nge ge n wa r ga r nic ht me hr a u f de r Ka rte ve rze ic hne t. Gle nda würde s ic h s c hwa rzä r ge r n. Ic h wü ns c hte , ic h kö nnte da be i s e in, we nn s ie e rka nnte , wie dumm s ie ge we s e n wa r. »We lc he n We g s olle n wir ne hme n? «, f ra gte T a nda .

Die be ide n nä c hs te n Stä dte hie ß e n Ba nk u nd Ke e p. Be ide s c hie ne n e t wa gle ic h we it von Ba ke r e nt fe r nt zu s e in, doc h Ba nk be fa nd s ic h zur Re c hte n im Norde n und Ke e p zur Li nke n i m Süde n. »Ba nk« , s a gte ic h, ohne übe rha upt zu me rke n, da s s ic h ge s proc he n ha tte . »Wa ru m? «, f ra gte Aa hz und s ta rrte mic h a us furc hte rre ge nde n Auge n in de r Fi ns te r nis a n. »Ic h we iß es nic ht« , ge s ta nd ic h. »Es kommt mir e i nfa c h ric hti g vo r, u nd de r Na me de r Sta dt fä ngt mit de m gle ic he n Buc hs ta be n a n wie Ba ke r. « T a nda la c hte , be s a ß a be r de n Ans ta nd , s ic h we ite re r Ko mme nta re zu e nt ha lte n. Aa hz s c hütte lte nur de n Kopf , fa lte te die Ka rte zus a mme n u nd s te c kte s ie in die T a sc he . »Als o Ba nk«, s a gte e r, tra t a uf die Mitte de r Stra ß e und gi ng a uf da s we s tlic he Ende de r Sta dt zu. »Ic h kö nnte mic h ir re n« , ga b ic h zu be de nke n, a ls ic h z wis c he n ihm u nd T a nda e inhe rs c hritt. »Anzu ne hme n« , komme nt ie rte Aa hz. »Wa ru m ge hs t du da nn a uf me i ne n Vors c hla g e i n? « »We il ic h nic hts Be s s e re s a nzubie te n ha be . « »Ic h a uc h nic ht« , be ka nnte T a nda . »Auße rde m könne n wir dir die Sc huld ge be n, we nn du dic h irrs t. « »Fa nta s tis c h!« , bla ffte ic h. »Als würde ic h nic ht s owie s o s c hon oft ge nu g i n Sc hwie ri gke ite n ge ra te n. « Sowo hl Aa hz a ls a uc h T a nda k ic he r te n zu frie de n, s a gte n a be r we ite r nic hts , bis wir de n Sta dtra nd e rre ic ht ha tte n. Die Stra ß e na c h Ba nk zu fi nde n wa r e infa c h. A n de r Ga be lung, e t wa hu nde rt Sc hritte a uß e rha lb de s Sta dtge bie ts , s ta nd e i n Sc hild , da s i m Mo nds c he i n kla r u nd de utlic h zu e rke nne n wa r und na c h re c hts de ute te . Aa hz s a h s ic h u m, e he s ic h s e i n Blic k a uf mic h ric h-

te te . »Be re it? « »Kla r« , s a gte ic h. »Ma c h e i n bis s c he n la ngs a me r a ls vor hi n«, s a gte Aa hz. » Wir wo lle n hie r dra uß e n s c hlie ß lic h nic ht ge ge n e in Hi nde r nis pra lle n. « Ic h ko nze nt rie rte mic h a uf die Ene r gie , die hie r le ic hte r in me i ne n Körpe r s trö mte a ls i n de r Nä he vo n Eva de . Als ic h ge nu g ge s a mme lt ha tte , s tie ß ic h uns s a nft vom Bode n a b u nd flo g die Stra ß e e ntla ng. Auß e rha lb de r Sta dt ve rlie f s ie s c hnu r ge ra de durc h e ine La nds c ha ft, die wie We ide la nd a us s a h, s oda s s ic h a uc h im Mo nds c he in e i ne ga nz orde ntlic he Ge s c hwi ndi gke it hi nbe ka m. Auf de n We ide n zu be ide n Se ite n de r St ra ß e gra s te n irge nd we lc he T ie re . Als ic h s c hlie ß lic h la nde te , u m Pa us e zu ma c he n, blic kte e ine Re i he de r gra s e nde n T ie re a uf, und i hre rie s ige n Au ge n le uc hte te n i m Mo nds c he in a uf. Sie s c hie ne n be ina he übe rra s c ht, u ns zu s e he n. »Kü he «, ve rkü nde te T a nda u nd de ute te a uf die groß e n Vie c he r, die uns von de r We is e a us a nga f fte n. Sie s a he n fe tt u nd s c hwe r a us . Ihre Körpe r wa re n vo n we iß e n u nd du nkle n Fle c ke n ge prä gt. Im Ha lbdu nke l wirkte n s ie mit i hre n groß e n Au ge n u nd de n la nge n Ohre n be ina he be drohlic h. »Wie ko mmt e s , da s s s ie nic ht dri nne n s i nd, s o wie a lle s a nde re a uc h? «, fra gte ic h, a ls T a nda mir da s Wa s s e r und e ine n Ha ppe n zu e s s e n re ic hte . »Da s fra gs t du mic h? «, s a gte s ie . » Vie lle ic ht is t da s , wa s de n Le ute n hie r s olc he So r ge n ma c ht , für s ie nic ht von Be de utu ng. « Ir ge nd wie , we nn a uc h a u f s e lts a me We is e , ka m mir da s ga nz s i nnvoll vor. »Vie lle ic ht ha t die Be völke ru ng A ngs t vor die s e n T ie re n«, s a gte ic h u nd s ta rrte i n die fi ns te re n Ab grü nde de r Auge n de r nä c hs te n Ku h.

Sowo hl Aa hz a ls a uc h T a nda la c hte n, a ls hä tte ic h ge ra de e ine n wi rklic h gute n W itz e r zä hlt. Ic h ve rs ta nd nic ht, wa s da ra n s o komis c h s e in s ollte . In me i ne n Auge n s a he n die s e Kü he e infa c h nu r ga rs tig a us , und ic h ko nnte mir be i m be s te n Wille n nic ht vors te lle n, e i ne s de r T ie re , die ic h hie r s a h, u m s e ine M ilc h zu e rle ic hte r n, s e i s ie nun golde n ode r nic ht. Als ic h mic h we it ge nu g e r holt ha tte , u m u ns we ite r die Stra ß e e ntla ngzuflie ge n, ha tte s ic h e in ga nze r Ha ufe n Kü he in de r Nä he uns e re s Sta ndo rts ve rs a mme lt und be oba c hte te , wa s wi r trie be n. Es wa r u nhe i mlic h, und ic h wa r f ro h, vo n hie r ve rs c hwi nde n zu kö nne n. Vo n die s e m Pu nk t a n wa re n s tä nd i g ir ge nd we lc he Kü he ne be n de r St ra ß e zu s e he n. Sie ve rfol gte n u ns mit ihre n Bl ic ke n, a ls hä tte i hne n je ma nd ge s a gt, da s s wir komme n wü rde n. Als ic h Aa hz fra gte , wa ru m s ie da s ta te n, a nt worte te e r, e r wis s e e s nic ht. Er ha tte noc h nie e rle bt, da s s Kühe s ic h s o ve rha lte n. T a nda e rklä rte , ihr wä re s o e twa s a uc h noc h nie u nte rge ko mme n. Die s e Infor ma tio n tru g we ni g zu me i ne r Be ru hi gu ng be i. Ic h hie lt u ns lä nge r u nd lä nge r i n de r Luft, we il ic h de n Kü he n ke i ne Ge le ge nhe it ge be n wol lte , mi r wä hre nd de r Pa us e n s o na he zu ko mme n. Als die So nne wie de r a ufgi ng, ha tte ic h u ns be re its bis zur Sta dtgre nze vo n Ba nk C ity ge tra ge n. Ic h wa r e rs c höpft , u nd ic h wü rde e in pa a r Stu nde n Sc hla f bra uc he n, e he wi r we ite r flie ge n konnte n. Ka u m a be r lugte die Sonne übe r die Gipfe l de r na he n Be r ge und s a nd te da s e rs te Lic ht übe r da s La nd, hö rte n die Kühe a uf, u ns a nzus ta rre n, und f i nge n wie de r a n zu gra s e n. Aus irge nde i ne m Gru nd be u nru hi gte mic h da s noc h me hr a ls die Ga ffe re i.

Kapitel 9 »I C H

H A BE M I C H AN D EN

G ES C HM AC K

G EW Ö HN T .«

H. LECT ER

Ic h wa r s o müde , da s s mic h de r ku r ze Ga ng i ns Ze ntru m von Ba nk be ina he u mge bra c ht hä tte . Alle s , wa s ic h noc h tun wollte , wa r u mfa lle n u nd s c hla fe n, we ni gs te ns e in pa a r Stunde n la ng. Aa hz ve rs pra c h mi r, da s s ic h ba ld Ge le ge nhe it da zu be ko mme n wü rde ; a ls o s tolpe rte ic h bra v ne be n i hne n he r. Die Hä nd le r öff ne te n i hre Ge s c hä fte , u nd die Fe ns te rlä de n ve rs c hwa nde n vo n de n Fe ns te rn. Vo n P fe rde n ge zo ge ne Wa ge n s ta nde n i n Re i h und Glie d vor e i ni ge n we ni ge n Ge s c hä fte n, u nd ge na u wie i n Eva de put zte a uc h hie r e i n Ma nn mit Hu t u nd Sc ha u fe l hi nte r de n Pfe rde n he r. Offe nba r wa r da s e in J ob, de n e s in je de r Sta dt ga b. Ic h ko nnte mir a lle rd i ngs ka um vors te lle n, da s s irge nde i n Ki nd s ic h wü ns c he n würde , Pfe rde ä pfe ls a mmle r zu we rde n, we nn e s e inma l groß wä re . Abe r vie lle ic ht wa r da s in die s e r Ku ltur e i n durc ha us a nge s e he ne r Be ruf. Ba nk s a h fa s t ge na us o a us wie Eva de , nur größ e r. Die Ge bä ude wa re n a lle gle ic h groß , und e s ga b höl ze r ne Ge hs te ige . Wir e ntde c kte n e i ne kle ine Ba r ä hnlic h de r , i n de r Gle nda mic h ve rla s s e n ha tte , u nd s e tzte n u ns a n e i ne n T is c h in de r Nä he de s Fe ns te rs zur Stra ß e . Wir wa re n die e inzi ge n Gä s te , u nd ic h wa r he ilfro h, nic ht me hr a uf de n Be i ne n zu s e in u nd mic h be we ge n zu müs s e n. Ve rmutlic h hä tte ic h a n Ort u nd Ste lle e ins c hla fe n kö nne n, hä tte n me i ne Ge fä hrte n mic h ge la s s e n. Als ic h mic h u mblic kte , s a h ic h, da s s die s e Ba r mit de m la nge n T re s e n a uf de r li nke n Se ite , de n Hol ztis c he n

und -s tü hle n be ina he ide ntis c h mit Audry's in Eva de wa r. »Wa s ka nn ic h für e uc h tu n, Le ute ? «, fra gte e i n Ma nn, de r a us de m Hinte r zi mme r ge ko mme n wa r. Er s a h de m Ke rl i n Eva de zu m Ve r we c hs e l n ä hnlic h, bis hin zu s e ine r we iß e n Sc hür ze und de m dre c ki ge n La ppe n i n s e ine r Ha nd. »Dürfte n wi r Sie u m e i n Gla s ihre s be s te n Sa fte s bitte n? «, fra gte ic h. »Ke i n P roble m«, s a gte e r lä c he l nd. »Fa lls Sie a uc h frü hs tüc ke n wolle n, ic h ha be ge ra de he ute Mor ge n e i ne La du ng fris c he r Wa re be komme n. Le c ke r und kna c ki g. « »Kli ngt groß a rtig« , s a gte ic h. »Spä te r vie lle ic ht. Abe r zue rs t möc hte n wir e i nfa c h nur e i n We ilc he n hie r s itze n. « Ba ld da ra uf ka m de r Ma nn mit Ka rotte ns a ft zurüc k und s te llte ihn mit e i ne m s tra hle nde n Lä c he l n a uf de n T is c h, e he e r wie de r in de r Küc he ve rs c hwa nd. »Du ha s t de n J a r go n ja ric hti g gut d ra uf«, s a gte T a nda . »Eine Na c ht a lle in a n e i ne m fre mde n Or t, u nd s c ho n ka nns t du s o wa s? « »Sc he i nt s o«, mu r me lte ic h u nd nipp te a n de m Sa f t. »Finde t i hr e s nic ht a uc h u nhe i mlic h, wie s ic h die Le ute hie r vo n Sta dt zu Sta dt ä hne l n? « »Is t mir a uc h s c ho n a uf ge fa lle n«, s a gte T a nda . »De r T yp, de r de n Pfe rde mis t we gs c ha ufe lt , s ie ht ge na us o a us wie je de r a nde re , de n ic h Du ng ha be s c ha ufe l n s e he n. « Aa hz la c hte ; ic h hi nge ge n ga ffte s ie nu r a n. Ic h wa r e inde uti g zu müde , u m mir Ge da nke n da rübe r zu ma c he n, wa s s ie da ge ra de ge s a gt ha tte . »Ic h f ra ge mic h, wa ru m e s hie r ke i ne Mi lc h gib t«, s a gte Aa hz u nd s ta rrte de n Ka rotte ns a ft mit e ine m Aus druc k de r Absc he u im Ge s ic ht a n. »Ic h gla ube , du würde s t nic ht e i nma l da rum bitte n

wolle n, we nn s ie we lc he hä tte n«, wa ndte ic h e in. » Ic h wa r i n de r Küc he e ine s die s e r Eta blis s e me nts , u nd da ga b e s nic hts a ls Ge müs e u nd nic ht e i ne s a ube re Flä c he . « »Örks «, ma c hte T a nda . »Auß e rde m würde s t du uns wa hrs c he i nlic h hi nte r Git te r bri nge n, we nn du a uc h nur da ra n de nks t, i n e i ne r Di me ns io n volle r Kü he M ilc h tri nke n zu wolle n. « »Ihr z we i ha bt e ine vie l zu le bha fte Fa nta s ie «, ve rkünde te Aa hz , wä hre nd e r die Ka rte a us de r T a s c he zo g und a uf de m T is c h a us bre ite te . Wie de r ha tte s ie s ic h ve rä nde rt. Ic h nippte we ite r a n me i ne m Ka rotte ns a ft, wä hre nd ic h die Ka rte s tudie rte . Ba nk , die Sta dt , i n de r wi r u ns be fa nde n, wa r nu n die ze ntra le Sta dt a uf de r Ka rte . De r Sc ha t z be fa nd s ic h je tzt i n e i ne r Sta dt na me ns Pla c e r. Dre i Stra ß e n führte n a us Ba nk hi na us in dre i ve rs c hie de ne Ric htu nge n, nur u m a m E nde a uf die e ine ode r a nde re We is e na c h e i ni ge n we ite re n Orts c ha fte n in Pla c e r zu la nde n. »Wo hi n je t zt? «, fra gte ic h, wä hre nd ic h s ta rre n B lic ke s die Möglic hke ite n fi xie r te , die die Ka rte uns bot. Da wa re n Stä dte mit Na me n C hip , P ie u nd Bis c uit. Se lts a me Na me n. Alle s in die s e r Dime ns io n ka m mir la ngs a m zie mlic h ulkig vor. T a nda de ute te a uf e ine de r Stä dte . »We nn wir Ske e ve s Pla n fol ge n u nd die Stä dte a ufs uc he n, d ie mit e i ne m ›B‹ be gi nne n, müs s e n wir na c h B is c uit. « »Kli ngt doc h ga nz gut« , s a gte ic h. Aa hz s c hütte lte u nglä ubi g de n Kop f. »So gut wie a lle s a nde re a uc h, ne hme ic h a n. « Er s tudie rte d ie Ka rte noc h e i ne n Mo me nt lä nge r , e he e r s ie wie de r zus a mme nfa lte te und e i npa c kte . Bis c uit be fa nd s ic h a n de r St ra ß e , die a uf de r We s t-

s e ite von Ba nk a us de r Sta dt hi na us und we ite r na c h Norde n fü hrte . Wie e s a us s a h, würde die S ta dt nic ht s c hwe r zu fi nde n s e in. Ic h nippte e rne ut a n me i ne m Sa ft, wä hre nd T a nda de n T ru nk u nd mic h mit e i ne m a nge wide rte n Blic k be da c hte . »Ic h ha be mic h a n de n Ge s c hma c k ge wö hnt«, s a gte ic h, a ls mir kla r wurde , wa s ic h da ta t. Ic h ha tte s c ho n be ina he da s ha lbe Glas ge trunke n. Ic h bot T a nda de n Re s t a n, doc h s ie s c hütte lte nur de n Kopf. »Ne in, da nke . Nic ht in e ine r Mi llio n J a hre . « Sc hulte r zuc ke nd na hm ic h noc h e i ne n Sc hluc k. Da s Ze u g wa r ga r nic ht s o übe l, we nn ma n die e rs te Be ge gnu ng mit de m Aro ma ze rque ts c hte r u nd a us ge pre s s te r Ka rotte n e rs t e inma l übe rs ta nde n ha tte . »Und? Wie fü hls t du dic h? «, fra gte Aa hz. »Er bra uc ht Ru he « , ka m T a nda me i ne r Antwo rt zuvo r. »Da s we iß ic h«, s a gte Aa hz. » Ic h ha be mic h nu r ge fra gt, wie wi r ihm die ve rs c ha f fe n s olle n. Wir kö nne n nic ht i n die Bloc khü tte zurüc kke hre n, für de n Fa ll , da s s Gle nda dort a uf u ns wa rte t. Ic h ha be ke i ne Lus t, mic h ge ra de je tzt u m s ie zu kümme r n. Als o müs s e n wir e in ve rs c hwie ge ne s Plä tzc he n für i hn a uftre ibe n. « »Ei ge nt lic h« , s a gte ic h, u m de n St re it s c ho n im Ke i m zu e rs tic ke n, »fü hle ic h mic h zie mlic h fit. Noc h e in bis s c he n Sa ft u nd e t wa s Ze it zu m Sit ze n, u nd ic h s c hä tze , ic h ka nn uns wie de r e in Stüc k we ite rbri nge n. « T a nda s ta rrte die ora nge fa rbe ne Flüs s igke it a n. »We iß t du«, s a gte ic h u nd be tra c hte te me i ne rs e its de n Sa ft, »ic h we iß zwa r nic ht wie , a be r da s Ze ug hilft wirklic h. « Wir blie be n noc h ze hn Mi nute n s itze n, und ic h tra nk me i ne n Sa ft a us , e he ic h zu de m Wi rt hi nübe r gi ng und fra gte , wie ic h me i ne Sc huld be gle ic he n s ollte .

»Ko mme n Sie zu m Abe nde s s e n zu rüc k«, s a gte e r. »Da s is t mir Be za hlu ng ge nu g. « Ic h da nkte i hm fü r s e ine Ga s tfre u nds c ha ft. Mir wa r z wa r s c hle ie r ha ft , wie de r T a us c hha nde l in die s e r Dime ns io n fu nkt io nie rte , a be r e r b ra c hte o ffe ns ic ht lic h s e hr fre u ndlic he Me ns c he n he rvor. Auf de m Ge hs te i g gi nge n wi r zu m We s te nde de r Sta dt und tippte n uns lä c he l nd a n die Hü te , wa nn i mme r u ns e in Ei nhe i mis c he r be ge gne te . Ic h fü hlte mic h groß a rtig. Die s e n Sa ft zu tri nke n wa r wie e i ne ga nze Na c ht e r hols a me n Sc hla fs . Ic h ha tte z wa r ke i ne A hnu ng, wa s a uß e r Ka rotte n i n de m Ze u g dr i n wa r, a be r ic h hä tte proble mlos s üc htig da na c h we rde n könne n. Wie s ic h he ra us s te llte , ko nnte n wir d ie ric hti ge S tra ß e ga r nic ht ve rfe hle n. Auc h hie r s ta nd e in groß e s Sc hild u nd wie s mit e i ne m dic ke n Pfe il i n R ic htu ng Bis c uit. Um u ns he ru m wa re n noc h e ini ge Hä us e r und Ge höfte und me hre re Hu nde rt Köp fe gra s e nde r Kü he zu s e he n, we s ha lb wir u ns zu nä c hs t zu Fuß a uf de n We g ma c hte n u nd la ngs a m u nd gle ic hmä ß ig durc h die zu ne hme nde Hit ze de s Ta ge s sc hritte n. Sc hlie ß lic h, na c h e twa e ine r Me ile , wa re n wir we it ge nu g a uß e rha lb de r Sta dt, um unge s e he n los zuflie ge n. »Bis t du s ic he r , da s s e s dir gut ge nu g ge ht? « , fra gte Aa hz. »Ha b mic h nie be s s e r ge fü hlt«, ve rs ic he r te ic h ihm. »Ic h gla ube , i n de r nä c hs te n Sta dt we rde ic h die s e n Sa ft a uc h probie re n« , s a gte T a nda . Als ic h me i ne n Ge is t a uf de r Suc he na c h ma gis c he r Ene r gie a us s a ndte , s te llte ic h sc hne ll fe s t, da s s die Ene r gie n i n die s e m Ge bie t we it u mfa ngre ic he r wa re n a ls a n de m Ort, a n de m u ns e re Re is e be gonne n ha tte . Es fie l mi r le ic ht, u ns dre i a uf Knie hö he vo m Bode n zu he be n und da vonzutra ge n. Wä hre nd de r nä c hs te n Stu nde n mus s te n wi r e in ha lbe s

Dutze nd Ma le de n F lu g a bbre c he n u nd zu Fuß we ite r ge he n, we il wi r Le ute a uf u ns zuko mme n s a he n ode r Hä us e r e ntde c kte n, die zu na he a n de r Stra ß e s ta nde n. Und wir müs s e n u nte r we gs a n mi nde s te ns e i ne r Mi llio n Kühe n vorbe i ge ko mme n s e in. Nic ht e i ne ha tte uns i hre r Be a c htu ng für würdi g be fu nde n. Und nic ht e i nma l ha tte ic h e s für nöt i g be fu nde n, mic h hi nzus e t ze n u nd a us zuruhe n. Ei n tolle r Sa ft. Am Na c hmit ta g e rre ic hte n wir Bis c uit, u nd ic h wu rde a llmä hlic h wie de r müde . Wi r s uc hte n u ns e ine n P la tz i n e ine r Ba r , die ge na us o a us s a h wie Audry's u nd die Ba r in Ba nk. Inz wis c he n litte n wir a lle unte r e i ne r wa c hs e nde n Unru he a nge s ic hts de r e nor me n Ä hnlic hke it z wis c he n de n Orte n u nd i hre n Be wo hne r n. Ic h wä re a m lie bs te n da vonge la ufe n, a ls e in Ma nn, de r fa s t ge na us o a us s a h wie die be ide n vora nge ga nge ne n, bis hi n zu de r we iß e n Sc hür ze u nd de m s c hmut zi ge n La ppe n, a us de r Küc he tra t und uns na c h uns e re n Wü ns c he n fra gte . »Nur zwe i Glä s e r von ihre m be s te n Sa ft« , s a gte ic h. »Und Sie s ind s ic he r , da s s Sie ke i n frü he s Abe nde s s e n wü ns c he n? «, fra gte e r. »Ic h ha be ge ra de e ine fris c he La du ng vo n de n Fe lde r n he re inbe ko mme n. Wirk lic h kna c ki g. Wir a lle bra uc he n e ine Me nge E ne r gie , je t zt, wo die Le s e be vors te ht. « Ic h s a h e rs t Aa hz , da nn T a nda a n, e he ic h die Fra ge de s Ma nne s be a nt worte te . »We nn wi r e ine We ile ge s e s s e n ha be n, e s s e n wir vie lle ic ht e twa s . « De r Ma nn lä c he lte s e hr , s e hr bre it, a ls hä tte ic h ge na u die ric hti ge Ant wo rt ge lie fe rt. Da nn gi ng e r u nd ho lte uns uns e re n Sa ft. Ehe e i ne r von u ns noc h e i ne n T on s a ge n ko nnte , ve rs c hwa nd e r wie de r in s e ine r Küc he . »Möc hte mir vie lle ic ht ir ge nd je ma nd e rklä re n, wa s

hie r vor ge ht? «, fra gte T a nda . »So e twa s ha be ic h noc h nie e r le bt«, ge s ta nd Aa hz. »In de r le t zte n Sta dt da c hte ic h, i hr be ide bilde t e uc h da s nur e in. Abe r dies e dre i Orte s ind na he zu ide ntis c h. « »Ge he n wir i m Kre is ode r s o wa s ? «, fra gte ic h. »Is t e s mö glic h, da s s a lle dre i Stä dte e i ge ntlic h nur e i ne Sta dt s ind? « »Ne in. Sie s ind u nte rs c hie dlic h groß , u nte rs c hie dlic h a ufge ba ut u nd lie ge n i n u nte rs c hie dlic he n La nds tric he n«, s a gte T a nda . »Wir s ind o hne Zwe ife l i n ve rs c hie de ne n Stä dte n ge we s e n«, me i nte a uc h Aa hz , »a lle na c h de m gle ic he n Mus te r e rba ut, a lle von de r gle ic he n Art Me ns c he n be völke rt. « »Oka y«, s a gte T a nda . »Da nn ka nn ic h je t zt a ls o mit Fug u nd Re c ht be ha upte n, ic h hä tte s c ho n a lle s ge s e he n. « »Noc h nic ht« , wide rs pra c h ic h i hr. »Da wä re i mme r noc h die Le s e , wa s i mme r da s is t. Und die golde ne Ku h. « T a nda nic kte und s a h Aa hz mit e r ns te r Mie ne a n. »Ic h be ko mme la ngs a m de n Ve rda c ht, de r Sc ha tz is t da s Ris iko nic ht we rt. « Aa hz s ta rrte s ie a n, a ls hä tte s ie de n Ve rs ta nd ve rlore n. »Ma c hs t du Wit ze ? Na c hde m wi r s o we it ge ko mme n s ind? Wir ha be n nur noc h e i n pa a r Stä dte vor uns . « T a nda nic kte , a be r wä hre nd ic h a n me i ne m Sa ft nippte , konnte ic h i hr de utlic h a ns e he n, da s s ihr die s e ga nze Dime ns io n ge wa lti g zu s c ha ffe n ma c hte . Und s ola nge ic h T a nda ka nnte , ha tte i hr noc h nie ir ge nde t wa s wirklic h zu s c ha ffe n ge ma c ht. Aa hz bl ic kte s ic h um, u m s ic h zu ve r ge wis s e rn, da s s uns e r Ga s tge be r i mme r noc h i n de r Küc he wa r, u nd

bre ite te die Ka rte a uf de m T is c h a us . Wie bis he r , s o ha tte s ie s ic h a uc h die s ma l wie de r ve rä nde rt. Nun ha tte n wi r vie r Stra ß e n zur Aus wa hl, u nd a lle Stä dte , die wir e rre ic he n ko nnte n, fi nge n mit › B‹ a n. Bra e wa r die Südlic hs te , da nn ka m B ra wn, da nn Be nt und s c hlie ß lic h, i m Norde n, Be t he l. De r golde ne Sc ha tz wa r je tzt i n e ine m Ort na me ns Donne r ve r ze ic hne t. »So vie l zu me ine m Sys te m«, ko mme ntie rte ic h. »Es ha t s ozus a ge n fu nktio nie rt«, me i nte Aa hz. »Wis s t i hr, vie lle ic ht kö nnte ic h ja noc h e i nma l die Ma gik a us de r Ka rte zie he n. « Ic h ha tte ge ra de me i ne n Ka rotte ns a ft zu r Gä nze e ntle e rt u nd fü hlte mic h wirk lic h s e hr, s e hr le be nd i g und volle r T a te ndra ng. Aa hz s a h s ic h e rne ut zur Küc he ntür u m. »Fü hls t du dic h de nn da na c h? «, fra gte e r da nn. »Ic h ha be da s Ge fühl, ic h we rde s tä rke r, je we ite r wir komme n«, s a gte ic h. »La s s e s ihn ve rs uc he n«, s a gte T a nda . »Da s könnte uns e ine Me nge Umwe ge e rs pa re n. « Aa hz mus te rte mic h a uf me rks a m. Da nn nic kte e r. »Als o los. « Ic h a t me te tie f durc h u nd s c hic kte me i ne n Ge is t a uf die Suc he na c h de r ma gis c he n E ne r gie i n de r Ka rte . Für e ine n Au ge nbl ic k gla ubte ic h, nic hts würde ge s c he he n. Da nn fü hl te ic h e s . Die E ne r gie s trö mte a us de r Ka rte durc h mic h hi ndurc h, u nd ic h le ite te s ie e ile nds i n de n Bode n. Ei ne n Se ku nde nb ruc hte il dre hte s ic h a lle s , da nn wa r e s vollbra c ht. Die Ene r gie wa r fo rt, die Ka rte ga nz nor ma l … für de n Mo me nt. Ic h a tme te noc h e i nma l tie f durc h u nd fühlte die Ans pa nnu ng in me i ne m Le ib. Ic h bra uc hte dri nge nd me hr Ka rotte ns a ft. »Es ha t fu nktio nie rt«, s te llte Aa hz fe s t. »Gute Arbe it, Ske e ve . « Es ge s c ha h nic ht of t, da s s ic h e i n Ko mpl i me nt vo n

me i ne m Me ntor zu höre n be ka m, a ls o ge nos s ic h de n Auge nblic k a us gie bi g. T a nda tä ts c he lte me i ne n Ar m u nd drüc kte mir zur Be lo hnu ng e ine n Kus s a uf die Wa nge . Wa s ga b e s Be s s e res , a ls e ine Aufga be zu e rle di ge n und s ie gut zu e rle dige n? Ic h e r gri ff i hr Gla s und nippte a n i hre m Ka rotte ns a ft, wä hre nd wi r die Ka rte s tudie rte n. Nur e ine Stra ß e führte a us Bis c uit, wo wir u ns de rze it a ufhie lte n, durc h Be t he l u nd we ite r na c h Do nne r. Do nne r wa r noc h i mme r de r O rt mit de r golde ne n Ku h. Wir wa re n de m Sc ha tz s c ho n nä he r ge ko mme n, a ls wir ge da c ht ha tte n. Abe r na c h de r Ka rte zu urte ile n, wa r de r We g bis na c h Be t he l s e hr we it u nd de r na c h Do nne r noc h we ite r. Bis wir a uc h nur de n e rs te n de r be ide n Orte e rre ic he n konnte n, wä re e s mitte n i n de r Na c ht. Ic h ko nnte nur hof fe n, da s s die Kühe uns nic ht be oba c hte n wü rde n. »Bis t du e r holt ge nu g, u m we ite r zu zie he n? « , fra gte Aa hz. Ic h kippte da s ha lbe Gla s Ka rotte ns a ft a uf e inma l hi nu nte r u nd nic kte . »Sc hütte da s in e ine n de r Wa s s e rka nis te r, ja ? « T a nda nic kte , wä hre nd ic h mic h e r hob u nd zu de r T ür zu m Hi nte r zi mme r gi ng. Dort klop fte ic h, u nd de r Wirt ka m he ra us . »Wa s könne n wi r i m T a us c h ge ge n die wu nde rba re n Drinks tu n, die Sie uns s e rvie rt ha be n? « Er lä c he lte , a ls hä tte ic h s c ho n wie de r die Za ube rwo rte ge s proc he n. »Ko mme n Sie e infa c h ba ld ma l zu m Es s e n wie de r. « »Ic h ve rs pre c he e s «, s a gte ic h u nd t ippte a n me i ne n Hut. »Da nke . « De r Ma nn b lie b lä c he l nd a n Ort u nd Ste lle s te he n u nd s a h zu, wie wir gi nge n, a ls wä re n wir s e ine Ki nde r und

ge ra de a uf de m We g in die Sc hule . Mitte n i n de r Na c ht wa nde rte n wi r du rc h Be t he l. Die Sta dt s a h ge na us o a us wie a lle a nde re n, u nd ob wo hl a lle Fe ns te r und T üre n ve rra mme lt wa re n, e rka nnte ic h im Vorbe i ge he n da s Ge ge ns tüc k zu Audry's Ba r. Wä hre nd de r le t zte n Stu nde n, s e it wir gle ic h na c h Ei nbruc h de r Dunke l he it e i ne Ra s t e inge le gt ha tte n, be oba c hte te n u ns die Kü he wie de r. Wie wi r s o a n de m We ide la nd vorbe if lo ge n, bote n wir de n Kü he n e i ne e inzi ga rti ge Abe ndu nte r ha ltu ng. T a us e nde u nd Abe rta us e nde von Kü he n s ä umte n die Stra ß e und wa rte te n da ra uf, da s s wir a n i hne n vorübe r zo ge n. Ic h ha tte ke ine Ahnu ng, wa ru m s ie da s ta te n ode r wo he r s ie wus s te n, da s s wir komme n würde n, a be r e s ga b nic ht da s kle i ns te Stüc k Stra ß e , a n de m s ic h die Kü he nic ht zu be ide n Se ite n a ufge s te llt hä tte n. Und obwo hl e s ke ine Zä u ne ga b , tra t ke ine vo n i hne n a u f die St ra ß e und ve rs uc hte , u ns a ufzu ha lte n. Na c h e ine r We ile hörte ic h a uf, s ie a nzus e he n. Ihre groß e n Au ge n, die im Mo ndlic ht s c hi mme r te n, ze r rte n nur u nnöti g a n me i ne n Ne rve n. Me ine Flie ge re i wurde be s s e r und be s s e r, je we ite r wir ka me n, u nd da de r Mo nd fa s t voll wa r , ko nnte ic h die Stra ß e gut e rke nne n. Fa s t e ine Stunde s c ha ffte ic h nu n i m No n-Stop -Flu g, e he ic h e i ne Pa us e e inle ge n mus s te , u nd wir ka me n gut vora n, nic ht zule t zt da nk de s übe rwie ge nd fla c he n T e rra ins . So ge r n ic h s c ho n f rü he r ge tru nke n hä tte , we il ic h mic h e r ma tte t fü hlte , z wa ng ic h mic h doc h zu wa rte n, bis wir zu Fuß durc h Be the l gi nge n, e he ic h de n le t zte n Re s t de s Ka rotte ns a fts zu mir na hm, de n T a nda für mic h a ufbe wa hrt ha tte . Sc ho n die s e s ha lbe Gla s s c he nkte mi r ge nu g Kra f t, um we ite r zu ma c he n, a ls hä tte ic h e i ne ga nze Na c ht gut ge s c hla fe n. Es wa r, a ls würde mir de r Sa ft die Mö glic h-

ke it ge be n, a lle E ne r gie n u m mic h he ru m zu nut ze n, u m uns übe r de r Stra ße zu ha lte n und zu m Sc ha t z zu tra ge n. Be i So nne na uf ga ng hörte n die Kü he wie de r a uf, u ns zu be oba c hte n u nd gra s te n, a ls wü rde n wir s ie nic ht i m Mi nde s te n i nte re s s ie re n. Ei ne We ile wa r ic h be i na he be le idigt, bis mir k la r wurde , wa s ic h da für Ge da nke n wä l zte . Wie konnte e ine Ku h, die mic h nic ht be oba c hte te , wä hre nd ic h vorübe rflo g, mic h be le idige n? Da s e rga b ke ine n Sinn. Am Vor mi tta g ka me n wir zu e i ne r kle i ne n Sta dt, noc h imme r we it vo n uns e re m Zie l Donne r e ntfe r nt. Sie wa r vie lle ic ht ha lb s o groß wie Eva de und nu r e in wi nzi ge r Punkt a uf u ns e re r Ka rte . De r Sa ft, de n ic h mitte n i n de r Na c ht ge tru nke n ha tte , ha tte s e ine E ne r gie lä ngs t a bge ge be n, u nd ic h wa r s o müde , da s s ic h nu r noc h u mfa lle n und s c hla fe n woll te . Wie ic h be i m A nblic k de r kle i ne n Sta dt ge hoff t ha tte , ga b e s a uc h hie r e ine Ba r, die a us s a h wie Audry's . Sie wa r le e r, wie die a nde re n, u nd wir tra te n e i n u nd s e t zte n uns a n u ns e re n übl ic he n T is c h. Ic h f lä zte mic h a uf de n Stuhl vor de m Fe ns te r, f ro h, noc h a m Le be n zu s e in. Es ga b nu r e i n Proble m mit de m Ka rotte ns a ft: We nn die Wirku ng na c hlie ß , wa re n die E nt zu gs e rs c he i nu nge n be ina he u ne rträ glic h. Wollte n wir Do nne r bis Mitte rna c ht e rre ic he n, da nn bra uc hte ic h a uf de r Ste lle e ine n Sc hus s ode r zwe i von de m golde ne n Le be ns e li xie r. Die s e Ba r s a h nic ht nur a us wie Audry's ; s ie w ar wie Audry's . Und a ls de r Ke rl mit de r we iß e n Sc hür ze und de m dre c ki ge n La ppe n a us de m Hi nte r zi mme r ka m, übe rra s c hte mic h da s ga nz und ga r nic ht. »Wa s ka nn ic h für e uc h tu n, Fre mde ? « »We nn e s Ihne n nic hts a us ma c ht« , s a gte ic h, be vor Aa hz ode r T a nda e ine n T on he ra us be ka me n, » hä tte n wir ge r n dre i Glä s e r ihre s be s te n T runks . « De r Ma nn s tra hlte , wis c hte s ic h die Hä nde a n de m

La ppe n a b und s pra c h die Worte , die ic h zu hö re n e r wa rte te . »Ke i n Proble m. Si nd Sie s ic he r, da s s Sie ke in Mitta ge s s e n wolle n? Ic h ha be ge ra de e ine Wa ge nla du ng fris c he r Wa re he re i nbe ko mme n. Alle s ric hti g k na c ki g. Sie we rde n a ll i hre Kra ft bra uc he n, je t zt , wo die Le s e be vors te ht. « »Da nke , Pa rt ne r« , s a gte ic h. »Da s klingt wi rklic h gu t, a be r ic h de nke , wi r we rde n e rs t ma l mit de m Sa ft a nfa nge n, we nn e s Ihne n nic hts a us ma c ht. « »Ke i ne s we gs «, ve rs ic he rte e r. Auge nblic ke s pä te r ka m e r mit dre i Glä s e rn Ka rotte ns a ft wie de r a n u ns e re n T is c h u nd s tra hlte u ns a n, wä hre nd e r die Ge trä nke a bs e tzte . Da nn ve rs c hwa nd e r e rne ut in de r Küc he . »Oka y, da s re ic ht«, ve rkü nde te T a nda und s ta rrte de m Ma nn hi nte r he r. »Mir lä uft e s a llmä hlic h ka lt de n Rüc ke n hi nu nte r. « »Wa s de nn« , ko nte rte Aa hz , »die ga f fe nde n Kü he le tzte Na c ht ha be n dir da für nic ht ge re ic ht? « »Oka y, e s lä uft mir e is ka lt de n Rüc ke n hi nu nte r«, korri gie rte s ic h T a nda . Ic h le e rte da s e rs te Gla s Ka rotte ns a ft zur Hä l fte , le hnte mic h zu rüc k u nd wä r mte mic h a n de m wu nde rvolle n A ro ma . Mir wa r s c hle ie r ha ft, wie ic h je o hne da s Ze u g ha tte le be n könne n. »Ic h gla ube , du ve rlä s s t dic h zu s e hr a uf de n Sa f t«, ve rkünde te Aa hz u nd s a h da be i s o müde a us , wie ic h mic h noc h vor e in pa a r Mi nute n ge fü hlt ha tte . »Ic h gla ube , du s ollte s t i hn e i nma l ve rs uc he n«, ko nte rte ic h, »fa lls du wi rklic h vor ha s t, he ute Na c ht a uf Sc ha t zs uc he zu ge he n. « Er s c hütte lte de n Kop f. »Ic h gla ube , e s re ic ht vol lko mme n, we nn e ine r vo n

uns na c h Ka rotte ns a ft s üc hti g is t. « »De in Pe c h« , komme ntie rte ic h. Wa s Aa hz zu e i ne m Sti r nru nze l n ve ra nla s s te , e he e r die Ka rte he rvor zo g. Die s ma l ha tte s ie s ic h nic ht ve rä nde rt. Me ine Ma gik ha tte fu nktio nie rt. Uns e r Zie l la g noc h imme r in Do nne r, wa s de m Ans c he i n na c h noc h zie mlic h we it e ntfe r nt wa r. Ic h würde a lle E ne r gie bra uc he n, de re r ic h ha b ha ft we rde n ko nnte . Sc hne ll s c hütte te ic h e i n we ite re s Vie rte lgla s Ka rotte ns a ft hi nu nte r. Als wir, na c hde m ic h da s üblic he Progra mm mi t de m Ke rl mit de r Sc hü rze durc hla ufe n u nd ve rs proc he n ha tte , zu m Abe nde s s e n zu rüc kzuko mme n, die Ba r ve rla s s e n wollte n, ha tte ic h be re its a nde rt ha lb Glä s e r Sa ft ge tru nke n u nd de n Re s t in e i ne Wa s s e rfla s c he ge s c hütte t. Ic h wa r fit ge nu g, die Na c ht zu übe rs te he n. Sowe it e s mic h be tra f, ko nnte n Aa hz u nd T a nda ge r n s c hla fe n, wä hre nd ic h uns zu u ns e re m Zie l flog. Sie ha tte n s owie s o nic hts zu tun, a ls o wa rum nic ht? Spä te r a m Na c hmitta g ka m e s mir vor , a ls s c hlie fe n s ie ta ts äc hlic h, wä hre nd ic h s ie in Knie hö he übe r die Stra ß e trug. Wir a lle ko nnte n vo n Glüc k re de n, da s s ic h me i ne n Ka rotte ns a ft ha tte . Wie de r Zu fa ll e s wollte , s tie ß e n wir a uf de m We g na c h Donne r a uf e i ne we ite re kle i ne Orts c ha ft , die a uf de r Ka rte übe r ha upt nic ht ve rze ic hne t wa r. Sie umfa s s te vie lle ic ht z wa nzi g Ge bä ude , s a mt und s onde rs ve rra mme lt u nd ve rrie ge lt. T rotzde m wollte Aa hz ke i n Ris iko e inge he n, we s ha lb wir u ns de m Ort zu Fuß nä he rte n. Wir ha tte n da s Dorf fa s t durc hque rt, a ls a uf e inma l je de e inze l ne T ür im Ort mit la ute m Kra c he n a ufge r is s e n wurde . Es wa r e ine du nkle , s tille Na c ht. Die So nne wa r unte r -, de r Mo nd noc h nic ht a uf ge ga nge n. De r plötzlic he Lä r m hä tte mic h vor Sc hre c k be ina he a us de r Ha ut fa h-

re n la s s e n. »Wa s is t pas s ie rt? «, fra gte T a nda pe rple x. Ic h ha tte nic ht die ge ri ngs te Ahnu ng. Na c h a lle m, wa s ic h s e he n konnte , wa re n s ä mtlic he Be wo hne r de s Orte s , a lle unte rs c hie dlic h ge kle ide t, ma nc he s o ga r noc h i n ihre n Na c ht he mde n, wie Zo mbie s a uf die Stra ß e ge tre te n und torke lte n nu n i n ge ra de r Li nie ge n We s te n a us de m Dorf hi na us . Ra s c h t ra te n wir a uf de n Ge hs te i g, u m de n We g f re izu ma c he n, a ls die Me ns c he nke tte i n de r St ra ß e nmi tte vorübe rzo g. In i hre n Auge n wa r ke in Fu nke n Le be n zu e rke nne n, ge s c hwe i ge de nn e in i nne re r Ka mp f ge ge n wa s a uc h imme r mit i hne n vor s ic h gi ng. »Be re ite dic h da ra uf vor, u ns na c h Vor te x Nr. 6 zurüc kzubri nge n« , flüs te rte Aa hz T a nda zu. »Oh, da ra uf bi n ic h s c ho n s e it T a ge n vorbe re ite t«, e nt ge gne te s ie . De r le tzte Dorfbe wo hne r ma rs c hie rte a n u ns vorbe i, und die S ta dt blie b ve rla s s e n u nd mit we it ge öf f ne te n T üre n zurüc k. Ic h wus s te be im be s te n Wille n nic ht, wa s wir nu n tu n s ollte n, a ls o na hm ic h die Fe ldfla s c he a us me i ne r T a s c he u nd tra nk de n Re s t de s z we ite n Gla s e s Ka rotte ns a ft, u m a uf da s vorbe re ite t zu s e in, wa s a uc h imme r da a uf uns zuko mme n moc hte . Aa hz wi nkte u ns zu, de n E i nhe i mis c he n zu fol ge n, und s o s c hlic he n wir mit e i ne m Abs ta nd vo n dre iß ig Sc hri tte n zu de r le tzte n Pe rs on i n de r Re i he hi nte r i hne n a uf e xa kt de r Stra ß e a us de m Dorf hi na us , de r wir s o ode r s o ha tte n folge n wo lle n. J e we ite r wir da s Dorf hi nte r u ns lie ß e n, de s to me hr re c hne te ic h da mit , die Kü he zu e rblic ke n, die a uf u ns wa rte te n, u m nu n die Zo mbie dörfle r a nzu ga ffe n, a be r we it und bre it wa r nic ht e i ne Ku h zu s e he n. Abe r e s ga b e i ne n Ha ufe n na c kte r Le ute , die s ic h gä hne nd a uf de n Fe lde r n s tre c kte n, a ls wä re n s ie ge ra de

a us e ine m tie fe n Sc hla f e rwa c ht. Die Dörfle r s e tzte n unge rü hrt ihre n Zo mbie ma rs c h fort, a ls s ic h die Na c kte n vo n de n Fe lde r n nä he rte n. De r e rs te Na c kte , de r s ic h ga nz i n uns e re r Nä he zu de n Dörfle rn vo r ge a rbe ite t ha tte , s c hna ppte s ic h e i ne n a lte n Ma nn i m Na c ht he md, d rüc kte i hm de n Kop f i n de n Na c ke n und bis s in s e ine n Ha ls . »Va mpire «, flüs te rte T a nda . Hi nte r u ns e rhob s ic h de r Voll mo nd übe r die Hüge l und ta uc hte da s Fe s tma hl i n s c hi mme r nde s Lic ht , wä hre nd s ic h i mme r me hr Va mpi re i hre n T e il de s re ic h ge de c kte n T is c he s holte n. Als o da s wa r die Le s e ? Ic h konnte e s nic ht fa s s e n. Die Kühe wa re n Va mpire , u nd i hr Gru nd na hru ngs mitte l wa r die hie s i ge Be völke ru ng. Ke i n Wu nde r, da s s die Le ute i n de n Stä dte n a lle nur Ge müs e a ß e n und A ngs t vor de r Dunke lhe it ha tte n. Die Le ute , die in die s e n Stä dte n le bte n, wa re n nic hts we ite r a ls Vie h, da s für die mo na tlic he Sc hla c htu ng ge mä s te t wurde . Hie r wa re n die Kü he die He rre n. »Ihr s e id nic ht i n de r Le s e - Li nie «, i nfor mie rte u ns e ine tie fe , fre u ndlic he Sti mme von hi nte n. Wie e in Ma nn wi rbe lte n wi r a lle dre i he ru m, u m uns z we i na c kte n Le ute n ge ge nübe r zus e he n, e i ne m Ma nn und e i ne r Fra u. Ihre Körpe r wa re n pe rfe kt ge ba ut , ihre Mus ke ln ge s pa nnt, die Auge n groß und bra un wie die de r Kühe , die je de Na c ht die Stra ße ge s ä umt ha tte n. Die Fra u wa r e ine de r s c hö ns te n Ve r tre te ri nne n i hre s Ge s c hle c hts , die ic h je na c kt ge s e he n ha tte . Ne in, s ie wa r die Sc hö ns te . Und s c ho n na c h e i ne m e i nzi ge n B lic k in i hre Au ge n wol lte ic h mic h i hr hi nge be n. Wa s kü mme rte e s mic h da noc h, ob s ie mic h be iß e n wollte ode r nic ht. Im nä c hs te n Mo me nt hie b de r Sa nds tur m a uf Vorte x Nr. 6 a uf mic h e i n u nd e ntris s mic h de m Ve rla nge n, zu m

z we ite n Ma l inne r ha lb e i ne r Woc he we ge n e i ne r s c hö ne n Fra u e ine n Na rre n a us mir zu ma c he n.

Kapitel 10 »I C H

K AN N J E DE R Z EI T A UF HÖ REN .«

S. HO LMES

Die hunde r t mü hs e li ge n Sc hri tte durc h de n Sa nds tur m zu de r Bloc k hütte s c hie ne n je de s Ma l lä nge r zu da ue r n, we nn ic h s ie ta t. Mir wa r s c hle ie r ha ft , wa ru m wir nic ht e infa c h de n D- Hüp fe r ne hme n ko nnte n, um di re kt i n die Hütte zu s pri nge n u nd Wi nd u nd Sta ub a us de m We g zu ge he n. Soba ld wie de r Ru he e inge ke hrt wä re , wollte ic h T a nda da na c h fra ge n. Als wir u ns de r Hütte nä he rte n, s i gna lis ie rte T a nda mit e r hobe ne r Ha nd , da s s wir s te he n ble ibe n s ollte n. Ic h konnte ka u m die dunkle n Umris s e de r Hütte i m Stur m a us ma c he n, u nd die s ma l bra nnte ke i n Lic ht i m Fe ns te r. T a nda ta t e twa s mit i hre n Ar me n, ve r mut lic h e i ne Art ma gis c he r Abta s tu ng, die nur pro fe s s ione lle n Mörde r n zu gä nglic h wa r. Da nn be de ute te s ie uns mit e i ne m Wi nk, da s s ke ine Ge fa hr dro hte u nd wir we ite r ge he n s ollte n. De mna c h wa rte te Gle nda nic ht i n de r Hütte a uf uns . Plötzlic h blit zte vor me i ne m ge is tige n Au ge e in Bild von i hr u nd e ine m Ku hva mpi r a uf, de r ihr ir ge ndwo mitte n a uf de r S tra ß e da s Blut a us de m Ha ls s og. Be de nke n Sie , wa s s ie mir a nge ta n ha tte , s o we rde n Sie s ic h vors te lle n kö nne n, da s s ic h i n de n ve r ga nge ne n T a ge n s c hon we ni ge r ne tte Ge da nke n i n Be zu g a uf Gle nda ge he gt ha tte . Wir gi nge n hi ne i n u nd s c hlos s e n die T ür, u m u ns vor de m Stur m zu s c hüt ze n. »Sind wir a bge s c hir mt? «, f ra gte Aa hz. »Voll u nd ga nz«, a nt worte te T a n da . »Ske e ve ha tte Re c ht ; hie r gibt e s e nor me E ne r gie n. Ic h ka nn de n

Sc hild a ufre c ht e rha lte n, s o la nge wi r ihn bra uc he n. « »Als o ka nn Gle nda nic ht e i nfa c h übe r ra s c he nd hie r a ufta uc he n? « , fra gte ic h u nd gi ng zu m Ofe n, u m i hn a nzuzü nde n, e he ic h me ine n Ma nte l a ble gte . »Unmö glic h«, ve rs ic he rte mir T a nda . »We nn s ie hie rhe r zurüc ks pri ngt, wi rd s ie s ic h da dra uß e n in de m Sa nds tur m zie ml ic h s c hmut zi g ma c he n. « Aa hz la c hte . »So e twa s pas s ie rt a uc h ne tte re n Dä mone n. « »Wollt i hr e t wa s e s s e n? «, fra gte T a nda und wü hlte i n de n Sc hrä nke n, wä hre nd ic h a m T is c h Pla tz na hm. »Nur e twa s Ka rotte ns a ft« , s e ufzte ic h. Ic h fü hlte , wie me i n Körpe r e r ns t ha ft e r müde te , a ls hä tte je ma nd de n Stöps e l ge zo ge n u nd me i ne ga nze Re s te ne r gie wä re a us mir he ra us ge s trö mt. Ic h wü hlte i n me i ne r T a s c he na c h de r Fe ldfla s c he , die ic h be i mir ge ha bt ha tte . Sie wa r nic ht me hr dort. Ic h s uc hte noc h e i nma l, u nd s ie wa r i mme r noc h we g. Ic h konnte mic h nic ht e ri nne r n, i r ge nde t wa s mit i hr ge ma c ht zu ha be n, a be r na türlic h kö nnte ic h s ie vo r Auf re gu ng fa lle n ge la s s e n ha be n, a ls ic h ge s e he n ha tte , wie s ic h die Kühe i n Va mp ire ve rwa nde lte n und a n de n Me ns c he n nä hrte n. »Ha s t du die a nde re Fe ldfla s c he mit Sa ft? «, f ra gte ic h Aa hz. »Ic h fürc hte , ne i n, Ki nd«, s a gte e r. » Ha b s ie a uf Quwe yd zurüc k ge la s s e n, a ls wir we gge s pru nge n s i nd. « Me ine e rs te Re a ktio n be s ta nd da ri n, i hm ke i n Wort zu gla ube n. Da nn gi ng mir a ll mä hl ic h a uf, da s s e r ta tsä c hlic h de n Re s t me i ne s Ka rotte ns a fts zurüc k ge la s s e n ha tte , und die Re a ktion da ra uf wa r u nge zü ge lte r Zor n. »Wir ko nnte s t du da s tun? «, brüllte ic h. »Wa r ga nz e infa c h. « Er de mo ns trie rte mir , wa s e r me i nte , i nde m e r i n s e i-

ne T a s c he grif f, e i ne uns ic htba re Fe ldfla s c he he rvo rzo g und a uf de n Bode n fa lle n lie ß . »Abe r wa s s oll ic h ohne de n Sa ft ma c he n? « Wie de r ha tte ic h na c h Le ibe s krä fte n ge b rüllt. Ic h br auchte de n Ka rotte ns a ft ; ic h bra uc hte da s Ze u g mit je de r Fa s e r me ine s Körpe rs . »Du wi rs t je tzt e rs t ma l zie mlic h la nge s c hla fe n«, s a gte T a nda und lä c he lte mir zu. Sc ho n die Er wä hnu ng ma c hte mic h s c hlä f ri g. T rotzde m ko nnte ic h nic ht fa s s e n, da s s s ie mir da s a nge ta n ha tte n. »Ei ne m Ma nn s e ine n Ka ro tte ns a ft we gzu ne hme n is t nic ht ne tt. « »Ic h we iß «, s a gte T a nda . »Abe r wir ha be n e s nur zu de ine m Be s te n ge ta n. Du ha s t s e it dre i T a ge n nic ht ge s c hla fe n. Du mus s t e ndlic h zur Ru he ko mme n u nd dic h e in bis s c he n hi nle ge n. « Die Müdigke it s c hlu g übe r mir zus a mme n wie We lle n a n e i ne m Stra nd. Ic h b ra uc hte a ll me i ne Kra ft , a uc h nur de n Ge da nke n zu fa s s e n, i hr zu s a ge n, da s s ic h ke i ne n Sc hla f bra uc hte . Wie ko nnte s ie e s wa ge n, mi r zu e rzä hle n, wa s ic h bra uc hte ? Wie konnte Aa hz e s wa ge n, me i ne n Sa ft zu rüc kzula s s e n? Ha tte ic h i hm de n Sa ft nic ht i m gute n Gla ube n a nve rtra ut? »Ic h bra uc he ke i ne Ru he « , s a gte ic h, u nd me i ne Sti mme kla ng ir ge ndwie komis c h i n me ine n O hre n. »Wie wä re e s , we nn du dic h für e i n pa a r Mi nute n hi nle gs t, u nd da nn s pre c he n wir da rübe r? «, s a gte T a nda , wä hre nd s ie mir a uf die Be ine ha l f und mic h zu de m kus c he lig we ic h a us s e he nde n Be tt a n de r Wa nd fü hrte . »Na ja , vie lle ic ht e ine Mi nute «, s ä us e lte ic h.

Wa s konnte e i ne Mi nute s c ho n s c ha de n? Ic h ko nnte me i ne E ne r gie re ge ne r ie re n u nd T a nda da nn übe rre de n, mic h zu me i ne m Sa ft zurüc k zubri nge n. »Nur e ine Mi nute «, s a gte ic h. Zu mi nde s t gla ube ic h, da s s ic h da s s a gte . Vie lle ic ht a be r a uc h nic ht, de nn vo n de m Mo me nt a n, in de m me in Kopf da s Kis s e n be rü hrte , e ri nne re ic h mic h a n ga r nic hts me hr. Ic h e r wa c hte mit s c he uß lic he n Kopfs c hme rze n u nd e ine m Ge s c hma c k a uf de r Zu nge , de r ir ge nd wo z wis c he n Pfe rde s c he iß e und ve rga mme lte n Ka rotte n e i nzuo rd ne n wa r. Ic h dre hte mic h he ru m, u nd de r Sc hme r z wu rde noc h s c hli mme r. Es poc hte i n me i ne m Sc hä de l , a ls würde mir je ma nd e i ne n Ha mme r be s tä ndi g z wis c he n die Auge n prüge l n. »Oooohhh«, ma c hte ic h u nd le gte be ide Hä nde a n de n Kopf , in de r Ho ff nu ng, die Qua le n s o linde r n zu kö nne n. »De r s c hla fe nde Le hrli ng e r wa c ht« , ko mme ntie rte Aa hz , u nd s e i ne Sti mme wa r vie l zu la ut für de n wi nzige n Ra u m z wis c he n me i ne n O hre n. »Unte r Sc hme r ze n, wie e s a uss ie ht«, brüllte T a nda . »Bitte , flüs te rt« , fle hte ic h s ie a n, doc h me i ne Ke hle wa r s o troc ke n, da s s die Worte nic ht wirklic h übe r me ine Lippe n ka me n. Ic h wollte s te rbe n. Wa ru m ha tte n s ie mic h nic ht e i nfa c h i m Sc hla f e r mo rde t? Abe r vie lle ic ht ha tte n s ie e s ja ve rs uc ht, u nd da s wa r de r Grund für me i ne Sc hme r ze n. Ic h hä tte mic h a uc h ge r n übe r ge be n, a be r da s wa r unmö glic h, da in me i ne m Ma ge n re i n ga r nic hts wa r, da s ic h hä tte e rb re c he n kö nne n. T rotzde m fü hlte s ic h die s e r Ma ge n a n, a ls ve rs uc he e r, s ic h he ra us zu wi nde n und übe r me i ne n Ga ume n zu e ntko mme n. Die T a ts ac he , da s s s ic h die ga nze We lt u m mic h d re hte , t ru g a uc h nic ht ge ra de zur Li nde ru ng me i ne s Le ide ns be i.

Me hr a ls a lle s a nde re wollte ic h je doc h die Albträ ume von Kü he n, die s ic h i n Va mpire ve r wa nde lte n, u nd e i ne r Dime ns io n, i n de r die Me ns c he n nur a ls Na hru ngs mit te l die nte n, ve r ge s s e n. Wa s für e in fu rc htba re r Albtra u m. Da s wa r da s le tzte Ma l, da s s ic h Ka rotte ns a ft ge t ru nke n ha tte , we nn da s Ze ug de ra rti ge Vis ione n he ra ufbe s c hwo r. T a nda ka m zu mi r u nd k nie te s ic h ne be n mic h. Ic h fühl te ihre Ha nd a uf me i ne r Stir n. Da nn durc hs trö mte mic h e i ne s a nfte Kra ft , die Sc hme r z u nd Übe lke it mit s ic h na hm. Wa s a uc h i mme r s ie da ta t, e s fü hlte s ic h gut a n. Im nä c hs te n Mo me nt e nt fe r nte s ie s ic h wie de r, und ic h s c hlu g die Au ge n a uf. Me i n Kopf ta t nic ht me hr ga r s o we h, u nd die We lt, die vor he r vo n a lle n Se ite n a uf mic h e inge s tür zt wa r , ha tte s ic h zu rüc k ge zo ge n. Auß e rde m e rka nnte ic h, da s s da s , wa s ic h für ka rotte ns a fti ndu zie rte Albträ u me ge ha lte n ha tte , ta ts ä c hlic h pa s s ie rt wa r. »Ha t e s ge holfe n? «, fra gte T a nda . Ic h nic kte und wü ns c hte mi r s ofort, ic h hä tte e s nic ht ge ta n. Sie ha tte mi r de n Sc hme rz ge no mme n, a be r me i ne übrige n P roble me – e in ve rä r ge rte r Ma ge n u nd e i ne be s tä ndig kre is e lnde We lt – wa re n mir tre u ge blie be n. T a nda bra c hte mir e i n Gla s Wa s s e r und ha lf mi r a uf, da mit ic h tr i nke n ko nnte . »Na , s o e in Ka te r ma c ht doc h Spa ß , nic ht wa hr, Ke rlc he n? «, fra gte Aa hz. »Ne in«, bra c hte ic h na c h de m e rs te n kle i ne n Sc hluc k krä c hze nd he rvor. »T ut e r nic ht. « »Da ra n s ollte s t du dic h e ri nne r n, we nn du da s nä c hs te Ma l e ine n dra uf ma c he n wi lls t. « Sc ho n de r Ge da nke a n de n b loß e n Anbl ic k von Ka rotte ns a ft re ic hte , da s s s ic h mir de r Ma ge n dre hte .

»Wa r Alkohol i n de m Ka rotte ns a ft? « »Ne in, da wa r a nde re s Ze ug dri n« , s a gte Aa hz. » Ei n Ze u g, vo n de m ic h a nne hme , da s s e s die Le ute i n die s e n Stä dte n be s onde rs s c hma c k ha ft für die Va mpire ma c ht. « Me in Ma ge n s c hlu g Pur ze lbä u me . »Und i hne n mö glic he rwe is e hilft , s ie unte r Ko ntrolle zu ha lte n« , fü gte T a nda mit e i ne m vie l s a ge nde n B lic k in me i ne Ric htu ng hi nzu. »De nks t du, du ka nns t a ufs te he n und ve rs uc he n, e t wa s zu e s se n? « »Ve rs uc he n ka nn ic h e s «, s a gte ic h. » Ve rs pre c he n nic ht. « »Da s s oll re ic he n. Du mus s t e twa s in de n Ma ge n be komme n. « »Wie la nge ha be ic h ge s c hla fe n? « , f ra gte ic h, a ls ic h a ufs ta nd und zu m T is c h s c hlurfte . Dort a nge ko mme n, lie ß ic h mic h a uf e ine n Stu hl fa lle n u nd ve rs uc hte , dort zu ble ibe n, wä hre nd s ic h die We lt wie de r e inma l dre hte . »Etwa z wöl f Stu nde n« , s a gte Aa hz. »Wir wol lte n ge ra de na c h Qu we yd zurüc kke hre n, a ls du dic h wie de r ge rü hr t ha s t. « »Ohne mic h? « , fra gte ic h u nd s ta rrte me i ne m Me ntor dire kt in die Auge n. Me ine of fe nba r re c ht s c hoc kie rte Mie ne e ntloc kte i hm e in Gri ns e n. »Nur u m u ns u mzus e he n u nd e i n bis s c he n nä he r a n Donne r he ra nzuko mme n, wä hre nd die Va mpire wie de r Kü he s i nd. Wi r hä tte n dic h gut a bge s c hir mt hie r ge la s s e n und wä re n i n e in pa a r Stunde n zu rüc k ge we s e n. « »Du wills t i mme r noc h ve rs uc he n, zu de m Sc ha t z vorzus toß e n? «, fra gte ic h. Ic h ko nnte ka u m gla ube n, da s s Aa hz ta ts ä c hlic h wie de r i n die s e Di me ns io n zurüc kke hre n woll te , u ms o we ni ge r , da s s e r a lle n Er ns te s na c h e i ne r Gold- Milc h- Ku h s uc he n woll te , die s ic h da nn

doc h in e i ne n Va mpir ve r wa nde l n würde . »Kla r« , s a gte e r nur. »Wir s i nd vie l zu na h dra n, u m je tzt a ufzu ge be n. « »Und wa s wills t du tu n, we nn du die golde ne Ku h ge funde n ha s t? « »Da s ha be ic h ihn a uc h s c ho n ge f ra gt«, ko mme ntie rte T a nda . »Da s übe rle ge ic h mi r, we nn e s s o we it is t«, s a gte Aa hz. Ic h nic kte . »Da nn ka nn ic h ja froh s e in, da s s ic h früh ge nu g a ufge wa c ht bin. « »Ic h gla ube nic ht, da s s du je tzt s c ho n i ms ta nde bis t, mit u ns zu ko mme n«, s a gte T a nda u nd s e rvie rte mir e in kle ine s Sa nd wic h und e in Gla s Wa s s e r. »Mir ge ht e s gut« , wide rs pra c h ic h. »Ei n bis s c he n Ka rotte ns a ft, u nd ic h ka nn wie de r e i ne we ite Stre c ke flie ge n. « Die Stille im Inne re n de r Hütte wo g s c hwe r. Ic h s a h e rs t Aa hz , da nn T a nda a n u nd lä c he lte . »Nur e in Wit z. « Aus e ine m mir u ne rfi nd lic he n Gru nd la c hte ke ine r von be ide n. Ne be n de r St ra ß e we ide te n me hr u nd me hr Kü he , He rde n, größ e r a ls wi r s ie zuvor i n de n a nde re n Ge ge nde n ge s e he n ha tte n. Ic h wa r nur f ro h, da s s s ie s ic h nic ht a m Stra ß e nra nd ve rs a mme lt ha tte n, u m uns zu be oba c hte n. Die La nds c ha ft wa r re c ht be r gi g ge wo rde n, u nd die Stra ß e s c hie n ge ra de we gs a uf e in zie mlic h groß e s Ge birge zu zus te ue r n. Ic h ga b mic h de r Ho ff nu ng hi n, da s s s ic h Donne r a uf die s e r Se ite de s Ge birge s be fa nd u nd nic ht hi nte r i hm. Ka u m ha tte n wir e i ne n s c hma le n Be r gka mm e rklo mme n, von de m a us wi r e ine n gute n Aus blic k a uf die vo r u ns lie ge nde La nds c ha ft ha tte n, e r hie lt

ic h die Be s tä tigu ng. Ir ge nd wie s c ha ff te ic h e s , a nzu ha lte n u nd u ns a m Bode n a bzus e tze n. Ange s ic hts de s Anblic ks , de r s ic h uns bot, wa r da s e ine z ie mlic h be a c htlic he Ko nze nt ra tio ns le is tung. Vo m Be r ggip fe l a us konnte n wir Donne r s e he n. Die Sta dt wa r a n de n Ha ng e i ne s s a nft a ns te i ge nde n Hü ge ls ge ba ut. Vo n hie r a us s a he n d ie Ge bä ude ge na us o nie dri g a us wie die in de n a nde re n Stä dte n, a be r je we ite r e s de n Hü ge l hi na ngi ng, de s to größ e r und s c hmuc kvolle r wurde n die Ba uwe rke . Ga nz obe n be fa nd s ic h de r Pa la s t. Ei n Pa la s t, de r nic hts a nde re m a uf die s e m Pla ne te n ä hne lte . E r wa r a us Ste in e rba ut u nd mit golde ne n Inta rs ie n ve rzie rt, die mu nte r i n de r Na c hmitta gs s onne fu nke lte n. De r ga nze Pa la s t le uc hte te wie e ine zwe ite Sonne , nu r golde n. »Oje «, ma c hte T a nda le is e. »Ke i n Wu nde r, da s s die s e r Ort a uf e ine r Sc ha t zka rte a ufta uc ht«, ko mme ntie rte Aa hz. »So e twa s ha be ic h noc h nie ge s e he n. « »Ic h a uc h nic ht«, s ti mmte T a nda mit e in. Nun, we nn s c ho n die s e be ide n e r fa hre ne n Di me ns ions re is e nde n noc h nie e t wa s ge s e he n ha tte n, da s mit die s e m go lde ne n Pa la s t ve r gle ic hba r wa r, wa s s ollte ic h da nn e rs t s a ge n? Im nä c hs te n Mo me nt s pra c h ic h a us , wa s ic h fü r die e inzi g logis c he nä c hs te Fra ge hie lt: »Und wa s tun wir je tzt? « »Wir s e he n u ns da s nä he r a n«, e rklä rte Aa hz la c he nd. »Se he n, wa s e s zu s e he n gibt. « Ic h s ta rrte me i ne n Me ntor a n. Er wa r i mme r glüc klic h, we nn e r e i ne C ha nc e s a h, e ine Me nge Ge ld e inzufa hre n. Ic h moc hte ihn nic ht fra ge n, wie e r s ic h vors te llte , a n da s Gold he ra nzuko mme n, da s wir von hie r a us

s e he n ko nnte n, a be r i hm s c hie n s c ho n s o e i ni ge s vor zus c hwe be n, da s re ic hte , i hm e i n glüc ks e lige s Lä c he l n zu e ntloc ke n. Und die s e s Lä c he ln e rfü llte mic h mit größ te r Sorge . Ic h flo g u ns z we i kle i ne re A nhö he n nä he r a n die Sta dt he ra n, e he Aa hz me i nte , wi r s ollte n l ie be r zu Fuß we ite r ge he n. In die s e r Ge ge nd ga b e s s o mä c hti ge E ne rgie n, da s s die Mü he de s Flie ge ns mic h nic ht i m Mi nde s te n e r müde t ha tte . Es wa r mir le ic ht ge fa lle n, wa s a uc h be de ute te , da s s je de Art de r Ma gik a n die s e m O rt le ic ht fa lle n mus s te , wa s wie de ru m ge na us o gut wie s c hle c ht wa r. Vor u ns gi nge n a nde re Le ute die St ra ß e hina uf , u nd z we i Pfe rde zo ge n e i ne n Wa ge n volle r Ge müs e . Kü he be völke rte n die We ide n, o hne s ic h u m ir ge nde t wa s um s ie he rum zu s c he re n. Aus de r Nä he s c hie n Donne r s oga r noc h größ e r, a ls ic h zu nä c hs t a nge no mme n ha tte . Ei ne bre ite P ra c hts tra ß e führte ge ra de we gs durc h die Sta dt. Da s golde ne Sc hlos s a uf de m Gip fe l de s Hü ge ls wa r ge wa lti g. Es s a h a us , a ls könnte e s de n ga nze n Pa la s t von Pos s iltu m s a mt Hof ga rte n ve rs c hli nge n, ohne a uc h nu r zu rülps e n. Ic h fra gte mic h, ob e s hie r e ine n Kö ni glic he n Ma gike r ga b. Vie lle ic ht ko nnte ic h mic h u m de n J ob be we rbe n, a lle rdings wü rde ic h e s zumi nde s t körpe rlic h ka u m mit e ine r Ku h a ufne hme n kö nne n. Wir ha tte n ge ra de die le tzte Hü ge lkuppe e rklomme n und wollte n u ns a uf de n We g zur Sta dt gre nze ma c he n, a ls e in Dutze nd Mä nne r a uf Pfe rde n a us de r Sta dt ga loppie rt ka me n u nd e i ne dic hte Wolke Sta ub hi nte r s ic h a ufwirbe lte n. Die we ni ge n Me ns c he n vor u ns ma c hte n de n Re ite r n Pla t z, u nd de r Wa ge n mi t de m Ge müs e wa r ge zwu nge n, die Stra ß e zu ve rla s s e n und i n e ine n s e ic hte n Gra be n a us zu we ic he n. Da s Donne r n de r Hufe wurde la ute r , u nd die Mä nne r

ha tte n i hre s c hwa r ze n Hüte fe s t übe r die Sc hä de l ge zoge n. Mir ge fie l z wa r nic ht, wa s ic h s a h, a be r i m Auge nblic k ha tte ic h a uc h ke i ne n G ru nd a nzu ne hme n, da s s s ie hi nte r u ns he r wä re n. Wir wic he n a n de n S tra ß e nra nd a us , a ls s ie nä he r ka me n, a be r s ta tt a n u ns vorbe i zure ite n, zü ge lte n s ie ihre Pfe rde und u ms te llte n u ns in e i ne m Ha lbkre is , s oda s s wir mit de m Rüc ke n zu e ine r We ide volle r Kü he s ta nde n. Offe ns ic htl ic h wä re ic h gu t be ra te n ge we s e n, me ine m ungute n Ge fü hl zu ve rtra ue n. »Sie s te he n u nte r Ar re s t«, e rklä rte e i n Ma nn a uf e ine m groß e n s c hwa r ze n Pfe rd. »Bit te be gle ite n Sie u ns in die Sta dt. « »Da s is t e in Aufge bot«, s a gte T a nda , i n de re n Sti mme s ic h die Ve rwu nde ru ng de utlic h nie de rs c hlu g. »Hä tte nie ge da c ht , da s s ic h s o e twa s ma l e rle be . « »Ei n wa s ? «, fra gte ic h. »Ve r gis s e s «, sa gte s ie . »Unte r Arre s t? Wa ru m? «, ve rla ngte Aa hz vo n de m Ke rl a uf de m Rie s e nros s zu e rfa hre n. De r Ma nn, de s s e n Ge s ic ht de m de s Wirte s i m Audry's s e hr ä hnlic h wa r, lä c he lte . De r Anblic k s e ine r vie le n kle ine n Zä hne ge fie l mir ga nz und ga r nic ht. »Sie we rde n be s c huldi gt , de m Le s e - Ve rfa hre n nic ht ordnu ngs ge mä ß na c hge ko mme n zu s e in« , s a gte e r, »und ge s e tz widri g Ma gik a nge we nde t zu ha be n. « Ic h s a h e rs t Aa hz, da nn T a nda a n. J e tzt wus s te n wi r, da s s Ma gik a uc h i n die s e r Di me ns io n be ka nnt wa r. Sowe it e s mic h be tra f , wä re je tzt e i n he rvor ra ge nde r Auge nblic k ge we s e n, e ile nds de n Rüc k zu g i n de n wu nde rba re n Sta ub vo n Vorte x N r. 6 a nzutre te n, a be r wie e s s c hie n, ha tte Aa hz a nde re Plä ne . »Wir ve rla nge n, zu Ihre m A nfü hre r ge bra c ht zu we rde n«, s a gte Aa hz u nd tra t a uf de n Ma nn zu. »Wir s ind mä c hti ge Ma gike r a us e ine r a nde re n Di me ns io n, u nd wir

ha be n wic hti ge Infor ma tio ne n für Ihre n A nfü hre r. « De r Ke rl la c hte doc h ta ts ä c hlic h, wa s Aa hz zie mlic h unvorbe re ite t tra f. Es ga b nic ht a ll zu vie le Le ute , die me i ne m Me ntor f re c h i ns Ge s ic ht ge la c ht ha tte n und da mit durc hge ko mme n wa re n. »La s s me i ne T a rnu ng fa lle n« , flüs te rte Aa hz mir zu. Ic h zuc kte gle ic hmüti g mit de n Sc hul te r n. Sc hli mme r konnte e s nu n e h nic ht me hr we rde n, a ls o ta t ic h, wa s e r ve rla ngte . Nic ht e i ne r de r Mä nne r zu P fe rde s c hie n a uc h nur zu me rke n, da s s plötzlic h e i n hä s s lic he r Pe rfe kte r mit grüne n Sc huppe n vor i hne n s ta nd. Nic ht e i nma l die P fe rde s c hie n da s zu kümme r n. Da s wa r nic ht da s , wa s Aa hz e r wa rte t ha tte . De r Ke rl la c hte s c hon wie de r. »Ihr kö nnt mit de m Ge tue a ufhö re n« , s a gte e r. »Uns e r Anfü hre r we iß ge na u, wa ru m i hr hie r s e id. « Da nn ta t e r e twa s , da s mic h s c hlic ht u nd e r gre ife nd zu T ode ä ngs ti gte . Er de ute te mit de m Fi nge r a uf Aa hz, und i m nä c hs te n Auge nblic k fla tte rte die Ka r te a us Aa hz' T a s c he he ra us , e ntfa lte te s ic h mitte n i n de r Luft und blie b für e i ne n Mo me nt a n Ort u nd Ste lle . Da nn fa lte te s ie s ic h wie de r zus a mme n u nd ke hrte i n die T a s c he zurüc k. »Würde n Sie uns nu n bitte be gle ite n? « , s a gte de r Ma nn lie be ns würdi g. Da nn we nde te e r s e in Pfe rd u nd ma c hte s ic h i n ge mä c hlic he m T e mpo a uf de n Rüc kwe g. Me in Blic k wa nde rte z wis c he n e i ne m zie mlic h ve rdutzt a us s e he nde n Aa hz und T a nda hi n u nd he r. »Me int i hr nic ht , da s wä re e i n gute r Ze itpu nkt, na c h Ha us e zurüc kzuke hre n? «, fra gte ic h. »We nn wir da s nur kö nnte n« , s e ufzte T a nda . Sc hwe iß troff vo n i hre r Stir n, a ls wir wie de r a uf die

Stra ß e tra te n, u m de m Ke rl zu fol ge n, de r mi t u ns ge s proc he n ha tte . Die übri ge n Re ite r wa rte te n, u m hi nte r uns de n We g zur Sta dt a nzut re te n. »Ha llo? «, e ntfu hr e s mir. »Und wa ru m s pringe n wir da nn nic ht e i nfa c h i n de n Sa nds tur m zu rüc k? « »Gla ub mir« , s a gte s ie . »Da s ha be ic h lä ngs t probie rt. « »Du ha s t wa s ? « Ic h wollte nic ht gla ube n, da s s s ie uns nic ht a us die s e m Sc hla ma s s e l he ra us hole n konnte . »Sind wir bloc kie rt? «, fra gte Aa hz. »Als wä re n wir i n Eis e n ge le gt«, s a gte s ie . »Da s is t die s tä rks te Bloc ka de , die mir je be ge gne t is t. « »Und we nn ic h u ns von hie r we gflie ge ? « »Da s würde a uc h nic ht funk tio nie re n«, s a gte T a nda . »Im Au ge nblic k is t uns e re ga nze Ma gie la hm ge le gt. « »Oh« wa r a lle s , wa s mir da zu e i nfie l. Vor u ns , dire kt übe r de m Kopf de s Pfe rde s , s a h ic h de n golde ne n Pa la s t. Das wa r de r Ort, da s Sc ha tzve rs te c k, da s zu e rre ic he n wir s o ha rt ge a rbe ite t ha tte n. J e tzt a lle rdi ngs wa r e s de r le tz te Ort i n die s e r Di me ns ion, a n de m ic h s e in wollte .

Kapitel 11 »W ER

K E R LE ? « B. CASS ID Y

S I N D D I ES E

Als wir übe r die bre ite Ha upts tra ße durc h Donne r und hi na uf zu de m golde ne n Pa la s t a uf de m Hü ge l ge fü hrt wurde n, s c hie n ke i ne r de r Ei nhe i mis c he n u ns a uc h nur die ge ri ngs te Be a c htu ng zu s c he nke n. Ic h s a h mi nde s te ns e in Dutze nd Aud ry- Ba rs a m Stra ß e nra nd u nd ga nze dre i Ke rle mit we iß e n Hüte n u nd Sc ha ufe l n, die de n Mis t Hu nde rte r Pfe rde e ins a mme lte n. Als wir vorübe rgi nge n, tipp te n s ic h a lle dre i a n de n Hut u nd s a gte n: »Ho wdy. « Wa s die Sta dt ne be n de m golde ne n Pa la s t, de r übe r s ie wa c hte , vo r a lle m vo n a ll de n a nde re n Stä dte n u nte rs c hie d, durc h die wir ge ko mme n wa re n, da s wa re n die We ide flä c he n z wis c he n de n Ge bä ude n. Auf ha lbe m We ge zu m Pa la s t la g re c hts de r Stra ß e e ine wu nde rvolle , s a ttgrü ne We ide , e t wa s o groß wie die Flä c he e i ne s Ge bä ude s. Nur e ine e i nze l ne Ku h k na bbe rte a n de m pe r fe kt ge s tutzte n Gra s . Etwa s we ite r obe n a m Ha ng ga b e s noc h me hr kle ine We ide n z wis c he n de n Ge bä ude n a uf be ide n Se ite n de r Stra ß e , und a uf je de r s ta nd e ine e inze l ne Ku h. Und je hö he r wir s tie ge n, de s to s c höne r wa re n die We ide n, de re n s a ube r ge s tutzte s Gra s von Blume n ge zie rt wu rde . Dire kt unte r de m Pa la s t be fa nde n s ic h fü nf We ide n zu be ide n Se ite n de r Ha upts tra ß e , und a uf je de r ma nikü rte n Gra s flä c he und je de m vo n Blu me n ge z ie rte n Ra s e n s ta nd e ine Ku h u nd e twa s a bs e its e in Ke rl mit e ine m we iß e n Hut u nd e i ne r Sc ha ufe l. Ab wa rte nd. Nun wus s te ic h, we lc he Ka rrie re hof f nu ng a ll die a nde re n Ke rle mit i hre n

Sc ha ufe l n a ntrie b, die i n de n Stä dte n i hre Arbe it a uf de n Stra ß e n ve rric hte te n. Die Re ite r s tie ge n vor de m s c hwe re n T or a us golde ne n Gitte rs tä be n z wis c he n s te ine r ne n P fe ile r n vo n i hre n Pfe rde n. De r Pa la s t s e lbs t wa r vo n e i ne r ho he n Ste i nma ue r u mge be n, die a us s a h, a ls wä re s ie vie l zu hoc h, um s ie e rklimme n zu kö nne n. Die Ste ine wa re n gla tt polie rt, u nd die Ma ue rkro ne s c hie n mit Gold ve rkle ide t zu s e in. De r Anfü hre r de r Re ite r wi nkte u ns du rc h da s T or, folgte uns a be r nic ht hi ne i n. Sta ttde s s e n wurde n wir je ns e its de s T ore s von fünf a nde re n Mä nne r n i n we iß e n, mit Gold a b ge s e tzte n Robe n e r wa rte t , die uns be de ute te n, da s s wir ihne n fol ge n s ollte n. J e de r von ihne n ha tte e ine golde ne Sc ha ufe l be i s ic h, die s ie wie e i ne n Spa zie rs toc k be nutz te n. Of fe nba r ko nnte n Me ns c he n, die a uß e rha lb de s Pa la s ts a rbe ite te n und ke i ne golde ne Sc ha ufe l be s a ße n, da s pra c htvolle Anwe s e n nic ht be tre te n. Fra gte s ic h nur , wa ru m u ns die s e s Glüc k da nn zute il wurde . »Se ht e uc h nur a ll da s Gold a n!«, flüs te rte Aa hz, de s s e n Kopf ba ld hie r hi n, ba ld dorthi n ruc kte , i n de m ve rz we ife lte n Be mü he n, s ic h nur ja nic hts e nt ge he n zu la s s e n. »Be e ind ruc ke nd« , s a gte T a nda mit le is e r, e hrfü rc htige r Sti mme . Ic h hi nge ge n be ka m ke i ne n T on he ra us . De r A nblic k, de r uns je ns e its de s T ores e mpfa nge n ha tte , übe rs tie g s e lbs t me ine kühns te n Fa nta s ie n. Da ga b e s sä ube rlic h ge s tutzte Ra s e nflä c he n, golde ne Or na me nte , s e lts a m ge for mte Strä uc he r u nd Ke r le i n we iß e n Robe n u nd we iß e n Hüte n, die golde ne Sc ha ufe l n mit s ic h tru ge n. Vie lle ic ht e i n Dut ze nd Kü he be völke rte n die Ra s e nflä c he n i n u ne ndlic he r Sor glos i gke it, u mhe gt vo n de n J ungs mit de n we iß e n Robe n u nd de n go lde ne n Sc ha ufe ln.

Uns e re be robte n Ke rke r me is te r fü hrte n uns e i ne s te ine r ne T re ppe hi na uf , die e i ne n ma nikü rte n Ra s e n na c h de m a nde re n e rklo mm, vo n de ne n e i n je de r vo n golde ne n Sta tue n dive rs e r T ie re und a nde re m go lde ne n Zie rra t umge be n wa r. Die Ma ue r n de s Pa la s te s e rhobe n s ic h übe r u ns , Wä nde a us we iß e n Ste i nqua de r n u nd s c hi mme r nde m Gold , hö he r a ls a lle s , wa s ic h bis da hi n zu s e he n be komme n ha tte . Sc hlie ß lic h wurde n wir durc h e i n groß e s T or mit z we i Flüge l n ge t rie be n u nd s c hrit te n e i ne Fluc ht s te ine r ne r Stufe n hi na b. Vo n hie r a n ve rlo r ic h je glic he Orie ntie rung, wä hre nd wir we ite r a lle rle i T u nne l pa s s ie rte n, Stufe n hi na bs tie ge n, u m dive rs e Ec ke n kurvte n, me hr T unne l u nd me hr Stufe n hi nte r u ns bra c hte n und u ns unte r de m Pa la s t i mme r we ite r i n die T ie fe be we gte n. De r Ge da nke , unte r e i ne m de ra rt ge wa lti ge n Ge bä ude ge fa nge n zu s e in, ge fie l mir nic ht s onde rlic h, die Vors te llung, vo n Kü he n ge fa nge n ge ha lte n zu we rde n, die irge nd we lc he Ke rle mit golde ne n Sc ha ufe l n u nte r i hre r Ko ntrol le hie lte n, ge fie l mir noc h we ni ge r. Be s onde rs , we il e s s ic h um Va mpirkü he ha nde lte . Sc hlie ß lic h wu rde n wir i n e i ne n groß e n Ra u m mit s te ine r ne n Wä nde n ge trie be n u nd dor t zu rüc kge la s s e n, wä hre nd hi nte r u ns e ine mit golde ne n R ie ge l n ve rs e he ne T ür kra c he nd ge s c hlos s e n wurde . In de m groß e n Ra um be fa nde n s ic h noc h fü nf we ite re Pe rs one n, die a lle zie mlic h a bge ris s e n und e rs c höp ft a us s a he n. Ze hn Be tte n s ä umte n die Wä nde , u nd a ll die a nde re n Ge fa nge ne n la ge n a uf ihre n je we ili ge n Prits c he n u nd s c hlie fe n. »Gle nda «, s a gte Aa hz. Ic h b ra uc hte e i ne gla tte Se ku nde , bis ic h die Ge s ta lt a uf de m Be tt a uf de r a nde re n Se ite de s Ra ums e rka nnt ha tte . Es wa r Gle nda , a be r nic ht die le be ndi ge , wu nde rs c höne u nd e ne r gie ge la de ne Fra u, a n die ic h mic h e ri nne rte . Die s e Fra u t ru g ze rlu mpte Kle ide r , i hr Ge s ic ht wa r s c hmut zi g, u nd s ie ha tte du nkle Ri nge u nte r de n

Auge n und e i n groß e s rote s Ma l a m Ha ls . Ge me i ns a m gi nge n wir zu i hr, u nd a ls wir da s ta te n, öff ne te n s ic h fla tte r nd i hre Lide r, u nd s ie e rka nnte Aa hz , T a nda und mic h. »Wie ic h s e he , ha bt i hr de n Sc ha t z ge fu nde n«, s a gte s ie mit ka um hörba re r Sti mme . Und s c ho n wa r s ie wie de r e inge s c hla fe n. Ihr Ate m gi ng s c hwe r , und i hr Mu nd s ta nd offe n. Die rote n Ma le a n ihre m Ha ls puls ie rte n mit je de m He r zs c hla g. »Da s ge fä llt mir nic ht« , ga b ic h zur Ke nnt nis . »Gibt e s irge nde i ne Mö glic hke it, vo n hie r zu ve rs c hwi nde n? «, f ra gte Aa hz u nd s a h s ic h um. Ic h fo l gte s e ine m Be is pie l. Ke ine r de r Ge fa nge ne n ma c hte a uc h nur a ns a t zwe is e e i ne n ge s ünde re n Ei nd ruc k a ls Gle nda . Und s ie a lle tru ge n rote Wu nd ma le a m Ha ls und s c hlie fe n s o tie f, da s s ma n s ie für tot ha lte n ko nnte . T a nda s c hütte lte de n Kopf. »Abs olut ke ine . Die Ene r gie is t wie de r da , a be r die Dime ns io ns bloc ka de be s te ht i mme r noc h. Ic h ha be die ga nze Ze it ve rs uc ht zu s pri nge n, s e it wi r ge fa nge n ge no mme n wu rde n. « »Sc hö n« , e rklä rte Aa hz u nge rü hrt. »Da nn we rde n wir e be n e ine n a nde re n We g na c h dra uß e n s uc he n müs s e n und u nte r we gs e in bis s c he n Gold mit ne hme n. « »Wa s is t mit de m D - Hüpfe r? «, fra gte ic h. »Sie ha be n uns nic ht durc hs uc ht. Vie lle ic ht fu nk tio nie rt de r ja noc h. « Aa hz zo g de n D- Hüpfe r he rvo r, ve r ge wis s e rte s ic h, da s s e r ric htig e i nge s te llt wa r und a ktivie rte ihn. Wir rü hrte n u ns ke ine n De ut von de r Ste lle . »Ei ne n Ve rs uc h wa r e s we rt« , s a gte ic h, a ls Aa hz de n D-Hüpfe r wie de r unte r s e ine m He md ve rs ta ute . »Ic h gla ube , wi r bra uc he n e in pa a r Ant worte n« , s te llte Aa hz fe s t.

Er s e tzte s ic h a uf die Be ttka nte vo n Gle nda s Ko je und s c hütte lte s ie uns a nft a us de m Sc hla f. »Ne in! Ne in!«, rie f s ie , a ls s ie e rwa c hte . Ihre Hä nde zuc kte n zu i hre m Ha ls und gle ic h wie de r fort. Wie de r da ue rte e s e ine n Mo me nt , bis s ie uns e rka nnte . Da nn bli nze lte s ie kurz , s a gte : » Ha ut a b«, u nd s c hlos s die Auge n. »Wir b ra uc he n e i n pa a r A nt wo rte n« , e rklä r te i hr Aa hz. Er pa c kte s ie a n de n Sc hulte r n, dre hte s ie u m u nd s e tzte s ie a ufre c ht a ufs Be tt , de n Rüc ke n a n die Wa nd ge le hnt. »Ga nz ru hi g, groß e r J unge « , la llte Gle nda mit he is e re r Stimme . »Wi r s itze n a lle im gle ic he n Boot. « »Mit dir s it ze ic h nir ge nd wo dri n«, wide rs pra c h Aa hz. Wä hre nd ic h da s Wra c k be t ra c hte te , da s a us Gle nda ge worde n wa r, ko nnte ic h mic h ka u m me hr e ri nne r n, wa ru m ic h a nfa ngs s o se hr a n i hr i nte re s s ie rt ge we s e n wa r. Sollte ic h ga r s o obe rflä c hlic h s e i n, da s s ic h mic h nur u m s ie s orgte , s ola nge s ie sc hön wa r? Ode r fa nd ic h s ie nic ht me hr a nzie he nd u nd he gte ke i ne rle i Inte re s s e me hr , we il s ie uns be tro ge n ha tte ? Ei ne i nte re s s a nte Fra ge , die ic h u nbe di ngt mit Aa hz be s pre c he n wollte , s oba ld wir wie de r s ic he r zu Ha us e wa re n. »Ac h«, ma c hte Gle nda . »Gla ub mir, s ola nge i hr hie r in die s e r Ze lle s e id, s itze n wir a lle im gle ic he n Boot. « »Wa s ha t dic h hie r he r ve rs c hla ge n? «, fra gte Aa hz. »Wie konnte s t du die s e n Ort ohne die Ka rte fi nde n? « Sie la c hte . »Ic h bin na c h Dodge C ity ge ga nge n u nd ha be nic hts ge fu nde n, a ls o ha be ic h die s e n Wirt i n de r Ba r ge f ra gt, wo die golde ne Ku h is t, und e r ha t mir ge s a gt , s ie wä re hie r. « Ic h s c hütte lte de n Kop f. Wie e infa c h da s ge we s e n wä -

re . Wa rum wa re n wir nur nic ht da ra uf ge ko mme n? »Und wa s is t da nn pa s s ie rt? «, fra gte T a nda . »Ic h ha b's nic ht ma l bis in die Sta dt ge s c ha f ft«, be ric hte te Gle nda . »Bi n ge s te r n von e i ne r Horde Ke rle n a uf Pfe rde n ge s c hna ppt u nd hie r he r ve rf ra c hte t worde n. Da nn, i n de r le t zte n Na c ht, ha be n s ie mic h ra us ge ze rrt und be i de r groß e n Pa rty da obe n a ls Appe tit ha ppe n s e rvie rt. « Wie de r wa nde rte i hre Ha nd zu m Ha ls , u nd s ie zuc kte zus a mme n. Die rote n Ma le s a he n nic ht a us , a ls wü rde n s ie gut ve rhe ile n. Und mir ge fie l die Vo rs te llung nic ht, a ls Appe titha ppe n zu e nde n, s o wie die Le ute , die ge s te rn a uf de r Stra ß e ihre Ha ut zu Ma rkte ge tra ge n ha tte n. »Es wa r wie e i n s c hli mme r T ra um« , s a gte Gle nda mit e ntrüc kte m Blic k. »Sie ha be n mic h ge z wu nge n, e i n Gla s Ka rotte ns a ft na c h de m a nde re n zu tri nke n, wä hre nd s ie a bwe c hs e l nd a n me i ne m Ha ls ge s oge n ha be n. A m Morge n ko nnte ic h mic h nic ht me hr a uf de n Be i ne n ha lte n. Ic h we iß nic ht e i nma l, wie ic h wie de r hie r he r ge ko mme n bin. « De r Ge da nke a n Ka rot te ns a ft ve r wa nde lte me i ne n Ma ge n i n e ine n Ste i n. »We r s ind die ? «, fra gte T a nda . Gle nda zuc kte mi t de n Sc hulte r n. »Hu nde rte wu nde rs c höne r na c kte r Le ute in e i ne m mit Gold a us ge kle ide te n Ba lls a a l irge ndwo obe n im Pa la s t. « Aa hz nic kte . »Va mp irkü he . « »Wa s ? «, fra gte Gle nda ve rdut zt. »Wir ha be n ge s e he n, wie s ic h e i ne ga nze Ku hhe rde ve rga nge ne Na c ht i n wu nde rs c hö ne na c kte Me ns c he n ve rwa nde lt ha t« , e rklä rte ic h. »Und s ic h a n de n Ei nhe imis c he n gütlic h ge ta n ha t, die a uf de r Stra ß e da ra uf ge wa rte t ha be n, s ic h a us s a uge n zu la s s e n. « Gle nda s unglä ubi ge r Bl ic k wa nde rte von mi r zu Aa hz.

»Er ma c ht doc h ke i ne Wit ze , ode r? « Aa hz s c hütte lte de n Kopf. Gle nda folgte s e ine m Be is pie l und s c hlos s die Auge n. »Le e r ge tru nke n vo n trä ge n Ku hva mpire n. Wa s für e ine Iro nie !« We ite r s a gte s ie nic hts , u nd Aa hz drä ngte s ie nic ht. Sie s a h a us , a ls hä tte s ie in e ine r e i nzi ge n Na c ht mi nde s te ns zwa nzi g Pfu nd Ge wic ht ve rlo re n. Sie ha tte e s ge s c ha f ft, u ns zu übe rtölpe ln, ha tte de n We g zu m Pa la s t ge fu nde n u nd wa r doc h i n Ge fa nge ns c ha ft ge ra te n. We nn s ie ihne n nic ht ha tte e ntko mme n kö nne n, wie s ollte n wir da s da nn s c ha f fe n, e he wir a ls M itte r na c hts imbis s e nde te n? »Wir müs s e n hie r ra us , e he die Sonne unte r ge ht«, ve rkünde te Aa hz, s ta nd a uf und gi ng zur T ür. Er s c hlu g e ini ge Ma le kra ftvoll ge ge n die T ür, doc h s ie rührte s ic h nic ht, u nd de r Lä r m loc kte a uc h nie ma nde n he rbe i. Wo mit kla r wa r, da s s die Ke rke r me is te r mit de n golde ne n Sc ha ufe ln s ic h ke i ne rle i Sor ge n ma c hte n, e ine r i hre r Ge fa nge ne n könnte e ntko mme n. »Se lbs t we nn wir hie r he ra us ko mme n s ollte n«, ga b T a nda zu be de nke n, »bra uc he n wir die Ka rte , u m de n Rüc kwe g durc h de n Pa la s t zu finde n. « »Ka rte «, wie de r holte ic h. »Da s is t de r Sc hlüs s e l. « Aa hz d re hte s ic h um u nd be da c hte mic h mit e i ne m die s e r Blic ke , die z we ife llos ve rr ie te n, da s s e r me i ne übe rra ge nde Dummhe it e i nfa c h nic ht be gre ife n konnte . Unbe e i ndruc kt gi ng ic h zu i hm u nd s tre c kte die Ha nd a us . »Ka nn ic h die Ka rte bitte ha be n? « »Wa s wills t du da mit? «, fra gte e r a rgwö hnis c h. Ic h a be r wollte i hm nic hts von me i ne r Ide e ve rra te n, e he ic h mic h ve r ge wis s e rt ha tte , da s s ic h ric hti g la g. »Gib s ie ihm ha lt« , forde rte T a nda ge ne rvt.

Sc hulte r zuc ke nd zo g Aa hz die Ka rte he rvo r u nd re ic hte s ie mir. Ic h fa lte te s ie a us e ina nde r u nd b re ite te s ie a uf de r nä c hs te n le e re n P rits c he a us , da mit wi r a lle e i ne n B lic k da ra uf we rfe n ko nnte n. Die Ka rte e r füllte me i ne Er wa rtunge n u ne i nge s c hrä nkt. Sie ha tte i hre Ma gik zu rüc kge wo nne n, a ls wir da s Sc hlos s be tre te n ha tte n, und ze i gte uns nu n, da s s wir u ns fü nfze hn S toc kwe rke u nte r ha lb de s Pa la s ts und unte r e i ne r Me nge Ge s te in u nd Gold be fa nde n. Auße rde m ze i gte s ie uns de n Ra um we it übe r uns , i n de m s ic h die golde ne Ku h be fa nd. Und, be s s e r noc h, die Ka rte ze i gte u ns de n We g vo n de m Ra u m, i n de m wi r ge fa nge n ge ha lte n wu rde n, zu e ine m a nde re n Ra u m, de r a uf de r Ka rte a ls Ba lls a a l a us ge wie s e n wa r. Offe nba r ha tte n die Sc höp fe r de r Ka rte vorge ha bt , da s Spie l bis zum le tzte n Fe ld fort zufü hre n. In ge wis s e r We is e e rga b da s durc ha us Sinn. Vo n Dime ns io n zu Di me ns io n, b is wir d ie ric hti ge ge fu nde n ha tte n, vo n Sta dt zu Sta dt, bis wir die ric hti ge ge fu nde n ha tte n, u nd je tz t von Ra u m zu Ra um, bis wir de n ric htige n fa nde n. Da s Spie l ge fie l mi r nic ht s o nde rlic h, a be r ic h ve rs ta nd die Lo gik , die s ic h da hi nte r ve rba rg. »J e tzt s e ht e uc h da s a n«, ke uc hte Aa hz ve rblüfft. T a nda s tudie rte die Ka rte , s a h s ic h zu de r Wa nd i n de r Nä he vo n Gle nda s P rits c he u m u nd s tudie rte wie de r die Ka rte . Ic h b ra uc hte nic ht a ll zu vie l Ze it he ra us zufi nde n, wa s s ie ta t. Die Ka rte offe nba rte , da s s die T ür nic ht de r e inzi ge Zu ga ng zu die s e m Ra um wa r. Vie lle ic ht , nur vie lle ic ht ha tte n wir noc h e i ne C ha nc e . We nn wir a us die s e r Ke rke rze lle e ntko mme n, Hu nde rte n vo n Mä nne r n mit we iß e n Robe n u nd golde ne n Sc ha ufe l n a us de m We g ge he n u nd de m Au f ge bot a uf P fe rde rüc ke n da vonla ufe n konnte n, wa re n wir v ie lle ic ht i ms ta nde , u ns we it ge nu g von d ie s e m Pa la s t zu e ntfe r ne n, u m übe r die Di me ns ions gre nze na c h Vorte x Nr. 6 zurüc kzus pri nge n.

Da s hörte s ic h vie lle ic ht vollko mme n u nmö glic h a n, de nnoc h ha tte n s ic h u ns e re Aus s ic hte n s c hla ga rti g ve rbe s s e rt. Ic h fa lte te die Ka r te zus a mme n u nd s te c kte s ie in me i ne T a s c he . Da nn gi ng ic h zu de r Ste lle de r Ma ue r, a n de r Gle nda noc h i mme r a uf i hre r Prits c he s aß . Ihre Auge n wa re n fe s t ge s c hlos s e n, u nd hä tte s ic h i hre B rus t nic ht be we gt , s o hä tte ic h s ie für tot ge ha lte n. »Wa rte «, s a gte T a nda , a ls ic h mic h a uf die Knie fa lle n la s s e n wollte , u m u nte r de r Prits c he ne be n Gle nda s La ge r , a n de r a uf de r Ka rte ve rze ic hne te n Ste lle , na c h e ine r Wa ndö ff nu ng zu s uc he n. »Wi r müs s e n uns s c hütze n, u nd wi r dür fe n nie ma nde n wis s e n la s s e n, wa s wir hie r tu n. « »Und wie wills t du da s a ns te lle n? «, fra gte ic h. Aa hz s a h s ic h die Prits c he n s a mt de r da ra uf lie ge nde n De c ke n a n. »Ske e ve , we nn T a nda di r e i n Ze ic he n gib t, möc hte ic h, da s s du die De c ke n a uf die s e n dre i P rits c he n ve rwa nde ls t, bis s ie a uss e he n wie wi r dre i. « »Vie r« , wa r f Gle nda e i n, s c hlu g die Auge n a uf u nd s a h Aa hz mit vollko mme n kla re m Blic k a n. »We nn i hr e ine n We g hi na us ge fu nde n ha bt , da nn we rde ic h mit e uc h ge he n. « »Na kla r«, s a gte Aa hz mit e ine m hä s s lic he n La c he n. »So wie du u ns na c h Vo rte x Nr. 6 mit ge no mme n ha s t. Ic h gla ube ka um, da s s du mit uns ge he n wi rs t. « »We nn i hr mic h nic ht mit ne hmt , a la r mie re ic h die Wa c he n« , s a gte s ie u nd s ta rrte i hn du rc hdri nge nd a n. »Und ic h ha be noc h ge nu g E ne r gie , u m de n T a r nza ube r de ine s Le hrli ngs zu bre c he n. « Ei ne n Au ge nblic k da c hte ic h, Aa hz wü rde ihr je de n Mo me nt de n Ha ls umdre he n. Ge ra de a ls ic h ihr zu Hil fe komme n wollte , t ra t T a nda z wis c he n die be ide n u nd s a h Aa hz of fe n a n.

»Sie ha t Ma c ht u nd ka nn u ns he lfe n. La s s s ie , s ons t komme n wi r wo mö gl ic h ga r nic ht hie r he ra us . « Me in Me nto r s a h a us , a ls würde e r gle ic h e xplodie re n. Er ha s s te e s , e twa s zu tu n, wa s e r nic ht tu n wollte , und Gle nda mit ne hme n ge hörte e inde uti g zu de n Di nge n, die e r ga nz u nd ga r nic ht tu n wollte . Abe r T a nda ha tte Re c ht ; Gle nda konnte uns vie lle ic ht vo n Nutze n s e in. »In Ord nu ng« , s a gte Aa hz , a tme te tie f e i n u nd s e hr la ngs a m wie de r a us . Er s c hob s ic h a n T a nda vorbe i u nd mus te rte Gle nda von obe n he ra b. »Du a rbe ite s t mit u ns zus a mme n, ode r wir la s s e n dic h s c hne lle r fa lle n a ls du me ine n Le hrli ng i n d ie s e r Ba r. Ve rs ta nde n? « Sie nic kte , u nd s e lbs t die s e r Be we gu ng wa r i hre Sc hwä c he a nzus e he n. » La s s t mic h T a nda be i de m Abs c hir mza ube r he lfe n. Da rin bi n ic h gut«, s a gte s ie . »Ic h bi n e i ne E x-Mörde ri n«, gi fte te T a nda . »Ic h bi n be s s e r. « »Da s we iß ic h«, s a gte Gle nda . »Abe r ic h ka nn de r Abs c hir mu ng me hr T ie fe ge be n. Und Ske e ve s T a rnung ha ltba re r ma c he n. W ir ha be n e s hie r mit e i ni ge n s e hr gute n Ma gike r n zu tu n. Wir s ollte n da für s or ge n, da s s s ie uns we de r komme n noc h ge he n s e he n kö nne n. « Ei ne n Mo me nt la ng s ta rrte T a nda Gle nda nu r s c hwe ige nd a n. Da nn nic kte s ie . »Abe r nur na c h me i ne n A nwe is unge n. « »Se lbs tve rs tä ndlic h« , s ti mmte Gle nda zu. Da nn a t me te s ie s toc ke nd e in und s tüt zte s ic h mit ge s c hlos s e ne n Auge n a n die Wa nd. Ic h s a h mic h um. Die a nde re n dre i Ge fa nge ne n s c hlie fe n i mme r noc h. So wie s ie a uss a he n, wa re n s ie in e i ne r we it s c hle c hte re n Ve rfa s s ung a ls Gle nda . »Ma c h dic h be re it«, s a gte Aa hz zu mir. »Auf T a nda s

Anwe is unge n ta r ns t du u ns e re vie r Prits c he n, i mme r e ine na c h de r a nde re n. « Ic h a t me te tie f du rc h u nd ta s te te na c h de r E ne r gie , die ic h be nöti ge n würde . Ene r gie s te llte hie r offe nba r ke i n Proble m da r. Sie s trömte wie e i n re iß e nde r Flus s um u ns he ru m, s tä rke r und u mfa ngre ic he r , a ls ic h e s je e rle bt ha tte . Ic h lie ß s ie in mic h hi ne i nf lie ß e n, um mir i hre Kra ft a nzue i gne n. »Aa hz zue rs t«, s a gte T a nda . »Je tzt. « Ic h s te llte mir Aa hz a uf de r le e re n Koje , die a m we ite s te n vo n u ns e ntfe r nt wa r , vo r, s c hla fe nd, mit of fe n s te he nde m Mu nd. Sc ho n ta uc hte Aa hz a uf de r Prits c he a uf, ge na u wie ic h ihn mi r vorge s te llt ha tte . Ic h s a mme lte me hr E ne r gie . »J e tzt Gle nda «, s a gte T a nda . Ic h s te llte mir Gle nda a uf de r z we ite n Ko je vor, s c hla fe nd , ge na us o, wie wir s ie vorge fu nde n ha tte n, a ls wir he re inge ko mme n wa re n, e i ns c hlie ß lic h de r rote n Ma le a m Ha ls . Gle nda e rs c hie n a uf de r Koje . »J e tzt ic h«, wie s mic h T a nda a n. Ic h s o g me hr E ne r gie in mic h a uf u nd le gte e i n Bild de r s c hla fe nde n T a nda a uf die nä c hs te Prits c he . »Und je tzt du. « Ic h ve rfu hr i n gle ic he r We is e . Na türlic h ha tte ic h mic h noc h nie s c hla fe n ge s e he n, a be r ic h ha tte e i ne re c ht kla re Vo rs te llung da vo n, wie da s a us s e he n mus s te , und die wus s te ic h zu nut ze n. Es wa r me rk würdi g, mic h dor t s c hla fe n zu s e he n. Wirklic h s e hr me rk würdi g. »Alle s a bge s c hirmt« , ve rkü nde te T a nda . Gle nda nic kte . »Ei n s ta rke r Sc hut zs c hir m. Da s s ollte

re ic he n. Gute Arbe it, übrige ns , Ske e ve . « Ic h nic kte nur. Auf Ko mpli me nte vo n e ine r Fra u , die mic h i n e i ne r Sta dt , be völke rt von me ns c hlic he m Sc hla c htvie h, ha tte ve r rotte n la s s e n wolle n, ko nnte ic h gut ve rz ic hte n. »Oka y, Ske e ve «, s a gte T a nda . »Sc ha u na c h, ob du e ine Öff nu ng fi nde s t. « Ic h gi ng bä uc hli ngs zu Bode n u nd k ra bbe lte e in Stüc k we it u nte r die Koje ne be n de r, a uf de r Gle nda s a ß . Die Wa nd s a h a us wie e ine Ste inma ue r, s o wie die übri ge n Wä nde a uc h. Abe r a ls ic h s ie be rühre n wollte , dra ng me i ne Ha nd durc h die Ste i ne hi ndurc h, a ls wä re dort re in ga r nic hts . »Ei ne ge ta r nte Öff nu ng«, s a gte ic h. Ic h kra bbe lte we ite r u nte r die Koje u nd ge ra de we gs durc h die Wa nd hi ndurc h. Da hi nte r he r rs c hte t ie fe Sc hwä r ze , a ls o ris s ic h e in Stüc k a us me ine m He md und nut zte me ine Ma gik , u m e s a nzu zü nde n. Ic h s ta nd in e ine m T unne l , de r i n de n Fe ls e n ge trie be n worde n wa r. Er wa r ge ra de hoc h ge nu g, da s s ic h a ufre c ht s te he n konnte , u nd nic ht vie l bre ite r a ls me i n Kre u z. Offe nba r wa r e r s c ho n s e it la nge r Ze i t nic ht me hr be nut zt worde n, fa lls übe rha upt. In e i ne m Fe ls s pa lt s tec kte e ine na ge lne ue Fa c ke l. Ic h zü nde te s ie a n u nd wa r f da s bre nne nde Stüc k Stoff we g. Im nä c hs te n Mo me nt fol gte Aa hz du rc h de n s c he i nba r ma s s ive n Ma ue rs te i n gle ic h übe r de m Fuß bode n i n de n T unne l. Hi nte r i hm s c hob s ic h Gle nda s c hwe r a t me nd durc h die Öff nu ng u nd le hnte s ic h s o gle ic h mit de m Rüc ke n a n die Wa nd, wä hre nd T a nda e be nfa lls i n de n T unne l kroc h. »Die s e r T unne l is t a uc h a b ge s c hir mt« , s a gte T a nda und s a h s ic h u m. »De r Sc hi r m is t s o a lt, e r könnte s c ho n vor de m Pa la s t hie r ge we s e n s e in. « »Ic h bi n be e i ndruc kt« , ke uc hte Gle nda , die noc h i m-

me r a uf de m Bode n s a ß . »Wohe r wus s te t ihr , da s s e r hie r wa r? « Ic h zo g die Ka r te a us de r T a s c he und hie lt s ie in da s fa hle Lic ht de r Fa c ke l. Gle nda s a h d ie Ka rte u nd nic kte . »Na türlic h. « Ic h bre ite te da s Pe r ga me nt a us u nd s tudie rte e s zus a mme n mit Aa hz u nd T a nda im Fa c ke ls c he in. Nun bilde te de r T unne l, i n de m wir u ns be fa nde n, da s Ze nt ru m, u nd de r Sta ndort de r go lde ne n Ku h ha tte s ic h ge ä nde rt. Sie s ta nd je tz t i n e i ne m Spe is e s a a l, ze hn Stoc kwe rke übe r uns . Alle rdi ngs gla ubte ic h nic ht e i ne n Mo me nt, da s s s ie ta ts ä c hlic h dort zu fi nde n wa r. De r Ka rte zu fol ge mus s te n wir de m T unne l fol ge n, s o we it wir konnte n, da nn e i ne Le ite r hi na u fkle tte r n und durc h de n Bode n i n e i ne n Ra um vors toß e n, de r a ls Sc ha u ha us be ze ic hne t wurde . »Sie ht a us , a ls hä tte n wi r ke i ne groß e Aus wa hl«, s a gte Aa hz, wä hre nd e r die Ka rte fixie rte . Mit e ine m Fi nge r ze i g hob e r de n Ums ta nd he rvor, da s s a uf de r Ka rte ke in We g zurüc k i n de n Ra u m ve r ze ic hne t wa r, de n wir s oe be n ve rla s se n ha tte n. Ic h gi ng zu de r Ste lle a n de r Wa nd, durc h die wir i n de n T unne l ge ko mme n wa re n, u nd ta s te te s ie a b. Sie be s ta nd a us ma s s ive m Fe ls ge s te in. Unhe i mlic h. Ic h ke hrte zu de n a nde re n zu rüc k. »Wir we rde n die s e Ku h s uc he n, bis wir e i ne n Aus we g ge fu nde n ha be n«, e rklä rte Aa hz ka te gor is c h. »Wir kö nnte n a uc h die Ma gik i n de r Ka rte e i n we ite re s Ma l a us lös c he n«, s c hlu g ic h vor. »Ne in«, wide rs pra c h T a nda . »W ir kö nnte n i n e i ne m Ve rlie ß e nde n, da s wi r o hne die ma gis c he Hil fe de r Ka rte nic ht wie de r ve rla s s e n könne n. « »Sie ha t Re c ht«, s ti mmte i hr Gle nda zu. »Na c h a lle m, wa s wir wis s e n, kö nnte durc ha us die Ka rte die Que lle

de r Ma gie s e in, die die s e n T unne l ge s c ha ffe n ha t. Da s ic h die Öff nu ng wie de r i n Ste i n ve r wa nde lt ha t, wä re da s doc h imme r hi n mö glic h. « Me in s ta rre r Blic k fie l e rs t a uf da s Pe rga me nt i n me ine r Ha nd , da nn a uf Gle nda . Fa lls s ie Re c ht ha tte , hä tte n wir i n die s e m s te i ne r ne n T unne l i n de r Fa lle s it ze n kö nne n, hä tte ic h de r Ka rte e r ne ut die Ma gik e nt zo ge n. Da rübe r wollte ic h nic ht e i nma l na c hde nke n. »Als o folge n wir de r Ma gik«, s te llte Aa hz fe s t. Ic h fa lte te die Ka r te zus a mme n u nd s te c kte s ie in me i ne T a s c he . Da nn zo g ic h die Fa c ke l a us de m Fe ls s pa lt und hie lt s ie vor mic h, da mit ic h s e he n ko nnte , wo hi n ic h tra t. He r na c h we c hs e lte ic h i n de n Modus de s ta pfe re n ju nge n He lde n u nd gi ng vo ra n durc h e i ne n T unne l , de r s o a lt ode r s o ma gis c h wa r , da s s e s s c hie n, a ls wä re nie zuvor je ma nd hie r ge we s e n. De r T unne l fü hrte a uf wä rts wie e i ne e ini ge r ma ß e n s te ile Ra mpe . Ic h gi ng gle ic hmä ß ige n Sc hritte s vora n und a c hte te da ra uf, da s s me i n Fuß s te ts fe s te n Ha lt fa nd. Me ine n Au ge n moc hte ic h in die s e m Pu nk t nic ht tra ue n, na c hde m ic h ge ra de e rs t durc h ma s s ive s Fe ls ge s te in ge kra bbe lt wa r. Na c h e twa hu nde rt Sc hrit te n s a h ic h mic h u m. T a nda wa r dire kt hi nte r mir , ge fol gt vo n Aa hz. Gle nda s c ha f fte e s ge ra de , mit u ns Sc hritt zu ha lte n, a lle rdi ngs nu r, we il ic h e in s o la ngs a me s T e mpo vorle gte . T rotzde m ta t s ie mi r nic ht e i n kle i ne s bis s c he n Le id. Sie ha tte mic h zu m Ste rbe n zu rüc k ge la s s e n und s ic h s e lbs t in de n Dre c k ge ritte n, de m s ie s ic h ge s te r n Na c ht ha tte s te lle n müs s e n. Und o hne u ns hä tte s ie nic ht die ge ri ngs te C ha nc e zu e ntko mme n. So we it e s mic h be tra f, s ollte s ie e ntwe de r mit u ns Sc hr itt ha lte n ode r zus e he n, wie s ie a lle in hie r he ra us fa nd. Ic h wa ndte mic h a b und gi ng we ite r. Vors ic hti g ta s te nd s e tzte ic h e i ne n Fuß vor de n a nde re n, bis ic h da s

Ende e r re ic ht ha tte . Dort wa re n S te ins tufe n i n de n Fe ls ge s c hla ge n worde n, d ie ge ra de we gs na c h obe n zu e i ne m e nge n Loc h fü hrte n. Als Aa hz ne be n mi r wa r , de ute te ic h a uf das Loc h. »Ka nns t du dic h da durc hque ts c he n? « »Ha be ic h de nn e ine Wa hl? « »Ic h s c hä tze nic ht« , s a gte ic h u nd re ic hte i hm die Fa c ke l. »La s s mic h zue rs t durc h die Öff nu ng kle tte r n, bis ic h mic h a n de r Wa nd a bs tütze n u nd dir die Fa c ke l wie de r a bne hme n ka nn. « Ohne me i ne m Me ntor Ge le ge nhe it zu e i ne m Ge ge nvors c hla g zu ge be n, fi ng ic h a n zu kle tte r n. Da s Loc h i n de r De c ke de s T unne ls wa r ge ra de s o groß , da s s me i ne Sc hulte r n a n be ide n Se ite n a n da s Ge s te in s tie ße n, a be r e s wa r nic ht s o e ng, da s s ic h mic h hä tte hi ndurc hque ts c he n müs s e n. Mö glic he r we is e konnte Aa hz da s Loc h e be nfa lls pa s s ie re n, a be r da s wä re e i n s c hwe re s Stüc k Arbe it. J e ns e its de r Öffnu ng a uf de r T u nne ls e ite wurde da s Loc h de utlic h größ e r. Ic h hie lt i nne , u nd Aa hz re ic hte mi r die Fa c ke l na c h obe n, s c hne ll u nd we it ge nu g, da s s ic h mic h nic ht a n de r Fla mme ve rbre nne n konnte . »Sc hic k T a nda a ls Zwe ite hoc h« , flüs te rte ic h i hm zu. »Wir müs s e n u ns ve rge wis s e rn, da s s in de m Ra um übe r de r Fa lltür ga nz obe n nie ma nd is t. « »Gute r Ge da nke «, s te llte T a nda fe s t und kle tte rte hi nte r mi r he r, wä hre nd ic h mic h we ite r na c h obe n a rbe ite te . Als s ie dire kt hinte r mi r wa r , hie lt s ie kurz i nne und nic kte gle ic h da ra uf. » Im Au ge nbl ic k is t nie ma nd da obe n. « »Gut«, s a gte ic h. »J e tzt du«, hörte ic h Aa hz u nte n i m T unne l zu Gle nda s a ge n. »Ne in«, wide rs pra c h Gle nda mit fe s te r St i mme .

»We nn du in de r Öff nu ng s te c ke n ble ibs t, we rde ic h hie r unte n ge bra uc ht, u m dic h we ite r zus c hie be n, wä hre nd T a nda von obe n zie ht. « Ic h ko nnte nic ht ve rs te he n, wa s Aa hz e nt ge gne te , a be r i m nä c hs te n Mo me nt ta uc hte s c ho n s e in grü n ge s c huppte r Sc hä de l in de m Loc h u nte r T a nda a uf. »Ne in«, wa r nte T a nda . »Mit de n Arme n vora n. « Aa hz wic h e ine Stufe zu rüc k, s te c kte be ide Arme übe r s e ine m Kopf i n da s Loc h u nd k le tte rte wie de r a uf wä rts . Na c h a lle m, wa s ic h s e he n ko nnte , ve rke ilte n s ic h s e i ne Sc hulte r n re c ht hübs c h im Fe ls ge s te in. T a nda ma c hte s ic h be re it, s c hna ppte s ic h e ine s e i ne r Hä nde und s a gte : »Fe rti g zu m Sc hie be n, Gle nda ? « »Fe rti g«, dra ng Gle nda s Stimme ge dä mp ft wie a us we ite r Fe r ne zu uns he ra u f. »J e tzt !«, rie f T a nda und ze rr te a n Aa hz' Ar m, wä hre nd e r ve rs uc hte , s ic h mit de m a nde re n a m Ge s te in hoc hzuzie he n. Se in He md ris s e nt zwe i , a be r e r ka m durc h. T a nda lie ß ihn los u nd kle tte rte dire kt u nte r mir we ite r he ra uf. Aa hz' Sc hul te r n wa re n wie de r fre i, a be r e r kle tte rte nic ht we ite r. »Gle nda «, s a gte e r , »ha lt dic h a n me i ne m Be i n fe s t, da nn zie he ic h dic h ra uf. « »Ic h s c hä t ze , da s krie ge ic h hi n« , a nt worte te s ie . »Da nn tu e s , u nd hö r a uf , mit mir zu dis kutie re n«, e nt ge gne te Aa hz. Ic h s ta r rte a uf de n Hi nte rkopf me i ne s Me ntors . Ha tte de r grü n Ge s c huppte a ls o ta ts ä c hlic h e i n we ic he s He r z. Na türlic h ha tte ic h i mme r ge wus s t, da s s e r e ine s ha tte , a be r ge s e he n ha tte ic h e s nic ht ge ra de oft. Wä hre nd Aa hz Gle nda die Ste ins tufe n hi na uf ha l f, kle tte rte n T a nda u nd ic h zu de r Fa ll tür e mpor. Da Aa hz mic h noc h ke i ne n Za ube r ge le hrt ha tte , mit de m ic h

hä tte fe s ts te lle n kö nne n, ob s ic h e t wa s a uf de r a nde re n Se ite e ine r Wa nd ode r, wie i n die s e m Fa ll , e i ne s Bode ns be fa nd, übe rlie ß ic h T a nda die Übe rprüfung. »Sind wir noc h a uf de r s ic he re n Se ite ? «, fra gte ic h. »Sind wir. « Vors ic hti g d rüc kte ic h ge ge n die hölze r ne Fa lltü r u nd hob s ie la ngs a m a n. Da s Hol z k ni rs c hte , u nd gle ic h da ra uf s tie ß die T ür a uf e ine n Wide rs ta nd. Es da ue rte e ine n Auge nblic k , bis mi r kla r wurde , da s s e s s ic h um e ine n T e ppic h ha nde lte . Eine n s e hr a lte n T e ppic h, de m Aus s e he n na c h. Ic h drüc kte krä fti ge r ge ge n da s Holz , de r T e ppic h hob s ic h und glitt we it ge nu g zu r Se ite , da s s ic h hi ndurc hkrie c he n ko nnte . Als ic h ha lb durc h die Fa lltür ge kra bbe lt wa r , ric hte te ic h mic h a uf u nd hie lt die Fa c ke l in de m dunkle n Ra u m hoc h. T a nda ha tte Re c ht. Na c h a lle m, wa s ic h s e he n ko nnte , wa r nie ma nd hie r. Auß e r e ine m Ha ufe n T is c he e rblic kte ic h le di glic h e ine Hol ztür a uf de r li nke n Se ite . Abe r ka um wa r ic h ga nz hi na uf ge kle tte rt u nd s ta nd wie de r a uf me i ne n Be i ne n, da e rka nnte ic h, da s s T a nda und ic h be ide ge irrt ha tte n. Ke i n Le be nde r wa r in die s e m Ra um. Da für je de Me nge Le ic he n. T is c he volle r Le ic he n.

Kapitel 12 »E S

M US S E I N EN

WE G

K ERK ER .« G. GY GA X

A US D I ES EM

Oka y, a ls o das wa r e ine we ite re Pre mie re für mic h. Ic h ha tte bis he r noc h nie da s Glüc k, die Ge le ge nhe it ode r da s Pe c h ge ha bt, i n e i ne m Zi mme r volle r Le ic he n zu la nde n. Und da s hie r wa re n nic ht e infa c h ir ge nd we lc he Le ic he n, e s wa re n die Le ic he n vo n Me ns c he n, de ne n offe ns ic htlic h e rs t i n de r vora nge ga nge ne n Na c ht da s Le be n a us de m Ha ls ge s oge n worde n wa r. Da la ge n mi nde s te ns fü nf ze hn ode r z wa nzi g T ote , a lle na c kt, a lle mit a bs c he ulic he n Wu nd ma le n a m Ha ls , a lle mit o ffe ne n Auge n, die le e r a n die De c ke s ta rrte n. Ic h e rs ta rrte a n Ort u nd Ste lle , die Fa c ke l hoc h e r hobe n. Ic h moc hte ke i ne n Sc hritt tu n, s ola nge die a nde re n nic ht be i mi r wa re n. Nic ht , da s s ic h fü rc hte te , die Le ic he n kö nnte n mir e t wa s a ntu n. Nic ht, da s s ic h ir ge nde ine n Abe r gla ube n übe r die Ge is te r Ge töte te r ge he gt hä tte . Das ta t ic h nic ht , de s s e n wa r ic h s ic he r. Ic h wol lte nur ke i ne fa ls c he Be we gu ng ma c he n, s ola nge nie ma nd be i mir wa r , da s zumi nde s t re de te ic h mir e ifri g e i n. »Sie ht a us , a ls hä tte s t du ge s te r n Na c ht Glüc k ge ha bt, mit de m Le be n da vonge ko mme n zu s e in« , s a gte Aa hz zu Gle nda , a ls e r i hr durc h die Fa lltür u nd a uf die Be i ne ha lf. »Sc he i nt s o«, mur me lte s ie und le hnte s ic h a n e ine n T is c h, a uf de m e in tote r Ke rl la g. De r Ma nn s a h de m Wi rt i m Audry's zie mlic h ä hnl ic h. Allmä hlic h fi ng ic h a n zu gla ube n, da s s die me is te n Le ute a uf die s e m Pla ne te n s o a uss a he n wie e r. »So vie l zu de r Übe rle gu ng, da s s s ie i hre Na hru ngs -

que lle n a m Le be n e rha lte n wü rde n« , be me rk te T a nda . »Ic h gla ube nic ht, da s s das Sta nda rd is t«, wide rs pra c h Aa hz. »Abe r da s hie r is t de r Pa la s t, da s Kö ni gs ha us de s Pla ne te n. Ic h s c hä tze , hie r ge lte n a nde re Re ge ln. « »Na toll«, s a gte ic h. »J e tzt ha be n wir a ls o na c kte Kille rva mpi rkü he , vo n de ne n e i ne ge rüc hte we is e golde ne Milc h ge be n s oll. « »Ko mis c he r Ort, nic ht wa hr? «, s a gte Aa hz. »Kö nnte ma n s o s a ge n, a be r da s ha s t du ja s c hon. « »Wir müs s e n de n T e ppic h wie de r zu rüc kle ge n u nd die Fa lltür s c hlie ß e n«, ma hnte T a nda . »Wir müs s e n da für s orge n, da s s wir u ns e re Spure n s o gut wie mö glic h ve rwis c he n. « Ic h re ic hte T a nda die Fa c ke l u nd ma c hte mic h mit Aa hz a n die Arbe it. Inne r ha lb we ni ge r Se ku nde n s a h de r Ra u m wie de r s o a us wie vor de m Mo me nt, i n de m wir a us de m Bode n ge kroc he n wa re n. »Wo hi n je tzt? « , fra gte Gle nda . Ic h zo g die Ka rte he rvor , fa lte te s ie a use ina nde r u nd hie lt s ie ins Lic ht. Die Le ic he nha lle , de r Ra u m, i n de m wir u ns de rze it be fa nde n, s te llte nu n de n ze nt ra le n Punkt de r Ka rte da r. Die golde ne Ku h wa r i n die Küc he ge wa nde rt. Und u ns e r We g fü hrte vo n hie r durc h e i ne Hol zfüllu ng i n de r rüc kwä rti ge n Wa nd , nic ht durc h die T ür. De r Ka rte zufol ge la g hi nte r de r Füllu ng e in la nge r Ge he i mga ng, de r la nge Ze it a uf wä rts durc h de n Pa la s t führte . »Wis s t ihr« , s a gte ic h und de ute te a uf da s Ende de s Ge he i mga ngs , »da s s wir i mme r tie fe r i ns Inne re de s Pa la s ts vordringe n u nd u ns i mme r we ite r vo n de r Auß e nwe lt e ntfe r ne n? « »Sie ht ga nz s o a us «, mur me lte Aa hz u nd s ta rrte die Ka rte a n. »Da s is t unwic hti g, u nd da s we iß t du, Aa hz«, s a gte

Gle nda . »Du kö nnte s t we ni gs te ns e ndlic h de i ne m Le hrling die Wa hr he it s a ge n. « Wir a lle dre hte n u ns u m u nd s ta rrte n s ie a n, wie s ie s ic h a n de n T is c h le hnte , mit e ine r na c kte n Le ic he im Hi nte r gru nd. »Wa s s oll da s he iß e n? «, f ra gte Aa hz s ic htlic h ve rä rge rt. »Wir kö nne n nic ht vo n hie r e ntko mme n, we nn wi r da s Spie l nic ht ge wi nne n. Und da s Spie l ge wi nne n be de ute t, die golde ne Ku h zu f i nde n, vo n de r ic h a nne hme , da s s s ie de r He rrs c he r die s e r ga nze n Dime ns io n is t. Die se golde ne Ku h is t uns e re e inz i ge Möglic hke it , von hie r zu ve rs c hwi nde n, und da s we iß t du ge na u. « Zu die s e m Ze itpu nkt wa r ic h fe s t da von übe r ze ugt, da s s de r sc hwe re Blutve rlus t s ic h a uf ihr Ge hir n a us ge wirkt ha be n mus s te . Da s Einzi ge , wa s ic h noc h wollte , wa r, e i ne n We g hi na us zu fi nde n und we gzula ufe n ode r we gzu flie ge n, s o s c hne ll wi r nur ko nnte n, bis wi r we it ge nu g vo n die s e m Pa la s t e ntfe r nt wa re n, u m a us die s e r Dime ns io n he ra us zus pri nge n u nd die s e n Hort de s Wa hns inns we it hi nte r u ns zu la s s e n. »Nun hör a be r a uf« , s a gte ic h mit e i ne m Lä c he l n. »Da s wä re doc h ve rrüc kt. De n Obe rku hva mp ir zu ja ge n wä re re ine r Se lbs t mord. Wir würde n ge na us o e nde n wie die s e le c ke re n Na hru ngs mitte l u m u ns he ru m. Ic h gla ube , du bra uc hs t dringe nd e t wa s Ruhe , Gle nda . « Nie ma nd s a gte e in Wor t. Gle nda s ta rrte mic h nur durc hdr i nge nd a n, u nd ga nz a ll mä hlic h gi ng mi r a uf, da s s we de r Aa hz noc h T a nda i hr e rklä rt ha tte n, wie ve rrüc kt s ic h da s a nhö rte . Ic h dre hte mic h zu me i ne m Me ntor u m, de r plöt zlic h zie mlic h ve rle ge n dre i nblic kte . »Sie ha t Re c ht«, ge s ta nd e r. »Ge ge n die Ma gik , mit de r wir e s hie r zu tu n ha be n, hä tte n wi r o hne die Hil fe de r Ka rte nic ht die ge ri ngs te C ha nc e . «

Ic h s ta rrte T a nda a n. Sie lä c he lte mir zu. »Da s s ti mmt. Se lbs t mit Gle nda s Unte rs tüt zu ng ka nn ic h u ns nur mü hs a m a bs c hir me n. Die Ma gik hie r is t s o s ta rk, da ss wir ohne die Hilfe von ga nz obe n ke ine C ha nc e ha be n. Und die Ka rte fü hrt u ns zu die s e r Hilfe . « In die s e m Mo me nt wus s te ic h ohne de n Sc ha tte n e i ne s Zwe i fe ls , da s s ic h tot wa r, s o tot wie die Le ic he n um uns he ru m. Ic h wa r nur nic ht klu g ge nu g, mic h e i nfa c h hi nzule ge n u nd da s Atme n e i nzus te lle n, wie die e s ge ta n ha tte n. Mit e i ne m le tzte n Blic k a uf me i ne n Me ntor u nd a uf Gle nda zuc kte ic h mit de n Sc hulte r n u nd ve rzo g me i n Ge s ic ht zu e ine r gla ubwü rdi ge n T ote nma s ke . »Na , we nn da s s o is t. Se tze n wir u ns doc h e i nfa c h i n Be we gu ng, be vor je ma nd he re i nko mmt u nd u ns e re r lus tige n Sc ha t zs uc he e in E nde be re ite t, be vor s ie übe rha upt ric hti g a nge fa nge n ha t. « Ic h wa rf noc h e i ne n s c hne lle n Blic k a uf die Ka rte , e he ic h s ie zus a mme nfa lte te u nd wie de r in me i ne T a s c he s topfte . Da nn gi ng ic h z wis c he n de n a uf de n T is c he n a uf ge ba hrte n Le ic he n hi ndurc h zu r rüc kwä rti ge n Wa nd. Unte rwe gs wa r mi r i r ge nd wie da na c h, mit de n T ote n zu s pre c he n u nd i hne n zu s a ge n, ic h s e i ba ld zu rüc k, s ie möc hte n doc h bitte wa rte n u nd mir e ine n T is c h fre i ha lte n, a be r ic h be hie lt die morbide n Übe rle gu nge n doc h lie be r für mic h. Ei n groß e r Sc hra nk mit me di zi nis c he m Ge rä t na hm die Wa nd e i n, u nd nir ge nds wa r e i ne pa s s e nde Füllung zu s e he n. De r Ka rte zu fol ge mus s te s ie s ic h dire kt hinte r de m Sc hra nk be fi nde n. Ic h pa c kte die hinte re Ec ke de s Sc hra nke s und zo g krä fti g da ra n. Na türlic h ha tte ic h e r wa rte t, da s s e r vie l zu s c hwe r fü r mic h wä re , a be r zu me i ne r Übe rra s c hu ng

glitt e r le ic ht u nd la utlos vor und ga b de n We g zu de m Ge he i mga ng hi nte r de r Füllu ng fre i. Ic h s a h mic h zu T a nda , Aa hz u nd Gle nda u m, die mic h s c hwe i ge nd be oba c hte te n. »Ge bt mir die Fa c ke l und kommt mi t«, s a gte ic h. »Wir we rde n die Ka rte wie de r übe rp rüfe n, we nn wir i n de m Ga ng s i nd. Und zie ht de n Sc hra nk hi nte r e uc h wie de r a n die Wa nd. « Aa hz nic kte . De n Anfü hre r zu ge be n wa r e i n gute s Ge fü hl, ob wo hl mi r die e inge s c hla ge ne Ric htu ng übe rha upt nic ht be ha gte . Zu mi nde s t wü rde ic h a ls Ers te r a m fa ls c he n Ort zur fa ls c he n Ze it e i nt re ffe n u nd fol glic h wo hl a uc h a ls E rs te r de n T od finde n. T a nda re ic hte mir die Fa c ke l, u nd ic h s c hlüpfte hi nte r de n Sc hra nk. De r Ga ng wa r s o bre it wie e i ne r de r kle i ne re n Kor ridore im Pa la s t von Pos s iltum. Er be s ta nd übe rwie ge nd a us Holz , da s u nte r we gs da nn u nd wa nn vo n kü r ze re n s te ine r ne n Pa s s a ge n a bge lös t wu rde . Ande rs a ls de r a us de m Fe ls e n ge ha ue ne Ga ng u nte r ha lb de r Le ic he nha lle s c hie n hie r i m La ufe de r J a hre e in re ge r Ve rke hr s ta ttge funde n zu ha be n. Ic h blie b a uf de m va ge i m Sta ub e rke nnba re n Pfa d und gi ng ze hn Sc hrit te we it i n de n Ge he i mga ng hi ne i n, e he ic h s te he n bl ie b. Aa hz zo g de n Sc hra nk a n die Wa nd und wi nkte mi r zu. Ic h f ra gte mic h, ob wir wo hl die s e s Ma l umke hre n ko nnte n, fa lls e s notwe ndi g s e in s ollte , a be r ic h wollte Aa hz nic ht b itte n, da s zu übe rp rüfe n, s ons t hä tte e r wo mö glic h noc h he ra us ge fu nde n, da s s wir ta ts ä c hlic h nic ht zurüc kko nnte n. Etwa hu nde rt Sc hritte we ite r te ilte s ic h de r Ge he i mga ng. Ei n We g wa r le ic ht a ns te i ge nd u nd fü hrte na c h re c hts , de r a nde re s c hie n da ge ge n s c hnur ge ra de we ite rzu ge he n, s o we it da s im Lic ht de r Fa c ke l e rke nnba r wa r.

T a nda wa r hi nte r mi r, u nd ic h ga b i hr die Fa c ke l, u m die Ka rte e rne ut zu kons ultie re n. Sie ha tte s ic h wie de r ve rä nde rt u nd ze i gte nu n de n Ge he i mga ng s a mt de r Ga be lung a ls ze ntra le n Punkt. Vo n hie r a us s ollte n wir na c h re c hts obe n we ite r ge he n. Ic h e ri nne rte mic h, wie ic h vor de m Sc hlos s a n de r Fa s s a de e mporge blic kt ha tte , die hoc h übe r uns a ufra gte . Ic h ha tte noc h nie e i n s o rie s ige s Ba u we rk ge s e he n. Nun s c hie n e s , da s s wir, s o die Ka rte ihre n Wil le n be ka m, de n Aa hz u nd T a nda i hr offe nba r u nbe di ngt la s s e n wollte n, s c hlie ß lic h ga nz obe n la nde n würde n. Vie lle ic ht ko nnte ic h s o we ni gs te ns de n s c hö ne n Aus blic k ge nie ß e n, wä hre nd mir da s Le be n a us ge s a ugt würde . De r Ge he i mga ng fü hrte i mme r we ite r hi na u f, ma nc hma l übe r Stufe n, ma nc hma l nu r übe r e i ne Sc hrä ge . Er knic kte na c h re c hts a b, da nn, z wa nzi g Sc hritte we ite r, noc h e inma l , a ls würde e r um de n Ra u m he ru mfü hre n. Da na c h fü hrte e r e infa c h kre uz u nd que r na c h obe n. Na c h z wa nz i g Mi nute n ha tte ic h volle nds die Orie ntie rung ve rlo re n. Ic h hä tte nic ht e inma l ra te n kö nne n, i n we lc he m T e il de s Pa la s tes wir u ns be fa nde n. Alle s , wa s ic h wus s te , wa r, da s s wir e in gute s Stüc k na c h obe n ge kle tte rt wa re n. Sc hlie ß lic h, na c h e i ni ge n we ite re n a ufwä rts fü hre nde n Stu fe n, e nde te de r Ga ng. Ic h blie b s te he n u nd wa rte te , wä hre nd T a nda die Stufe n hi na ufkle tte rte . Da nn, ze hn S tufe n hi nte r i hr , fo l gte Gle nda , ge s tüt zt vo n Aa hz. Aus ir ge nde i ne m Gru nd wa r e r ta ts ä c hlic h ne tt zu e i ne r F ra u, die i hn be tro ge n ha tte . Da s pa ss te übe rha upt nic ht zu i hm. Wa hrs c he inlic h bra uc hte e r s ie noc h. Le ide r wa r Gle nda nie we it ge nu g we g, da s s ic h ihn hä tte fra ge n kö nne n. Als s ie obe n a nge ko mme n wa re n, l ie ß s ic h Gle nda zu Bode n s i nke n und s c hlos s die Auge n, wä hre nd ic h die Ka rte he rvo r zo g, u m he ra us zu fi nde n, wo hi n s ie u ns

führe n wollte . Ic h s a h da s E nde de s Ge he imga ngs , und dire kt vor mir be fa nd s ic h e ine Ge he i mtü r zu e i ne m rie s ige n Ba lls a a l. Ic h s ta rrte die Wa nd a n. Vo n de r Ge he i mtür wa r nic hts zu s e he n, a be r ic h na hm a n, da s s s ie da s e in würde , s oba ld ic h s ie bra uc hte . Sc hlie ß lic h ko nze ntrie rte ic h mic h wie de r a uf die Ka rte . Wir mus s te n i n de n Ba lls a a l vordringe n. In de r ge ge nübe rlie ge nde n Wa nd be fa nd s ic h e i ne we ite re Hol zfüllu ng, die zu e i ne m a nde re n Ga ng fü hrte . Die golde ne Ku h wa r nu n i m T hro ns a a l e ini ge Stoc k we rke übe r uns ve rze ic hne t. »Sie ht a us , a ls müs s te n wi r uns e rs tma ls a us de r De c kung be we ge n« , s te llte Aa hz fe s t. »Mo me nta n is t nie ma nd da dra uße n«, s a gte T a nda . »Da nn s ollte n wir u ns be e ile n«, ko mme nt ie rte ic h u nd fa lte te die Ka rte zus a mme n. »Ha lt die Ka rte be re it« , s a gte Aa hz. »We nn wi r i m Ba lls a a l s ind, mus s t du s ie wie de r prüfe n. « »Na türlic h« , s a gte ic h mit e i ne m be s tä ti ge nde n Nic ke n, a ls hä tte ic h da s lä ngs t ge wus s t, obwo hl ic h bis he r nic ht e ine n Ge da nke n die s e r Art ge he gt ha tte . »Sc ha ffs t du e s noc h e i n bis s c he n we ite r, Gle nda ? «, e rkundi gte s ic h Aa hz. Gle nda zuc kte zus a mme n u nd s te mmte s ic h a uf die Be i ne , nur u m s ic h gle ic h da ra uf e rs c höpft a n die Wa nd zu le hne n. »Ic h s c ha ffe e s s o we it, wie e s nöti g is t. « Aa hz nic kte nur. »Da nn los . « T a nda hie lt die Fa c ke l, a ls o tra t ic h a n die Wa nd u nd drüc kte ge ge n die Ste lle , a n de r s ic h d ie Ge he i mtür be finde n s ollte , u nd , Übe rra s c hu ng!, die Wa nd öf f ne te s ic h. Ic h tra t du rc h die Öf f nu ng. Ers t da c hte ic h, a uf de r a nde re n Se ite wä re nic hts und die Ka rte hä tte u ns in die Irre ge fü hrt. Da nn e rka nnte ic h, da s s vor de r Ge he i mtür

e in s c hwe re r Vo r ha ng ode r e in Wa nd te ppic h ode r e twa s in de r Art hi ng. Ic h s c hlüpfte u nte r de m Stoff hi ndurc h, di re kt ge fol gt von T a nda und de r Fa c ke l. Alle rdings bra uc hte n wi r i m Au ge nb lic k ke in Lic ht. De r Ra u m ve r fü gte übe r z we i groß e , z we i Stoc k we rke ho he Fe ns te r , durc h die na türlic he s T a ge s lic ht he re i ndra ng. Die Be r ge i n de r Fe r ne wa re n wie a lte Fre u nde , die na c h mir rie fe n. Ic h wü ns c hte mir s o s e hr, da dra uß e n zu s e i n u nd nic ht hie r dri n. So we it ic h e s be urte ile n konnte , würde die So nne i nne r ha lb de r nä c hs te n Stu nde a uf de r a nde re n Se ite de s Pa la s te s unte rge he n. Wir mus s te n u ns be e ile n, we nn wir die go lde ne Ku h fi nde n wollte n, be vor s ie s ic h in e i ne n golde ne n Va mpir ve rwa nde lte . »Puh« , ma c hte T a nda , a ls s ie die mi t golde ne n Inta rs ie n ge s c hmüc kte Wa nd tä fe lung u nd die golde ne De c ke de s ge wa lti ge n Ba lls a a ls beä ugte . De r Bode n be s ta nd a us polie rte m we iß e n Ste i n, durc h de n s ic h e i ne golde ne Ma s e rung zo g. In me i ne n wilde s te n T rä u me n hä tte ic h mi r ke i ne n s o pra c htvolle n, s o fa nta s tis c he n Ba lls a a l vors te lle n könne n. Aa hz u nd Gle nda tra te n ne be n u ns in de n groß e n Sa a l. Ic h we tte , dort hä tte n mi nde s te ns fünf hu nde rt Le ute be que m ta nze n könne n, o hne e ina nde r in die Que re zu komme n. »Ic h e ri nne re mic h a n die s e n Ra um« , s a gte Gle nda le is e . »Ic h wa r le tzte Na c ht s c ho n e inma l hie r. « De r Ge da nke , da s s ge na u hie r e in ga nze s Rude l na c kte r Va mpire a n i hre m Ha ls he ru mge ka ut ha tte , ja gte mir e ine n Sc ha ue r übe r de n Le ib. »Vie lle ic ht s ollte n wi r lie be r nic ht da ra uf wa rte n, da s s die Mus ik zu s pie le n a nfä ngt«, be me rkte ic h. Ic h s c hlu g d ie Ka rte a uf u nd s tudie rte s ie e i nge he nd. Alle in de r Sc hritt durc h die Ge he i mtü r ha tte ge re ic ht,

da s s s ic h die Ka rte e rne ut ve rä nde rt ha tte . Nun fü hrte de r We g hi na us nic ht übe r d ie ge ge nübe r lie ge nde Se ite de s Ra ume s , s onde r n übe r e i ne Art Bü hne , die s ic h a n de r rüc kwä rti ge n Ma ue r ge ge nübe r de n Fe ns te r n be fa nd. »Hie r e ntla ng« , s a gte ic h u nd gi ng übe r e ine kle ine T re ppe vora n zu de r a us Holz e rric hte te n Bü hne . Auf de r Rüc ks e ite de r Bühne wa r a uß e r Hol zle is te n nic hts zu e rke nne n. Ic h zo g e r ne ut die Ka rte zu Ra te und gi ng i n die s c he inba r ric hti ge Ric htu ng. Unte r we gs fa lte te ic h die Ka rte zus a mme n und s te c kte s ie e in. Nac h s e kunde nla nge r Suc he fa nd ic h die los e n Bre tte r , zo g s ie zur Se ite , u nd wir ta us c hte n de n lic hte n Sa a l ge ge n e i ne fins te re Umge bung e i n, die ic h für e ine n we ite re n unbe le uc hte te n Ga ng hie lt. T a nda wa r dire kt hi nte r mir u nd hie lt d ie Fa c ke l s o, da s s wir be ide s e he n konnte n, wa s vor uns la g. Be i de m Anbl ic k e rs ta rrte ic h zu e ine r Sta tue . »Hu h, Ic h gla ub', mic h trit t 'ne Ku h!«, s a gte T a nda . Vor u ns la g ke i n Ga ng, s o nde r n e i n ga nze r Ra u m mit e ine r nie dri ge n De c ke . Etlic he Re ga le s ä umte n d ie Wä nde . We ite re zo ge n s ic h que r du rc h de n Ra u m, a lle d ic ht be pa c kt mit Sc hä de ln. K uhs chäde ln. T a us e nde und Abe rta us e nde we iß e r Kuhs c hä de l mit le e re n Auge nhö hle n. Aa hz zo g hi nte r u ns die Bre tte r wie de r zurüc k a n i hre n Pla tz , d re hte s ic h u m u nd b lie b wie vo m Do nne r ge rü hr t ne be n mi r s te he n. Ic h wa r e rle ic hte rt fe s t zus te lle n, da s s e s mir nic ht a lle i n s o e rga nge n wa r. Auß e rde m wa r e s be ru hi ge nd zu s e he n, da s s s oga r me i n Me ntor s c hoc kie rt re a gie re n konnte . »Möc hte mir vie lle ic ht je ma nd e rklä re n, wa s da s is t? «, fra gte Gle nda , u nd i hre Sti mme ha llte durc h die Übe rre s te e ine r ga nze n He rde tote r Kü he .

»Vie lle ic ht die Ge ne ra tio ne n de r le tz te n ta us e nd J a hre de r He rrs c he rfa milie «, mut ma ß te Aa hz. »Se ht e uc h de n a n. « Er de ute te a uf e i ne n Sc hä de l, de r, ku ns tvoll mit J uwe le n ge s c hmüc kt , a n de r Wa nd hi ng. Ic h wus s te , da s s das nic ht ga nz de n Pu nkt tra f. Ic h konnte e s durc h die E ne r gie die s e s Orte s fü hle n. Ne ugie ri g s a h ic h mic h zu T a nda um. »Fühls t du hie r ir ge nd wa s Me rkwü rdi ge s ? « »Ma c ht« , s a gte s ie . »Ei ne Art Ene r gie ze ntru m? «, f ra gte Aa hz. »Fühlt s ic h s o a n«, s a gte T a nda . »Abe r vie lle ic ht is t a uc h a n die s e n Sc hä de ln i r ge nd wa s Be s onde re s . Etwa s , da s die ma gis c he n E ne r gie n i n i hre r Umge bu ng ve rs tä rkt und ir ge nd wie umwa nde lt. « Zu me i ne r e i ge ne n Übe rra s c hu ng be we gte ic h mic h plötzlic h ge ra de we gs a uf da s nä c hs te Sc hä de lre ga l zu. Ic h s tre c kte die Ha nd a us und be rühr te vors ic hti g die gla tte , kü hle Obe rflä c he e i ne s de r Be inköpfe . Ihm wo hnte e ine Kra ft i nne , a be r nic ht die Art vo n Kra f t, die Aa hz mic h zu nut ze n ge le hrt ha tte . Es wa r e ine a nde re For m de r E ne r gie , die zu me hr a ls nur zu Zwe c ke n re ine r Ma gik ge nut zt we rde n konnte . »Va mpire ne r gie «, ve rkü nde te ic h. T a nda und Gle nda ge s e llte n s ic h zu mir u nd be rü hrte n ihre rs e its e ine n de r Sc hä de l. »Er ha t Re c ht« , s a gte T a nda . »Die s e Sc hä de l sc he ine n ma gis c he E ne r gie a uf zu ne hme n u nd u mzu wa nde l n. Die ne u ge wo nne ne E ne r gie s tra hle n s ie da nn a b, u m die Kü he in Va mpire zu ve rwa nde l n. « »Wills t du mic h ve ra rs c he n ? «, fra gte Aa hz vo n de r Se ite . »Ne in, da s will s ie nic ht«, wide rs pra c h Gle nda u nd de ute te mit e ine r na c hlä s s ige n Be we gu ng a uf die T a u-

s e nde und Abe rta us e nde ka hle r Sc hä de l. »Willko mme n in de r E ne r gie que lle de r He rrs c he r die s e r We lt. « »Und die E ne r gie wird s tä rke r«, fü gte T a nda hi nzu. »Ic h ka nn e s fühle n. « »Die Sonne ge ht u nte r« , wa r f ic h e i n. »Wir müs s e n hie r ve rs c hwi nde n. « Ic h fa lte te die Ka rte a us e ina nde r. Auf de r a nde re n Se ite de s Ra u me s wa r e i ne T ür, du rc h die wir ge he n mus s te n. Und a uf de r a nde re n Se ite de r T ür wa r e t wa s , wo mit ic h s o sc hne ll nic ht ge re c hne t ha tte . Die golde ne Ku h. De r Sc ha t z, de n zu he be n wir s o we it he r ge ko mme n wa re n. Er wa r nur noc h e i ne T ür vo n u ns e nt fe r nt, i n e ine m Ra u m mit de m s c hö ne n Na me n ›Wie s e ‹. »Se ht e uc h da s a n« , s a gte ic h u nd hie lt die Ka rte s o, da s s die a nde re n s ie e be nfa lls s tudie re n konnte n. »Und wa s je tzt? « Aa hz fi xie rte die Ka rte und lä c he lte zufr ie de n. »J e tzt ne hme n wir u ns e i ne n He r rs c he r a ls Ge is e l und s orge n da für, da s s wir die Fre ihe it wie de rbe ko mme n. « »Kli ngt doc h ga nz gut« , me i nte T a nda . »Wa ru m ka nn ic h mir nu r nic ht vors te lle n, da s s da s s o e infa c h s e in wi rd? «, fra gte ic h. »We il e s das nie is t«, e rklä rte Gle nda . Um mic h he ru m fi nge n die Sc hä de l mit de n le e re n Auge nhö hle n le is e zu s umme n u nd zu vibrie re n a n, und da s Ge rä us c h, da s s ic h i n de m Ra u m a us bre ite te , na gte be gie ri g a n me i ne r Se e le . »Wa s a uc h i mme r wir tu n« , ve rkü nde te T a nda , wä hre nd s ie s ic h mit be ide n Hä nde n die Ohre n zu hie lt, » wir s ollte n e s sc hne ll tu n. « Wie de r s te c kte ic h die Ka rte e in, hie lt mir e be nfa lls die Ohre n zu u nd gi ng a n T a us e nde n s umme nde r Sc hä de l vorbe i zu de r Ge he i mtü r i n de r ge ge nübe rlie ge nde n

Wa nd. Als wir dort a nge la ngt wa re n, wa r da s Ge rä us c h de r Sc hä de l i n me i ne m Kopf s o s c hme r z ha ft, da s s ic h nic ht für e i ne n Mo me nt i nne hie lt. Ic h gi ng e i nfa c h du rc h die T ür und tra t a u f e i ne n dic ke n T e ppic h s a tte n, we ic he n Gra s e s. Aa hz , T a nda u nd Gle nda fol gte n mir , u nd Aa hz s c hlos s hi nte r u ns die T ür, wora u f die e nts e tzlic he Ene r gie , die s o s c hme r z ha ft durc h me i ne n Kopf puls ie rte , s ogle ic h ve rs ic ke rte . Ve r mutlic h hä tte ic h Er le ic hte ru ng e mpfu nde n, wä re ic h nic ht s o u ngla ublic h ve rblüf ft übe r de n Anblic k ge we s e n, de r s ic h mir bot. Da wa r e in Ke rl , de r a uf de r a nde re n Se ite de r Wie s e a uf e ine m C lubs e s s e l s aß und e ine Ze itu ng la s . Hä tte e r e ine we iß e Sc hür ze ge tra ge n, da nn hä tte e r be i na he ge na us o a us ge s e he n wie de r Ma nn, de r u ns i m Audry's be die nt ha tte . Die tie f s te he nde So nne s c hie n durc h e i ne s de r gi ga ntis c he n Fe ns te r i n de n Ra u m u nd fä rbte die na he Hü ge lke tte in de n s c hö ns te n Sc ha ttie ru nge n vo n Gold, Ros a und Rot. Ic h s a h mic h u m. Vo n de r Wie s e , a uf de r wir s ta nde n, a bge s e he n, s a h de r Ra um a us wie e i ne groß e Suite mit e ine m groß e n Be tt, e i ne r Küc he a n de r e ine n Wa nd und e ine m a bge te ilte n Ba de zi mme r a uf de r a nde re n Se ite . De r Ma nn s a ß in e ine r Art Wo hnbe re ic h, i n de m e s je doc h nur e i ne n Se s s e l ga b. Er s c ha ute zu u ns hi nübe r, s c hütte lte de n Kopf , a ls könnte e r nic ht gla ube n, wa s e r s a h, blic kte e rne ut zu u ns he rübe r u nd s pra ng mit e i ne m Aus druc k re ine r Fre ude u nd Glüc ks e ligke it vo n s e i ne m Sitzpla t z a uf. »Oh lie be r gute r Hi mme l !«, brül lte e r u ns e nt ge ge n. »Ihr s e id e ndlic h ge ko mme n!« »Ic h gla ube , e r is t froh, uns zu s e he n«, flüs te rte T a nda .

De r Ke rl ka m a uf u ns zu, u nd da s bre ite Lä c he l n i n s e ine m Ge s ic ht dro hte s e ine n Kopf zu s pa lte n. »Se hr fro h« , flüs te rte ic h zu rüc k. »Me ine F re unde , me ine F re unde . Ko mmt he re i n«, s a gte e r u nd wi nkte u ns zu , i n s e i ne n Wo hnbe re ic h zu tre te n. »Ha be n Sie ke ine Angs t. Ic h bi n nur s o glüc klic h, Sie zu s e he n. « »Sind Sie ? «, fra gte Aa hz. De r Ma nn la c hte . »Bi n ic h. Bi n ic h wirklic h. Ic h ka nn nic ht fa s s e n, da s s die Ka rte na c h a ll de r Ze it e ndlic h je ma nde n zu me i ne r Re ttu ng he r ge fü hrt ha t !«

Kapitel 13 »D U

K AN N S T N I C H T I M M E R AL L ES H A BEN .«

M. J AG GER

De r Ma nn fü hrte u ns übe r die Wie s e zu de m T e il de s Ra u ms , de r offe ns ic htlic h s e in Zu ha us e da rs te llte. »T ut mir Le id we ge n de r Unord nu ng« , s a gte e r , wä hre nd e r i m La u fe n ha s tig e i n Buc h hie r , e i n Noti zbuc h dort we grä u mte u nd Ge s c hi rr e i ns a mme l te , u m e s im Spülbe c ke n zu de ponie re n. Wir a lle s ta nde n de r we il i n tra ute r Ei ni gke it he ru m u nd s a he n ihm zu. »Me in Na me is t Ha rold. Es tut mi r Le id , a be r ic h ha be nic ht ge nu g Sitzplä t ze für a lle . « Er s a h a us wie e in Ha rold. De r Na me pa s s te zu ihm und zu a ll de n a nde re n Mä nne r n in a ll de n Audry's gle ic he nde n Ba rs , d ie i hm a lle s o ä hnl ic h s a he n. Ha rold s c hle ppte s e ine n e i nzi ge n Küc he ns tu hl vo n e i ne m kle ine n T is c h he rbe i u nd be de ute te uns , da s s e ine r von u ns s ic h a uf de n Stu hl s e t ze n, e i n a nde re r a uf de m Le hns e s s e l Pla tz ne hme n mö ge . Es e rübri gt s ic h wo hl zu s a ge n, da s s die se r Ma nn offe ns ic ht lic h nie ma ls Gä s te we lc he r Art a uc h i mme r be he rbe r gt ha tte – zu mi nde s t ke ine , mit de ne n e r s ic h hä tte zus a mme ns e tze n wol le n. Ic h fürc hte , wir a lle wa re n zu die s e m Ze i tpu nkt vie l zu ve rblü fft, u m noc h ha lb we gs a nge me s s e n re a gie re n zu könne n. Ic h we iß zu mi nde s t, da s s ic h e s nic ht ta t. Zwa r we iß ic h nic ht s o re c ht , wa s ic h zu fi nde n e r wa r te t ha tte , a ls wir uns a uf uns e re Sc ha t zs uc he be ge be n ha tte n, a be r e in groß e r Ke rl , de r da ra uf wa rte te , ge re tte t zu we rde n, wa r e s s ic he r nic ht. Ei n Ke rl , de r e i ne ma gis c he Ka rte be nut zte , u m s e i ne Re tte r he r zufü hre n, wä re mir nie i n de n Sinn ge komme n. Gle nda wa r die Ei nzi ge , die s e in A nge bot a nna hm u nd s ic h mit e i ne m tie fe n Se ufze r a uf de m

Le hns e s s e l nie de rlie ß , wa s i hr e i ne n be s or gte n B lic k s e ite ns de s Ma nne s e intru g. »Sie s ind le tzte Na c ht ge fa nge n ge no mme n wo rde n, ric hti g? « »Bi n ic h« , a nt worte te s ie . Ha rold ma c hte e ine n e r ns tha ft ze rk nirs c hte n Ei ndruc k. »Da s tut mir furc htba r Le id. Sie ha be n e i ne Me nge Glüc k ge ha bt , da s s Sie das übe rle bt ha be n. « »Wir ha be n e i ne n ga nze n Ra u m volle r Le ute ge s e he n, die we ni ge r Glüc k ge ha bt ha be n«, be me rkte Aa hz. De r a rme Ke r l s a h a us , a ls müs s te e r je de n Mome nt i n Ohnma c ht fa lle n. Er ra ng mi t de n Hä nde n, s c hütte lte de n Kopf u nd gi ng a uf ge re gt a uf und a b. »Da s is t a lles me ine Sc huld, wis s e n Sie ? Alle s me i ne Sc huld. « »Sc hö n« , s a gte Aa hz, u m u ns e re n Ga s tge be r zu be ruhi ge n. »Wolle n Sie u ns da nn vie lle ic ht e rklä re n, wa s hie r vor s ic h ge ht? « »Fa nge n Sie e i nfa c h a m A nfa ng a n« , fü gte ic h hi nzu und le hnte mic h a n de n Küc he ntis c h. Vo n me i ne m S ta ndo rt a us ko nnte ic h a us de m z we i Stoc kwe rke ho he n Fe ns te r in de r Se ite nwa nd de s groß e n Ra u ms blic ke n. Da s T a l da runte r la g volls tä ndi g i m Sc ha tte n, a be r da s Sonne nlic ht be le uc hte te noc h i mme r die Be r ge u nd s trö mte durc h da s Fe ns te r he re i n u nd a uf die Wie s e i m Ra u m. We nn die s e i n Ke rke r wa r, da nn wa r e s die s c hö ns te Ze lle , die mir s e it la nge r Ze it be ge gne t wa r. Ha rold nic kte . »T ut mi r Le id , ic h bi n nur s o übe r wä ltigt , da s s Sie hie r s i nd , da s s die Ka rte ta ts ä c hlic h fu nktionie r t ha t. « »De r Anfa ng« , ma hnte Aa hz. »Bitte «, ka m i hm T a nda zu Hilfe . » Im Auge nblic k s e he n Sie die vie r ve rwir rte s te n Pe rs o ne n vor s ic h, de ne n

Sie je be ge gne t s ind. « »Oka y«, s a gte Ha rold, u nd s e in Kop f nic kte , a ls hi nge e r a n e i ne r Fe de r. Er wa rf e i ne n Bl ic k zu m Fe ns te r u nd a tme te tie f durc h. »Mir ble ibt nu r noc h e ine ha lbe Stunde bis Sonne nu nte r ga ng, u nd e s is t e i ne la nge Ge s c hic hte . Mögl ic he r we is e we rde ic h s ie e rs t mor ge n zu E nde bringe n. « »Ke i n Prob le m« , s a gte Aa hz, de r u nte r s e ine n grü ne n Sc huppe n s ic htlic h be mü ht wa r, de n Bu rs c he n zu be s ä nfti ge n. »Fa nge n Sie e infa c h a n. « Wie de r fi ng Ha rold a n zu nic ke n. Se in Kopf ruc kte s o he fti g a uf u nd nie de r , da s s e r s ic h in nä c hs te r Zuku nft wo hl mit üble n Na c ke ns c hme r ze n wü rde pla ge n müs s e n. »Ers te ns : Sie be fi nde n s ic h a n e i ne m Ort , de r vor J a hrhu nde rte n u nte r de m Na me n Gra f Ri nds Pa la s t be ka nnt wa r. « Nun gut, ic h s ollte vie lle ic ht e r wä hne n, da s s ic h nic ht mit de m Ge kic he r a nge fa nge n ha be , da s wa r T a nda mit ihre m Sc hna ube n. Da nn fi ng Aa hz a n, de n Kop f zu s c hütte ln, of fe ns ic htlic h u m Be he rrs c hu ng be mü ht, u nd da konnte ic h da s La c he n e i nfa c h nic ht me hr u nte rdrüc ke n. De m Hi mme l s e i Da nk wa r de r Ke rl s o s e hr in s e ine n Ve rs uc h ve rs u nke n, uns die ga nze Ge s c hic hte zu e rzä hle n, da s s e r nic hts da von be me rkte . »Se it Anbe gi nn de r Ge s c hic hte «, re fe rie rte Ha ro ld, »ha be n die Kühe u nd uns e r Volk i n e ine r Art uns ic he re m Gle ic hge wic ht ge le bt. Sie ha be n s ic h vo n u ns e r nä hrt ; wir ha be n s ie ge töte t, we nn wir s ie fi nde n ko nnte n. Alle s be fa nd s ic h im Gle ic hge wic ht. De n Le ge nde n zufol ge ha t Gra f Ri nd, e i n s e hr a lte r u nd ve rs c hla ge ne r Va mpir , die s e Ge ge nd e ntde c kt u nd u nte rjoc ht. Er ha t die Me ns c he n vo n Do nne r ve rs kla vt u nd d ie s e n Pa la s t e rba ut. « Ha rold we de lte i n be ide Ric htu nge n mit de n A r me n, ve rmutl ic h u m u ns kla rzu ma c he n, da s s e r von de m Pa -

la s t s prac h, i n de m wi r uns be fa nde n. »Da nn fü hrte Gra f Ri nd s e i ne Le ute i n e ine Re volution ge ge n u ns e r Volk , inde m e r die E ne r gie n die s e s Ortes a nge za pft ha t. Wä hre nd e i ne s Ze itra u ms vo n hu nde rt J a hre n ha t e r a lle s übe rra nnt u nd wa r na he da ra n, me i ne ga nze Art vom Ange s ic ht die s e s Pla ne te n zu til ge n. « De r Ma nn s a h zu m Fe ns te r hi na us . Die Sonne s ta nd dire kt übe r de n Gipfe l n de r Be r ge . De r So nne nu nte r ga ng wa r na h. »Na türlic h« , fu hr Ha rold fort , » ha t da s Ge fol ge vo n Gra f Ri nd i n s e i ne r Blut gie r a uc h die me is te n a nde re n Le be we s e n a us ge lös c ht. T a ge i n, ta ga us konnte n s ie e infa c h nie ge nu g Blut be ko mme n, u m i hre n Hu nge r zu s tille n. « Plötzlic h gi ng mi r a uf, da s s wir , vo n Pfe rde n a b ge s e he n, ke i ne a nde re n Le be we s e n ge s e he n ha tte n, s e it wir he r ge ko mme n wa re n: ke ine Hu nde , ke i ne wilde n T ie re , nic hts a ls Kühe , Pfe rde u nd Me ns c he n. »Sc hö n, e ine kur ze Zwis c he nfra ge «, s a gte ic h, wora uf Ha rold e i ne n Blic k zu m Fe ns te r wa rf u nd nic kte . »Sie s a ge n, Gra f Ri nds Ge fol ge be s ta nd da ma ls nic ht a us Kü he n, s o nde r n a us Le ute n wie i hne n, die a be r Va mpi re wa re n? « »J a «, be s tä tigte Ha rold. »Es ge ht s oga r da s Ge rüc ht, da s s die Va mpire urs prü nglic h vo n u ns e re r Spe zie s a bs ta mme n, a be r da s Wis s e n da ru m is t de r Ze it zu m Opfe r ge fa lle n, fa lls die Ge rüc hte de nn übe r ha upt de r Wa hr he it e nts pre c he n. « »So ä hnlic h is t e s a uc h in a nde re n Dime ns io ne n«, s a gte Aa hz, »i ns ofe r n is t e s me hr a ls wa hrs c he i nlic h, da s s e s s ic h hie r ge na us o a bge s pie lt ha t. « Ha rold nic kte . »Da von ha be ic h a uc h ge hört. « »Wa s is t pas s ie rt? «, fra gte ic h. »Gra f Ri nd wa r nic ht du mm, a ls o wa r i hm kla r, da s s s ic h e twa s ä nde r n mus s te , we nn s e ine Le ute me i ne Le u-

te , die die e inzi ge Na hru ngs que lle für s e ine Le u te wa re n, nic ht vollko mme n a us lös c he n s ollte n. « »Kli ngt lo gis c h« , ko mme ntie rte T a nda . »Ve rlie re n s ie ihre Na hru ng, müs s e n s ie e be nfa lls s te rbe n. « »Ge na u«, be krä fti gte Ha rold. »Da rum ha t e r mit de m ve rblie be ne n Hä ufc he n me i ne r Le u te e ine n Ha nde l a bge s c hlos s e n. Se ine Le ute würde n s ic h a uß e r in de n Vollmo nd nä c hte n vo n u ns fe r n ha lte n, we nn me i ne Le ute s e ine r Art in die s e n Nä c hte n a ls Futte r die nte n. « »Und Ihre Le ute ha be n zu ge s timmt? « , fra gte Gle nda , de re n Sti mme s o ve rdutzt kla ng, wie ic h mic h fü hl te . »Ic h de nke , me i ne Vor fa hre n ha tte n ke i ne a nde re Wa hl«, e rklä rte Ha rold. »Mit Hi lfe de r Ma gik in die s e m Ge bie t ha t Gra f Ri nd e i ne n Za ube r übe r de n Re s t me i ne s Volke s ve rhä ngt. Da nn ha t e r s e ine e i ge ne n Le ute mit e ine r noc h s tä rke re n Ma gik i n Kü he ve r wa nde lt. « »Wa ru m ha t de in Volk s ie nic ht e i nfa c h ge töte t, s ola nge s ie Kühe wa re n? « , fra gte Aa hz. »Da s wä re doc h ga nz e infa c h ge we s e n. « »Da s wä re e s «, e nt ge gne te Ha ro ld, » we nn e s die Ma gik nic ht ge ge be n hä tte , die uns da vo n a b ge ha lte n ha t, e be n da s zu tun. Die Ma gik ve r we i ge rt u ns je de s We ite rkomme n. Sie ge s ta tte t uns le diglic h, uns a uf die Le s e vorzube re ite n. Se it J a hr hu nde rte n tu n wir Mo na t für Mo na t nic hts a nde re s . « Ha rold s c hütte lte be kümme rt de n Kopf , e he e r fort fu hr: »R i nds Le ute le bte n zuf rie de n a ls Kü he und ga be n Ac ht , nic ht zu wild mit u ns umzus pri nge n, we nn s ie wä hre nd de r Voll mo nd nä c hte i hre Ge s ta lt zurüc kbe ka me n u nd i hre Fe s te fe ie rte n. Wir wu rde n zu m Nutzvie h, zu frie de n da mit, nic hts we ite r zu tu n, a ls u ns be re itzu ha lte n, u m s tä ndi g uns e re n Ku hhe r re n zu die ne n. Da von hi ng u ns e r Übe rle be n a b, a be r vie l Le be n wa r da rin nic ht e nt ha lte n. « Wie de r s a h Ha rold zu m Fe ns te r hi na us . Die Sonne wa r vie lle ic ht noc h e i ne Mi nute da vo n e nt fe r nt , die

Spitze de s fe r ne n Be r ge s zu ve rla s s e n. »Sc hne ll , fol gt mi r«, s a gte e r u nd gi ng zu m Ba de zi mme rbe re ic h s e ine s Qua rtie rs . »Wa s pa ss ie rt je tzt? «, fra gte T a nda . »Ic h we rde übe r Na c ht zur Ku h. Die Va mp ire s tre ife n durc h de n Pa la s t, s a uge n Blut u nd töte n, wie i hre Ge s c hic hte e s i hne n vo r gibt, u nd we nn i hr e uc h nic ht i n e ine m ma gis c h ge s c hüt zte n Be re ic h a uf ha lte t, we rde n s ie e uc h finde n. « Ic h wa r dire kt hi nte r Ha rold , a ls je ne r u ns in da s Ba de zi mme r fü hrte , e ine n Sc hra nk a uf de r Rüc ks e ite öffne te , ir ge nde t wa s in de s s e n Inne re m be rü hrte und zurüc ktra t, a ls die Wa nd hi nte r de m T oile tte nbe c ke n i n de n Ra u m hi ne i nglitt. »Da s is t de r Ra um mit de m höc hs te n ma gis c he n Sc hut z i m ga nze n Pa la s t«, e rklä rte Ha rold. »Ble ibt dort drin, bis ic h die T ür öffne . Ihr dürf t unte r ke i ne n Ums tä nde n he ra us komme n. Ve rs ta nde n? « »Wir ha be n ve rs ta nde n« , s a gte Aa hz. Ic h gi ng a ls Ers te r durc h die T ür, d ic ht ge fol gt vo n T a nda und Gle nda . Aa hz lie ß s ic h e twa s me hr Ze it u nd s pra c h noc h kur z mit Ha rold, e he a uc h e r s ic h zu u ns ge s e llte . De r Ra um hi nte r de r Wa nd wa r a us de m ma s s ive n Fe ls ge s te in ge ha ue n worde n, da s von Golda de rn durc hzo ge n wa r. Dort dri n wa r e s wa r m, und de r he lle Sc hi mme r de s Golde s in de n Wä nde n s or gte für ge nüge nd Lic ht. De r ga nze Ra um wa r mit golde ne n Büc he r n, Sc hri ftrolle n, T is c he n, Stü hle n u nd me hr Ant iquitä te n a nge füllt , a ls ic h je a uf e i ne m Ha ufe n ge s e he n ha tte . Na c hde m wir a lle hi ne i nge ga nge n wa re n, s c hlos s de r Ke rl o hne e in we ite re s Wort hi nte r u ns die Wa nd. »Nic ht e i nma l e i ne gu te Na c ht ha t e r u ns ge wü ns c ht«, be s c hwe rte s ic h T a nda . Gle nda gi ng we ite r i n de n Ra u m hi ne i n u nd ge ra de -

we gs zu e ine m a ntike n Sofa a uf de r a nde re n Se ite . »We nn e s e uc h nic hts a us ma c ht«, s a gte s ie , wä hre nd s ie s ic h hi nle gte und die Auge n s c hlos s , »we rde ic h wo hl e in kle i ne s Nic ke rc he n ma c he n. « »Gute Ide e «, s a gte Aa hz. Da nn s a h e r mic h a n u nd hie lt e in gold ge wirkte s T a u hoc h, da s e r ir ge nd wo ge funde n ha tte . Er le gte e ine n Fi nge r a n die Lippe n, u m uns zu s a ge n, da s s wir s till s e in s ollte n. Sc hlie ß lic h zog e r die a lte De c ke von e ine m a nde re n a ntike n Möbe ls tüc k. »Ic h ha be hie r e i ne De c ke für dic h« , s a gte e r zu Gle nda . »Sie wird dic h wä hre nd de r Na c ht wa r m ha lte n. « »Da nke «, mur me lte Gle nda im Ha lbs c hla f. Aa hz gi ng zu i hr u nd wi nk te T a nda u nd mir zu, i hm una uffä ll i g zu fol ge n. Ic h ha tte ke ine A hnu ng, wa s e r von mi r wollte . Aa hz bre ite te die De c ke übe r s ie und le gte i m gle ic he n Zu g da s Se il übe r i hre n Körpe r. Ei n ge s c hic kte r Zu g. Sie wü rde ga r nic ht me rke n, da s s e s da wa r. Er be de ute te mir, da s E nde de s Se ils zu ne hme n, da s unte r de m Sofa a n de r Wa nd la g. Ic h gi ng i n die Knie , s c hna ppte mi r da s E nde u nd ga b e s Aa hz, a ls je ne r vorga b , die De c ke zure c htzu zupfe n. Mit e i ne r fli nke n Be we gu ng ve rk note te e r da s Se il u nd tra t zurüc k. T a nda und ic h fol gte n s e ine m Be is pie l. Ic h wus s te nic ht, wie e i ne e inze l ne Sc hli nge je ma nde n wie Gle nda a ufha lte n s ollte ode r wa ru m wir s ie übe r ha upt a uf ha lte n s ollte n, a be r Aa hz wus s te offe ns ic htlic h me hr a ls ic h, wa s nic hts Ne ue s wa r. Gle nda fi ng a n, s ic h hi n u nd he r zu we rfe n. Alle m Ans c he i n na c h ve rs uc hte s ie , s ic h a us ihre r Fe s s e l zu be fre ie n, doc h da s golde ne Se il s c hie n nie a uc h nur unte r Spa nnu ng zu ge ra te n. Da nn s c hlu g s ie die Auge n

a uf, a ls würde s ie e i ne s furc htba re n A nblic ks ge wa hr, de n ic h ga nz s ic he r nic ht s e he n wollte . »Wa s pa ss ie rt mit ihr? «, flüs te rte ic h. Aa hz be de ute te mir zu s c hwe ige n, wä hre nd s ic h Gle nda s Mu nd zu e i ne m Sc hre i öff ne te , de r nie e rkla ng. Ihr Rüc ke n bo g s ic h u nte r De c ke und T a u, und in die s e r Ha ltu ng ve rha rrte s ie gut dre iß ig Se kunde n la ng. Da s wa re n die lä ngs te n dre iß ig Se ku nde n me ine s Le be ns . Ic h ko nnte de n B lic k nic ht vo n i hr u nd de m Aus druc k re ine n E nts e tze ns a uf ihre m Ge s ic ht we nde n. Da nn wa r , wa s a uc h i mme r mit i hr ge s c ha h, p lötz lic h vorbe i. Sie sa nk a uf da s Sofa zurüc k, s c hlos s die Auge n und fi ng a n zu s c hna rc he n. Aa hz wi nk te uns zu, u ns we ite r vo n i hr zu e ntfe r ne n und hi nte r die Büc he r, Pe r ga me nte u nd Sc hriftro lle n zurüc k zuzie he n. »Als o? Wa s is t da ge ra de pas s ie rt? «, fra gte T a nda e ine ha lbe Se ku nde , e he ic h de n Mu nd a ufbe ko mme n hä tte . »Ha rold ha t mir da s Se il ge ge be n, u m s ie vor de r Ve r wa ndlu ng i n e ine n Va mpir zu be wa hre n«, e rklä rte Aa hz. »Wie e s s c he int, s i nd die je ni ge n, die s o e ine Na c ht übe rs te he n, a uc h die , a n de ne n die Va mpire Ge fa lle n finde n. « »Als o da rum wa r Gle nda s Le ic he nic ht zus a mme n mit de n a nde re n in die s e r Le ic he nha lle «, ha uc hte ic h. »Ge na u«, s a gte Aa hz. »Sie wo llte n s ie u mdre he n u nd zu e ine r de r ihre n ma c he n. « Ic h s a h mic h zu de m Sofa u m, a uf de m Gle nda f rie dlic h s c hna rc hte . »Abe r je t zt wi rd s ie nic ht zu e i ne m Va mpir? « Aa hz zuc kte mi t de n Sc hulte r n. »Wi r we rde n da s Se il bis zu m Mor ge n la s s e n, wo e s is t. Nur um s ic he rzu ge -

he n. « »Wie wä re e s mit e in pa a r T a ge n? «, fra gte T a na nda . Aa hz la c hte . »Vie lle ic ht. « Sowe it e s mic h be tra f , ko nnte n wir s ie de n ga nze n nä c hs te n Mo na t u nte r de m Se il la s s e n. We nn e s um Gle nda gi ng, wa r Vors ic ht die Mutte r de r Por ze lla nkis te . Ei ne ga nze Na c ht inmitte n de r le ibha fti ge n Ge s c hic hte e ine r ga nze n Kultur ge fa nge n zu s e in und fürc hte n zu müs s e n, je de n Mo me nt ge s c hna ppt und me i ne s Blute s be ra ubt zu we rde n, is t e i ne E rfa hru ng, die ic h me i ne m ä rgs te n Fe i nd nic ht wü ns c he . De r Ra um, i n de m wir fe s ts aß e n, wa r groß , ha tte e i ne ho he Ge wö lbe de c ke und Re ga le übe r Re ga le volle r a lte r Büc he r , die s ic h mit a ufge s ta pe lte m a lte n Mobi lia r a bwe c hs e lte n. Ande rs a ls Aa hz u nd T a nda wa r ic h nic ht de r T yp, de r i n s ä mtlic he m a lte n Ze u g he ru mwü hle n mus s te . Alte s Ze ug wa r s ta ubig und zu me is t todla ngwe ili g, s owe it e s mic h be tra f. Ic h blä tte rte in de m e ine n ode r a nde re n Buc h und blie s de n Sta ub von e i n pa a r a lte n Sc hri fte n, die wie Koc hbüc he r a us s a he n. Sc hlie ß lic h be s c hlos s ic h, da s s ic h ga r nic ht wis s e n wollte , wa s s ie mir übe r das Koc he n zu s a ge n hä tte n, s c hle nde rte die Re ga le hi nu nte r u nd e ntde c kte e in we ite re s a ntike s Sofa ne be n e i ne m Sta pe l a lte r Möbe l. Ir ge nd wie ge la ng e s mir, de n größ te n T e il de s Sta ubes zu e ntfe rne n u nd e s mir be que m zu ma c he n. T a nda und Aa hz la s e n u nd u nte r hie lte n s ic h flüs te r nd übe r i hre Fu nde . Ihre Be ge is te ru ng a nge s ic hts i hre r Entde c kunge n wa r u nübe r hö rba r. Ic h wa r hi nge ge n zu die s e m Ze itpu nkt übe r je glic he Be ge is te rung e r ha be n. Ic h wa r ga nz e i nfa c h müde . De nnoc h wollte s ic h a us irge nde i ne m me rk würdi ge n Gru nd ( na me ntl ic h Va mpirkühe u nd die Furc ht, a us ge s a ugt zu we rde n u nd a uf e ine m Me ta lltis c h i n de r Le ic he nha lle zu e nde n) de r Sc hla f nic ht e i ns te lle n. Sta ttde s s e n la g ic h e i nfa c h nur da , dre hte mic h a uf de n Rüc ke n u nd s ta rrte zur De c ke e mpor.

Na c hde m ic h vie lle ic ht e i ne Stu nde ve r ge blic h zu s c hla fe n ve rs uc ht ha tte , gi ng mir la ngs a m a uf , wa s ic h da s a h, wa nn i mme r ic h die Au ge n öff ne te . J e ma nd ha tte vor la nge r, la nge r Ze it e twa s a n die gla tte De c ke ge ma lt. Nun wa r da von i m fa hle n Lic ht de r glü he nde n Wä nde und u nte r de m Sta ub u nzä hl i ge r J a hre ka um noc h e twa s zu e rke nne n. Abe r e s wa r imme r noc h da . Und je lä nge r ic h a uf de m Rüc ke n la g u nd dort hi na ufs ta rrte , de s to kla re r wurde mir, da s s da s , wa s ic h dort s a h, da s Wic hti gs te i n die s e m ga nze n Ra u m wa r , zu mi nde s t wa s uns be tra f. Es wa r e ine Ka rte de s ga nze n Pa la s ts , nur wa r da s nic ht die Ze ic hnu ng de s de rze iti ge n Ge bä ude s , s onde rn de r Gru ndris s von Gra f Ri nds Sc hlos s . J e lä nge r ic h die Ze ic hnu ng s tudie rte , de s to me hr konnte ic h a us de n ve rb la s s te n Li nie n e rke nne n. Ic h fa nd s o ga r Ha rolds Wo hnbe re ic h, de r frü he r e i nma l die hoc hhe rrs c ha ftlic he n Rä u me von Ri nd be he rbe r gt ha be n mus s te . De r Ra u m, i n de m wi r u ns de r ze it be fa nde n, wa r a ls Priva tbibliot he k a us ge wie s e n. Auc h de r Sc hä de lra u m, de r hie r a ls Köni glic he r Spe ic he r be ze ic hne t wu rde , wa r e rke nnba r. Wirklic h i nte re s s a nt a be r wa r e i n Ge he i mga ng, de r vo n die s e m Ra u m bis in de n Be r g fü hr te , we it fort vo n de r Kö ni glic he n Suite , hi na b zu e i ne r Art E ne rgie ze ntru m i n e i ne m groß e n Ge wölbe . Die s e s Ene rgie ze ntru m be fa nd s ic h ge na u in de r Mitte de r De c ke übe r mi r, wa s ic h e be nfa lls a ls re c ht inte re s s a nt e mp fa nd. Na c h e ine r we ite re n Stu nde wa r ic h übe r ze u gt , mir die wic hti ge n T e ile de r Ka r te gut ge nu g e i nge prä gt zu ha be n, e i ns c hlie ß lic h dive rs e r Fluc ht we ge a us de m Pa la s t, von de ne n ic h a nna hm, da s s s ie de n Va mpi rkü he n nic ht be ka nnt s e in dürfte n. Sc hlie ß lic h s ta nd ic h a uf u nd gi ng zu T a nda u nd Aa hz hi nübe r , die a n Sc hre ibtis c he n s a ß e n u nd die Na s e n i n Büc he r ve r grube n. Gle nda s c hlie f noc h i mme r a uf de m

Sofa , u nd da s golde ne T a u wa r s ic he r u m s ie he ru m ve rknote t. »Gut ge s c hla fe n? «, fra gte Aa hz. »Produktiv«, a nt worte te ic h. Er be ä ugte mic h mit de m mi r wo hl be ka nnte n ve rwu nde rte n St ir nru nze l n u nd de ute te a uf da s Buc h, da s a ufge s c hla ge n vor ihm la g. »Hie r s te ht , da s s da s Ge bie t rund um de n Pa la s t da s ma gis c he Ze nt ru m de r ga nze n Di me ns io n da rs te llt. Be vor Gra f Ri nd die He rrs c ha ft übe r no mme n ha t, wa r e s s o e ine Art Ku rort , a n de n s ic h die Dä mo ne n a us a lle n Dime ns io ne n zurüc k ge zo ge n ha be n, u m die ko nze ntrie rte ma gis c he E ne r gie i n s ic h a uf zus a uge n u nd s ic h zu ve rjünge n. « »Gute r Stoff«, ko mme ntie rte ic h. »Be s s e r a ls a lle s , wa s ic h bis he r e rle bt ha be «, s a gte Aa hz. T a nda de ute te a uf ihre Le ktüre . »In die s e m Buc h he iß t e s , de r Krie g z wis c he n de n Va mpire n u nd de n nor ma le n Bür ge r n ha t übe r z we i hu nde rt J a hre ge da ue rt und be i na he a lle s Le be n a us ge lös c ht. Da s is t e ine s de r le tzte n Büc he r , die vor de m E xodus hie r e i nge la ge rt worde n s ind. « »Exodus ? «, fra gte ic h. Aa hz nic kte . »Na c h a lle m, wa s wir i n E rfa hru ng b ri nge n konnte n, s c he int e s , da ss Gra f Rind und s e ine Le ute da s Ge bie t ve rla s se n ha be n, na c hde m e i n Ko mpro mis s zur Re ttu ng be ide r Se ite n ge fu nde n worde n wa r , a be r e r ha t e i ne n Sc hut zs c hild zurüc k ge la s s e n, da mi t nie ma nd s ic h die Ma gie zu nut ze ma c he n ko nnte . « »Wie e s a us s ie ht, ha t de r Gra f s e i ne n e i ge ne n Le ute n in Be zu g a uf die s e Art de r Ma c ht nic ht übe r de n We g ge tra ut« , s a gte T a nda . »Und wa s is t a us de m Gra fe n ge worde n? «, fra gte ic h.

Aa hz zuc kte mit de n Sc hulte r n. » Vie lle ic ht wird Ha rold uns da s morge n e rzä hle n. « »T ja , vor he r hä tte ic h da noc h e t wa s , da s ic h e uc h ze i ge n will. « Da mit fü hrte ic h s ie zu me i ne m Sofa . »Mir is t wi rklic h nic ht na c h s c hla fe n« , prote s tie rte Aa hz. »Ve rtra u mir« , s a gte ic h u nd de ute te a uf die a ufge s ta pe lte n Möbe l, die e twa ze hn Sc hritte e ntfe r nt s ta nde n. »Ste ll e infa c h da s Sofa hie r he r. « Aa hz s c hütte lte z wa r de n Kopf, ta t mi r a be r de n Ge fa lle n. »J e tzt le gt i hr be ide e uc h a uf da s Sofa «, s a gte ic h und lie ß mic h a uf da s Sofa fa lle n, a uf de m ic h be re its e i ni ge Stunde n zu ge bra c ht ha tte . » Und le gt e uc h a uf de n Rüc ke n. « Ke i ne r de r be ide n rü hrte s ic h, da für s a he n s ie be ide ve rä rge rt a us . »Wa s ? Kö nnt i hr mir nic ht e i nma l fü nf Se kunde n la ng ve rtra ue n? «, fra gte ic h u nd gri ns te i hne n ins Ge s ic ht. Sc hlie ß lic h le gte s ic h Aa hz wuts c hna ube nd nie de r und lie ß ge nu g Pla tz , da s s a uc h T a nda s ic h a uf da s Sofa le ge n konnte . Ic h de ute te na c h obe n. »Wa s s e ht ihr da ? « »Ei ne dunkle De c ke und e ine Me nge Sta ub«, a nt wo rte te Ta nda . »Ic h s e he mic h me i ne Ze it ve r ge ude n«, murr te Aa hz. »Hie r gibt e s noc h s o vie le Infor ma tio ne n, die wir u nbe dingt. . . « Plötzlic h s e nkte s ic h St ille übe r die a lte Bib liot he k. Na c h e ini ge n s c he i nba r e ndlos e n Se ku nde n s a gte ic h: »Inte re s s a nt, nic ht wa hr? « »Wa s ? «, fra gte T a nda wüte nd. »Würde s t du bitte mit de n Spie lc he n a uf höre n u nd mir s a ge n, wa s hie r vor-

ge ht? « Für mic h wa r die Ka rte i nz wis c he n s o de utlic h e rke nnba r, a ls wä re s ie a uf we iß e s Pe rga me nt ge druc kt. »Dort is t e ine Ze ic hnu ng« , s a gte ic h und ze i gte a uf die de utlic hs te n Li nie n, die s ic h re c hts von T a nda be fa nde n. »Da s is t e ine Ka rte «, s te llte Aa hz fe s t. »Kor re kt«, s a gte ic h. »Und we nn du s ie la nge ge nu g be tra c hte s t, ka nns t du e rke nne n, wo wir u ns be finde n. « »Oh, Hi mme l« , mur me lte T a nda vor s ic h hi n, a ls a uc h s ie kla r und de utlic h de n Grundris s de s Pa las ts e rka nnte . »We nn ma n s ie e i n pa a r Mi nu te n a ns ie ht , we rde n die Li nie n kla re r« , ve rkünde te ic h. »Se ht e uc h ma l die Ste lle re c hts von de m Ra u m a n, in de m wir ge ra de s ind. « Me hr s a gte ic h nic ht, s o nde r n lie ß be ide n Ze it , da s zu s tudie re n, wa s ic h zuvor s tu nde nla ng be ä ugt ha tte . »Da s s ie ht a us , a ls gä be e s dort e ine n Ga ng« , lie ß s ic h Aa hz s c hlie ß lic h ve rne hme n. »Wo? «, fra gte T a nda . »Auf de r a nde re n Se ite de s Ra ume s , de r a ls Priva tbibliothe k ge ke nnze ic hne t is t«, s a gte ic h. »Auf de r Se ite , die de r Köni glic he n Suite ge ge nübe rlie gt. « »Und e r führt a bwä rts «, s te llte Aa hz fe s t. »Zu m E ne r gie ze ntru m die s e s Ge bie ts «, fügte ic h hi nzu. »Ha bt i hr ir ge nde i ne Vors te llu ng, wie e s s ic h a nfü hle n wü rde , mitte n i m Ze nt ru m e ine r de ra rti ge n E ne r gie que lle zu s te he n? « Aa hz u nd T a nda s ta rrte n mic h a us groß e n Auge n a n. »Wie e twa s , da s du dir übe rha upt nic ht vors te lle n ka nns t, Ke r lc he n« , s a gte Aa hz. »Ric hti g«, s ti mmte i hm T a nda zu u nd s ta rrte wie de r zu de r Ze ic hnu ng a n de r De c ke e mpor. »Abe r Ske e ve is t vie lle ic ht de r Ei nzi ge vo n u ns , de r dort u nte n hi nge he n ka nn. « »Da s we iß ic h a uc h«, k nu rrte Aa hz u nd wid me te s ic h

e be nfa lls wie de r de m Studiu m de r Ka rte übe r s e ine m Kopf. »Wa s ge na u wo llt i hr da mit s a ge n? «, fra gte ic h. Die Vors te llu ng, da s s ic h wo mö glic h ga nz a lle i n durc h die s e n a lte n Ge he i mga ng mitte n i n de n Be r g hi ne i nge he n s ollte , be ha gte mir ga nz u nd ga r nic ht. Aa hz s e uf zte . »Ic h ha be me i ne Krä fte ve rlore n. T a nda is t e ine Mörde ri n, ke ine Ma gike ri n, u nd Gle nda kö nne n wir nic ht t ra ue n. Da mit lie gt e s a n dir , Le hrli ng. We nn e ine r von u ns da runte r ge ht, da nn bis t du da s . « Ic h s ta rr te a n die De c ke , fol gte de m ura lte n Kor ridor mit de n Au ge n hi na b i n da s Inne re de s Be r ge s zu e i ne m Ort, de r da s Ze ntru m u ngla ublic he r Ma c ht bilde te . Für de n Mo me nt ka m mir de r Ge da nke , e i ne Va mpirku h könnte mir da s Blut a us s a uge n, ga r nic ht me hr s o s c hle c ht vor.

Kapitel 14 »E S GE H T B E RG A UF .« MI CHE LA NGE LO

De r Re s t de r Na c ht kroc h la ngs a m da hi n. Aa hz u nd T a nda blie be n de n übe r wie ge nde n T e il de r Ze it be i mir a uf de m Sofa , s tudie rte n d ie Ka rte u nd ve rs uc hte n he ra us zufi nde n, wie wir vo n hie r ve rs c hwi nde n ko nnte n. Mir fie l a uf, da s s Aa hz , je tzt , da e r he ra us ge fu nde n ha tte , da s s e s ke ine golde ne Ku h ga b u nd die Ka rte le diglic h e i n Köde r ge we s e n wa r , de r Ha ro ld Re ttu ng ha tte bri nge n s olle n, plöt zlic h s e hr da ra n i nte re s s ie rt wa r, na c h Ha us e zurüc kzuke hre n. Be s s e r s pä t a ls nie , ne hme ic h a n. Aa hz s a ß a n e ine m de r Sc hre ibtis c he , wä hre nd T a nda und ic h ne be n i hm s ta nde n, a ls s ic h die Wa nd öf f ne te und Ha rold die Bibliot he k be tra t. Durc h die Öff nu ng konnte ic h da s T a ge s lic ht s e he n, da s s de n Ra u m je ns e its de s Ba de zimme rs flute te . Wie e s s c hie n, ha tte n wir e i ne we ite re Voll mo nd na c ht i m La nd de r Ku hva mpi re übe rs ta nde n. Ha rold t ra t nä he r u nd s a h s ic h na c h Gle nda u m, die imme r noc h s c hlie f. Sie ha tte s ic h die ga nze Na c ht nic ht ge rü hr t. »Ha t s ie ve rs uc ht, s ic h zu be fre ie n? «, fra gte Ha rold. »Nur a ls die So nne u nte r ge ga nge n is t, u nd a uc h da nur e i n pa a r Se ku nde n la ng«, s a gte Aa hz. »Da s Se il ha t s ie fe s tge ha lte n. « »Da nn is t s ie ge re tte t«, ve rkünde te Ha rold. »Wie fu nk tio nie rt da s Se il? «, e rku nd i gte ic h mic h, da mi r imme r noc h nic ht kla r wa r, wie e in s c hlic hte s Se il a uc h nur e i n Ki nd hä tte ha lte n kö nne n, ga nz zu s c hwe i-

ge n vo n e i ne m Me ns c he n, de r die Abs ic ht ha tte , s ic h i n e ine n Va mpir zu ve rwa nde l n. »In e rs te r Li nie ve re ite lt die Ma gik i n de m Se il die Ve r wa ndlu ng«, e rklä rte Ha ro ld. »Und da i hr e s die ga nze Na c ht a uf ihr ge la s s e n ha bt , ha t e s a uc h ihre n Or ga nis mus ge re i ni gt , s o da s s ke in ne ue r Ve r wa ndlu ngs ve rs uc h s ta ttfinde n ka nn. Se he n S ie s ic h nur i hre n Na c ke n a n, we nn Sie s ic h s e lbs t e in Bild ma c he n wolle n. « Ic h gi ng zu Gle nda . Spe ic he l wa r a us i hre m Mu nd ge flos s e n und ha tte s ic h in e i ne r Pfüt ze a uf de r De c ke ge s a mme lt. Und s ie s c hna rc hte le is e . Ic h le gte e i ne n Finge r a n i hre Sc hlä fe und d re hte i hre n Kop f, s oda s s die Bis s wu nde n, die die Va mpire hi nte rla s s e n ha tte n, hä tte n e rke nnba r s e in müs s e n. Dort, wo i hre Ha ut rot u nd e ntzü nde t ge we s e n wa r , s a h s ie nu n je doc h wie de r nor ma l a us . Nur e in pa a r winzi ge Ma le , die e he r a n So mme rs pros s e n e rinne rte n, wa re n vo n de r gift i ge n Wu nde übrig ge blie be n. »Ers ta unlic h« , e ntfu hr e s mir. »Alle rdings «, s ti mmte Aa hz zu , de r hi nte r mic h ge tre te n wa r. »La s s t da s Se il noc h e twa s lä nge r lie ge n, u nd la s s t s ie s c hla fe n« , rie t u ns Ha rold. »Es wi rd i hr gut tu n u nd ihre m Kö rpe r he lfe n, da s Blut zu e rs e tze n, da s i hm e ntzo ge n worde n is t. « Wie de r be tra c hte te ic h Gle nda . Für e i ne n ku rze n Mome nt ta t s ie mir be i na he Le id. Da nn da c hte ic h da ra n, da s s s ie mic h i n die s e r We lt zu rüc kge la s s e n ha tte , o hne je die Abs ic ht ge he gt zu ha be n, mic h wie de r hie r he ra us zuhole n, u nd me in Mitle id ve rs c hwa nd. »Wie ha be n Sie die le t zte Na c ht übe rle bt? «, fra gte T a nda . Ha rold zuc kte mi t de n Sc hulte r n. »So wie ic h je de Voll mo nd na c ht übe rle bt ha be , u nd da s s e it unvo rs te llba r vie le n J a hre n. Ic h ha be mic h i n e i ne Ku h ve r wa nde lt,

ge gra s t und i m Ste he n ge s c hla fe n. « »Oh«, ma c hte T a nda ve rs tä nd nis inni g. »We rde n Sie uns da s nä he r e rklä re n, we nn Sie u ns de n Re s t de r Ge s c hic hte e rzä hle n? « Ha rold la c hte . »Da s is t e in T e il de r Ge s c hic hte . « Da nn s a h e r s ic h u m. »Ei n be me rke ns we rte r Ra u m, nic ht wa hr? « »Alle rdings «, s ti mmte ihm Aa hz zu. »Wi r ha be n e i n pa a r inte re s s a nte De ta ils de r Ge s c hic hte die s e r Dime ns ion a us de n Büc he r n e rfa hre n. « Mir fie l a uf , da s s Aa hz ke i ne n T on übe r d ie Ka rte a n de r De c ke ve rlore n ha tte , wa s ic h ga nz be s timmt a uc h nic ht tu n würde . Ic h f ra gte mic h je doc h, ob Ha rold vie lle ic ht von i hr wus s te . »Gut«, s a gte Ha rold. »Da nn ke nne n Sie be re its die Hi nte r grü nde de s s e n, wa s mit mir ge s c he he n is t u nd wie wir s o ha be n we rde n kö nne n. Solle n wir hi na us ins T a ge s lic ht ge he n? « »Wa s is t mit i hr? «, f ra gte ic h u nd de ute te a uf die s c hla fe nde Gle nda . Ha rold zuc kte mit de n Sc hulte r n. »Sie wird nic ht a ufwa c he n, s ola nge da s Se il a uf ihr lie gt , und hie r dri n ka nn ihr nic hts pa s s ie re n. « Wir fol gte n i hm hi na us i n die Sui te . Da s T a ge s lic ht wie de r zu s e he n wa r e i n groß a rtige s Ge fü hl. Die Na c ht in e i ne m s ta ubige n Ra u m zu ve rb ri nge n u nd mi r So r ge n zu ma c he n, wa s i m nä c hs te n Au ge nblic k ge s c he he n moc hte , wa r nic ht ge ra de da s , wa s ic h mi r u nte r e i ne m ge lu nge ne n Abe nd vors te llte . »Möc hte je ma nd e t wa s e s s e n? «, fra gte Ha rold u nd gi ng zu s e ine r Küc he , wora uf wir uns u m de n Küc he ntis c h ve rs a mme lte n u nd i hm zus a he n. »Alle s , nur ke ine n Ka ro tte ns a ft« , s a gte Aa hz mit e ine m vie l s a ge nde n Lä c he l n i n me i ne Ric htu ng.

»Da s is t nic ht wi tzi g« , murrte ic h. Ha rold s a h u ns be ide a n und zuc kte mit de n Sc hulte rn. Offe nba r ha tte e r ke ine Ahnu ng, wovo n wi r s pra c he n. »Ic h ka nn Ihne n e i n P fe rde fle is c hs a nd wic h, e in Gurke ns a nd wic h ode r e i ne n Sa la t mi t f ris c he n T o ma te n a nbie te n. Und ic h ha be Ora nge ns a ft und Wa s s e r da. « »He y, Sie e s s e n a be r be s s e r a ls de r Re s t Ihre r Le ute «, s te llte T a nda fe s t. »T ue ic h da s ? «, f ra gte e r s ic htlic h übe r ra s c ht. » Ic h ha be die s e Rä umlic hke ite n s c ho n s o la nge nic ht me hr ve rla s s e n, da s s mir da von übe r ha upt nic hts be ka nnt is t. « »Vie l be s s e r«, ko mme ntie rte ic h, »trot zde m möc hte ic h i m Auge nblic k nu r e in Gla s Wa s s e r. « Aa hz u nd T a nda s c hlos s e n s ic h a n, u nd a ls Ha rold da s Wa s s e r holte , ba t Aa hz i hn, mi t s e ine r Ge s c hic hte fortzufa hre n. »Sie wa re n bis zu de r Ste lle ge ko mme n, a n de r Ihre Le ute u nd Gra f Ri nds Le ute s ic h ge e ini gt ha tte n und s e ine Le ute s ic h für de n größ te n T e il je de s Mona ts in Kü he ve rwa nde lt ha be n und die s e s Ge bä ude ve rs ie ge lt wurde . Wa s is t pas s ie rt? « »Ei ge nt lic h« , s a gte Ha rold , »bin ic h pa s s ie rt. « »Wa ru m? «, fra gte Aa hz e i ne n Se ku nde nbruc hte il , be vor ic h de n Mu nd a uf ma c he n ko nnte . »We il ic h da c hte , ic h wüs s te e s be ss e r. Ic h wüs s te , wa s da s Be s te für me i n Volk wa r , wüs s te , wie ic h wie de r e ine be s se re We lt für uns s c ha ffe n könnte . « »Be s s e r, Sie ge he n noc h e t wa s we ite r zu rüc k und e rzä hle n u ns , wie Sie zu die s e m De nke n ge ko mme n s ind«, s c hlug T a nda vor. Ha rold nic kte . »Ic h tra f e i ne Di me ns ions re is e nde na me ns Le ila . Als ic h s e ine rze it die kle ine Ba r we ite r unte n a n de r Stra ß e ge fü hrt ha be , is t Le ila e i ne s T a ge s he re i ns pa zie rt. W ir ka me n i ns Ge s prä c h, u nd s ie e rzä hlte mir vo n de r groß e n we ite n We lt a uß e rha lb die s e r Dime ns io n. Da nn ha t s ie mi r a nge bote n, i hr Le hr li ng zu

we rde n. Sie ha t ge s a gt, ic h be s ä ß e e in groß e s Pote ntia l a ls Ma gike r. « Ic h s a h mic h zu Aa hz u m, doc h e r i gno rie rte mic h. Aa hz ha tte noc h nie zu mir ge s a gt , ic h be s ä ß e e in groß e s Pote ntia l , und ic h würde i hn be s timmt nic ht fra ge n, ob ode r ob nic ht. Er würde s o wie s o Ne in s a ge n u nd s ic h vor La c he n a us s c hütte n. Vor a lle m Le t zte re s . »Le ila ha t mic h a uf ihre Dime ns io ns s prünge mit ge no mme n, mi r Hu nde rte vo n unte rs c hie dlic he n We lte n ge ze igt und mic h die Gru ndla ge n de r Ma gik ge le hrt , bis s ie von e ine m Mö rde r umge bra c ht wu rde . « Ic h ko nnte a n de m Aus druc k i n Ha rolds Au ge n s e he n, da s s e r s ie na c h a ll de r la nge n Ze it noc h i mme r ve r mis s te . Und da s s e r mö glic he r we is e in s ie ve rlie bt ge we s e n wa r. »Na c hde m s ie ge töte t wurde , ha be ic h mir e i ne n DHüpfe r be s orgt u nd bi n hie r he r zu rüc kge ke hrt. Die Bloc ka de übe r de m Pa la s t wa r nic ht s e hr a uf we ndi g u nd nur da zu ge da c ht, Gra f Ri nds und me i n Volk fe r n zu ha lte n. Abe r ic h ha tte e in we ni g Ma gik ge übt , a ls o ge la ngte ic h hi ne i n und ris s die Bloc ka de nie de r. « »We ni g Wis s e n ka nn ge fä hrlic h s e in« , ko mme ntie rte Aa hz u nd s a h mic h da be i vie l s a ge nd a n. Nun wa r ic h a n de r Re i he , i hn zu igno rie re n. »Da s ka nn e s ga nz s ic he r« , s timmte i hm Ha ro ld zu. »Hie r obe n ha be ic h übe r de n Pa la s t ge wa c ht u nd de n Ra u m ge fu nde n, i n de m Sie die le t zte Na c ht ve rb ra c ht ha be n, u nd do rt ha be ic h vie l da rübe r e rfa hre n, wa s mit me i ne m Volk ge s c he he n wa r. Und je me hr ic h la s , de s to s tä rke r wurde me i ne Übe rze u gu ng, da s s ic h ve rs uc he n müs s te , me i n Volk zu re tte n u nd die Va mp ire e in für a lle Ma le a us zume r ze n. « »Mit a nde re n Worte n« , s a gte T a nda , »Sie ha be n de n Krie g wie de r a nge fa nge n. « Mit e i ne m Nic ke n be s tä ti gte Ha rold T a nda s we ni g

fe infü hli ge Be me rku ng. »Grunds ä tzlic h s timmt da s . J a. « »Und wa s is t s c hie f ge ga nge n? «, fra gte Aa hz. »Gra f Ri nd ke hrte zu rüc k«, a nt wo rte te Ha rold. »Wa s ? «, pla tzte ic h he ra us . »Wie da s de nn? E r mus s doc h s c ho n me hre re T a us e nd J a hre a lt ge we s e n s e in. « »Da s is t e r«, bes tä tigte Ha rold. Aa hz s ta rrte mic h ta de l nd a n. » Wa nn wirs t du e s e ndlic h i n de ine n Sc hä de l be ko mme n, da s s mä c hti ge Va mpire e be ns o wie mä c hti ge Ma gike r e i ne la nge Le be ns s pa nne ha be n? « »Sc ho n gut«, s a gte ic h. »Fa hre n Sie fort. « »Ic h ha be a uc h nic ht ge wus s t, da s s Gra f Rind noc h a m Le be n wa r«, ge s ta nd Ha rold. »Da ic h fre i vo n de r ma gis c he n Spe rre wa r , die d ie Kü he s c hüt zte , fi ng ic h a n, mi r Unte rs tüt zu ng zu s uc he n. Na c h u nd na c h s a mme lte ic h Le ute u m mic h, bra c h de n Za ube r, de r a uf ihne n la g, u nd fi ng a n, Plä ne zu s c hmie de n. Als wir e twa fü nf zi g wa re n, a lle gut a us ge bilde t und zu Pfe rde , finge n wir a n, die Kü he zus a mme nzutre ibe n u nd zu s c hla c hte n. « Nie ma nd s a gte e i ne n T on, a ls o fu hr Ha ro ld for t: » Unte rwe gs wu rde u ns e r He e r größ e r und größ e r, u nd i mme r me hr Kü he s ta rbe n. Wir a be r bra c hte n die Sc hä de l a lle r ge töte te n Kü he hie r he r , u m u ns e re Ma c ht zu s tä rke n. Es wa r e ine vie lköpfi ge und be ra us c he nde Ze it. « Ir ge nd wie s a h Ha rold a us wie e in a lte r Ma nn, de r s ic h a n die a us ge la s se ne n T a ge s e ine r J uge nd e rinne rte . »Wa nn is t Gra f Rind a ufge ta uc ht? « »Oh, e twa vie r Mo na te na c h Be gi nn u ns e re s kle ine n Krie ge s . Er u nd fü nf de r mä c hti gs te n Va mpire ta uc hte n e ine s Na c hts hie r a uf und töte te n je de n me i ne r Mä nne r, ohne i hne n die ge ri ngs te C ha nc e zur Ge ge nwe hr zu la s s e n. « »Ic h we tte , Sie da c hte n, Sie wä re n a bge s c hir mt , ric h-

tig? «, f ra gte Aa hz. »Ric hti g«, be s tä tigte Ha rold. » Ic h wa r s o s e hr vo n de r Wi rks a mke it me i ne s Sc hi lds übe rze u gt , da s s ic h nic ht e inma l Wa c he n a uf ge s te llt ha tte . « »Da s hä tte s owie s o nic hts ge nut zt« , s a gte Aa hz , u nd T a nda nic kte . Ic h ha tte ke i ne Ahnu ng, wa ru m e r da s ge s a gt ha tte , a be r s o ga r Ha rold s c hie n s e ine Me inu ng zu te ile n. »Ic h mus s wohl nic ht e xt ra da ra uf hi nwe is e n, da s s Gra f Ri nd wüte nd wa r. Er ha t mic h hie r obe n e i nge s pe rrt und mit e i ne m Za ube r be le gt, s oda s s ic h mic h je de n Mo na t, we nn e r u nd s e ine Le ute me i n Volk ve rze hre n, in e ine Ku h ve r wa nde le und Gra s fre s s e . « »Se it wa nn is t da s s o? «, fra gte ic h. »Ic h we iß e s nic ht ge na u«, s a gte Ha rold. » Ic h ha tte ka um e i ne n ve r nü nfti ge n Gru nd , mi r da s zu me rke n, a be r dre iß ig J a hre s ind e s mi nde s te ns . Vie lle ic ht a uc h me hr. « »Und s e ithe r töte n Ri nd u nd s e ine Le ute Ihr Volk? «, fra gte Aa hz mit ve r wu nde rte r Mie ne . »Ei ge nt lic h nic ht«, s a gte Ha rold. »Da mi t ha be n s ie e rs t vor e in pa a r J a hre n a nge fa nge n, a ls Gra f Ri nd u mge ko mme n is t und s e in S te llve rtre te r , Uba ld , die Ma c ht übe rno mme n ha t. « »Uba ld hä lt nic ht vie l da von, da s Gle ic hge wic ht a ufre c ht zu ha lte n, wa s ? «, me inte T a nda . »Da rum ma c ht de r s ic h ke ine Sor ge n«, s a gte Ha ro ld. »Er ha t mir ge s a gt , e s wä re n ge nu g vo n me i ne r Art da , da s s s e ine Le ute s ic h noc h ja hr hu nde rte la ng mit i hne n ve rgnü ge n könnte n. « »We ni gs te ns ha t e r de n Ku hza ube r nic ht ge lös t«, s te llte ic h fe s t. »Da zu wa re n we de r e r noc h Gra f Ri nd i n de r La ge «, s a gte Ha rold. »Uba ld ve rs uc ht e s bis he ute . Er be nutzt

die Kuhs c hä de l in de m a nde re n Ra u m, u m ge nu g E ne r gie zu s a mme l n, de n Za ube r zu bre c he n. « »Kli ngt lo gis c h«, ve rkü nde te Aa hz. »Ei ne n s o be de ute nde n Za ube r, de r s c ho n s o la nge e xis tie rt, zu e nt fe r ne n is t be inahe unmö glic h. Abe r nic ht k omple tt unmö glic h. « »Er ha t Ze it« , s e ufzte Ha rold. »Und wie is t die Ka rte e nts ta nde n? « , wo llte ic h wis s e n. »Als Gra f R i nd noc h a m Le be n wa r u nd mic h hie r obe n e i nge s pe rrt ha t, ha t ke i ne r vo n i hne n i r ge nd wo i n de r Nä he ge ha us t. Ei ne s T a ge s ta uc hte e i n Ka rto gra f a uf. Ic h ba t i hn, mir zur Fluc ht zu ve r he l fe n, a be r e r s a gte , da s könne e r nic ht. « »Er konnte nic ht«, mur me lte T a nda . »Wa ru m? «, fra gte ic h. »Er ha t mir ge s a gt , e r kö nne s e ine Ma gik be nut ze n, um hi nzu ge he n, wo hi n e r wollte , a lle s zu ka r to gra fie re n, wa s e r wollte , e i ns c hlie ß lic h de r Ma gik, die Gra f Ri nd da zu be nut zt ha t , mic h i n die s e m Pa la s t fe s tzu ha lte n, s ola nge e r s ic h nic ht i n i r ge nd we lc he Aktivitä te n i nne rha lb de r je we ili ge n Dime ns io ne n e i nmis c ht. « »Etwa s is t mi r unkla r« , s a gte Aa hz. »Wie ha be n Sie ihn da zu ge krie gt , e ine Sc ha t zka rte zu e i ne r golde ne n Ku h, die golde ne Milc h gibt , zu ze ic hne n, ob wo hl die Ku h ga r nic ht e xis tie rt? « »Da wa r nie von e i ne r Ku h die Re de , die golde ne Milc h gibt« , s a gte Ha rold la c he nd. » Ic h s e lbs t bin die Ku h, zu de r die Ka r te fü hrt, u nd ic h wa r be re it, je de m, de r mic h ge fu nde n hä tte , e ine Me nge Gold zu ge be n. « »Kli ngt doc h ga nz ve r nü nfti g« , s te llte T a nda e be nfa lls la c he nd fe s t. Ic h e rf re ute mic h de r we il a n de n ve rs c hie de ne n E motione n, die s ic h i n de n Zü ge n me i ne s Me ntors nie de rs c hluge n. Wi r ha tte n die Ka rte e nts c hlüs s e lt, ha tte n die

Ku h ge fu nde n u nd A ns pruc h a uf da s Gold e rworbe n. Da s ma c hte Aa hz de n Mu nd wä s s rig, s o vie l wa r u nve rke nnba r. Abe r e be n die s e s Gold hie r he ra us zuk rie ge n, o hne da be i uns e r ga nze s Blut zu ve rlie re n, wa r e ine ga nz a nde re Ge s c hic hte . Ha rold mus te rte Aa hz' Ge s ic ht. »Sie s ind e in Pe rve rs e r, ric hti g? « »Pe rfe kte r«, grollte Aa hz und ze i gte a ll s e ine vie le n Be iß e rc he n. Er ha s s te e s , a ls Pe rve rs e r be ze ic hne t zu we rde n, wa s ihm nur a ll zu hä u fi g wide r fu hr , de nn die s e r Na me e nts pra c h e xa kt de m Ru f de r Dä mo ne n a us s e ine r Di me ns ion. »Ents c huldi gu ng« , s a gte Ha rold. »Abe r Sie lie be n Ge ld und Gold, ric hti g? « T a nda und ic h bra c he n i n Ge lä c hte r a us . Aa hz ma ß uns be ide nur mit e i ne m ve r nic hte nde n Blic k u nd s a gte : »Se lbs tve rs tä ndlic h. « »Da nn be die ne n Sie s ic h nur a n a ll de n Re ic htü me r n – Gold, we nn Sie e s wüns c he n – und ne hme n Sie mit , wa s Sie tra ge n könne n« , lud ihn Ha ro ld e in. »Wir ha be n T onne n vo n de m Ze u g hie r ru ml ie ge n. Da s Fe ls ge s te in die s e s Be rge s is t voll da mit. Sie müs s e n mi r le diglic h zur Fluc ht ve rhe l fe n. « Ic h wus s te , e he r würde a uf Vorte x Nr. 6 die Sonne s c he ine n, a ls da s s Aa hz die s e s Ange bot a us s c hla ge n würde . Abe r im Gru nde ha tte ic h nic hts da ge ge n. Irge nd wie moc hte ic h Ha rold. Auß e rde m ha tte ic h s e lbs t s c hon e i nma l e i ne n Me nto r ve rlore n, u nd wir Le hr li nge mus s te n s c hlie ß lic h zus a mme nha lte n. »Ke nne n Sie de nn e i ne n We g hie r he ra us ? «, fra gte T a nda Ha rold , wä hre nd s ie Aa hz, de s s e n Au ge n s e it de r Er wä hnu ng die s e r Ma s s e n von Gold gla s ig blic kte n, a rgwö hnis c h mus te rte . »T ä te ic h da s , wä re ic h da nn noc h hie r? «, e rkla ng i n

be trübte m T on die Ge ge nfra ge . Aa hz s a h mic h a n; ic h zuc kte mit de n Sc hulte r n. »Wa ru m nic ht? « Aa hz s a h T a nda a n. T a nda s e ufzte . »Kla r doc h. Wie du s c hon die ga nze Ze it s a gs t: Nun s ind wir s c ho n s o we it ge ko mme n. « »He rvor ra ge nd« , s a gte Aa hz. »Wir we rde n Ihne n he lfe n. « Ic h wus s te ba r je de n Zwe i fe ls , da s s Aa hz nic ht die ge ri ngs te A hnu ng ha tte , wie wi r da s be we rks te lli ge n s ollte n, a be r s e in Ve rs pre c he n re ic hte vollko mme n, uns e re n Ga s tge be r i n Hoc hs ti mmu ng zu ve rs e tze n. Na c hde m wir u ns e ine we ite re ha lbe Stu nde mit Ha rold unte r ha lte n ha tte n, um u ns zu ve rge wis s e rn, da s s wir nic hts Wic hti ge s übe rs e he n ha tte n, wus s te ic h ge nu g übe r die s e n Uba ld- Va mpir, u m mi r e ine n fris c he n Sc hus s Ka rotte ns a ft he rbe i zu wü ns c he n. De r Ke rl wa r s c hlic ht u nd e i nfa c h e ke lha ft , fa s t s o a lt wie Gra f Rind und ga nz u nd ga r nic ht zuf rie de n mit de r de r ze iti ge n Situa tion. Auß e rde m fe ie rte e r ge r n u nd a us s c hwe ife nd. We nn die Sonne a m Mo r ge n na c h de r le t zte n Na c ht de s volle n Mo nde s a m Hi mme l a uf gi ng, s o wa re n Uba ld u nd s e i ne Le ute na c h Ha rolds Aus s a ge nur noc h la lle nde Id iote n a uf uns ic he re n Be i ne n. Sie wa re n i mme r noc h s e hr ge fä hr lic h, a be r a uf u ns ic he re n Be i ne n, u nd die Mä nne r mit de n golde ne n Sc ha u fe ln bra uc hte n oft T a ge , u m a ll die Kühe i n de n ve rs c hie de ne n Rä u me n de s Pa la s ts zu finde n u nd zurüc k a uf ihre Priva twe ide n zu fü hre n. Die Vors te llu ng, i n e i n rie s ige s Sc hla f ge ma c h zu komme n u nd z we i Kü he a uf e i ne m ze r wü hlte n Be tt vorzufi nde n, wa r s c hlic ht zu vie l für mic h. Be s a gte Na c ht s ta nd he ute be vor, la ut Ha rold die ge fä hrlic hs te de r Voll mo nd nä c hte , u nd ic h ko nnte e s ka um e rwa rte n. Sc hlie ß lic h be s c hlos s Aa hz , da s s wi r ge nu g ge pla u-

de rt hä tte n, u nd wir gi nge n zurüc k i n die Bibliot he k. Aa hz wollte , da s s Ha rold u ns die Büc he r ze i gte , i n de ne n die Za ube r be s c hrie be n wurde n, die Gra f Ri nd übe r de n Pa la s t und s ä mtlic he Be wo hne r de r Di me ns io n ve rhä ngt ha tte , und e r wo llte he ra us fi nde n, wa s Ha rold übe r die ma gis c he Ene r gie wus s te , die die se s Sc hlos s umga b. Abe r zue rs t mus s te n wi r Gle nda we c ke n. Die s c hna rc he nde , s pe ic he l nde Gle nda . Hä tte ma n mic h ge f ra gt, s o hä tte s ie die nä c hs te n hu nde rt J a hre s c hla fe n kö nne n ode r zu mi nde s t s o la nge , bis s ie im Sc hla f ve r hu nge rt wä re , je na c hde m, wa s zue rs t e int rä fe . Dumme r we is e ha tte n Ha rold u nd Aa hz of fe nba r a nde re Plä ne für s ie , die s ie mit mir nic ht te ile n wollte n. »Sind Sie s ic he r , da s s die ge he ilt is t? «, fra gte ic h Ha rold, a ls wir vor ihr s ta nde n. »Abs olut«, be ha r rte Ha rold. »Da s ma gis c he Se il hie r is t He ilmi tte l ge nu g. « »Kö nne n wir s ie nic ht, nu r zur Sic he r he it, he ute Abe nd vo r So nne nu nte r ga ng wie de r mit de m Se il fe s s e ln? « Aa hz la c hte . »Gla ub mir, s ie wird i hr Se il a uc h he ute Na c ht krie ge n. Da ra uf ka nns t du dic h ve rla s s e n. « Ic h s ta rrte i hn a n, a ls e r s ic h zu i hr he ra bbe u gte , de n Knote n lös te und da s Se il e ntfe r nte . Na c h a lle m, wa s Gle nda u ns a nge ta n ha tte , wä re e s nur ge re c ht ge we s e n, hä tte s ie für de n Re s t i hre s Le be ns de n übe r wie ge nde n T e il de s Mona ts in Ge s ta lt e ine r Ku h zubri nge n müs s e n. Sie wa r e h s c ho n e i n s e lbs ts üc htige r Bluts a uge r , wa s a ls o s pra c h da ge ge n, i hr gle ic h da s ga nze Ku h-Pa ke t zu ve rord ne n? Ka u m ha tte Aa hz s ie von de m Se il be fre it , da e rwa c hte s ie sc hon mit e ine m ge quä lte n Stö hne n. Ir ge nd wie s c ha ffte s ie e s , s ic h mit bla s s e m Ge s ic ht und gla s i ge n Auge n i n e i ne s itze nde Pos ition zu bri nge n. »Wa s is t pa s s ie rt? «

»Du ha s t die ga nze Na c ht tie f u nd fe s t ge s c hla fe n«, a nt worte te Aa hz s c hlic ht. »Und ge s c hna rc ht wie e in Pfe rd« , fü gte T a nda hi nzu. Ic h hä tte s ie zu ge r n ge fra gt , wo he r s ie wus s te , wie Pfe rde s c hna rc hte n, ve r mute te a be r, da s s die s nic ht de r ric hti ge Ze itpu nkt wa r , a ll zu tie f i n i hr P riva tle be n zu dringe n. Gle nda s Ha nd fu hr a n i hre n Ha ls , wo nu n ke i ne Spur de r Va mpirb is s e me hr zu s e he n wa r. Ic h ko nnte i hr die Übe rra s c hung a ns e he n, a ls die Be rü hru ng ke i ne n Sc hme r z a us lös te . Übe rra s c hung u nd Ve r wirru ng. Da nn fie l ihr B lic k a uf da s Se il in Aa hz' Hä nde n, und für e ine n Mo me nt s c ha ute s ie i hm ge ra de we gs in d ie Auge n. »Bi n ic h zu m Va mpir ge wo rde n? « »Fa s t«, s a gte Ha rold. »Da s wa r de r Gru nd , wa ru m Uba ld und s e ine Va mpire Sie a m Le be n ge la s s e n ha be n. « »Und da s Se il is t, wa s ic h de nke , da s s e s is t? «, ha kte Gle nda na c h, o hne de n Blic k von Aa hz a bzu we nde n. Aa hz hie lt e s hoc h. »Du wirs t e s he ute Na c ht wie de r tra ge n, nu r zu r Sic he r he it. Da s ha be ic h me i ne m Le hrling u m s e ine s Se e le nfrie de ns wille n ve rs proc he n. « Sie s ta rrte da s Se il noc h e i ne n Mo me nt a n u nd nic kte . »Ic h s c hä t ze , ic h s ollte e uc h da nkba r s e in. « »Hilf u ns e infa c h a lle n hie r ra us , da nn s i nd wir quitt«, s a gte Aa hz. »Ic h we rde tu n, wa s ic h ka nn«, ve rs pra c h s ie . »Abe r zue rs t hä tte ic h ge r n e in Gla s Wa s s e r. « Ha rold la c hte . »Sie s ind ge he il t. Ic h hole Ihne n e t wa s zu tri nke n. « Ic h ha tte ke ine Ahnu ng, wa ru m Ha rold gla ubte , Gle nda s Bitte um e in Gla s Wa s s e r wä re e in Be we is ihre r He ilu ng. M ir ka m da s zie mlic h a lbe r n vor. Ode r s ollte n Va mpire i hre n Durs t a uss c hlie ß lic h mit Blut s tille n?

Ha rold t ra t durc h die Wa ndöf f nu ng u nd gi ng i n s e ine Küc he . Als e r we g wa r, s ta rr te Gle nda Aa hz a n, u nd i n ihre n Au ge n fu nke lte de r Zo r n mit ga nze r Ma c ht. »Wa ru m ha bt ihr mic h nic ht e i nfa c h ge pfä hlt , a ls ihr die Ge le ge nhe it da zu ha tte t? « Die Fra ge ve rblü ffte mic h. Ebe ns o wie die T a ts a c he , da s s s ie wüte nd a uf Aa hz wa r , we il de r s ie nic ht u mge bra c ht ha tte . »Ic h ha be da rübe r na c hge da c ht« , ge s ta nd Aa hz. Er de ute te a uf e i ne n zu ge s pitzte n Stoc k a u f e i ne r a ntike n Ko mmode ne be n de m Sofa , a uf de m Gle nda s a ß. Mir wa r da s Di ng bis he r noc h ga r nic ht a uf ge fa lle n. Wie de r wa r ic h zutie fs t ve rblüfft. »Ic h de nke , du ka nns t u ns a lle n e i ne Hil fe s e in, u nd da s is t e twa s , wa s ma n bis he r nic ht vo n di r be ha upte n konnte . « »Du we iß t ge na u, da s s ic h die s e s Se il für de n Re s t me i ne s Le be ns we rde tra ge n müs s e n«, be kla gte s ie s ic h. »In je de r Vol l mo nd na c ht , i mme r we nn ic h i n e ine a nde re Dime ns io n s pringe , vie lle ic ht s oga r in je de r Na c ht? « »Ic h we iß «, s a gte Aa hz , und s e i ne tie fe Stimme wa r e is ig u nd vo n e ine r mir bis he r u nbe ka nnte n Bos ha fti gke it. »Und fa lls du u ns nic ht hilfs t, we rde ic h dic h o hne da s Se il hie r a uf de m La nd a us s e tze n. In die s e r Dime ns ion. Du wirs t de n größ te n T e il de ine s Le be ns a ls Kuh ve rbri nge n. « Ic h s ta rrte ihn a n. Da s wa r e ine Se ite me ine s Me ntors , die ic h nic ht a ll zu of t zu s e he n be ka m. Of fe nba r ha tte e r, wie i mme r, me hr ge wus s t, a ls e r mir e r zä hlt ha tte , und da s s e r i hr ge holfe n ha tte , wa r nur e i n Sc ha c hzu g ge we s e n, u m s ie be i uns und u nte r s e i ne r Ko ntrolle zu be ha lte n. Er s te c kte da s Se il in s e ine T as c he und ve rs c hrä nk te die Arme vor de r Brus t. »Und fa lls di r da ra n ge le ge n is t, da s Se il zu be ko mme n und die nä c hs te Na c ht zu übe rle be n, da nn wirs t du

mit u ns zus a mme na rbe ite n u nd ke ine T ric ks ve rs uc he n. Ha be n wir u ns ve rs ta nde n? « Gle nda mus te rte i hn ha s s e rfüllt, nic kte da nn a be r. »Ic h ha be ve rs ta nde n. « T ja , ic h nic ht , a be r s ola nge s o vie l Spa nnu ng i n de r Lu ft la g wie ge ra de je t zt, wollte ic h a uc h nie ma nde n fra ge n.

Kapitel 15 »S C HW I M M

S T RO M .« M. T WA IN

M I T D EM

Auc h wä hre nd de s größ te n Abe nte ue rs gibt e s ma nc hma l Ze ite n, i n de ne n e i nfa c h nic hts pa s s ie rt. De r Re s t de s dritte n T a ge s die s e s Vollmo nd zyklus wa r e i ne die s e r Ze ite n. Aa hz , T a nda , Ha rold u nd Gle nda ve rbra c hte n de n ga nze n T a g mit Büc he r n u nd a lte n Sc hri ftrolle n u nd ve rs uc hte n e i ne n We g zu f i nde n, vo n hie r zu ve rs c hwi nde n. Ic h s a ß me is t nur da und la us c hte , s c hlie f a lle pa a r Mi nute n e in, bis me i n Kop f plöt zlic h hoc hruc kte u nd ic h wie de r wa c h ge nu g wa r, e i n we ni g lä nge r zu zu höre n, nur u m gle ic h da ra uf wie de r e i nzus c hla fe n. Und s o gi ng e s imme r we ite r u nd we ite r. Als de r T a g zu E nde gi ng, ha tte ic h mir höllis c he Na c ke ns c hme r ze n e inge fa nge n. Etwa dre iß ig Mi nute n vor So nne nu nte r ga ng be fa hl Aa hz Gle nda , s ic h a uf da s Sofa zu le ge n. Da nn fe s s e lte e r s ie mit de m gold ge wirkte n ma gis c he n Se il. Sie s c hlie f s ofort e in. Da s Se il wa r da s be s te Se da tivum, da s ic h je ge s e he n ha tte . Im S tille n da c hte ic h, wir s ollte n e s mit na c h Pos s iltu m ne hme n u nd zu Ge ld ma c he n. In de n be s onde rs s c hli mme n Nä c hte n hä tte de r Kö ni g s ic he r e in He ide nge ld da für hi nge le gt. Wä re e s na c h mir ge ga nge n, ic h hä tte Gle nda s ofort hi na us ge ja gt , da mit s ie s ic h a ls Ku h a m Gra s gütl ic h tu n konnte u nd s tä ndi g vo n e ine m Ke rl mit we iß e m Hu t und e ine r Sc ha ufe l ve r fol gt we rde würde . Abe r na c h mir gi ng e s e be n nic ht. Etwa zwa nzi g Mi nu te n vor So nne nu nte r ga ng s c hlos s

uns Ha rold e r ne ut i n de r Bibliot he k e i n u nd zo g s ic h a uf s e ine We ide zurüc k , u m s ic h fü r die Da ue r de r Na c ht in e ine Ku h zu ve r wa nde ln. Ba ld da ra uf s c hlie f ic h tie f und fe s t. Aa hz und T a nda s c hlie fe n u nd la s e n a bwe c hs e lnd. A m Mor ge n, a ls Ha rold die T ür öffne te und da s wunde rba re T a ge s lic ht a us s e ine m Wo hnbe re ic h he re i nl ie ß , fühlte ic h mic h a us ge ruht u nd zu T ode ge la ngwe ilt. Aa hz be fre ite Gle nda , u m s ie a ufzuwe c ke n, ve rs ta ute da s Se il in s e ine r T a s c he , und wir gi nge n ge me i ns a m i n de n Küc he nbe re ic h, i n de m u ns Ha rold Pfe rde s te a ks mit T oma te n s e rvie rte . Er na nnte da s s e in Fe ie rta gs frü hs tüc k und s a gte , s o hä tte e r e s je de n Mo na t na c h de r le t zte n Voll mo nd na c ht ge ha lte n. Ic h mus s ge s te he n, e s wa r e rs ta unlic h gut. Na c h de m Frü hs tüc k dre hte s ic h die Unte r ha ltu ng nur noc h u m die Fluc ht, wa s na c h e i ne m la ngwe ili ge n T a g und e i ne r Na c ht i n A ngs t vo r Ku hva mpire n da s wo hl inte re s s a nte s te T he ma wa r, da s ic h mir vo rs te lle n ko nnte . Aa hz r is s da s Ge s prä c h a n s ic h und ra tte rte u ns e re Mö glic hke ite n he ru nte r: »Als Ers te s könne n wir ve rs uc he n, die Di me ns io ns bloc ka de zu s e nke n. We nn u ns da s a uc h nur fü r e ine n Mo me nt ge li ngt , s ind wi r dra uß e n. « »Ic h ha be s o e ine Bloc ka de noc h nie e rle bt«, wa ndte T a nda e in. »Nic ht e i nma l wä hre nd a ll de r J a hre a ls Mörde rin. Sie is t s ta ndha ft wie e in Fe ls e n. « »Lo gis c h, s c hlie ß lic h s ta mmt d ie not we nd i ge E ne r gie a us de m Inne re n de s Be rge s «, ko mme ntie rte Aa hz. Ic h da c hte a n die Ka rte a n de r Zi mme rde c ke und da ra n, da s s Aa hz s ie Ha rold u nd Gle nda ge ge nübe r nic ht e inma l e r wä hnt ha tte . Ic h ha tte ke i ne A hnu ng, wa s in s e ine m Kopf vor gi ng, a be r ic h wollte ihm s e ine wie a uc h i mme r ge a rte te n Plä ne ke i ne s fa lls ve rma s s e ln, inde m ic h e i nfa c h mit i r ge nd wa s he ra us pla tzte . Da s

ha tte ic h i n de r Ve r ga nge nhe it s c ho n oft ge nu g ge ta n. »Uns e re z we ite Mö glic hke it be s te ht da ri n, u ns e ine n We g a us de m Pa la s t zu s uc he n. « »Ric hti g«, s a gte ic h. » Und da nn s c hle ic he n wir u ns que r durc h Donne r u nd vorbe i a n de m Auf ge bot. « »Aufge bot? «, f ra gte Ha rold ve rs tä nd nis los . »Be ritte ne , die u ns s c hon we it vor de n T ore n de r Sta dt e rwa rte t ha be n. « »Die ha be n mic h a uc h ge s c hna ppt«, s a gte Gle nda . »Als o ve rfüge n s ie übe r e ine Art Ma gik, die i hne n ve rrä t, we nn s ic h Fe i nde nä he r n«, s te llte Aa hz fe s t. »Da ge ge n kö nne n wir u ns a bs c hirme n. « »Kö nnte n wi r, we nn wir wüs s te n, we lc he r Art die s e Ma gik is t«, s a gte T a nda . »Ic h s itze s o ode r s o fe s t«, sa gte Ha rold u nd de ute te a uf e ine T ür, von de r ic h a nna hm, da s s s ie de n Ha upte inga ng zu s e ine r Sui te da rs te llte . »We nn ic h ve rs uc he , da durc hzu ge he n, is t e s , a ls würde ic h ge ge n e i ne Wa nd re nne n. « »Gilt da s a uc h für de n E i nga ng, du rc h de n wir ge komme n s ind? «, f ra gte T a nda . »Ac h, ic h ka nn s o ga r durc h da s Sc hä de lla ge r bis in de n Ba lls a a l ge he n«, s e uf zte Ha rold. »Abe r da pra lle ic h ge ge n de n Sc hi r m. « »Wie s ie ht e s mit de m Bode n ode r de n Fe ns te r n a us ? «, ha kte ic h na c h. »Ha b ic h noc h nic ht probie rt«, ge s ta nd e r. »Ic h gla ube nic ht, da s s da s funktio nie re n würde «, ga b Aa hz zu be de nke n. »Ka u m«, s pra ng i hm T a nda zu r Se ite . »Fe s s e lza ube r, und da na c h kli ngt da s , s i nd wie e i n Ru ndu mge fä ngnis . Da s is t, a ls wä re ma n i n e i ne r u ns ic htba re n u nd u nze rs törba re n Se ife nbla s e ge fa nge n. « »Als o müs s e n wir de n Za ube r e rs t b re c he n, we nn wir

Ha rold mit uns ne hme n wolle n. « »Sie komme n mit u ns ? «, fra gte Gle nda . »Ic h we rde e s ve rs uc he n« , e nt ge gne te Ha rold, doc h e r s a gte nic hts vo n de m Gold , da s e r u ns für s e i ne Be fre iung ve rs proc he n ha tte , u nd a uc h s o ns t fa nd s ic h nie ma nd, de r Gle nda hä tte e i nwe ihe n wolle n. »Als o, me i n lie be r Me ntor«, s a gte ic h zu Aa hz. »Wie bre c he n wir de nn nu n de n ma gis c he n Sc hir m, de r uns offe nba r be ide Fluc htwe ge ve rs pe rrt? « Er wa rf mir e i ne n fi ns te re n Bl ic k zu u nd s a gte : »Es gibt vie le Mö glic hke ite n, e i ne n Za ube r zu b re c he n. Entwe de r ma n wi rkt e ine n Ge ge nza ube r, ode r ma n s c hne ide t de n Za ube r vo n s e ine r E ne r gie que lle a b. « »Da hie r a lle s volle r E ne r gie is t , s c he i nt d ie z we ite Mö glic hke it a us zufa lle n. Wie fu nktio nie rt de nn e in Ge ge nza ube r? « »Ic h ha be je de n Ei nze l ne n a us probie rt, de n ic h ke nne «, be mü hte s ic h Ha rold u ns Mut zu ma c he n. Ic h s ta r rte Aa hz a n. » Me i n Me nto r ha t mir bis he r noc h ga r ke i ne n be i ge bra c ht. « »We nn du ge nü ge nd Se lbs tbe he rrs c hu ng e rle r nt ha s t, um die s e Ma gik a nzu we nde n« , konte rte Aa hz, »da nn de nke ic h vie lle ic ht da rübe r na c h. « »Ic h ha be a m e rs te n T a g in die s e m Pa la s t s e lbs t e inige a us probie rt«, s a gte Gle nda , »a be r die ha be n die Dime ns io ns bloc ka de nic ht e inma l a nkra t ze n kö nne n. « »Ic h ha be a uc h a lle Ge ge nza ube r a us probie rt, die ic h ke nne «, me lde te s ic h nu n a uc h T a nda mit fi ns te re r Mie ne zu Wort. Da wi r a lle noc h hie r wa re n, na hm ic h a n, da s s s ie e in ä hnlic he s Er ge b nis wie Gle nda e rzie lt ha tte . »Und i n de n Büc he r n ko nnte ic h a uc h nic hts fi nde n, da s uns we ite rhi lft« , tru g Aa hz da zu be i, die Sti mmu ng we ite r zu he be n. »Ic h fürc hte , e s s te ht s c hli mme r , a ls wir bis he r a nge no mme n ha be n. Ve r mutlic h is t de r Za u-

be r, de r die Va mpi re in Kü he ve rwa nde lt und Ihr Volk da ra n hi nde rt, Kü he zu töte n, mit de m ve rk nüp ft, de n wir durc hbre c he n wolle n. « »We nn da s zutrifft« , s a gte Ha rold i n re s ignie re nde m T onfa ll, »da nn müs s te ic h e rs t a ll me i ne Le u te von de m Za ube r be fre ie n, de r s ie s e it J a hr hu nde rte n ge fa nge n hä lt, u nd ic h müs s te gle ic hze iti g a lle Va mpi re be fre ie n, um s e lbs t die Fre i he it zu e rri nge n. Da s wä re de r T od für me i n Volk. Ic h ka nn da s nic ht tu n. « »Abe r«, ve rkünde te Aa hz mit e ine m Lä c he l n, »e s könnte noc h e i ne Mö glic hke it ge be n, fa lls e s uns ge lingt , a lle Ma gik gle ic hze iti g a uß e r Kra ft zu s e tze n. « »Wie ? «, fra gte Ha rold. »Ic h hä tte a uc h nic hts da ge ge n, Nä he re s zu e rfa hre n«, e rklä rte ic h. T a nda s timmte i n Aa hz' Ge lä c hte r e i n. »W ir müs s e n mitte n a m T a g a ktiv we rde n. « Ic h ru nze lte die Stirn u nd s a h Aa hz a n, de r mir nic ke nd i ns Ge s ic ht la c hte , wä hre nd Ha ro ld e be nfa lls die Stir n in Fa lte n ge le gt ha tte . Gle nda hi nge ge n la c hte , we nn a uc h nic ht s e hr la ut. »Alle Kü he s i nd d ra uß e n a uf de r We ide «, s a gte Aa hz, und s e i ne Sti mme na hm wie de r e i nma l de n T o n a n, de r mi r ve rrie t , da s s ic h noc h dä ml ic he r wa r, a ls e r be fürc hte t ha tte . »T a ge s lic ht«, s a gte T a nda nur. »Va mpire . « »Oh«, ma c hte Ha rold. »Na türlic h. So nne nlic ht töte t Va mpire . « »Na türlic h« , rie f ic h, a ls wä re mir die s e s De ta il nur ge ra de fü r e i ne n Au ge nblic k e ntfa lle n, obwo hl ic h ta ts ä c hlic h nic hts da von ge wus s t ha tte . Und wa ru m s ollte ic h a uc h? Bis ic h i n die s e blöde Di me ns io n ge ra te n wa r, ha tte ic h nie e i ne n Va mpir ge s e he n ode r a uc h nur vo n e ine m ge hört. Bis he r ha tte ic h mir nu r zure c ht ge re i mt,

da s s s ie irge ndwa s mi t de m Vol l mo nd zu tu n ha tte n. »We nn e s uns a ls o irge nd wie ge li ngt, die E ne r gie die s e s groß e n Za ube rs zu ka ppe n«, fa s s te Ha rold zus a mme n, »da nn würde n s ä mtlic he Va mpi re a uf d ie s e r Se ite de s Pla ne te n s te rbe n. « »Kor re kt«, s ti mmte Aa hz zu. »Und die , d ie a uf de r Na c hts e ite le be n, würde n s ic h bis zu m So nne na uf ga ng e ine Zu fluc ht s uc he n müs s e n. Ihre n Le ute n blie be ge nu g Ze it , vie le von ihne n zu töte n. « »Aa hz , ic h hä tte da ma l e ine Fra ge . « Er s ta rrte mic h wor tlos a n. »Wie ge de nks t du, de n E ne r gie s tro m die s e r Ge ge nd a bzus c ha lte n? « Aa hz lä c he lte . »Da s is t da s Proble m, nic ht wa hr? « »Wa ru m ha be ic h da s Ge fühl, da s s mi r nic ht ge fa lle n dürfte , wa s du im Auge nblic k de nks t? « »Oc h, vie lle ic ht we il ic h de nke , da s s das de r Punkt is t, a n de m du ins Spie l komms t. « T a nda la c hte . »Da s is t nic ht wi tzi g!«, nör ge lte ic h. »Is t e s doc h«, wide rs pra c h s ie . Ic h s ta rrte Aa hz nur a n. Ir ge nd wa nn würde ic h ge r n e ine n We g fi nde n, i hm s e ine Krä fte zurüc kzu ge be n, da mit ic h nic ht je de s Ma l a lle i n die Dre c ks a rbe it ma c he n mus s te . Und i n A nbe tra c ht s e ine s Ge s ic hts a us druc ks he gte ic h de n Ve rda c ht , da s s e s die s es Ma l ric htig s c hmut zi g fü r mic h we rde n würde . So s c hmutz i g, wie nur da s Ers tic ke n de r E ne r gie n a n i hre r Que lle i m Inne re n e ine s Be r ge s s e in konnte . »Ehe wir u ns übe rle ge n, wie wir die E ne r gie für die s e Ma gik bloc kie re n kö nne n«, ve rkü nde te Aa hz , » müs s e n wir he ra us finde n, a uf we lc he We is e s ie durc h de n Pa la s t s trömt. « Er s pra c h's , ic h s c ha ude rte .

Ic h ko nnte fü hle n, wie vie l von die s e r Ene r gie durc h die s e s Ge mä ue r s trömte , wa nn i mme r ic h me ine n Ge is t für s ie öffne te . Sie ka m dire kt a us de m Be r g, flos s e mpor und a us de m Sc hlos s hina us . Üblic he r we is e wa r ma gis c he E ne r gie i n Li nie n ge bu nde n, die s ic h übe r de n Hi mme l zo ge n, s oda s s ic h e ine Que lle übe r mir a nza pfe n mus s te , u m e i ne n T a rnza ube r ode r e i ne n F lu gza ube r zu wirke n. Ode r ic h s uc hte a m Bode n na c h Kra ftli nie n, die tie f unte r de r Erdobe rflä c he u nd u nte r a lle r le i Fe ls ge s te in ve rlie fe n, fa lls e s ke i ne Lu fte ne r gie ga b. Lufte ne rgie lie ß s ic h je doc h le ic hte r a nza pfe n, u nd Aa hz ha tte mic h ge le hrt, i mme r e rs t a m Hi mme l na c h Kra ftli nie n zu s uc he n. Doc h die s e r Pa la s t wa r dire kt a n de m Pu nkt e rric hte t worde n, a n de m die E ne r gie n a us de m Erd i nne re n zu m Hi mme l hi na uf u nd vo n dort i n a lle Ric htu nge n flos s e n. Die We ge die s e r Ene r gie n zu e r grü nde n be de ute te , da s s je ma nd, de r E ne r gie li nie n e rke nne n ko nnte , ir ge nd wie a n e ine n Pu nkt obe r ha lb de s Pa la s ts ge la nge n mus s te , um vo n do rt a uf s ä mtlic he Li nie n he ra bblic ke n zu kö nne n. »Als o, wie ge ht e s we ite r? «, fra gte T a nda . »Wo mit wolle n wi r a nfa nge n? « »Zue rs t«, e rklä rte Aa hz, » we rde n wir ve rs uc he n he ra us zufi nde n, wie die Ene r gie durc h da s Sc hä de lla ge r s trömt. Sie wa r s e hr s ta rk , u nd s ie wurde noc h s tä rke r, kurz be vor s ic h a ll die Kü he i n Va mpire ve r wa nde lt ha be n. « »T a ts äc hlic h? « , fra gte Ha rold s ta une nd. Ic h wu nde r te mic h de r we il, da s s Aa hz dort a nfa nge n wollte , obwo hl da s durc ha us s innvol l s c hie n. Wi r mus s te n die E ne r gie mus te r ka rto gra fie re n; a ls o wa r e s nur logis c h, dort a nzu fa nge n, wo wir wus s te n, da s s die Ene r gie n konze ntr ie rt zuta ge tra te n. Plötzlic h gi ng mi r a uf, wo rübe r ic h e i ge ntlic h na c h-

ge da c ht ha tte . »Ka rte «, pla t zte ic h la ut he ra us . Alle s dre hte s ic h ir ge nd wie i n me i ne Ric htu ng u nd s ta rrte mic h a n. »Ka rte «, s a gte ic h noc h e i nma l lä c he lnd. Da nn gri ff ic h i n me i ne T a s c he u nd zo g die ma gis c he Ka rte he rvor, die wi r s o i nte ns iv da zu ge nut zt ha tte n, u ns i n die s e üble La ge zu bri nge n. We nn s ie uns hie r he r bri nge n konnte , da nn ko nnte s ie uns vie lle ic ht a uc h wie de r he ra us bringe n. »Hi mme l , ja «, s töhnte Aa hz u nd s tra hl te mic h a n. »Gute Ide e , Ske e ve . « Da s wa r nu n s c ho n da s d ritte Ma l, da s s e r mir i m Zus a mme nha ng mit de r Ka rte e i n Lob ha tte zute il we rde n la s s e n. Ic h würde die s e s Pe rga me nt wo hl fü r a lle Ze ite n mit mir he ru ms c hle ppe n müs s e n. So vie le Ko mp li me nte ha tte ic h vo n Aa hz in a ll de n J a hre n noc h nic ht ge hört. Ic h fa lte te die Ka rte a us e ina nde r. Sie wa r le e r. Nic hts , nur Pa pie r. Aus irge nde i ne m Gru nd wa r da s nic ht da s , wa s ic h e r wa rte t ha tte . Ic h we iß nic ht re c ht, w as ic h e rwa rte t ha tte , a be r ga nz s ic he r ke i n jungfrä ulic he s Stüc k Pe rga me nt. »Pe rfe kt«, k nur rte Aa hz u nd s ta rrte de n le e re n Bo ge n Pa pie r a n. Ic h hie lt da s Pe rga me nt hoc h, s oda s s a uc h die a nde re n e rke nne n ko nnte n, da s s e s le e r wa r, und re ic hte e s ihm. We nn i hm e i ne re in we iß e Ka rte s o gut ge fie l , da nn wollte ic h s ie ihm ge r n übe rla s s e n. »Is t da s die Ka rte , die de r Ka rto gra f a nge fe rti gt ha t? «, f ra gte Ha rold. »Die , die Sie hie r he r ge bra c ht ha t? « »J e de nfa lls wa r s ie es «, gru nzte ic h. »Wa s is t mit ihr ge s c he he n? « »Sie ha t u ns he r ge fü hr t«, a nt worte te T a nda , a ls würde

da s a lles e rklä re n. »Oh«, ma c hte Ha rold. »T a nda «, f ra gte Aa hz , » we iß t du, wie ma n e i ne n Ka rte nza ube r e rs te llt? « T a na nda s c hütte lte de n Kopf. »Da s is t mir zu hoc h, tut mir Le id. « »Gle nda ? « »Nje t«, a nt worte te s ie . »We nn ic h e i ne Ka rte ge bra uc ht ha be , bi n ic h zu e i ne m Ka rto gra mme r a u f T a uf ge ga nge n u nd ha be mir e ine ge ka uft. « »So ge ht e s mir a uc h«, s a gte Ha rold. Wa s Aa hz ve ra nla s s te , s ic h nu n a n mic h zu we nde n. »Sc hä t ze , nu n lie gt e s a n dir, Le hrli ng. « »Sc hö n« , e nt ge gne te ic h, »a be r me i ns t du nic ht , ic h s ollte e rs t e in bis s c he n übe n? « Aa hz hie lt da s Pe rga me nt hoc h. »Da s is t a lle s , wa s uns a n ma gis c he m Pa pie r zu r Ve r fü gu ng s te ht. Du ha s t nur e i ne n Ve rs uc h. « »Nur ke in Druc k«, mu rrte ic h. »We nn ic h nic ht gla ube n würde , da s s du e s ka nns t«, konte rte Aa hz, » würde ic h da nn wolle n, da s s du e s ve rs uc hs t? « Ic h gla ube nic ht, da s s e s s innvo ll ge we s e n wä re , i hn da ra n zu e r i nne r n, da s s e r die s e n J ob e rs t a lle n a nde re n a nge bote n ha tte , be vor s e ine Wa hl s c hlie ß lic h a uf mic h ge fa lle n wa r. Wozu s ollte ic h i hm d ie La u ne ve rde rbe n, wä hre nd e r s ic h ge ra de a lle Mü he ga b , me i n Se lbs tve rtra ue n zu s tä rke n? Imme r hi n be ka m ic h s o e twa s s oga r noc h s e lte ne r zu hö re n a ls e in Lob. »Wir s ind ba ld zu rüc k«, s a gte Aa hz zu de n a nde re n, wä hre nd e r mir wi nkte , i hm zu fol ge n. » Und wie ic h hof fe , mit e ine r ne ue n Ka rte . « »J a , da s hoffe ic h a uc h«, be me rkte ic h troc ke n. Aa hz fü hrte mic h übe r de n T e ppic h a us Gra s . Unte r-

we gs mus s te n wir e i ne m Ha ufe n Ku hfla de n a us we ic he n. Ic h ne hme a n, Ha rold ha tte ke ine n Ma nn mit go lde ne r Sc ha ufe l zu s e ine r Ve r fü gu ng, de r die ga nze Na c ht hi nte r ihm s ta nd. Vor de r ve rbor ge ne n T ür zu m Sc hä de lla ge r blie b Aa hz s te he n u nd s a h s ic h na c h T a nda u m. »We rde n wir da dra uß e n a bge s c hir mt s e in? « »Wä hre nd i hr mit Ma gik s pie lt? Ei n bis s c he n, a be r ihr kö nnte t a uffa lle n. « Da s ge fie l mir nic ht. Da s Le tz te , wa s wi r hie r obe n bra uc he n konnte n, wa r da s Aufge bot. Aa hz hie lt i nne u nd übe rle gte e i ne Mi nu te la ng. »Wie s ie ht e s im hi nte re n Be re ic h de r Bibliot he k a us ? « »Die is t s o gut a bge s c hir mt, da dri ngt nic hts na c h dra uß e n«, s a gte T a nda . »Da s de nke ic h a uc h«, s ti mmte i hr Ha rold zu. »Es wä re vie l s ic he re r, die Za ube r dort he rzus te lle n. « Aa hz wi nkte mi r zu , i hm zu fol ge n, u nd wi r wic he n e rne ut de m Ha ufe n Ku hfla de n a us und gi nge n que r durc h die Suite zu m Ba de z i mme r u nd de r a lte n Bibliot he k. Für me i ne n Ge s c hma c k ha tte ic h s c ho n me hr a ls ge nu g Ze it in die s e m Ra u m zu ge bra c ht , u nd ic h he gte ke ine groß e Lus t , s c ho n wie de r dort zu la nde n, a be r s o is t nu n ma l da s Le be n. Aa hz zo g die T ür hi nte r s ic h zu u nd bre ite te de n le e re n Bo ge n Pe r ga me nt a uf de m T is c h a us , a n de m e r in de r ve rga nge ne n Na c ht ge s e s s e n ha tte . »Hie r dri n wird die ga nze Sa c he s oga r noc h be s s e r funkt io nie re n«, s a gte e r. » Ic h wi ll, da s s du da s in z we i Stufe n e rle di gs t. « »Sa g mir kla r u nd de utlic h, wa s ic h tun s oll, da nn we rde ic h e s ve rs uc he n. « Me in Me ntor nic kte . »Zue rs t we rde n wir die Ka rte a n de r Zi mme rde c ke a uf die s e n Bo ge n Pe r ga me nt kopie re n. « Ic h blic kte zu r De c ke a uf, da nn a uf Aa hz. »Gute Ide e .

Und wie s oll ic h da s a ns te lle n? « »Die s e r T e il is t zie mlic h e i nfa c h«, s a gte Aa hz. » Ei nfa c he r a ls Flie ge n ode r T a rnza ube r. « Ic h nic kte . Ei nfa c h hö rte s ic h gut a n. Und da ic h nur e ine n Ve rs uc h ha tte , hörte s ic h e i nfa c h s o ga r be s o nde rs gut a n. »Off ne de ine n Ge is t, ni mm E ne r gie a uf, wie du e s ge übt ha s t, ko ntroll ie re de n Flus s u nd la s s i hn mit mittle re r Kra ft flie ß e n. « »J e tzt? « »J e tzt !« Ic h ta t, wie mi r ge he iß e n. Se it wir e ina nde r ka nnte n, ha tte ic h da s s o oft ge übt, da s s es mir be ina he zu e ine r z we ite n Na tur ge worde n wa r. Ic h ko nnte die E ne r gie n inz wis c he n be i na he a us de m Ste gre i f a nza pfe n, we nn e s nöti g wa r. Als wir die Hütte me i ne s e rs te n Me ntors ve rla s s e n ha tte n, ha tte Aa hz mir ge s a gt , da s s e s s o komme n würde , a be r da ma ls wa r e s mir s o s c hwe r ge fa lle n, da s s ic h ihm ke in Wort ge gla ubt ha tte . Nun a be r fie l e s mi r le ic ht , me i ne n Ge is t a us zus e nde n und die Ene r gie a nzu za pfe n, u nd wä hre nd mic h die s e Kra ft u ms trö mte , be s ta nd de r T ric k le diglic h da ri n, ge ra de ge nu g da vo n a uf zufa nge n, u m zu ko nt rollie re n, wa s ic h zu tun ge da c hte . »Be re it«, s a gte ic h na c h e i ne m Au ge nblic k. Die E ne rgie s trö mte nu n durc h mic h hi ndurc h, be re it , a lle s zu ve rs orge n, wa s ic h ve rs orge n wollte . »J e tzt«, s a gte Aa hz , » mus s t du die Ka rte a n de r De c ke in e ine m e i nzi ge n Zu g o hne die kle i ns te Unte rbre c hu ng a ufne hme n und a uf da s Pa pie r übe rtra ge n. « Ic h fol gte s e ine r A nwe is u ng u nd nut zte die E ne r gie , um mi r e i n kla re s Bild de r Ka rte a n de r De c ke e ins c hlie ß lic h a lle r Li nie n u nd Be ze ic hnu nge n zu ve rs c ha ffe n u nd e s a uf da s ma gis c he Pe rga me nt zu übe rtra ge n.

Da nn lie ß ic h die E ne r gie fre i u nd s c hlu g d ie Auge n a uf. »Pe rfe kt«, s a gte Aa hz , u nd ic h hö rte ta ts ä c hlic h e i ne n Ha uc h de r Be ge is te ru ng in s e ine r Sti mme . Me in Blic k wa nde rte zur De c ke . Die Ka rte wa r i mme r noc h da . Gut, a ls o ha tte ic h ihr ke i ne n Sc ha de n zu ge fügt. Da nn s a h ic h da s Pe rga me nt a n, ob wo hl ic h be ina he Angs t da vor ha tte , wa s mic h dort e r wa rte n moc hte . Die Ka rte wa r da , a be r die Li nie n wa re n vie l kla re r, u nd ic h e rka nnte Worte , die ic h a n de r De c ke nic ht wa hr ge no mme n ha tte . Auß e rde m fe hlte n Sta ub u nd Sc hmut z. Ic h konnte e s ka u m fa s s e n. Ic h ha tte e s ge s c ha fft , e i ne n Za ube r be i m e rs te n Ve rs uc h pe rfe kt durc hzufü hre n! »Bild di r bloß nic ht zu vie l e i n«, ko mme ntie rte Aa hz, a ls hä tte e r me i ne Ge da nke n ge le s e n. »Da s wa r de r e i nfa c he T e il. « Da s kümme rte mic h nic ht. Ic h ha tte e s ge s c ha f ft, u nd ic h ha tte e s gle ic h be i m e rs te n Ma l ge s c ha fft. Für de n Mo me nt wa r da s a lle s , wa s mic h i nte re s s ie rte . »Und wa s je tzt? « »J e tzt führs t du de n gle ic he n Za ube r mit de n Krä fte linie n durc h«, s a gte Aa hz. »Prä ge s ie in die Ka rte von de m Pa la s t e in. « Ic h ha tte na tü rlic h ge wus s t, da s s e r das wolle n wü rde , a be r e s be de ute te , das s ic h mic h a us me i ne m Ge is t lös e n mus s te , u m a uf die Krä fte li nie n de r ga nze n Umge bung he ra b zublic ke n. Und a ls ic h da s zu m le t zte n Ma l probie rt ha tte , wä re ic h be ina he nic ht me hr i n me i ne n e ige ne n Ge is t zurüc kge ke hrt. Na türlic h wus s te Aa hz nic ht, da s s ic h e s übe rha upt a us probie rt ha tte , und ic h wol lte e s ihm nic ht e rzä hle n, we il ic h wus s te , da s s e r wüte nd we rde n würde . »Da s e rforde rt e ini ge Vo rbe re itu nge n« , e rklä rte Aa hz. »Da s hoffe ic h«, e nt ge gne te ic h kü hn.

Er bre ite te die Ka rte a uf de m Bode n a us u nd wie s mic h a n, mic h dire kt übe r i hr a uf zus te lle n. »Sie hs t du die Bilde r da ? « Ic h nic kte , wä hre nd ic h a uf die Ka rte he ra bs ta rrte , die ic h ge ra de e rs t ge s c ha ffe n ha tte . Sie wa r wi rklic h s c hö n. »Gut«, s a gte Aa hz. »We nn wir a nfa nge n, möc hte ic h, da s s du dir vors te lls t, du s e lbs t würde s t übe r die s e n Krä fte li nie n s c hwe be n, we nn nöti g a uc h übe r de m Pa la s t, und zwa r a uf die gle ic he We is e , wie du a uc h be i e ine m a nde re n Za ube r na c h de n Krä fte li nie n gre ifs t. « »In Ord nu ng« , s timmte ic h ta pfe r zu, de n Blic k noc h imme r u nve r wa ndt a uf die Ka rte zu me i ne n Füß e n ge ric hte t. »Abe r be s te ht nic ht die Ge fa hr, da s s ic h e infa c h fort ge trie be n we rde ? « Ic h ka m mi r s c ho n je t zt , wä hre nd ic h übe r de r Ka rte s ta nd, vor, a ls trie be ic h a b. »Gute Fra ge , Ke rlc he n«, s a gte Aa hz. »Du mus s t e ine Sc hli nge u m de ine n Fuß knüpfe n. « »Ei ne wa s ? « Ic h ga ffte me i ne n Me ntor a n, u nd ic h konnte i hm a ns e he n, da s s ihn de r Ge da nke , ic h a lle in würde die s e n Ve rs uc h wa ge n, mit Sor ge e rfü llte . Alle rdings wus s te ic h nic ht, ob die Sor ge mir ga lt ode r e he r de n mö glic he n Fol ge n e i ne s Fe hls c hla gs , a be r we ni gs te ns wa r e r be s orgt. »Ei ne Sc hl i nge . Wie die Sc hnu r, mit de r e i n Ki nd e ine n Ba llo n fe s t hä lt«, s a gte e r. »Ste ll dir vor, e i ne s olc he Sc hnur ve rbi nde t de n Fuß de ine s e c hte n Körpe rs mit de m de ine s ima gi nä re n Körpe rs , wä hre nd e r i n die Hö he s c hwe bt. We nn du da nn zurüc kke hre n wills t , mus s t du dic h nu r a n de r Sc hnur e ntla ngha nge l n. « Ic h nic kte . Da s Bild wa r s o e infa c h, da s s s oga r ic h da mit zu re c htko mme n dürf te . »We nn du e ine n gute n Übe rblic k übe r die Krä fte linie n i n u nd übe r de m Pa la s t ha s t«, s a gte Aa hz , » ma c hs t du ge na u da s , wa s du s c hon mit de r Ka rte ge ma c ht ha s t. Prä ge s ie dir e in, wie du s ie s ie hs t ; da nn übe rt rä gs t du

die s e s Bild in e ine m Zu g a uf da s Pa pie r. « »Gut«, s a gte ic h. »Ic h gla ube , da s ka nn ic h s c ha ffe n. « »We nn du be re it bis t«, s a gte Aa hz u nd wic h zu rüc k, »da nn fa ng e i nfa c h a n. « Ic h s ta rrte die Ka rte zu me i ne n Füß e n a n und s pe ic he rte da s Bild i n me i ne m Kopf a b. Da nn lie ß ic h mic h tre ibe n. Ge na u s o fü hlte e s s ic h a n. Es wa r , a ls hä tte ic h a lle s los ge la s s e n, wa s mic h a m Bode n hie lt. Ic h s c hwe bte e mpor u nd übe rp rüfte ku rz , ob ic h die Sc hli nge s ic he r um me i ne n Fuß ge le gt ha tte . Sie wa r da , a ls o e nts pa nnte ic h mic h und lie ß mic h e infa c h i mme r we ite r e mportra ge n. Noc h übe r die Kra ftli nie hi na us , die ic h be nut zt ha tte , um die Ka rte zu prä ge n, s tie g ic h i n die Hö he , s tie ß durc h da s Da c h u nd blie b da nn i n de r Luft hä nge n, gle ic h übe r de m golde ne n Sc hlos s , da s wunde rs c hö n i m Sonne ns c he i n glä nzte . Unte r mir flos s e n Strö me bla ue r E ne r gie n da he r , die wie e in Sp ri ngbru nne n a us de r Mitte de s Pa las te s e nts pra nge n, s ic h a u fte ilte n u nd i n Dut ze nde ve rs c hie de ne r Ric htu nge n übe r Be r ge u nd T ä le r da vons tre bte n. Ic h lie ß me i ne n Ge is t a ll die unte rs c hie dlic he n Ebe ne n de r Kra fts trö me a uf ne hme n, bis hi na b i n die tie fs te n Be re ic he de s Sc hlos s e s . Ic h s a h s ä mtlic he Strö me , a lle Ve r z we i gu nge n u nd a lle Orte , a n de ne n die Kra ftl i nie n a nge za pft wurde n. Da nn, a ls ic h s ie a lle ve ri nne rlic ht ha tte , hie lt ic h da s Bild i n me i ne m Ge is t fe s t und s te llte mir vo r, wie e s die bla ue n Li nie n a uf de r Ka rte zu me i ne n Füß e n übe rla ge rte . Es da ue rte nur e i ne n Mo me nt. Da nn, mit e i ne m le t zte n Blic k a uf die wu nde rba re n Fa rbe n de r E ne r gie n und de r La nds c ha ft u nte r i hne n, zupfte ic h a n de r Sc hli nge a n me i ne m Fuß u nd wa r zurüc k i n me i ne m Kö rpe r. Ei n-

fa c h s o. Ic h s c hlu g die Auge n a uf u nd s a h Aa hz a n. Me i n Me nto r s tra hl te , a ls hä tte e r s oe be n s ä mtlic he Re ic htüme r de s Ba za rs a uf T a uf ge wonne n. »Ers ta unlic h« , s a gte e r. »Ma nc hma l ve rs e tzt du mic h wirkl ic h i n Ers ta u ne n. « Ic h t ra ute mic h nic ht , hi na b zublic ke n, a ls o wic h ic h s ta ttde s se n e infa c h zurüc k. Aa hz s c hna ppte s ic h die Ka rte u nd hie lt s ie mir z wa ngs we is e vor die Na s e . Nun s a h ic h die Ze ic hnu ng de s Pa las te s , die ic h de r Ka rte a n de r De c ke e ntno mme n ha tte , i n s c hwa rze n Li nie n. Und da rübe r e rka nnte ic h die flie ß e nde n Krä fte li nie n. Die Ma gik de r Ka rte lie ß die Ene r gie n a uc h i n de r Ka rte we ite rfl ie ß e n, s o wie ic h e s von obe n ge s e he n ha tte . Ic h wus s te nic ht, wa s ic h s a ge n s ollte . Aa hz hie lt e twa s in de r Ha nd , da s ic h ge s c ha ffe n ha tte , u nd e s wa r wu nde rs c hö n u nd fu nktio nie rte ge na us o wie ge pla nt. Be s s e r a ls ge pla nt. Ic h hä tte nie ge da c ht, da s s die Krä fte li nie n i m Flus s ble ibe n wü rde n, a be r ge na u da s ta te n s ie . »Ko mm, Le hrli ng, ze i ge n wir de n a nde re n, wa s du ge ma c ht ha s t. Ers ta unlic h, e i nfa c h e rs ta unlic h. « Da mit ma c hte e r ke hrt u nd gi ng zur T ür. Zu m e rs te n Ma l i n u ns e re r ge me ins a me n Ze it ha tte ic h s o e t wa s wie Sto lz i n Aa hz' S ti mme wa hr ge no mme n. Vie lle ic ht ha tte ic h mir de r gle ic he n s c ho n e i nma l e i nge bilde t, a be r die s ma l wa r e s re a l. Es wa r Stolz , und da s ga b mir e i n gute s Ge fühl.

Kapitel 16 »S E TZ

D EI N EN

N AM EN

K AR T E .« A. VESP UCC I

UN T E R D I E

Alle ma c hte n e i n groß e s T ra ra um die Ka rte , die ic h a nge fe rti gt ha tte , u nd T a nda na hm mic h la nge u nd a us ge s proc he n wo hltue nd i n die Arme . Ic h s a gte nic ht vie l; ic h wa r s o s tolz a uf me i n We rk, da s s ic h fü rc hte te , ic h könnte mir die s e n wu nde rba re n Au ge nblic k durc h irge nde i ne dumme Be me rku ng rui nie re n. Sc hlie ß lic h bre ite te Aa hz die Ka rte a uf de m T is c h a us und s a gte : »Ma c he n wi r u ns a n die A rbe it. Wir müs s e n he ra us fi nde n, wo he r de r Za ube r, mit de m Gra f Ri nd die s e Dime ns ion be le gt ha t, s e ine Kra ft be zie ht. « Ge me i ns a m mit de n a nde re n s tudie rte ic h die flie ß e nde n bla ue n Li nie n und s a h zu , wie s ie a us de m Grundpla n de s Pa la s tes in die Luft e mpor zus te ige n s c hie ne n. Die Ka rte wa r ma gis c h, a ls o ze i gte s ie uns a ll die ve rs c hie de ne n Ebe ne n de s Pa la s te s , a ls würde n wi r in e in Goldfis c hgla s blic ke n, wa s gle ic hze iti g wu nde rs c hö n und ir ge nd wie be unru hi ge nd wa r. »Se ht e uc h die u nte rird is c he n Ge s c hos s e de s Pa la s te s a n«, s a gte T a nda und de ute te a uf die pa ss e nde Ste lle . Ic h wa rte te , bis s ic h me i ne Auge n a n de n ve rä nde rte n Blic k wi nke l ge wö hnt ha tte n, da mit ic h de n Pla n de s T ie fge s c hos s e s e rke nne n ko nnte . So gle ic h s a h ic h, wa s s ie me inte . De r bre ite Stro m de r E ne r gie n, de r a us de r Erde quoll, wa r plöt zlic h vie l dünne r ge wo rde n, a ls wä re e in groß e r T e il e infa c h du rc h e i ne n u ns ic htba re n Ka na l a bge le ite t worde n. Die s e r uns ic htba re Ka na l, de r s o vie l Ene r gie a bz we i gte , ko nnte durc ha us e in Za ube r s e i n, de r ma c htvoll ge nu g wa r , die ga nze Di me ns io n zu ko ntrol-

lie re n. »Ic h s c hä t ze , du ha s t die Ste lle ge fu nde n« , ko mme ntie rte Aa hz mit e ine m zu frie de ne n Nic ke n. »Da s de nke ic h a uc h«, s timmte ic h i hm zu , wä hre nd ic h da ra n da c hte , wie s ic h die E ne r gie u nte r ha lb die s e s Punkte s a nge fü hlt ha tte , a ls ic h übe r de m Pa la s t ge s c hwe bt wa r, u nd wie s ie s ic h da rübe r a nge fü hlt ha tte . »Wo he r ha bt i hr die s e n Pla n? «, f ra gte Ha rold, wä hre nd e r a uf die Ka rte s ta rrte . »So e twa s ha be ic h noc h nie zuvor ge s e he n. Die s e r Korridor is t nic ht da , u nd ic h ha be ke ine Ahnu ng, wo hi n de r T unne l da führt. « Ic h wa rf Aa hz e ine n Blic k zu , wo ra uf je ne r lä c he lte . »Sie ha be n da s s c ho n ge s e he n«, s a gte e r. »De r Pla n is t a n die De c ke de r Bibliothe k da drübe n ge ze ic hne t worde n. « »Ne in, is t e r nic ht«, s a gte Ha rold und s c hütte lte e nts c hie de n de n Kopf. »Die s e r Pla n ze i gt da s Sc hlos s in de n Anfa ngs ze ite n vo n Gra f Ri nd. « »Ge he n Sie rübe r u nd s e he n Sie s e lbs t«, forde rte ihn T a nda a uf. »Ic h ha be s e lbs t e ine We ile ge b ra uc ht , bis ic h i hn s e he n ko nnte . Ske e ve ha t i hn a ls Ers te r e ntde c kt. « Ha rold s ta rrte u ns a n, a ls hä tte n wir kolle ktiv de n Ve rs ta nd ve r lore n, wa s ic h i hm ka u m vor we rfe n ko nnte . Wä re ic h s o vie le J a hre a n e i ne m Ort ge fa nge n ge we s e n wie e r u nd e i n Fre mde r wä re ge komme n u nd hä tte be ha upte t, da s s ic h e twa s s o Wic hti ge s übe rs e he n hä tte , ic h hä tte i hm s ic he r a uc h ke in Wort ge gla ubt. Nun je de nfa lls s c hna ufte e r wü te nd u nd s tür mte in die Bibliot he k. »Sc hö n« , s a gte ic h, » wir wis s e n je tzt, wo Gra f Ri nd de n E ne r gie s tro m a nge za pf t ha t. Wie unte rbre c he n wir ihn? « »Wir we rde n da ru nte r müs s e n«, e nt ge gne te Aa hz.

»Da nn müs s e n wir de n Stro m für e i ne n kur ze n Mo me nt a ble nke n, u m die Ve rbi ndu ng zu u nte rbre c he n. Da s is t a lle s . « Ic h s ta rrte de n ge wa lti ge n Stro m de r E ne r gie n a n, die a us de m Bode n a ufs tie ge n. Ic h ko nnte kle i ne Kra ftl i nie n a nza pfe n, a be r ic h ha tte ke ine A hnu ng, wie irge ndje ma nd s o e t wa s Ma c htvolle s ma nipulie re n s ollte . Und ic h wa r nic ht s ic he r , ob ic h e s übe rha upt wis s e n wollte . Ha rold ke hrte mit e be ns o ve rb lüffte r wie ve rle ge ne r Mie ne zu rüc k. »We nn e s uns ge lingt, die E ne r gie ve rs or gu ng zu u nte rbre c he n«, s a gte T a nda , » wa s de nks t du, wird da nn pa s s ie re n? « Aa hz s tudie rte die Ka rte . »Ve r mutlic h wird je de r Za ube r , de r je vo n ir ge nde i ne m vo n Gra f Ri nds Le ute n ge le gt wurde , wi rku ngs los . « »Me in Volk wird s e ine n fre ie n Wille n u nd s e in Be wus s ts e in zurüc ke r ha lte n«, fro hloc kte Ha rold. »J a «, ga b ic h zurüc k, »u nd je de r Va mpir wi rd plöt zlic h a n je de m T a g de s Mona ts hie r s e in. « »Die Hä lfte de r Va mpi rpopula tio n wird i n de m Auge nblic k s te rbe n, i n de m s ie i hre Ku hge s ta lt ve rlie re n«, e rinne rte mic h Aa hz. » Und a lle a nde re n we rde n mitte llos s e in, ohne Kle ide r, o hne e ine Zu fluc ht, o hne Na hrung, und die Sonne wird ba ld wie de r a ufge he n. « »De nkt i hr , me i ne Le u te we rde n s ic h a n a ll d ie J a hre e rinne r n, i n de ne n s ie s ic h de r Le s e u nte r we r fe n mus s te n? «, fra gte Ha ro ld. »Da von bi n ic h übe r ze u gt« , e nt ge gne te Aa hz. »Sie e rinne r n s ic h doc h a uc h a n d ie Ze it vo r Ihre r Re ttu ng, ode r nic ht? « Ha rold nic kte . »Me ine Le ute we rde n die ve rblie be ne n Va mpire ja ge n u nd zur Stre c ke bri nge n. « »Und Ihne n wird e s f re is te he n, je de rze it zu ge he n,

wo hi n Sie wolle n«, fü gte ic h hi nzu. »We nn wir die Ma c ht de r Va mpire übe r me i ne We lt bre c he n kö nne n, da nn will ic h ni r ge ndwo hi n«, s a gte Ha rold. » Ic h we rde ble ibe n u nd me i ne m Vo lk he lfe n, a lle s wie de r a ufzuba ue n. « Ic h s c hütte lte de n Kopf. Es wa r ja s c hö n u nd gut , s ic h a us zuma le n, wa s die Me ns c he n tu n wü rde n, fa lls wir Erfol g ha tte n, a be r bis he r s a h ic h noc h nic ht , da s s dies e r Fa ll de mnä c hs t e int re te n würde . »Bis je tzt ha t noc h nie ma nd me i ne Fra ge be a nt wo rte t, wie wi r de n Stro m u nte rbre c he n s olle n. « Ic h wollte nic ht e inma l da ra n de nke n, mic h da mit zu be fa s s e n, da s s wir zu die s e r Ste lle in de r T ie fe de s Pa la s ts hinu nte r ge he n mus s te n. W ir wa re n de r ze it we it obe n, u nd de r Bruc h i m Ha upts tro m be fa nd s ic h tie f unte r u ns in e i ne m Be re ic h u nte r ha lb de r Erdobe rf lä c he , wo, u nd da ra n he gte ic h nic ht de n ge r i ngs te n Zwe ife l, s e it Ja hr hu nde rte n nie ma nd me hr ge we s e n wa r. »Gold«, s a gte Gle nda , u nd i hre Sti mme kla ng fu rc htba r müde u nd e rs c höpft. »Gold würde de n S tro m u nte rbre c he n, fa lls ihr ge nu g da von be s c ha ffe n könnt. « Aa hz s c hie n s ic h ir ge nd wo i n die T ie fe n s e ine s Hir ns ve rkroc he n zu ha be n, u m na c hzude nke n. Mit T a nda ve rhie lt e s s ic h nic ht a nde rs . Ha rold u nd ic h s a he n e i na nde r a n. Als Ma gike r le hrlinge ha tte n wir be ide nic ht de n bla s s e s te n Sc hi mme r, we lc he n Übe rle gu nge n die a nde re n dre i wo hl na c hhä nge n moc hte n. »Ic h gla ube , da s könnte fu nktio nie re n« , s a gte Aa hz mit be dä c hti ge m Nic ke n u nd e ine m Blic k a uf Gle nda . »Gute Ide e . « Sie a nt worte te nic ht. Mir ka m e s s o vor, a ls würde s ie imme r mü rris c he r u nd a ble hne nde r , je nä he r wir u ns e re m Zie l ka me n. Abe r ic h wa r i mme r noc h vie l zu wüte nd na c h a lle m, wa s s ie mi r a nge ta n ha tte , da s s ic h i hr

nic ht ge nu g Mit ge fü hl e nt ge ge nbra c hte , mic h zu e rku ndige n, wa s e ige ntl ic h los wa r. »Sc hö n, komme n wir zu m nä c hs te n Proble m«, e rklä rte ic h. »Wie komme n wir mit ge nu g Gold, u m de n Stro m zu unte rb re c he n, da runte r? « »Wir b ra uc he n ga r nic ht s o vie l Gold«, s a gte T a nda . »Nur ge nu g für e i ne n orde ntlic he n Ve rbi ndu ngs za ube r, mit de m wi r u ns e r Gold mit de m de r Umge bu ng ve rknüpfe n kö nne n, u m e ine Bloc ka de a ufzuba ue n. Vie lle ic ht e twa s Ve r golde te s und Fla c he s . « »Ei ne golde ne Sc ha ufe l? «, fra gte ic h. T a nda nic kte . »Das würde s ic he r re ic he n. « Ha rold gi ng zur Vorde rtür s e ine r Suite , die s ic h na he de r Gra s flä c he be fa nd. Er drüc kte a uf e ine Ste lle a n de r Wa nd, wora uf s ic h e i ne Ge he i mtür öf f ne te . Ha rold griff hi ne i n u nd b ra c hte e i ne golde ne Sc ha ufe l zu m Vors c he in, ge na us o e i n Ding, wie e s die Pa la s twa c he n ha tte n. A ns c he i ne nd ko nnte a n die s e m Ort ke i n Ku hfla de n ohne golde ne Sc ha ufe l e ntfe r nt we rde n. »Gut, da mit wä re die Goldfra ge ge klä rt« , s te llte Aa hz fe s t. »T a nda , we nn wir be re it s i nd, e ine n Ve rs uc h zu s ta rte n, ka nns t du da nn e i ne n Ve rbi ndu ngs za ube r a ufba ue n, de r ge nu g Gold mit de r Sc ha ufe l ve rk nüpft? « Sie nic kte . »So e t wa s ha be ic h i m La uf de r J a hre s c hon oft ge ma c ht , u m Sc hilde u nd Ma ue r n a u fzuba ue n. « »Ko mme n wi r zu me ine m Prob le m zurüc k«, s a gte ic h. »Wie ko mme n wir da ru nte r , o hne vo n de m be ritte ne n Aufge bot u mge ra nnt zu we rde n? « Aa hz de ute te a uf e ine Ste lle de r Ka rte . Zue rs t wus s te ic h nic ht , wa s e r mi r ze i ge n wo llte , a be r da nn s a h ic h e s . Es wa r e be n je ne r T unne l, i n de m zu e nde n ic h be fürc hte t ha tte . »Folge s e ine m Ve rla uf« , s a gte e r. »Fa ng mi t de r Ge -

he i mtür i n de r Bibliot he k a n. « Ic h fol gte s e i ne m Ra t u nd ko nze nt rie rte mic h a uf die Ka rte , wä hre nd s ie s ic h wie de r u nd wie de r ve rä nde rte und mi r die ve rs c hie de ne n Ebe ne n ze i gte , durc h die s ic h de r Ge he i mga ng hi na b i n de n Fe ls e n u nte r ha lb de s Pa la s ts s c hlä nge lte , s o tie f hi na b, da s s e r s c hlie ß lic h in ge na u de r Ka mme r mü nde te , i n de r de r groß e Ene r gie s trom für de n mä c hti ge n Za ube r a nge za pft worde n wa r. »Sie ht a us , a ls hä tte e s e ine n Gru nd ge ge be n, die s e n T unne l zu ba ue n«, s te llte Aa hz mit e i ne m s üffis a nte n Lä c he l n fe s t. »Gra f Ri nd ha t i hn be nu tzt , u m zu s e i ne r Ma c htque lle zu ge la nge n, a ls e r noc h hie r ge le bt ha t«, e rklä rte Ha rold. »Wa s wis s e n Sie da rübe r? « »Als o ge he n wir i n de n Unte r gru nd«, u nte rb ra c h ic h und na hm Ha rold die Sc ha ufe l a b. » Ic h ka nn nur ho ffe n, da s s ic h mir de n Rüc kwe g nic ht fre i gra be n mus s . « »Wir be ide «, e r wide rte Aa hz , o hne de n Bl ic k von de r Ka rte zu we nde n. Me in Me ntor ha tte e i ne Art a n s ic h, a lle s pos itiv klinge n zu la s s e n; e s wa r e i n Wu nde r , da s s ic h nic ht lä ngs t a ufge wa c ht wa r , nu r um fe s t zus te lle n, da s s ic h tot wa r. Wir bra uc hte n lä nge r, a ls ic h e r wa rte t ha tte , u m i n de r a lte n Bib liot he k de n ve rbor ge ne n Durc hga ng zu m T unne l zu fi nde n. Ers t mus s te n wi r s ta pe lwe is e Möbe l, a lte Büc he r u nd me hr Sc hrift rolle n, a ls ic h zä hle n ko nnte , a us de m We g s c ha f fe n. Die Sc hriftro lle n be re ite te n uns die größ te Mü he , we il Ha rold u ns nic ht ge s ta tte n wollte , s ie e infa c h be is e ite zu tre te n. Ir ge nd wa nn e rre ic hte n wir die Ste lle , a n de r s ic h de r Durc hga ng be finde n s ollte , u nd s a he n u ns e ine r Ste i nma ue r ge ge nübe r. »Ic h gla ube nic ht , da s s hie r hi nte n ir ge nd wa s wa r«,

s a gte Ha rold. »Na c h a ll de n J a hre n ke nne ic h de n Ra um gut ge nu g. « Ic h wollte i hn nic ht da ra uf a uf me rks a m ma c he n, da s s e r e be n da s nic ht ta t , i mme r hi n wa r i hm die Ka rte a n de r De c ke vollkomme n e nt ga nge n. »Oh, a be r s ie is t hie r«, s a gte Aa hz. Zu fü nft s ta nde n wir i n de m s ta ubige n Ra u m. Ic h hie lt die Sc ha ufe l, T a nda die Ka rte . »Gle nda ? «, rie f Aa hz. Sie tra t ne be n i hn. So s c hne ll , wie ic h me i ne n Me ntor s e it la nge r, la nge r Ze it nic ht me hr e rle bt ha tte , ha tte e r da s Se il he rvor ge zo ge n, e s Gle nda übe r de n Kop f ge wor fe n u nd ve rk note t. Sie fie l s c hla fe nd zu Bode n, e he s ie a uc h nur Ze it ge funde n ha tte , s ic h zu be kla ge n. Ic h wa r ba ff. »Ha rold« , be fa hl Aa hz. »Sie ne hme n ihre Füß e , da nn tra ge n wi r s ie zum Sofa . « Ha rold s a h e t wa s o ve rblüfft a us , wie ic h mic h fü hlte , wo hi nge ge n T a nda offe nba r ge na u wus s te , wa s vor s ic h gi ng. Aa hz bra c hte Gle nda zu de m So fa u nd ve r ge wis s e rte s ic h, da s s da s Se il hie lt, e he e r s ic h zu Ha rold ums a h. »Ga nz gle ic h, wa s Sie tu n ode r wa s Sie gla ube n, da s s um Sie he ru m pa s s ie rt, lös e n Sie da s Se il a uf ke ine n Fa ll, be vor wir zurüc k s ind. Ve rs ta nde n? « Ha rold nic kte . »Ic h ve rs te he nur nic ht, wa ru m. « »Die Ka rte «, s a gte Aa hz. T a nda hie lt s ie hoc h u nd de ute te a uf e i ne be s ti mmte Ste lle . »Ge na u hie r«, s a gte s ie . »Se ht i hr die s e dünne Li nie , die a us de m Unte r ge s c hos s kommt u nd i n die s e Suite führt? « Ic h mus te rte die Ka rte mit höc hs te r Ko nze nt ra tio n. Für e i ne n Mo me nt da c hte ic h, s ie hä tte s ic h a lle s nur

e inge bilde t, a be r da nn s a h ic h die bla ue Li nie . Sie führte dire kt durc h e ine n Pu nk t i n de r Sui te , de n Pu nkt , a n de m de r Se s s e l s ta nd, a uf de m Gle nda ge s e s s e n ha tte , a ls ic h die Ka rte a nge fe rti gt ha tte . »Gle nda is t irge nd wie mi t ihne n ve rbu nde n«, s a gte Aa hz. »Da s ha be ic h e rs t ge me rkt , a ls wir be re its u ns e re Plä ne ge s c hmie de t ha tte n. « »Soll da s he iße n, s ie wis s e n, da s s wir komme n? « »Mö glic h«, s a gte Aa hz. »Oh, wie s c hö n« , ko mme ntie rte ic h, wä hre nd ic h mic h i m St ille n fra gte , wie vie le a us de m Auf ge bot ic h wo hl mit de r golde ne n Sc ha ufe l tre f fe n würde , e he s ie s ie mir a us de n Hä nde n ris s e n. »Bis t du s o we it? «, fra gte Aa hz. »Wills t du, da s s ic h vora us ge he ? «, ga b ic h zu rüc k. Mir wa r i mme r noc h nic ht kla r, wo hi n de r We g fü hrte . »Für de n Mo me nt übe r ne hme ic h d ie Fü hru ng« , s a gte e r und s tre c kte mir die Fa c ke l e nt ge ge n, die wi r a us de m e rs te n T unne l mi t ge no mme n ha tte n. »E twa s Lic ht wä re hil fre ic h. « Ic h lös te e twa s E ne r gie a us de m St ro m, ge ra de ge nu g, um die Fa c ke l i n B ra nd zu s te c ke n. Es wa r noc h nic ht la nge he r , da ha tte mir d ie s e r Za ube r s c hre c klic he Proble me be re ite t. Und noc h vor e i ne m J a hr hä tte ic h be i de m Ve rs uc h, die Fa c ke l a nzu zü nde n, ve r mutlic h die ga nze Bibliot he k in Fla mme n a ufge he n la s s e n. »Folgt mir« , s a gte Aa hz u nd gi ng a uf die Ste i nma ue r zu. Und ge ra de we gs durc h s ie hindu rc h. »Hie r ka nn ma n s c ho n Kopfs c hme rze n be ko mme n«, e rklä rte ic h, a ls ic h hi nte r ihm durc h die Ste inma ue r tra t. Die Sc ha u fe l hie lt ic h vor me i ne n Körpe r , nur für de n Fa ll, da s s die Ste ine be s c hlie ße n s ollte n, s ic h mir ge ge nübe r wie Ste i ne a ufzufü hre n.

Ic h dra ng e be ns o proble mlos hi ndurc h wie Aa hz vor mi r. Und T a nda folgte mir a uf de m Fuß . De r T unne l wa r e ng u nd dire kt a us de m Fe ls ge ha ue n. Stufe n fü hrte n i n d ie Ei nge we ide de s Be r ge s hi na b. Me hr Stufe n, a ls ic h i m Fa c ke ls c he in s e he n konnte . Es wa r ka lt u nd s e hr , s e hr s ta ubi g. J e de r u ns e re r Sc hri tte wirbe lte i m fla c ke rnde n Lic ht de r Fla mme Sta ub wolke n a uf, wo mit wo hl kla r wa r, da s s hie r s e it la nge r , la nge r Ze it nie ma nd me hr ge we s e n wa r. »Sind wir a bge s c hir mt? «, f ra gte Aa hz T a nda . »Wie in de r Biblio t he k«, a nt wor te te T a nda . »Gra f Ri nd wol lte nic ht , da s s de r T unne l ge fu nde n wi rd, s o vie l s te ht fe s t. « »Gut für uns «, be me rkte ic h. Aa hz nic kte , ve r ge wis s e rte s ic h, da s s wir be ide ma rs c hbe re it wa re n, hie lt die Fa c ke l hoc h, s oda s s a uc h wir ge nu g s e he n ko nnte n, u nd ma c hte s ic h a n de n Abs tie g. La nge , la nge Ze it gi ng e s a bwä rts , u nd mit je de m Sc hri tt s tie ge n ne ue Sta ubwolke n a u f. Ic h ko nnte mir be im be s te n Wille n nic ht e rklä re n, wie je ma nd e i ne n s olc he n T u nne l ha tte s c ha f fe n kö nne n. Ic h ko nnte die Stufe n ka u m be wä lti ge n, u nd da be i be we gte n wi r u ns a bwä rts . In de r Ge ge nric htu ng mus s te die s e r T unne l je de n, de r nic ht i n a bs olute r T opform wa r , a n die Gre nze zur Übe rla s tung tre ibe n. Sc hlie ß lic h, na c h e i ne r Ze it, d ie mir wie e i n e wi ge r Albtra um e rs c hie n, e rre ic hte n wir e i ne n Abs c hnitt , in de m de r T unne l fla c he r ve rlie f. »Ka rte «, be fa hl Aa hz. T a nda s c hlos s a uf, u nd wi r be ide drä ngte n u ns u m Aa hz , u m ge me ins a m mit i hm die Ka rte i m Fa c ke ls c he in und wi rbe lnde m Sta ub zu Ra te zu zie he n. S ie ze i gte a n, da s s wir de n Fuß de s T unne ls e rre ic ht ha tte n. Ic h be -

tra c hte te Fe ls wä nde u nd De c ke . Wi r be fa nde n u ns Abe rta us e nde Ma nngröß e n tie f u nte r de r Erde . Ic h konnte mir nic ht i m E ntfe r nte s te n vo rs te lle n, we lc h e i n Ge wic ht a uf de r De c ke de s T unne ls dire kt übe r uns e re n Köpfe n la s te te . De r Ge da nke ja gte mi r e i ne n Sc ha ude r übe r de n Le ib und lie ß e in ga nz kle ine s bis s c he n Pa nik i n mir a ufke ime n. »Kö nne n wir we ite r ge he n? « , fra gte ic h. T a nda na hm die Ka rte , u nd Aa hz s tra hlte mic h a n. Se ine grü ne n Sc huppe n wa re n unte r e ine r dic ke n La ge Sta ub ve rs c hwu nde n, u nd s e ine Au ge n le uc hte te n wie ge lbe Löc he r i n a ll de m Sc hmut z. Ic h mus s ge na us o s c hli mm a us ge s e he n ha be n wie e r, vie lle ic ht s oga r s c hli mme r. »Du le ide s t nic ht zufä lli g u nte r e i ne m u nbe de ute nde n Anfa ll vo n Kla us trop hobie ? «, fra gte e r uns c huld i g. »Wo he r s oll ic h da s wis s e n«, ga b ic h ge re i zt zu rüc k. Na türlic h ha tte ic h ke i ne A hnu ng, wa s da s la nge Wort be de ute te . Ma nc hma l ve r ga ß Aa hz e i nfa c h, a us we lc he r rüc ks tä ndi ge n Ge ge nd we lc he r rüc ks tä ndi ge n We lt ic h ka m. »Fühls t du de n Druc k die s e r rie s ige n La s t übe r uns ? «, fra gte T a nda . »J a «, ga b ic h zu. »So de utlic h, da s s ic h be s ti mmt nic ht da rübe r na c hde nke n möc hte , vie le n Da nk a uc h. « Aa hz la c hte . »Wir ha be n e s nic ht me hr we it. « »Da nn la s s t u ns e ndlic h ge he n«, be ha r rte ic h, wä hre nd ic h he lde nha ft ge ge n die Pa nik u nd die nä he r ko mme nde n Wä nde a nkä mpfte . Aa hz mus te rte mic h e i ndri ngl ic h, e he e r ke hrt ma c hte und de n e be ne n Abs c hnitt de s T unne ls hi nu nte r gi ng. Ic h hie lt die golde ne Sc ha ufe l vor me ine m Körpe r u mkla mme rt. Sollte de r T unne l zus a mme nb re c he n, s o wä re ic h we ni gs te ns mit e i ne m Ge ge ns ta nd be gra be n, de r de s

Aus gra be ns würd i g s e in dürfte . Na c h e i n pa a r Hu nde rt Sc hri tte n fü hrte de r T unne l wie de r a uf wä rts . Stufe um Stufe um Stufe . Aufwä rts und i mme r we ite r a ufwä rts . Ic h ve r ga ß , mic h da vo r zu fü rc hte n, da s s de r T unne l e ins tür ze n ko nnte , we il d ie Kle tte re i mic h s o s e hr e r müde te . »Wa rte t«, s a gte Aa hz u nd hie lt e ine n Mo me nt i nne , um a us gie bi g zu ke uc he n. »Sc hle c hte Lu ft hie r. « Ers t in die s e m Mo me nt fie l mir a uf, da s s a uc h ic h Sc hwie ri gke ite n ha tte , zu Ate m zu ko mme n. Nic ht a lle in, da s s die De c ke übe r me ine m Kop f mic h zu ze rs c hme tte r n dro hte , ne i n, ic h wü rde s c ho n vor he r a n Sa ue rs toff ma nge l zu gru nde ge he n. »Wir s ind fa s t da «, s a gte T a nda hi nte r mir , u nd ic h konnte da s Ra s c he l n de s Pe rga me nts höre n. Aa hz nic kte und gi ng we ite r , la ngs a m, Sc hritt für Sc hritt. Ic h be nut zte die Sc ha ufe l a ls e ine Art Krüc ke . Stapf. K lir r . Stapf . K lirr . Da s Ge rä us c h ha llte durc h de n T unne l hi nte r uns . Sollte uns e r Pla n nic ht fu nktio nie re n, s o moc hte ic h mi r nic ht e i nma l vors te lle n, durc h die s e n T unne l zu rüc k zu de r Suite zu ge he n. Ic h würde e s ve rs uc he n, s ollte e s nöti g s e in, a be r von Wolle n konnte ke i ne Re de s e in. Stapf . K lirr . Stapf . K lirr . Wir kle tte rte n we ite r. Ewi g. Wie wa r da s mö glic h? Wa re n wi r i m Kre is ge la ufe n u nd lä ngs t wie de r a uf de m Rüc kwe g zu de r Suite ? Me ine Lu nge n b ra nnte n wie da ma ls , a ls ic h a ls Ki nd in e i ne m T e ic h zu la nge u nte r Wa s s e r ge blie be n wa r. Und me i ne Auge n bra nnte n a uc h, Le t zte re vo n de m Sta ub, de r ga nz ne be nbe i z wis c he n me i ne n Zä hne n knirs c hte . »Wir s ind da «, s a gte Aa hz mit ka um hörba re r St i mme . Ic h s a h mic h u m. T a nda wa r e in pa a r Sc hritte we it hi nte r

mi r. Ihr Ge s ic ht wa r mit Sta ub be de c kt, de r um Mund und Na s e ve rkrus te t wa r. Sie s a h a us , a ls wollte s ie je de n Mo me nt in O hnma c ht fa lle n. Vor mir s c hob Aa hz e i ne höl ze r ne Pa ne e le zur Se ite und s c hlüpfte durc h die da hinte r lie ge nde Öff nu ng. Kü hle , f ris c he Luft tra f mic h wie e i n Ha mme rs c hla g, a ls ic h ihm fol gte . Ic h ko nnte mic h nic ht e ri nne r n, je in me i ne m Le be n e t wa s s o He rrlic he s ge fü hlt zu ha be n. Wir be fa nde n u ns i n e i ne m re c ht groß zü gi ge n Ra u m von mi nde s te ns fü nf zi g Sc hritte n Lä nge , de r vollko mme n fre i vo n je glic he m Mobilia r wa r. Da ga b e s nur vie r Ste inwä nde , e i ne n S te inbode n u nd e ine Ste i nde c ke . De m Ans c he i n na c h wa r die T ür, durc h die wi r ge ko mme n wa re n, de r e inzi ge Zu ga ng zu die s e m Ort. Und e s ga b ke ine Fe ns te r. Mir wa r s c hle ie r ha ft, wo he r die fris c he Lu ft s ta mme n moc hte . »Puh« , ma c hte T a nda , a ls s ie a us de m T unne l ka m und ke uc he nd na c h Lu ft s c hna ppte . Ic h ke uc hte i m T a kt mit. Aa hz ka m zu u ns , na hm T a nda die Ka rte a b und s tudie rte s ie , wä hre nd wi r be ide noc h u m Ate m ra nge n. Ei ne n Au ge nblic k s pä te r s c hritt e r de n Ra u m a n de n Wä nde n a b. Ic h wus s te , wa ru m e r i n de r Nä he de r Wä nde blie b. In de r Mitte de s Ra u me s s trö mte e i n ge wa lti ge r E ne r gie flus s a us de m Bode n e mpor u nd e nts c hwa nd durc h die De c ke . Er würde ihm ka u m e twa s a nha be n kö nne n, s ollte e r mitte n hi ndu rc hge he n, a be r Aa hz wollte wo hl ke in unnöti ge s Ris iko e inge he n. Etwa a uf ha lbe m We ge durc h de n Ra u m blie b e r s te he n, s tudie rte e r ne ut die Ka rte u nd ka m wie de r e i n pa a r Sc hri tte we it a uf uns zu. »Ge na u hie r« , s a gte e r u nd de ute te in die Lu ft. »Ge na u hie r wird die E ne r gie a bge z we i gt. « Se in Fi nge r ze i gte nu n i n Ric htu ng de r Ma ue r ne be n

ihm, u m zu ve rde utlic he n, a uf we lc he m We ge de r E ne rgie flus s s ic h vom Ha upts tro m e ntfe r nte . Ic h a t me te tie f durc h und ö ff ne te s a c ht me ine n Ge is t, um de n Flus s de r Ene r gie n s e he n zu könne n. »Wo w!«, ma c hte ic h u nd s tolpe rte be e indruc kt e in pa a r Sc hritte zurüc k. Ne be n mir ta t T a nda da s Gle ic he . »Er is t ge wa lti g!«, ha uc hte s ie . Ka u m e i n pa a r Sc hrit te vo n mir e nt fe r nt be fa nd s ic h e in Stro m re i ne r bla ue r E ne r gie n, die wie e in s c hne ll da hi nflie ß e nde r Flus s a us de m Bode n s c hos s e n und durc h die De c ke e nts c hwa nde n. De r Stro m ma ß gute vie rzi g ode r fü nf zi g Sc hritte i m Durc hme s s e r. Ic h ko nnte Aa hz hi nte r i hm nur va ge a us ma c he n. Et wa a uf ha lbe m We ge zur De c ke , unge fä hr in Kopf hö he , na hm die Größ e des Stroms me rkl ic h a b, s c hru mpfte vo n übe r vie rzi g a uf we ni ge r a ls dre iß ig Sc hritte i m Durc hme s s e r. Ic h ko nnte s e he n, wo de r Re s t de r Ene r gie a bz we i gte und a n ge na u de r Ste lle , a uf die Aa hz ge de ute t ha tte , i n de r Wa nd ve rs c hwa nd. Die s e Ene rgie s pe is te de n Za ube r, de r die s e Dime ns io n i n ihre m s e lts a me n Zus ta nd ge fa nge n hie lt. Wie e s Gra f Ri nd ge lu nge n wa r , e i ne s o ma c htvolle E ne r gie me nge a b zuz we i ge n, übe rs tie g me i n Ve rs tä nd nis a ls e infa c he r Le hrli ng. Ic h s ta rrte a uf die golde ne Sc ha ufe l in me i ne r Ha nd he ra b, da nn wie de r a uf de n wüte nde n Stro m bla ue r E ne r gie vo r me i ne r Na s e . Die bloß e Blödhe it de s Ge da nke ns , die s e n Stro m mit me i ne r a lbe rne n kle i ne n Sc ha ufe l ma nipul ie re n zu kö nne n, bra c hte mic h zu m La c he n. Aa hz ke hrte dic ht a n de r Wa nd e ntla ng zu uns zurüc k. »Da s is t unmö glic h«, e rk lä rte ic h u nd hie lt de mo ns tra tiv die Sc ha ufe l hoc h. »Sie füllt de n Ra u m a us , Aa hz«, s a gte T a nda , u nd die Ehrfurc ht i n i hre r Sti mme wa r u nübe r hö rba r. » Ic h ha be noc h nie e i ne n de ra rti ge n E ne r gie s tro m ge s e he n. «

»Wir kö nne n e s trotzde m s c ha ffe n« , be ha rr te Aa hz. Wie de r fie l me i n B lic k a uf die kle ine golde ne Sc ha u fe l und da nn e r ne ut a uf de n Stro m bla ue r E ne r gie , u nd ic h s c hütte lte nur wor tlos de n Kopf. Ma nc hma l wa r me i n Me nto r pfif fi g, ma nc hma l zor ni g, und i n die s e m Mo me nt wa r e r s c hlic ht u nd e infa c h übe r ge s c hna ppt.

Kapitel 17 »I C H

H A BE VO N T A LM I GO L D G E HÖ R T , AB E R D AS I S T L ÄC H E RL I C H .«

KÖN IG M ID AS

»Ske e ve «, s a gte Aa hz, »ka nns t du e rke nne n, wo de r Stro m fü r Gra f Ri nds Ma gik vo n de r Ha upte ne r gie a bz we i gt? « Wir wa re n i nz wis c he n a uf die Se ite de s Ra u me s ge ga nge n, a n de r Gra f Ri nds Za ube r die E ne r gie a us de m Stro m a bführte , de r a us de m Bode n e mpo rwa ll te . »J a , dire kt vor uns «, s a gte ic h. Ic h de ute te a uf die Ste lle , wo die E ne r gie a b z we i gte , s oda ss a uc h Aa hz e rke nne n ko nnte , i n we lc he r Hö he da s ge s c ha h, wora uf hi n me i n Me ntor nic kte . Zu d ie s e m Zwe c k grif f ic h a uf e i ne n T e il me i ne s Ge is te s zurüc k, de r e s mir e rla ubte , na c h de n E ne r gie n zu gre ife n u nd me i ne rs e its Za ube r zu s c ha f fe n. Die s e r T e il ge s ta tte te mir a uc h, die E ne r gie zu s e he n, wo hi nge ge n Aa hz, de r s e ine r Krä fte be ra ubt wa r , s ie nic ht e rke nne n konnte . Die Ste lle , a n de r die E ne r gie fü r Gra f R i nds Ma gik von de m Ha upts tro m a b z we igte , e ri nne rte a n de n dic ke n As t e ine s groß e n Ba u ms . Sie lös te s ic h s e itwä rts und le ic ht na c h obe n ge wa ndt a us de m Ha upts tro m und ve rs ic ke rte ba ld da ra uf in de m Za ube r , de m s ie die nte . Uns blie b e in Stüc k von de r Größ e e ine s Ma nne s gle ic h übe r me i ne r Pos itio n, u m die s e Ve r z we igu ng zu u nte rbre c he n und die E ne r gie n wie de r i n de n Ha upts tro m zu rüc kzule ite n. So zu mi nde s t s a h die T he o rie a us . Es wa r e in bis s c he n, a ls wollte ma n ve rs uc he n, de n Ne be na r m e i ne s Flus s e s in e i ne m Zu g zu s ta ue n, o hne s ic h da be i na s s zu ma c he n. Und s e lbs t die s e r Ne be na rm re i ne r E ne r gie ma ß

da , wo ic h i hn s e he n konnte , noc h ze hn Sc hritt i m Durc hme s s e r – wo mit e r e r he blic h größ e r wa r a ls me i ne kle ine golde ne Sc ha ufe l. T rotzde m wollte Aa hz, s o ic h ihn ric hti g ve rs ta nde n ha tte , da s s ic h ve rs uc he n s ollte , die Ene r gie mit die s e r Sc ha ufe l a bzule nke n ode r ga r a ufzu ha lte n. Ein Ri nde rwa hns i nns unte rfa nge n. Aa hz tra t hi nte r mic h. » Wi r we rde n da s zus a mme n ma c he n müs s e n« , s a gte e r. »T a nda , we nn ic h s a ge › Los ‹, da nn ve rbi nde s t du da s Gold de r Sc ha ufe l mit s ä mtlic he m Gold, da s s du in uns e re r Nä he fü hle n ka nns t. Sc ha ff s o vie l he r, wie du ka nns t. « »Oh? Da nn wills t du die Sc ha ufe l a ls o größ e r ma c he n? «, fra gte ic h. La ngs a m fi ng ic h a n, s e ine n Pla n we ni gs te ns a ns a tz we is e zu be gre ife n. »Ge na u«, s a gte e r. T a nda nic kte . » Ic h we rde da s Gold a uf e i ne Flä c he von mi nde s te ns ze hn Fuß im Durc hme s s e r a us de hne n müs s e n. « T a nda konnte de n gi ga ntis c he n E ne r gie s tro m e be ns o s e he n wie ic h, a ls o wus s te s ie s o gut wie ic h, wa s für e in Irrs i nn da s Ga nze wa r. »Ic h we iß «, ve rkünde te Aa hz u nd nic kte unge rü hrt. »Ka nns t du da s ha lte n? «, f ra gte ic h. » Ic h ka nn e s be s timmt nic ht. « »Wir we rde n e s ge me i ns a m ve rs uc he n«, e rklä rte Aa hz. »Du le nks t, ic h he be . Ic h we rde unte r die Sc ha ufe l ge la nge n müs s e n. We nn T a nda da s übrige Gold mit ihr ve rbi nde t u nd a nfä ngt, s ie a us zude hne n, wird e s s e hr, s e hr s c hwe r u nd z wa r s e hr , s e hr s c hne ll, a ls o be re ite dic h da ra uf vo r, da s s ic h da s Ko mma ndo ge be . Ic h ha be ke ine Lus t, da s Ding fa lle n zu la s s e n. « Ic h nic kte . Die ve rgolde te Sc ha ufe l wa r s o s c hon nic ht ge ra de le ic ht. Wie Aa hz u nd ic h e i ne n Goldba r re n von ze hn Fuß Durc hme s s e r ha lte n s ollte n, konnte ic h mi r be i m be s te n Wille n nic ht vors te lle n, a uc h da nn

nic ht, we nn e s e in s e hr fla c he r Ba rre n wa r. »Wir müs s e n s ie von de m Stro m fe r n ha lte n, bis s ie groß ge nu g is t«, s a gte Aa hz. »Gut, ma c he n wir da s . Und da nn we c hs e ln wir i n u ns e r nä c hs te s Le be n. « Aa hz la c hte . »Da s ma g ic h s o a n di r, Le hrli ng. Du ha s t imme r s o e ine pos itive Ge is te s ha ltung. « »Gib mir e i ne n Gru nd für e i ne pos itive Eins te llu ng«, konte rte ic h. Aa hz gi ng u m mic h he ru m u nd u nte r die Sc ha ufe l. Da nn s te llte e r s ic h bre itbe i ni g a uf, wä hre nd ic h die Sc ha ufe l na he de m Ne be na r m de s E ne r gie flus s e s in die Hö he hie lt. Soba ld T a nda ge nu g Gold ge lie fe r t ha tte , würde n wir die Sc ha ufe l e infa c h na c h re c hts fa lle n la s s e n, um de n Stro m zu de r Ma gik zu u nte rbre c he n. Sollte n wir die Sc ha ufe l je doc h vor wä rts i n de n Ha upts tro m fa lle n la s s e n, ko nnte nie ma nd s a ge n, wa s ge s c he he n würde . Aa hz ha tte be re its e rklä rt, da s s e r nic ht e i nma l s ic he r wa r, wa s pa s s ie re n würde , we nn wir de n Ne be ns tro m unte rb ra c he n. Er ho ffte , nic hts , a be r s ic he r wa r e r ke ine s we gs , a ls ic h ihn ge fra gt ha tte . »Los !« , brüllte Aa hz , obwo hl de r Ra um bis a uf uns dre i vollkomme n le e r wa r. Für e ine n Auß e ns te he nde n, de r de n E ne r gie s tro m nic ht s e he n ko nnte , mus s te n wir ve rda mmt a lbe r n a us s e he n. Aa hz ka ue rte vor mi r und s te mmte die Sc ha ufe l hoc h, die ic h i n die Luft hie lt. T a nda ha tte ne be n u ns de n Kopf i n de n Na c ke n ge le gt u nd s ta rrte ins Nic hts . »Fe rti g«, s a gte s ie . Ic h wus s te , da s s s ie ihre n Ge is t a us ge s a ndt ha tte , u m da s Gold de r Umge bu ng a n uns e r Sc hild zu bi nde n. »Los !« , brüllte Aa hz noc h e inma l. Sogle ic h f i ng die Sc ha ufe l zu wa c hs e n a n, wurde grö-

ß e r und s c hwe re r. Ic h s te mmte mic h ge ge n die La s t und na hm s ta une nd zur Ke nnt nis , wie s c hwe r die Sc ha ufe l i n kürze s te r Ze it wurde . »Ha lb ge s c ha f ft !« , que ts c hte Aa hz mit a nge s tre ngte r Sti mme he rvo r, wä hre nd e r die i mme r s c hwe re r we rde nde Sc ha ufe l s tüt zte . Aa hz wa r e i ne r de r s tä rks te n Dä mone n, die ic h ka nnte , u nd tro tzde m ha tte a uc h e r Proble me mit de r La s t. Ic h ta t me i n Be s te s , um i hn zu u nte rs tütze n u nd die Sc ha u fe l i n Pos itio n zu ha lte n. Ic h wa r ke ine s we gs übe rze u gt , ir ge nde twa s zu be wirke n, a be r ic h wus s te ge na u, da s s ic h für die s e Mühs a l s pä te r noc h be za hle n würde . Die Sc ha ufe l wurde größ e r u nd größ e r, wuc hs s c hne lle r und s c hne lle r. »Fa s t!« , krä c hzte Aa hz u nte r de r e nor me n La s t. Übe r mi r funke lte die Sc ha ufe l wie e i ne rie s ige Goldmü nze . »J e tzt !«, s c hrie Aa hz. Ic h s tie ß die Sc ha ufe l zur Se ite und lie ß s ie in de n Ne be ns tro m fa lle n, wä hre nd T a nda i mme r noc h me hr und me hr Gold mit i hr ve rk nüpfte . Wie e i n go lde ne s Me s s e r s c hni tt die Sc ha u fe l durc h de n bla ue n Flus s de r Ene rgie . In die s e m Au ge nblic k s c hie n de r ga nze Ra u m u m u ns he ru m zu e xplodie re n. Ic h wurde ge ge n die Ste i nma ue r ge s c hle ude rt u nd s tie ß mir s c hme rz ha f t de n Kop f. T a nda ta ume lte in R ic htu ng T ür und le hnte s ic h e rma tte t a n da s Hol z. Ihre Auge n wa re n ge s c hlos s e n, und ic h konnte nic ht e rke nne n, ob s ie ve rle tzt wa r. Aa hz wurde ne be n mir ge ge n die Ma ue r ge pre s s t. Krä fte , wie ic h s ie nie zuvor ge s pürt ha tte , hie lte n mic h a n O rt u nd Ste lle fe s t, wä hre nd da s Gold s ic h wie ge pla nt durc h de n E ne r gie s tro m fra ß . Bis hie r he r ha tte uns e r Pla n fu nktio nie rt. Ic h konnte e s ka um fa s s e n.

Abe r die Sc ha ufe l wurde i mme r noc h größ e r, wä hre nd imme r me hr Gold i n i hr B la tt s trö mte . Ir ge nde t wa s s timmte nic ht. T a nda hä tte da s Gold de s Sc hilde s , da s wir a us de m Gold de r Umge bung e r ric hte t ha tte n, von de n übri ge n Vo rko mme n tre nne n s olle n, a ls da s Sc hild a uf de n E ne r gie s tro m tra f. De nnoc h flos s i mme r me hr Gold in da s Sc hild. Es ha tte de n Ne be na r m a b ge s c hnitte n, s e nkte s ic h nu n a be r la ngs a m i n Ric htu ng Ha upts trom u nd f ra ß s ic h a uc h i n je ne n hi ne i n, wä hre nd e s imme r noc h größ e r wurde . Da nn plöt zlic h s c hie n s ic h de r Ra u m a us zude hne n, und de r Druc k me i ne s Kopfe s ge ge n die Ste inma ue r s c hic kte mic h i n e ine Fi ns te rnis , i n de r ic h mic h ga r nic ht wo hl fü hl te . »Ske e ve !« »Ske e ve ! Ka nns t du mic h höre n? « Die Stimme ka m a us we ite r Fe r ne , be ina he wie von de r Kuppe e i ne s Hü ge ls , a be r da s wa r mir e ga l. Dra uß e n wa r e s noc h du nke l, u nd ic h wol lte noc h e i n bis s c he n s c hla fe n. »Ske e ve !« Die Stimme ka m nä he r , zu mi nde s t s c hie n e s mi r s o. Ic h la g i n Sc hwä r ze . Pe c hko hl ra be ns c hwa rze Sc hwä r ze . Ic h ve rs uc hte , d ie Auge n zu öff ne n; t rot zde m blie b a lle s s c hwa r z. J e de r Mus ke l in me i ne m Le ib s c hme r zte ; ic h mus s te irge nd wie a us de m Be tt ge fa lle n s e in. »Ske e ve , fa lls du mic h hö re n ka nns t, da nn zü nde die Fa c ke l a n. « J e tzt ve rs ta nd ic h die Sc hwä r ze , ko nnte mic h a be r na c h wie vor nic ht e ri nne r n, wo ic h wa r. Ic h hö rte , da s s s ic h u m mic h he ru m e twa s be we gte , a be r e s wa r s o du nke l, da s s ic h re in ga r nic hts e rke nne n ko nnte . Ve r mutlic h s c hlic h Aa hz umhe r und ve rs uc hte he ra us zufi nde n, wa s mit de m Lic ht pa s s ie rt wa r.

Ic h ta s te te de n Bode n a b, ko nnte a be r ke i ne Fa c ke l finde n. In me i ne r Nä he wa r ke i ne Fa c ke l. Ic h we iß nic ht, wa ru m ic h s ie a uf de m Bode n e r wa r te te , a uf je de n Fa ll fa nd ic h s ie nic ht. De r Bode n, a uf de m ic h la g, wa r ka lt wie Ste in und ha rt wie Fe ls . »Ske e ve , Lic ht !« Aa hz fi ng a n, mi r a uf die Ne rve n zu ge he n. Es wa r dunke l. Wa ru m ko nnte e r mic h nic ht e infa c h s c hla fe n la s s e n? Ic h ta s te te mic h zu m Sa u m me i ne s He mde s vor und ris s e in Stüc k Stof f he ra us . Ir ge nd wie ka m e s mir s o vor, a ls hä tte ic h da s s c hon e inma l ge ta n, a be r die Erinne ru ng wa r ä uß e rs t ve rs c hwo mme n. Mit de m Stüc k Stoff i n de r Ha nd ko nze ntrie r te ic h me i ne n Ge is t u nd ve rs uc hte , E ne r gie a u fzut re ibe n, u m de n Stof f zu e ntzü nde n. Es wa r s c hwe r , a be r s c hlie ß lic h ge la ng e s mir, e ine kle i ne Fla mme i ns Le be n zu rufe n. De r Ra u m u m mic h he ru m wurde fla c ke r nde Re a litä t. Aa hz s a ß e twa ze hn Sc hritte vo n mir e nt fe r nt a n de r Wa nd, T a nda s Kopf a uf s e i ne m Sc hoß . We ite r ga b e s in de m Ra u m nic hts a uß e r e ine m groß e n Stüc k dü nne n gra ue n Me ta lls , da s de n Bode n i n de r Mitte de s Ra u me s be de c kte . »Ic h ha be mi r Sor ge n u m dic h ge ma c ht , Ke rlc he n«, s a gte Aa hz. »Ic h bi n fro h, da s s du noc h le bs t. « »Ic h ha be mir a uc h Sor ge n u m mic h ge ma c ht«, e ntge gne te ic h. La ngs a m ke hrte die Eri nne ru ng zu rüc k. Wir wa re n he r ge ko mme n, u m die E ne r gie ve rs or gu ng e i ne s Za ube rs zu u nte rbre c he n, de n e i n Gra f Ri nd vor la nge r Ze it ge s c ha ffe n ha tte , u nd de r gra ue Me ta llpfa nnkuc he n mi tte n a uf de m Bode n wa r me i ne Sc ha ufe l ode r da s , wa s von ihr übri g wa r. T a nda s töhnte i n Aa hz' Sc hoß und ve rs uc hte , s ic h a ufzuric hte n. »Ga nz ru hi g«, s a gte Aa hz. »Du ha s t e ine n üble n

Sc hla g a uf de n Kopf be ko mme n. « »Da s me rke ic h s e lbs t«, s a gte T a nda , s a h s ic h u m u nd lä c he lte mir zu. »Sc hö n, da s s du e s a uc h übe rle bt ha s t. « »Da s we rde ic h mo r ge n be u rte ile n« , s a gte ic h t roc ke n, wä hre nd i mme r me hr E ri nne ru nge n s ic h be me rkba r ma c hte n. T a nda la c hte , nur u m gle ic h da ra uf i hre n s c hme r ze nde n Sc hä de l zu u mkla mme r n. »Ic h ha be dic h ge wa r nt«, ve rkü nde te Aa hz we is e . »J a , ja «, ma ulte T a nda , da nn: » Ha be n wir e s ge s c ha fft? « »Ic h we iß es nic ht«, ge s ta nd Aa hz. »Ske e ve , ha be n wir e s ge s c ha fft? « Ei ne n Au ge nb lic k la ng s a ß ic h nur mit de m Rüc ke n a n de r Wa nd , da s bre nne nde Stüc k Sto ff i n de r Ha nd, und ve rs uc hte zu ve rs te he n, wa s e r von mi r wo llte . Da nn dä mme rte e s mi r. Ic h s ollte na c hs e he n, ob de r E ne r gie flus s ve rs ie gt wa r, de r Gra f Rinds Za ube r ge s pe is t ha tte . Da s konnte ic h tu n. Zu mi nde s t gla ubte ic h, da s s ic h da s tun kö nnte . Ic h ö ff ne te me i ne n Ge is t und s uc hte na c h de m bla ue n E ne r gie s tro m, de r die s e n Ra u m noc h vor kur ze r Ze it e rfüll t ha tte . Nic hts . Ne be na r m u nd Ha upts tro m wa re n vol ls tä ndi g ve rs c hwu nde n. De r Ra um wa r le e r , s owo hl wa s da s Mobilia r a ls a uc h wa s ir ge ndwe lc he Ene r gie n be tra f. »Oh, ja «, s e ufzte ic h. »W ir wa re n e rfol gre ic h. Vie lle ic ht e in bis s c he n zu e rfol gre ic h. « »Alle s we g? «, fra gte T a nda , o hne de n Kopf zu we nde n. »Alle s we g, Ha upts tro m, Ne be na r m, a lle s . « »Hm, da s ve rs pric ht , i nte re s s a nt zu we rde n«, ve rkü nde te Aa hz. De r bre nne nde Stoff dro hte mir la ngs a m die Finge r zu ve rs e nge n, a ls o kra bbe lte ic h übe r de n Bode n zu de r

Fa c ke l und e nt zü nde te s ie . Da nn hie lt ic h s ie hoc h u nd s a h mic h u m. Auf de r a nde re n Se ite de s Ra ume s , a n e ine r Ste lle , a n de r s ic h ke ine T ür hä tte be finde n dürfe n, wa r nu n e in groß e r offe ne r T orbo ge n. Ei ne le is e Bris e we hte durc h de n T orbo ge n he re i n, durc h de n Ra u m und in de n T unne l , a us de m wir ge ko mme n wa re n. »Ic h s c hä t ze , wi r s ollte n lie be r ma l na c hs e he n, wa s wir a nge ric hte t ha be n«, s a gte Aa hz. »Kö nnt i hr be ide la ufe n? « Ic h übe rprü fte me ine Be i ne und T a nda die i hre n. Wie e s s c hie n, ha tte n wir , vo n de n u nzä hli ge n bla ue n Fle c ke n a bge s e he n, a lle s gut übe rs ta nde n, wo mit s ic h die übe ra us inte re s s a nte Fra ge e rga b, wie e s wohl de n re s tlic he n Be wo hne r n die s e s Pa la s tes e rga nge n wa r. »Müs s e n wi r durc h de n T unne l zurüc k ge he n? «, fra gte ic h, wä hre nd ic h mir vor zus te lle n ve rs uc hte , wie ic h die Kle tte re i i n me i ne m de r ze iti ge n Zus ta nd hi nte r mic h bringe n s ollte . Aa hz s c hütte lte de n Kop f. »Fa lls e s uns bis he r nic ht ge lu nge n is t, Gra f Ri nds Za ube r zu bre c he n, we rde n wir e s nie s c ha f fe n, u nd da s be de ute t, da s s wi r hie r s o ode r s o nic ht me hr he ra us kä me n. Wozu u ns a ls o we ite r ve rs te c ke n? « »Ic h da c hte , ic h hä tte hie r die pos itive Ge is te s ha ltung« , be me rkte ic h bis s ig. »Auc h vo n e i ne m Le hrli ng ka nn ma n e t wa s le r ne n«, konte rte Aa hz. Wir hu mpe lte n a uf die T ür zu, durc h die die he rrlic h fris c he Luft he re i nwe hte . Sie führte zu e ine m Korr idor, de r na c h e twa fü nfz i g Sc hritte n u m e i ne Ec ke fü hrte . Hi nte r de r Bie gu ng be fa nd s ic h e i ne T re ppe . Eine pe inige nde T re ppe , a be r we ni gs te ns e ine T re ppe mit Fris c hluftzu fu hr. Am obe re n E nde ma c hte de r Korrido r e r ne ut e i ne Bie gu ng und fü hr te durc h e i ne n T orbo ge n, de r von blü-

he nde n Pfla nze n übe r wuc he rt wa r. Aa hz drä ngte s ic h durc h da s Ge s trüpp, und ic h ha lf T a nda hi ndu rc h. Sc ho n tra te n wir i n de n pra c htvolle n So nne ns c he i n e ine s wu nde rba re n Na c hmi tta gs hi na us . Na c h de m Aufe nt ha lt u nte r T o nne n vo n Fe ls ge s te i n, de m Erle b nis , vo n e ine r gi ga ntis c he n E ne r gie e ntla du ng a us de n Sc hu he n ge ha ue n zu we rde n, nu r u m i n tie fs te r Fi ns te r nis wie de r a ufzu wa c he n, wa r de r So nne ns c he i n e i nfa c h unbe s c hre iblic h. Vor u ns a uf de m Ra s e n la g e i ne Sc ha ufe l. Sie ha tte die gle ic he Fo r m wie die ve r golde te Sc ha ufe l , die wir be nut zt ha tte n, nur vo n Gold wa r nic hts zu s e he n. »Se ht e uc h da s ma l a n«, s a gte Aa hz. An e i ne r Ec ke de s Ra s e ns la g e in ra uc he nde s Et wa s , da s va ge a n e ine Kuh e ri nne rte . »Sie ht a us , a ls hä tte n wi r Ri nds Ma gik ge broc he n«, s te llte ic h fe s t. »In de r T a t«, s a gte T a nda und ze igte a uf die Sc ha ufe l. »In je de r Hi ns ic ht. We r a uc h i mme r die s e Sc ha ufe l be nut zt ha t, is t ge ga nge n. Und die T ore de s Pa la s tes s te he n we it offe n. « Sie ha tte Re c ht , a be r mi r f ie l a uf, da s s a uc h die Goldve rzie ru nge n de s T ore s ve rs c hwunde n wa re n, u nd mit i hne n da s Gold a n Wä nde n u nd a uf de n Ma ue rkrone n. La ngs a m s a h ic h mic h u m. Nir ge nds wa r e i n Stä ubc he n Gold zu s e he n. T a nda s Ma gik mus s te je glic he s Gold in de r ga nze n Umge bu ng e i nge bunde n ha be n. Durc h da s we ic he Gra s gi nge n wir zu de m ra uc he nde n Etwa s , bis uns de r Ge s ta nk in e t wa z wa nzi g Fuß E ntfe rnu ng i nne ha lte n lie ß . Da s Etwa s wa r e i ne Va mpirku h ge we s e n, doc h nu n s tre c kte s ie die Hu fe ge ra de we gs in die Lu ft, u nd i hre Ha ut wa r k nus pri g ge rös te t. Sie s a h a us , a ls wä re s ie in Fla mme n a us ge broc he n u nd a uf de r Ste lle ge s torbe n, noc h e he s ie die Ge s ta lt e i ne s Va mp irs ha tte a nne hme n könne n.

»Wa s für e i ne Ve rs c hwe ndu ng« , s c hi mpfte Aa hz u nd s ta rrte die bre nne nde Kre a tur a nge wide rt a n. »Wa s re de s t du da ? «, fra gte ic h. »Da s wa r e i n blutrüns ti ge r Va mp ir. « »Ne in«, wide rs pra c h Aa hz u nd s c hütte lte e ne r gis c h de n Kopf. » Ic h me i ne die Ve rs c hwe ndu ng vo n gu te m Fle is c h. Nie ma nd is s t s e in Ste a k he ut zuta ge noc h durc hge bra te n. « Da nn dre hte e r s ic h u m u nd s tra hlte mic h a n. » Wa s me i nt de r Küc he nc he f? « »Da s s e s Ja hre da ue rn wi rd, be vor ic h wie de r e in Ste a k e ss e n we rde «, a nt worte te ic h.

Kapitel 18 »UN D

W AS S P RI N G T J E TZ T DA B EI RA US ? «

TEREC T US

Sie gre ic h ode r nic ht , wir wa re n i mme r noc h s e hr , s e hr müde , a ls wir u ns a uf de n Rüc k we g zu de m Ort ma c hte n, a n de m wir Ha ro ld u nd Gle nda zu rüc kge la s s e n ha tte n. Da s ge hörte zu de n Di nge n, die mi r s c hon f rü he r im Umga ng mit de ra rti ge n E ne r gie n a uf ge fa lle n wa re n: We nn e s vorbe i wa r, fühlte ma n s ic h e i nfa c h a us ge la u gt. Da s Ers te , wa s mir a uffie l, wa r , da s s Ha rold Gle nda offe nba r be fre it ha tte , de nn s ie wa r be i Be wus s ts e in u nd thro nte ihm ge ge nübe r a uf e ine m Stu hl a m T is c h. Da s Zwe ite wa r, da s s Ha rold s e lbs t e ine n we s e ntlic h ge la s s e ne re n Ei nd ruc k ma c hte , a ls e r s ic h e rhob, u m uns zu be grüß e n. »Ah, me i ne Fre u nde ! Die Ze it de r Gra tula tion s c he i nt ge ko mme n«, s a gte e r mit e ine m bre ite n Lä c he l n. »Alle s de ute t da ra uf hi n, da s s Sie Erfol g ha tte n be i Ihre m Ve rs uc h, de n Za ube r zu lös e n. « »Nic ht nur da fü r is t die Ze it ge ko mme n« , grollte Aa hz u nd ve rs c hrä nk te die Arme vor de r Brus t. » Ic h de nke , wir ha be n e i n pa a r Erklä ru nge n ve rd ie nt. Abs e its de r Ge s c hic hte , die Sie uns urs prünglic h e rzä hlt ha be n. « »Abe r na tü rlic h«, s a gte Ha rold u nd wi nkte u ns zu, uns Stü hle zu s uc he n u nd Pla tz zu ne hme n. » Sie s ind a ls o be re its zu de m Sc hlus s ge komme n, da s s me ine Ge s c hic hte nic ht ga nz volls tä nd i g wa r. « »Sa ge n wi r, die Fa kte n pa s s e n nic ht ga nz zu de m, wa s Sie uns we is ma c he n wollte n« , pre s s te T a na nda durc h zus a mme nge bis s e ne Zä hne he rvor. Ha rold nic kte . »Sie ha be n Re c ht , ic h ha be e i n pa a r

unbe de ute nde Pu nkte u nte rs c hla ge n ode r e in we ni g ve rdre ht , a ls ic h Ihne n die Situa tion da r ge le gt ha be . « »Wa ru m e r zä hle n Sie u ns nic ht , we lc he Pu nkte da s wa re n«, forde rte i hn Aa hz a uf, »da nn kö nne n wir s e lbs t e nts c he ide n, wie unbe de ute nd s ie s ind. « »Nun gut. Ve r mutlic h wi rd a lle s vie l kla re r we rde n, we nn ic h Ihne n ve rra te , da s s me i n Na me nic ht Ha rold la ute t. In Wa hr he it bin ic h s e lbs t Gra f Rind. « »De r Va mpir? «, f ra gte ic h, ohne a uc h nu r e nt fe r nt ims ta nde zu s e in, E nts e t ze n u nd Fu rc ht a us me i ne r Sti mme fe rn zu ha lte n. »Ic h bi n de r Gra f« , s a gte Ha rold/ Ri nd, »a be r ic h bi n ke in Va mpi r, nic ht me hr. Da s is t vie lle ic ht da s e ige ntlic he Dile mma , i n de m ic h mic h be fu nde n ha be . Sie e ri nne r n s ic h v ie lle ic ht , da s s ic h Ihne n vo n me ine r a lte n Le hre ri n Le ila e r zä hlt ha be . Nun, e i ne s de r Dinge , die s ie mic h ge le hrt ha t , wa r, wie ma n da s Drum und Dra n e i ne s Va mpirda s e i ns e ins c hl ie ß lic h a ll de r une rf re ulic he n Not we ndi gke ite n a bs c hütte l n u nd e in nor ma le s Le be n fü hre n ka nn. J e de nfa lls s o nor ma l, wie da s Le be n für je ma nde n s e in ka nn, de r Za ube re i pra ktizie rt. « Mit die s e r le t zte n Be oba c htu ng ko nnte ic h mic h ide ntifiz ie re n, a be r de r Gra f wa r noc h nic ht fe rti g. »Wir ke hrte n i n die s e Dime ns io n zurüc k , in de r Abs ic ht, me i ne Mi tva mp ire i n nor ma le Me ns c he n zu ve rwa nde l n u nd s o a lle n Be wo hne r n die s e r Di me ns ion zu ge s ta tte n, a ls Gle ic he unte r Gle ic he n zu a rbe ite n u nd zu le be n. Unglüc klic he r we is e te ilte n die a nde re n Va mpi re me i ne hu ma nitä re n Ans ic hte n nic ht u nd wollte n l ie be r we ite r a ls He rre n u nd Re ge nte n e xis tie re n. Da ha be ic h ve rs uc ht, die Me ns c he n i n e i ne Re volutio n zu fü hre n, die mit de m T od me i ne r Le hre ri n u nd me i ne r Ge fa nge ns c ha ft i n die s e m Pa la s t e nde te . Uba ld wa r de rje ni ge , de r uns übe r wä lti gt ha t. Da von a b ge s e he n is t me i ne Ge -

s c hic hte i m Groß e n und Ga nze n ric hti g ge we s e n. « »Und wa ru m ha be n Sie u ns da s nic ht gle ic h ge s a gt? «, fra gte T a nda . »Wir hä tte n vie lle ic ht a uc h u m de r gute n Sa c he wille n ge hol fe n. « »Vie lle ic ht«, s a gte Ri nd. » Unglüc klic he r we is e mus s te ic h die Er fa hru ng ma c he n, da s s Gie r e he r ge e i gne t is t a ls e in e dle s Mo tiv, u m s ic h die Unte rs tüt zu ng a nde re r Le ute zu s ic he r n. Be s onde rs , we nn ma n e in Va mpir ode r e in ko nve rtie rte r Va mpir is t, de r a us ge re c hne t be i Me ns c he n Hilfe s uc ht. « »Da wir ge ra de da von s pre c he n« , mis c hte s ic h Aa hz e in, »ic h gla ube , mic h zu e ri nne r n, da s s von e i ne r Be lohnu ng die Re de wa r. « Ri nd bre ite te die Arme i n übe ra us vie l sa ge nde r We is e a us . »Wa s s oll ic h da zu s a ge n? Als ic h da s A nge bot ge ma c ht ha be , ha be ic h e s durc ha us e rns t ge me i nt , a be r ic h konnte s c hlie ß lic h nic ht da mit re c hne n, da s s Ihre Me thode , de n Ku hza ube r zu lös e n, s ä mtlic he s Gold de r ga nze n Di me ns ion i n Ble i ve r wa nde l n würde . « Ic h s a h mic h i n de r Suite u m, u nd mir wurde kla r, da s s e r offe nba r die Wa hr he it ge s a gt ha tte . Wo frü he r Gold im Übe r flus s a ls Zie rra t ge die nt ha tte , e rblic kte ic h nu n nur e i n gla nzlos e s , s ilbrige s Me ta ll. »Ei ge nt lic h« , fu hr Ri nd fo rt, » ha tte ic h ge ho fft , ic h könnte e uc h da vo n übe r ze uge n, noc h e i ne We ile hie r zu ble ibe n u nd mir zu he lfe n, die Ge s e lls c ha fts ordnu ng wie de r he r zus te lle n. Sie a lle ha be n s c hon die ve rs c hie de ns te n Di me ns ione n be re is t, u nd Ihr Wis s e n und Ihre Erfa hru ng wä re n von u ns c hä t zba re m We r t. Ic h bi n s ic he r, da s s wir a m E nde e i ne Lös u ng fi nde n we rde n, um Sie für Ihre n Ze ita uf wa nd zu e nts c hä di ge n. « »Ic h gla ube , da s is t me i n Stic hwort« , s a gte Gle nda und s ta nd a uf. » Ze it, we ite r zu zie he n. Ga nze We lte n ne u e inzuric hte n is t de fi nitiv nic ht me i n Fa ll. Ic h we rde a ls o

a ktive Sc ha de ns be gre nzu ng be tre ibe n u nd na c h Ha us e ge he n. « »Wa s ? Ohne de ine n A nte il a n de r Be lo hnu ng? «, fra gte T a nda s pöttis c h. »T olle s Ges c hä ft«, mur rte Gle nda . »W ie hoc h is t gle ic h e in A nte il von nic hts ? « »Du me ins t z we i Ante ile «, komme nt ie rte ic h le is e . Ei ni ge He rzs c hlä ge la ng ric hte te n s ic h a lle Au ge n a us druc ks los fra ge nd a uf mic h. Da nn fi ng Gle nda a n zu kic he r n. »Du ha s t e s a ls o e ndlic h he ra us ge fu nde n, wa s ? « »Du bis t de r Wa ndle r vo m Ba za r , nic ht wa hr? « , e ntge gne te ic h. »Du bis t uns vora us ge e ilt und ha s t dic h för mlic h ze rris s e n, u m di r s ta tt de s e ine n, da s dir zus ta nd, gle ic h z we i Stüc ke vo m Kuc he n zu s ic he r n. Und da nn wollte s t du uns a uc h noc h i m Stic h la s s e n, u m gle ic h a lle s für dic h zube ha lte n. « »He y ! Ei n Mä dc he n s ollte i mme r da ra uf be da c ht s e i n, e ine gute Pa rtie zu ma c he n. Da s ka nns t du mi r wirk lic h nic ht vor we rfe n« , e rklä rte s ie s c hulte rzuc ke nd. » Ic h ha be s c ho n s o vie le Le ute ge s e he n, die ve rs uc ht ha be n, die s e r Ka rte zu folge n, da s s ic h mir übe rle gt ha be , ic h könnte ve rs uc he n, mic h dra nzu hä nge n, u nd s o vie lle ic ht me hr e r re ic he n. Ic h me i ne , ic h ha be e ine Me nge Arbe it in die s e Sc ha tzs uc he i nve s tie rt, a be r bis he r ha be ic h nic ht e in e i nzi ge s Kupfe rs tüc k da für ge s e he n. « »Abe r a ls wir u ns a uf de m Vo rte x zu m e rs te n Ma l be ge gne t s ind, ha s t du ge s a gt, du wä re s t ke in Wa ndle r«, s a gte T a nda . »Ic h ha be ge lo ge n«, ve rkü nde te Gle nda gle ic hgült i g. »Ei ne s de r be s tge hüte te n Ge he i mnis s e de r Wa ndle r is t, da s s s ie durc ha us ihre Ge s ta lt be ibe ha lte n kö nne n, we nn s ie e s wolle n. Als uns e r Ske e ve hie r s o übe rra s c he nd ge fra gt ha t, da c hte ic h, e r würde nur i ns Bla ue ra te n, a ls o ha be ic h mic h a ufs Bluffe n ve rle gt. Abe r ic h bi n

s c hon e i n bis s c he n ne u gie ri g, wie du da s he ra us ge fu nde n ha s t. « »Da ma ls ha be ic h nur ge ra te n«, ge s ta nd ic h. » Ic h ha be da s Puzzle nic ht zus a mme nge krie gt , bis du mic h a uf Quwe yd zurüc k ge la s s e n ha s t. « Me in Blic k fie l a uf Aa hz und T a nda . »Ic h we iß , ihr be ide ha bt ge da c ht , ic h würde mic h nur we ge n e ine s hübs c he n Ge s ic hts zu m Na rre n ma c he n, a ls Gle nda mic h s o übe l übe rs Ohr ge ha ue n ha t« , s a gte ic h, »und bis zu e i ne m ge wis s e n Gra d ha tte t i hr s oga r Re c ht. Abe r ic h ke nne mic h be s s e r a ls ihr, u nd je lä nge r ic h da rübe r na c hda c hte , de s to we ni ge r ko nnte ic h gla ube n, da s s ic h s o na iv bi n. Da nn e ri nne rte ic h mic h a n de n Zwa ngs za ube r a us de m Ze lt de s Wa ndle rs . Da s wa r e s doc h, nic ht wa hr , Gle nda ? Ic h ne hme a n, da s s ic h für die s e Ma gik be s onde rs e mpfä nglic h bi n und die Übe rre s te de s Za ube rs ge re ic ht ha be n, me i ne Koope ra tio n s ic he r zus te lle n. « »Na he dra n«, s a gte s ie . »T a ts äc hlic h ha be ic h de n Za ube r mit a b ge s c hwä c hte r Wirku ng be nut zt, wä hre nd wir zus a mme n wa re n, u nd ic h ha tte i hn s o a us ge ric hte t, da s s die a nde re n i hn nic ht fü hle n ko nnte n und fol glic h a uc h nic ht a hne n wü rde n, wa s ge s pie lt wurde . Alle rdings bi n ic h nic ht a u f die Ide e ge ko mme n, da s s du ge nu g E rfa hru ng be s itzt , mir a u f die Sc hlic he zu ko mme n. Me in Fe hle r. « »Ka nn ma n s o s a ge n«, ko mme ntie rte T a nda . »Gute Arbe it, Ske e ve . « »Nun, wie ic h s c ho n s a gte , ic h de nke , e s is t Ze it für mic h zu ve rs c hwi nde n. « »Nic ht s o ha s ti g«, b la ffte Aa hz. » Zue rs t möc hte ic h wis s e n, ob wir u ns e i ni g s i nd, da s s de in Ma nge l a n Aufric hti gke it u ns ge ge nübe r je glic he ge s c hä ft lic he Ve re i nba rung z wis c he n u ns ungülti g we rde n lä s s t? « »Sic he r. « Gle nda zuc kte de s inte re s s ie rt mi t de n

Sc hulte r n. »Ob ic h nu n e i ne n ode r z we i A nte ile vo n nic hts be komme , e s ble ibt nic hts . « »Auß e rde m«, fu hr Aa hz mi t e ine m s tra hle nde n Lä c he l n fort , »bi n ic h übe rze u gt , e s würde dir nic ht ge fa lle n, s ollte s ic h a uf de m Ba za r da s Ge rüc ht ve rbre ite n, du würde s t die E xpe ditio ne n de i ne r Klie nte n a us plünde rn, ric hti g? Da s wä re de ine m Ru f nic ht zuträ glic h – ode r de m de r Wa ndle r i m All ge me ine n. « Ei ne ge fä hrlic he Spa nnu ng le gte s ic h übe r Gle nda s Auge n. »Soll da s e ine Drohung s e in? « »Ke i ne s we gs «, wide rs pra c h Aa hz u nd ze i gte i hr e rne ut s ä mtlic he Zä hne . »Du ka nns t dic h voll u nd ga nz a uf uns e r Sc hwe i ge n u nd u ns e re Dis kre tion ve rla s s e n. Wir we rde n die s e s Abe nte ue r u nd d ie Rol le , die du da be i ge s pie lt ha s t, nie ma ls wie de r e r wä hne n, nic ht e i nma l, we nn wir u nte r u ns s ind. « »Wirklic h? « »We nn de r Pre is s timmt. « »Ic h wus s te es !«, s c hi mp fte Gle nda und ve rdre hte die Auge n. »Pe rve rs e r!« »Pe r f ek te r, bitte «, s a gte ic h. »Und die s e r kle ine Aus ruts c he r kos te t e xtra . « Aa hz s tra hlte mic h a lle n Er ns te s und a ufric hti g a n, e he e r s ic h zu T a nda umdre hte . »T a nda , me i ne Lie be ? «, s a gte e r. » Wa s hä lts t du da von, Gle nda na c h Ha us e zu be gle ite n u nd die De ta ils uns e re r Ve re i nba ru ng nie de r zule ge n, wä hre nd Ske e ve und ic h hie r a lle s we ite re e rle di ge n? Die At mos p hä re a uf de m Ba za r is t vie l be s s e r ge e igne t , u m ge s c hä ftlic he Ve r ha ndlu nge n zu fü hre n. Wir we rde n de n D- Hüpfe r ne hme n und i n Pos s iltum wie de r zu dir s toß e n. « »Abe r ge r n« , s timmte i hm T a nda lä c he l nd zu. »Da nn ma l los , Süß e . Wir we rde n u ns la nge und a us fü hr lic h

unte r ha lte n müs s e n. « Die be ide n Da me n s ta nde n dic ht ne be ne i na nde r u nd ve rs c hwa nde n mit e ine m le is e n BAMF. Gle nda ha tte s ic h nic ht e i nma l ve ra bs c hie de t. Nic ht , da s s mir da s a llzu vie l a us ge ma c ht hä tte . »Da s wa r e ine ne tte Ge s te «, komme ntie rte Ri nd. »Sie hä tte n ihre n Ruf rui nie re n könne n. « »Ihre n Ru f? «, k nur rte Aa hz. »Wa s de nke n Sie , würde mit u ns e re m Ruf pa s s ie re n, we nn he ra us kommt, da s s wir a ll da s durc hge ma c ht ha be n, ohne a uc h nu r ir ge nde i ne n Lo hn fü r uns e re Mü he n zu e rha lte n? « »So mus s e s nic ht e nde n« , wa ndte ic h e i n. »Ac h, wi rklic h? Wir s i nd i n e i ne r Di me ns io n, i n de r e s ke in Ge ld gibt , u nd ha be n s ä mtlic he s Gold i n B le i ve rwa nde lt«, ra unzte Aa hz. » Ic h s e he nic ht, wie wir da von profitie re n s olle n. « »Nun, da wä re be is pie ls we is e a ll da s , wa s T a nda zum Lo hn für u ns e r Stills c hwe i ge n a us Gle nda he ra us s c hütte lt. « »Da s is t die Be za hlu ng für da s , wa s s ie ge ta n ha t. Nic ht für u ns e re Arbe it. « Ic h wa ndte mic h a n Gra f Ri nd. »Ge he n wi r e s noc h e inma l durc h« , s a gte ic h. »De r Ha nde l la ute te , da s s wir i m Ge ge nzu g für u ns e re Hil fe s o vie le Re ic htü me r mit ne hme n dü rfe n, wie wir tra ge n könne n. Re ic htü me r, nic ht Gold. Gold wa r nur die offe ns ic htlic he Möglic hke it. Ric hti g? « »Da s is t korre kt«, s timmte Ri nd zu. »Wie s te ht e s a ls o mit de n Ku hs c hä de l n a us de m Ene r gie ra u m? « »Ei n Ku hs c hä de l? «, fra gte Aa hz u nd blic kte mic h mis s tra uis c h a n. »Be is pie ls we is e de r mit de n J uwe le n, de r a n de r Wa nd hä ngt? «

»Die s e r a lte Sta ubfä nge r? De r is t imme r noc h da ? « Ri nd s c hie n e hr lic h übe rra s c ht. »Na türlic h. Da s s c he int nur fa ir zu s e in. We nn Sie e i ne n Mo me nt wa rte n, hole ic h ihn fü r Sie . « Da mit gi ng e r in Ric htu ng Sc hä de lla ge r da von. »We iß t du, Ke rlc he n« , s a gte Aa hz und le gte mi r e ine n Arm u m die Sc hulte r n. »Ma nc hma l ze i gs t du wirk lic h vie l ve rs pre c he nde Ans ä tze . « »Es is t nic ht vie l, a be r imme r hi n e t wa s «, s a gte ic h. »J e de nfa lls ka m e s mir be s s e r vor a ls me i ne a nde re Ide e . « »Die wä re ? « »Da s Ble i wie de r in Gold ve r wa nde l n. Da s Proble m is t, da s s ic h nic ht we iß , ob da s je irge ndje ma nd ve rs uc ht ha t. « Aa hz ve rfie l e i ni ge Auge nblic ke in Sc hwe i ge n. »Le hrli ng«, s a gte e r da nn mit ge wic hti ge r St i mme . »Mir s c he i nt, du ha s t noc h vie l übe r die Ma gik zu le rne n. «